JamesM

ARRESLEE-PACT 21-12-2024 tot 1-1-2025 Bolletje Moeps Jane Bob Freekie Claudius rapilos Artemis Dyem Jannigje Wimmelt Rosee Oskar Maja Kunsie JamesM

De ziekte van mateloosheid wordt verslaving ook wel genoemd. In mijn geval alcohol, drugs en nicotine (in het verleden), nu koffie, chocola, koek, sporten, perfectionisme, afvallen, herstellen van blessure, kopen, informatie tot mij nemen, werken etc etc

Dank je Claudius

Zojuist barstte de bom. Veel over en weer, onze emoties en waar we al jarenlang tegenaan lopen bij elkaar. Scheiden hing als een zwaard van Damocles boven ons hoofd. Uiteindelijk zijn dat woorden in de heat of the moment en hebben we voor nu toch kunnen afsluiten met een moment van verbinding. Fijn dat de wederzijdse hete aardappels er (deels) uit zijn. Nu rust en op een later moment bespreken hoe we de verbinding met elkaar weer kunnen herstellen. Of we de liefde weer kunnen terug brengen. En wat we daarvoor nodig hebben. Voor nu is het goed.

@Etty wow wat zeg je dat mooi. Dank je wel voor je eruit gekwakte gedachten Het sluit goed aan op wat bumperjim zegt, het is een proces wat nooit af is. En een onderscheid maken tussen wat je in een relatie verwacht, wat je eigen onvervulde behoeftes zijn en die van de ander. Ik ken Jan Geurtz inderdaad, hij is ook degene die zegt dat de verbinding of liefde die je mist eigenlijk de verbinding of liefde in jezelf is die je mist. Ik ga zijn boek er weer eens bij pakken.

Dank je bumperjim, en het is natuurlijk ook zo dat achter die verwijten een behoefte zit. En waarschijnlijk zitten wij als mannen sowieso op een andere golflengte

Dank je wel!! Waarschijnlijk hebben mijn vrouw en ik dezelfde emoties: eenzaamheid, verdriet, boosheid, teleurstelling en het missen van verbinding. Of dat te pijnlijk is of dat we toch kunnen verbinden? Dat zal de toekomst uitwijzen.

Dank je wel! Wat goed dat je eerste AA meeting zo goed is bevallen! Ik ga maandag as weer. En lastig hè als je zelf zo veranderd maar je partner blijft stil staan, voor je gevoel dan in ieder geval. Ook sterk van jou dat je nu voor jezelf kiest! En fijn voor mij dat deze situatie herkenbaar is…

@lady jane we dronken allebei vanaf het begin al veel, en altijd met/bij elkaar, thuis. Niet alleen mijn stoppen, maar ook mijn herstel burn-out en de therapie zorgen voor een heel andere energie bij mij, waarin ik ook nog regelmatig last van overprikkeling heb. Ik snap dus best dat het voor mijn vrouw absoluut niet de situatie is waar ze blij van wordt. Ik denk dat inderdaad die glijdende schaal al lang geleden is ingezet, maar nu ik niet meer drink en mijzelf heel aan de oppervlakte komt.

Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Zij heeft in principe niet om deze verandering gevraagd en het is voor haar ook lastig omdat ze vrij straight is opgevoed, zonder emoties te benoemen of op emotioneel niveau verbinding te maken. Waarom zou zij aan relatietherapie doen terwijl er in haar optiek geen probleem is maar ik juist degene ben die is veranderd? Het wandelen doen we inderdaad te weinig, met kids om ons heen en alle dagelijkse verplichtingen. Wel eens uit eten.

Dank allemaal voor jullie mooie en treffende reacties! Vanwege werk kom ik er op later moment vandaag op terug.

Goedemorgen Etty, dank voor je reactie. Ja daar heb ik zeker aan gedacht en ook geopperd. Reactie van mijn vrouw is dat ze daar zeker nooit niet aan gaat beginnen en dat zij een probleem heeft (waar ik de veroorzaker van ben). Maw ik ben degene die moet veranderen, zij doet wat ze altijd deed maar moet nu dealen met de gevolgen van mijn therapieën. En dat is precies de kern van het probleem. Ik begrijp het heel goed maar tegelijkertijd hebben we (dus) samen een probleem, waar we alleen door samenwerken uit kunnen komen.

Thuis gaat het helaas niet goed. De schematherapie zorgt ervoor dat ik meer bij mezelf kom en ook meer vanuit mijzelf handel. Ook het stoppen met de drank heeft daartoe bijgedragen (eindelijk! Zou ik willen zeggen). Ik ben hard bezig om aan mijn diepste angsten en onzekerheden te werken, aan het opbouwen van meer zelfwaarde en zelfvertrouwen. Ik laat dus enerzijds meer van mij horen thuis en anderzijds ben ik ook bezig met mijn herstel. Ik schaak op vijf borden tegelijk: herstel van burn-out, jeugdtrauma, alcoholverslaving, ik ben aan het reïntegreren op mijn werk en ik probeer de energie en tijd die ik over heb zo goed mogelijk thuis te verdelen. En ik volg dus de wekelijkse therapie. Volgens mijn vrouw ben ik alleen maar ‘egoïstisch’ en ‘leuk’ al twee jaar met mijzelf bezig. En ik snap dat. Maar dat is het proces waar ik in zit. En ik zie nu dat ik mijzelf altijd ‘pleasend’ heb opgesteld, en de bijkomende gevoelens heb weggedronken. Nu de alcohol er niet meer is én ik meer tot mijzelf kom, verander ik. Tot wie ik echt ben. En dat is niet per se goed voor onze relatie. Daar is geen goed of fout aan. Ik snap echter de impact op mijn vrouw, zij is niet veranderd en moet wel dealen met een veranderende man. Daar heb ik alle begrip voor. En spreek ik ook uit naar haar toe. De verwijten die ik bijna elke dag naar mijn hoofd krijg, die kwetsten me. Ik mis verbinding en begrip en interesse in mijn proces. Het doet pijn. Het triggert ook mijn diepste angsten: eenzaamheid en genegeerd worden. Het maakt me ook onzeker, alsof ik stuurloos in de dichte mist mijn kapotte kompas moet repareren. Tegelijkertijd is dit wat het is. Ik kan mij niet meer ondergeschikt maken en afhankelijk opstellen in de relatie, ik ben de trein van herstel en zelfliefde opgestapt die niet meer te stoppen is. Met zelfrespect komt er ook meer rust en respect naar mijn vrouw toe, ipv afhankelijkheid, woede aanvallen en verwijten van mijn kant uit het verleden. Ik ben er zo moe van. Hoop dat we hier op een fatsoenlijke en respectvolle manier uitkomen. Dat moest ik even kwijt na een slapeloze nacht.

Dat is de eerste stap, wat goed! En je kunt ook nog bellen met de contactpersoon om meer feeling te krijgen. De meetings verschillen nog wel eens qua toon en invulling, bezoek er dus desgewenst meerdere om er eentje te vinden die bij jou past. Ik vond het ook spannend, en een hele grote stap waar ik jammer genoeg een jaar mee heb gewacht.

Ik hoop dat deze meeting je bevalt!

Gezien de geografische afstand vermoedelijk niet maar ik denk dat de meetings een soortgelijke opzet hebben?

Gisteravond mijn eerste AA meeting meegemaakt. Was gespannen: want wat kan ik verwachten? Wat voor mensen komen er? Hoe verloopt zo'n bijeenkomst? Is het wel wat voor mij? De meeting vond plaats in een bijzaaltje van een kerk. Wat onwennig schoof ik aan, er bleek nog een nieuwe deelnemer te zijn. De meeste deelnemers waren mannen, er was slechts 1 vrouw aanwezig. Leeftijden van 25 jaar tot 58, waarbij er maar liefst 4 mannen (inclusief ikzelf) met ongeveer dezelfde leeftijd. Periode van gestopt zijn varieerde van 8 jaar tot enkele maanden. De meeting startte met het opzeggen van de 'kalmte, moed en wijsheid' tekst en het aansteken van een kaarsje. Daarna mocht iedereen vrijblijvend zijn/haar belevenissen/struggles van afgelopen week vertellen. Dat werd omdat er twee nieuwe deelnemers waren tegelijkertijd een voorstelrondje. Daarna werd er een citaat uit het citatenboek van de AA voorgelezen ter overdenking en zijn we dieper ingegaan op wat stap 1 uit het 12 stappenmodel 'ik sta machteloos tegenover alcohol' voor ons betekende. Alles op vrijwillige basis, er waren ook een aantal die alleen hebben geluisterd. Ik begrijp dat er elke week een andere stap uit het model wordt besproken. Wat mij verraste was de openheid en de sfeer van vertrouwen die er gelijk was. En de herkenning, want hoewel de achtergrond van de deelnemers zeer divers was, zijn de achterliggende patronen en vraagstukken bijna hetzelfde. Ik voelde me ook zeer welkom en door de herkenning was er ook gelijk verbinding met mensen die je normaal gesproken niet zomaar zou spreken en op straat voorbij zou lopen. @Wendyy het idee 'het viel toch allemaal wel mee' speelde bij iedereen aan tafel. Ik heb geen moment gevoeld dat de hoeveelheid drank een issue zou zijn. Integendeel, het gaat inderdaad om de herkenbare patronen van verslaving. De meeting is mij zeer goed bevallen en ik ga er zeker vaker naartoe. Helaas valt deze op een tijdstip dat ik ook mijn sporttraining heb en zal ik het bewust moeten inplannen.

Vandaag een jaar gestopt. En wat een reis is het afgelopen jaar geweest. Uiteraard heb ik (vooral de eerste periode) de nodige cravings gehad. Gelukkig kon ik vrij snel beginnen met mijn behandeling en heeft het forum mij enorm geholpen in moeilijke periodes. Vanuit mijn burn-out en als gevolg van het stoppen met drinken ben ik actief aan de slag gegaan met een naar het bleek onverwerkt jeugdtrauma. Daar ligt ook de basis voor mijn alcoholverslaving en in het verleden drugsmisbruik. En mijn burn-out. Om dat onverdoofd aan te gaan, dat vond ik het moeilijkste. En nog steeds. Onlangs heb ik voor het eerst echt over ‘de rand’ van de afgrond gekeken en een serieuze craving ervaren waarbij het bijna misging. Dat heeft me weer scherp gehouden. Want eerlijk is eerlijk: ik dacht de laatste tijd wel dat het bijna te makkelijk ging. Met groot gevaar voor een terugval. Ik weet nu wel waar mijn grootste valkuil ligt: de combinatie van eenzaamheid/me in de steek gelaten voelen, boosheid en moeheid. Om mijzelf scherp te houden heb ik mij aangemeld voor mijn eerste AA meeting vanavond. Als dat goed bevalt dan volgen er meer. Ik heb het al eerder gezegd: stoppen met alcohol is het grootste cadeau wat ik mijzelf heb kunnen geven. Al die voordelen die ik eerder op mijn draadje heb beschreven, zowel lichamelijk als geestelijk. De eigenwaarde die ik terug heb. De echte connectie die ik met mensen maak, en niet in de laatste plaats met mijzelf en mijn eigen gezin. De aandacht die ik voor mijn kids heb in plaats van alleen maar aanwezig zijn. De rust en vrijheid die ik nu ervaar. Zijn er dan helemaal geen nadelen? Zo ervaar ik het inderdaad. Soms denk ik wel eens terug aan hoe fijn het was om mijn hoofd stil te zetten, even rust te ervaren. Of gek te doen met vrienden. Maar daar zijn andere, gezonde alternatieven voor. Feit is nou eenmaal dat een glas voor mij niet bestaat, ik denk in flessen. En die 655 flessen van afgelopen jaar, die zijn het bewijs dat mijn rem kapot is. Ik weet een ding zeker: daar wil ik nooit meer naar terug. Op naar het volgende jaar, en vandaag drink ik in ieder geval niet!

Dat zal ik doen! Zelf vind ik het ook wel spannend. Voorzover ik begrijp, ook telefonisch na gesprek met iemand van AA hier, gaat het maar om 1 ding: dat je de wens hebt om met alcohol te stoppen. De hoeveelheid die je drinkt maakt nadrukkelijk niet uit, het gaat erom dat je een verslaving ervaart en de systemen hierachter zijn voor iedereen herkenbaar. Zoals het hebben van cravings, stiekem drinkgedrag of je verslaving kleiner maken. Iedereen ervaart problemen met alcohol en het gaat erom dat je elkaar met ervaring en herkenning kan steunen. Ik denk dat er in die zin niet zoveel verschil is met dit forum. Ik kom hier in ieder geval op terug! En je kan altijd even bellen met iemand van de AA. Op hun website zie je waar in het land meetings worden gehouden met telefoonnummers erbij.

Hi Wendyy, Wat fijn dat je ook in jouw omgeving nu steun gaat ervaren en het zelf durft uit te dragen! Wat betreft Jellinek: het kan natuurlijk dat je alcohol consumptie en afhankelijkheid in het verleden veel minder groot was dan nu. Dat is zelfs zeer waarschijnlijk want alcoholisme is een progressieve ziekte. Wat ik nu van je lees lijkt me verslavingszorg erg nuttig. Dat hoeft niet bij de Jellinek, sterker nog er zijn tal van (ambulante) mogelijkheden die vrijwel allemaal vanuit het basispakket worden vergoed. De huisarts is hierin belangrijk want die moet je een verwijzing geven. Maar nogmaals dat moet met jouw verhaal geen probleem zijn. Vertel je huisarts wel het eerlijke verhaal en maak het zeker niet te klein voor jezelf. Die ‘het valt allemaal wel mee’ reactie hebben zelfs doorgewinterde junks en is een logisch gevolg van je verslaving. Als je niet verslaafd was (of afhankelijk zo je wilt) dan had het helemaal geen vraag geweest of je wel of niet zou kunnen drinken en of het wel meevalt of niet. Dan had je op basis van je gezondheid, voorbeeldrol naar je kids en waarschijnlijk tal van andere redenen al lang al de drank zonder probleem laten staan, zonder je elke dag te willen bewijzen dat het wel meevalt. Die ‘het valt allemaal wel mee’ vraag heb ik ook gehad vanaf het begin. Sterker nog, die is de laatste tijd weer nadrukkelijker in beeld gekomen. Daarom dat ik vanavond mijn eerste AA meeting ga bezoeken. Om mijzelf scherp te blijven houden.

Dankjewel Bob! Ik ben er zeker van plan nog een jaar aan vast te knopen, meerdere zelfs. Later vandaag schrijf ik nog wel op mijn draadje. Een bijzonder moment, en afgelopen jaar heeft me alleen maar hele mooie nieuwe inzichten en ervaringen gegeven. Jij ook gefeliciteerd

Dag @Wendyy, Check je motieven. Waarom drink je en wil je echt stoppen? Alleen als je zelf wilt, en niet van jezelf moet, kan je de innerlijke motivatie vinden om gestopt te blijven en alcohol, smoesjes en kletspraatjes in je omgeving te weerstaan. Als ik je verhaal zo lees dan denk ik ‘oei, die heeft echt wel een probleem’. Hoe serieus neem je jezelf en je gezin eigenlijk? Ik zou als de sodemieter naar de huisarts gaan en hulp vragen. De tijd van twijfelen en zelfbeklag lijkt me ruimschoots voorbij. Het verleden kan je niet meer goedmaken. Je kan wel vanaf nu het juiste voorbeeld geven. Allereerst aan jezelf. En daardoor ook aan je kinderen. ikzelf heb er geen enkele moeite mee (gehad) als mensen in mijn omgeving dronken/drinken. Mijn vrouw drinkt nog steeds bijna elke dag, en er staat regelmatig een fles wijn open in de koelkast. Ik zie het namelijk als mijn persoonlijke probleem, die alcoholverslaving. Mijn eigen blijvende gevecht. Mijn eigen overwinning. Hoe daarmee om te gaan, daar zijn verschillende hulpmiddelen voor. Maar jij moet die eerste stap zetten: vandaag drink ik niet. Elke dag opnieuw. Blijf in ieder geval schrijven en meelezen op dit forum. Zoals Lady Jane zei: je hoeft het niet alleen te doen maar wel zelf. Zonder vooroordelen, want iedereen hier op het forum weet hoe lastig het is om van de alcohol af te blijven. Voel je dus welkom en gesteund!

Bedoel je opgekropte spanningen als gevolg van het drinken of juist andersom? Ik merk bij mijzelf dat sinds ik niet meer drink ik nauwelijks meer geïrriteerd ben naar de kids; ik kan altijd rustig blijven. Aan mijn vrouw echter merk ik altijd als zij de avond ervoor gedronken heeft. Dan is zij zeer kortaf en ook zwaar geïrriteerd/boos naar de kids toe. Maar ook het omgekeerde herken ik. De onrust en prikkels die ik van de kids en mijn vrouw kreeg dronk ik weg. Nu ik niet meer drink merk ik dat ik daar gewoon niet zo goed tegen kan.

Dank je wel @lady jane! Zoals ze in goed Engels zeggen what doesn’t kill you makes you stronger. Het onderstreept voor mij nog maar eens het belang van continu alert blijven. Nu op naar volgende week woensdag

Een hele rare gewaarwording deze week. Het gaat even minder lekker thuis en de therapie is heel ingrijpend. Ik merk dat ik de afgelopen tijd de drank en vooral de rust die het in mijn hoofd bracht romantiseer. Vannacht een paar uur niet geslapen en toen heb ik helemaal uitgedacht hoe ik toch kon drinken zonder dat mijn vrouw het doorheeft. Wodka was de gedachte, inclusief de verstopplekken en het idee om vandaag in ieder geval een fles aan te schaffen. Ik twijfelde over voor of na woensdag volgende week drinken, want dan is mijn 1 jaar alcoholvrij. Gelukkig zijn de gedachten overdag wat minder destructief. Maar dit is wel een grote waarschuwing, de afgrond is kennelijk zo weer bereikt. Ik ben blij dat ik niets heb gekocht. Afgelopen weekend met de AA gebeld en ik ga woensdag een meeting bezoeken. Mijn triggers zitten duidelijk in ‘lonely’ en ‘tired’ uit HALT. Daar ga ik nog meer aan werken.