Na het werk moest ik éven naar de motorzaak en daarna nog éven de schakelbrommer voor dochterlief halen, na reparatie weer bij dochterlief opgooien en toen nog éven ...... en toen snel eten koken en toen had ik geen fut meer om te eten. Maar aangezien geen broek me nog past omdat alles naar beneden zakt (niet mijn schuld, héle sterke zwaartekracht hiero) moest ik toch maar goed eten. Ik ben eigenlijk opstandig dat ik dat snelle volle leven niet meer kan wat ik eerder altijd wel gewoon deed. Acceptatie is het medicijn wellicht, grenzen respecteren is het vervolg-receptje.
Kijk, als hier frites op het menu had gestaan dan had je me niet horen piepen!! Maar ja, ik ben niet jarig.
Gefeliciteerd Vol en Bol.