Monster

Wanneer sta je machteloos? Na de eerste denk ik. Daarvoor weet ik niet zo zeker.

Hulplijnen zijn geen garantie nee. Maar alle hulp pakken en wakker blijven zijn dat samen wel. Of is dat ook nog te kort door de bocht?

MG dat weet ik nog niet. Ik ging langs toen de beide telefoons dood leken..............tuurlijk zat de deur op slot. Morgen ga ik weer. En overmorgen. Ik ben geen wekker en ik kan niemand wakker maken maar ik kan wel mijn best doen. Ik weet niet hoe lang zoiets mijn zaken zijn en wanneer ik los moet laten. Ik weet alleen dat ik verstom in een oordeel. Het gebeurde is vreselijk, hij is niet vreselijk.

Dat ik minder toegankelijk word voor adviezen, voor waarschuwingen. Dat ik mij verbeeld en me gedraag alsof ik alcohol wel de baas ben.

Mijn angst MG is dat ik merk dat mijn zelfvertrouwen in zijn algeheelheid flink aan het groeien is. En ik WIST dat dit met een vijand als Verslaving niet opgaat. Maar mijn angst is dat ik in slaap sukkel en op een dag denk dat ik zelf wel weet wat ik áán kan.

Mensen die al jaren en jaren clean zijn, "oude rotten in het vak" mogen niet omvallen. Schokkend om te beseffen dat ik me echt NOOIT genezen mag wanen. Misschien heb ik te veel opgekeken naar zoveel jaren cleantijd. Na zoveel jaren weet je toch waar je valkuilen schuilen. Zo veel kennis als aanwezig is, zo listig is Verslaving. Hoe meer zelfvertrouwen in dezen, hoe gevaarlijker lijkt het wel.

Vandaag een super trieste dag trouwens. Iemand die heel belangrijk is voor mij heeft de strijd tegen de verslaving opgegeven. Daar ben ik echt kapot van. Sorry dat ik dit deel maar ik kan maar niet stoppen om te beseffen hoe listig Verslaving werkt. Ik ben ook een beetje bang. Dit heb ik 2 maand geleden ook gedeeld. Maar toen ging het gauw weer goed. Nu zag ik het einde van vertrouwen van de omgeving en dat is bikkelhard. Ik wilde dolgraag meehuilen maar ik heb dat niet gedaan. Ik weet even niet hoe ik moet reageren.

Het heeft iets oppervlakkigs om te roepen: ik sport te weinig, ik doe te weinig, ik weeg te veel, ik lees te veel.......................blablabla Voor mijzelf denk ik: ow ow zit ik weer in mijn EGO - OPBOUW - modus. Moet ik weer van alles vóórdat ik trots kan zijn op mijzelf. Moet ik weer zo nodig laten zien dat ik heus wel zie dat ik VOLGENS DE GELDENDE NORM te veel of te weinig doe. zucht Globaal bekeken onvoorstelbaar dom. Wat is te ? En als ik voldoe, word ik daar mooier of beter van voor de ander? En houd iemand dan meer van me? Houd ik meer van mij? Hou toch op Monster. Dit heet aan mijzelf werken. Mijn ego of mijn zijn?

Dat snoepen en te lang lezen herken ik 100 % trouwens.

Het gaat lukken om balans te vinden MG? Ik heb voor mijzelf een hard hoofd in, maar ik doe het ermee. Zolang ik niet over iemands grenzen ga vind ik het best. Dan zie ik die onbalans als weerstand. Iets om naar te kijken wat ik mezelf wilde vertellen. Niet dat ik makkelijk herken waarom ik nou weer zo onmatig was hoor.

MG ik geloof je graag. Het was niet naar jou gericht, ik had het over mijzelf.

Het helpt mij om proberen alles te accepteren. Mijn eigen karakter, het karakter van anderen, beslissingen van anderen................ "Geef mij kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen." Wel 300 keer heb ik die zin gepreveld om te leren mijn verwachtingen van anderen, van gebeurtenissen los te laten. Of een oordeel eraan te verbinden. Accepteren. Hoe ik ben. Was ik een madeliefje: ik zou me te klein vinden voor een vaasje. Was ik een zonnebloem: ik zou het rood missen. Was ik een klaproos: ik zou nog geen 2 uur houden op een vaasje. Laat ik nou een klaproos zijn! Groot genoeg en rood genoeg. Alleen behoorlijk wat beperkingen. Maar precies goed genoeg om mooi genoemd te kunnen worden voor mensen die op klaprozen vallen. Hoe zweverig. NEE. Werken aan gedrag is helpend, zolang ik ondertussen niet mijzelf als persoon afwijs.

Balans vinden is een lastige voor mij ook. De ziekte van 'meer' maakt niet echt dat ik weet van minderen. Met mate is precies waar ik niet goed in ben. Ik probeer wél , net als Fruit, om alles rustiger, niet gehaast te doen. Mindfull zo je wilt. Er komt minder werk af, maar ik word/blijf er een prettiger mens van. En wat ik echt heel fijn vind: nu ik niet zo op Productie en Prestatie zit, laat ik makkelijker onverwachte dingen toe. Alles hoeft niet meer zo binnen mijn planning te passen en ik heb meer tijd voor de mensen om mij heen. Mocht ook tijd worden dat ik meer aandacht geef aan de mensen om mij heen.

Al 5 weken geen trek, is dat geweldig!

Klinkt indrukwekkend doordacht. Succes!

jongens, ik praat teveel. ik moet minderen ... nee stoppen is makkelijker................dus: WELTERUSTEN

tingelingeling

Geluk buiten jezelf zoeken omdat je het in jezelf niet kunt vinden?

Niet genoeg hebben aan jezelf?

Dat lege gevoel van iets missen, iets wat de meeste verslaafden hebben, is dat niet het gevoel van niet-compleet-zijn?

sociale contacten kunnen leegtes wel opvullen maar niet veroorzaken denk ik eigenlijk (maar dat weet ik niet zeker)

Worden die leegtes veroorzaakt door het ontbreken van een sociaal leven? Of moeten sociale contacten de leegtes opvullen/verbloemen?

Soms ga ik grommend en kom ik blij thuis. Nooit andersom.

Jowan wat klinkt dit goed! Iedere meeting levert 10 keer meer op dan dat ie kost aan energie he?

Nou heb ik Jen óók nog weggejaagd. Gelukkig kan Jen wel wat hebben.