JamesM

Goedemorgen Sika, Allereerst goed van je dat je hier bent gaan schrijven! De eerste vraag die mij te binnen schiet is: wat is de onderliggende reden dat je zoveel bent gaan drinken? Ik had (en heb) ook te werken aan de nodige issues. Als je alleen stopt zonder aan die onderliggende issues te werken dan ga je wel de lasten maar niet de lusten ervaren. Je dronk tenslotte met een reden, die reden is niet weggevallen maar wel jouw manier om hiermee om te gaan (lees: te verdoven). Maar misschien geldt dit voor jou niet, dat kan natuurlijk ook. Geef het in ieder geval de kans. Je zult afscheid moeten nemen en door die rouwkaart heen moeten -als je echt wilt. Wat mij hielp was de voor en nadelen op papier zetten.

Dat herken ik Overigens heb ik ook een thee ei gekocht met diverse losse theeën, en een percolator om zelf koffie te maken. Deels vanwege de afwisseling, maar ook om meer bewust bezig te zijn met het maken ervan.

Dank! Ja en opluchting is inderdaad het juiste woord. Samen met een aantal dieptepunten in mijn herstel burn-out, de feestdagen, mijn verjaardag, Koningsdag en nu vakantie heb ik voor mijn gevoel een aantal belangrijke momenten doorstaan, en kijk er met veel opluchting, trots en plezier op terug.

Ik moet nog even terugdenken aan jouw signaleringsplan wat je eerder bij Jac op zijn draadje postte. Ik heb mijn vrouw, familie, buren en mijn beste vrienden bewust meegenomen in mijn proces en ook aangegeven dat ik (dus) niet meer drink. Ook met de vraag om als er in de toekomst mogelijk toch een moment komt dat er wel een uitglijder dreigt ze dan ingrijpen. Daar ga ik niet van uit maar blijf wel alert.

Dat kan ik me voorstellen. Ik moet zeggen dat ik het alcoholvrije biertje van de tap wel echt verfrissend vond. Verder alleen af en toe eentje op een zaterdag, en dan met name als mijn vrouw een wijntje neemt en er borrelhappen staan, dan vind ik dat gezelliger. Of met dat echt koude weer dat je voor de open haard wilt zitten. Het gebeurt ook weken lang dat ik ze niet drink trouwens.

Nee Roberto, daar ben ik helemaal niet bang voor. Die behoefte heb ik niet. Wat ik inmiddels in een half jaar niet drinken heb opgebouwd: o.a. vrijheid, rust, stabiliteit, zelfbewustzijn, dat is me veels te waardevol. Daar kan geen drank tegenop.

Het is een combi van smaak en toch ook een stukje sfeer, het ziet er wat gezelliger uit dan een glas water. En ook omdat ik niet van de frisdranken ben, op tonic na. Maar ik drink er niet veel, al lijkt dat misschien zo door het lijstje.

Ik heb een lijstje gemaakt met de alcoholvrije biertjes die ik erg lekker vind (uiteraard alle 0.0): Brand IPA Brand Weizen Grosch Zomertijd Corona Cero Desparados Virgin Hertog Jan Heineken van de tap Affligem witbier Leffe Blond La Trappe Nillis (voornamelijk in winter) Leffe Donker (voornamelijk in winter) Texels Skuumkoppe (voornamelijk in winter)

Net terug van een week vakantie met de kids op de waddeneilanden. Waar ik van te voren er enigszins tegenop keek, het was toch de eerste zonnige op vakantie gaan zonder drank, is het achteraf zeer goed bevallen. Wat een verschil met voorheen zeg. Nu pas wordt het me duidelijk hoezeer de vakanties draaiden om (vroeg en veel) drinken, recovery, wijnproeverijen, en nog meer drinken. Wat ik hier eerder heb gelezen over vakanties zonder drank kan ik echt beamen. Wat een vrijheid. Wat ontzettend fijn om in het moment zelf te kunnen genieten van al het moois om me heen. Waar ik tijdens vorige vakanties continu gestresst was, geprikkeld, afwezig, bezig met de drank, was dat nu geen moment het geval. Ik ben alleen maar relaxed geweest, heb veel met de kids gedaan, lekker genoten van de natuur en het mooie weer. En raar maar waar: ik heb merk ik een veel bredere en heldere blik, veel meer kleur, geluid, beeld, kleurschakeringen vallen me nu op. Geen moment zucht naar wijn gehad. Had genoeg aan een of max twee alcoholvrije biertjes. Wat een rust. Wat een vrijheid!

Ja eens! Ik heb sinds ik gestopt ben meer aandacht voor het zelf maken van verse thee en koffie. De podcasts van Koos beluister ik nog steeds, houdt me bij de les.

Toen ik nog student was werkte ik in de kroeg. Ben destijds eens 9 maanden gestopt met drinken, vond het te gortig worden. Totdat een collega een baco voor mijn neus zette en zei ‘het wordt nu wel weer eens tijd’. Dat was weer het begin van het einde. In de horeca werken en gestopt blijven met de alcohol kan wel, maar de kans op een uitglijder en/of terugval is beduidend groter dan in een kantoorfunctie. Jouw bewondering voor alcohol is natuurlijk niet gek; de hele horeca is erop ingericht. Vind bijvoorbeeld maar eens een frisdrank wat op zo’n stoere en feestelijke wijze wordt gepresenteerd. Ambachtelijk gebrouwen, echte mannen weten waarom, mooi bedrukt glaswerk, ‘sponsored by Spa blauw’, etc. Dat gaat m natuurlijk niet worden (behalve als de frisdrank gemixt is met… juist, alcohol). Jan van Heemskerk en Jacqueline van Lieshout hebben hier in hun podcast een mooie aflevering over gemaakt met horecaonderneemster Helene, die zelf ook is gestopt met de alcohol. Wat mij betreft een aanrader om te luisteren (bijna al hun afleveringen trouwens, maar dat terzijde).

Dank je Roberto, graag gedaan, dat is erg aardig van je. En waar zouden we zijn zonder muziek hè, het was voor mij inderdaad een Ruby Tuesday. Een mooi liedje.

Ik las het op de dagdraad @Rosee Lukt het je normaal gesproken wel je aan je afspraken te houden? En wat was je gevoel tijdens het drinken? Je kunt er nu alleen maar van leren, om de volgende keer wel bij de les te blijven. Sterkte vandaag en wees vooral mild voor jezelf!

Eerste Koningsdag zonder alcohol ‘overleefd’. Dat was wel even wennen want normaal zat ik al vanaf middaguur legaal aan de wijn, oranjebitter of bier. En vaak ook Koningsnacht erbij. Ik dacht er wel even weemoedig aan terug toen we met koffie op het terras zaten. Maar het is ook goed zo, ik merk ook dat ik al die drukte eigenlijk helemaal niet zo prettig vind. En door!

Allen Carr beschrijft dit heel mooi met de 'bekerplant' als metafoor. Vliegen worden aangetrokken door de zoete geur van de nectar, gaan steeds verder de beker in van de plant met de gedachte 'zometeen klim ik er weer uit' ondanks dat ze hun dode soortgenoten onderaan de beker zien liggen, 'dat gebeurt mij niet'. Maar ze kunnen niet meer terug omdat ze zichzelf zo hebben volgevreten en de haren binnenin de beker voorkomen dat ze terug omhoog kunnen klimmen. Ze eindigen vroeger of later dus precies zoals hun soortgenoten, onderaan de beker. Ik heb sinds mijn stoppen halfjaar geleden ook een bekerplant gekocht om me dagelijks aan die glijdende schaal naar beneden te blijven herinneren.

Dat is al een mooi begin, dat besef bij jezelf! En ik zie het vooral als (eindelijk) werken aan de beste versie van mezelf. Waarbij de issues uit mijn jeugd me heel erg in de weg hebben gezeten (en nog want ik sta aan het begin) maar ik ook veel van kan leren. Ze hebben me namelijk ook positief gevormd.

De therapeut gaat er niet voor zorgen dat jij de knoop nu maar eens moet gaan doorhakken. Dat moet je zelf willen. Het hoe en werken aan oplossen ervan, daar helpt de therapeut bij. In kleine stappen. Maak het ook behapbaar en simpel voor jezelf.

Nee nog steeds herstellend. Het aanpakken van jeugdtrauma heeft daarmee ook te maken. Maar waarschijnlijk het beste wat me in jaren is overkomen

Tijdens mijn vroege herstel van burn-out (na vier maanden) ben ik gestopt met drinken. Paar maanden daarna ben ik begonnen met te werken aan jeugdtrauma. In mijn geval kwam eea volgordelijk, maar hebben alle drie (burn-out, alcohol, jeugdtrauma) wel sterk met elkaar te maken. Weet niet wat de beste manier is, volg vooral je eigen gevoel hierin. En probeer niet teveel tegelijk te doen, bepaal je eigen ritme.

Ja heel herkenbaar, en jezelf dan van binnen helemaal opvreten omdat het zo langzaam gaat

Hi @netje, Allereerst welkom, wat goed dat je de stap hebt genomen om je verhaal te delen op het forum! Voor mij is het heel herkenbaar. Vind ook dat ik alles zelf moet oplossen. Heb mijn vrouw in eerste instantie ook niet betrokken bij het stoppen, laat staan mijn familie. Op aanraden van @lady jane heb ik haar wel alles verteld en meegenomen in mijn proces. Daar zag ik enorm tegen op. Maar wat een opluchting en bevrijding! Ik hoefde niet meer alles alleen te doen, en dat was heel helpend. En daarnaast sloot ik daarmee alle wegen naar alcohol af, geen achterdeurtjes meer. Want in je eentje stoppen betekent ook dat je weer in je eentje kunt beginnen. Dat is met hulp van mijn vrouw en familie nu uitgesloten (ik zou ook niet anders meer willen trouwens).

Ja zo is het natuurlijk, het was ook niet bedoeld om te laten zien hoeveel ik zelf kon drinken. Knap dat ie wel moed en inzicht had om naar de kliniek te gaan. Het was meer een soort wake up call voor mijzelf, als ik al dacht dat het welbekende ‘eentje’ wel kon, ik nu direct mijn intuitieve reactie kon waarnemen (een is geen). Ik zou direct in oud gedrag schieten.

@lady jane dank, ‘zonder omweggetjes’ das heel scherp en treffend. Nog steeds kan ik me erover verbazen dat mensen toekunnen met een of twee glaasjes. Mijn vrouw was gisteren tot na middernacht met vriendinnen thuis. Ze hadden in vier uur tijd maar liefst 2 (!) wijntjes pp gedronken. Ik viel van mijn stoel van verbazing. Dat had voor mij of een hele frustrerende avond geweest of ik had al minstens (!) anderhalve fles op. Kwestie van 1 is te weinig en 10 nooit genoeg. Dat snapte mijn vrouw weer niet.

Ruim een maand verder en het gaat iets beter. Dankzij antidepressiva, een psycholoog gespecialiseerd in jeugdtrauma en een intensieve behandeling bij ggz is er weer perspectief en dat is heel fijn. Het voelt als een langzame weg naar boven. Als ik terugkijk heeft de drank een hele belangrijke rol gespeeld bij het ‘parkeren’ van mijn issues, waarbij ik dacht ze echt ‘een plek te hebben gegeven’. Nu er geen drank meer is moet ik ze dus op een andere, gezondere manier aangaan. Dat voelt spannend, eng en grijpt me bij de keel maar het geeft me ook kracht, zelfinzicht en vertrouwen. Gelukkig blijf ik stabiel in mijn nuchter blijven, met binnenkort alweer een half jaar op de teller. Het forum speelt daar een belangrijke rol in. Ook als onderdeel van mijn herstel heb ik geïnspireerd door @Jac twee ‘dagverhalen’ geschreven. Eentje van tijdens mijn actieve verslaving en eentje na het stoppen. Ik wilde iets voor mijzelf hebben om de absurditeit van mijn denken ‘toen’ terug te kunnen lezen en te beleven, ook bij het gevaar van een uitglijder/terugval. En ik merkte dat mijn vrouw langzamerhand vragen begint te stellen, het probeert te snappen hoe die verslaving bij mij werkt(e). Ik denk dat ik het een dezer dagen op mijn draadje ga plaatsen, wellicht ook interessant voor anderen. Het is alleen best een lange tekst en ik weet nog niet hoe ik het in een document kan plaatsen wat niet herleidbaar is naar mij.

Dank Bob, ik heb er zelf niet eens meer bij stilgestaan. Goed teken denk ik