Oskar

Voor @Ties en @Fonny en @Tine heb ik bloemen meegenomen. Ik wilde klaprozen en narcissen doen, maar de bloemist hier in het dorp verkocht alleen deze: Om de moed erin te houden. Of juist er weer in te krijgen. Omdat er altijd hoop is, ook als je deze zelf even niet ziet.

De morgenmerel gorgelt / bekers bittere wijn / droom die tot pijn verkorrelt in vogelkelen/ omdat het dag moet zijn / omdat het grote hele donker / niet langer dicht kan zijn. Zo schreef Achterberg. En als 17-jarige jongen vond ik het prachtig. Niet echt het zonnetje in huis toen. Nu vind ik het krieken van de dag juist heerlijk. En die morgenmerel gorgelt helemaal niet, maar fluit er lustig op los. Eerst nog wat schuchter, als hij om 5 uur als eerste inzet. Maar als zijn lied wordt beantwoord gaan ze samen snel al helemaal los. De mezen slapen nu nog, en geef ze eens ongelijk, maar als die er straks bijkomen is het feest compleet. Ik lees vaak dat hier best veel vogelgekkies rondlopen. Leuk wel. Vroeger was ik blind voor alles en dronk ik bier. Er is best een hoop voor in de plaats gekomen.

Nou, ik heb mijn oudste dit toekomstscenario net voorgelegd Rosie, maar hij keek mij meewarig aan. 'Dat gaat echt niet gebeuren pa.' Wacht maar tot jij bier gaat drinken jongen, dacht ik, maar dat heb ik maar niet hardop gezegd.

Er staan hier in de buurt veel prunussen die nu uitgebloeid raken, waardoor de straten bedekt raken onder zo'n mooie roze sneeuw. Een sprookjesachtig gezicht. Helaas heeft de gemeente alweer mannen met bladblazers laten uitrukken. Nou ja. Kinderen vakantie hier en papa ook zomaar vier dagen vrij. Het is alleen soms wel jammer dat ze steevast om 7 uur in de ochtend wakker worden, hoe laat je ze ook in bed stopt. Mannen van de klok. Maar wel een mooie gelegenheid om er samen op uit te trekken. Bootje varen ofzo.

Wauw, het jaar vol, van harte gefeliciteerd @ikkanhet!

Ik vind het nogal wat om op basis van deze ervaringen de vrije wil meteen bij de vuilnis te zetten en de ik tot illusie te verklaren @Etty. En als die arme ik dan een illusie is, wie of wat leert er dan volgens jou van ervaringen uit de praktijk? In mijn eigen overtuiging zit er wel degelijk iemand ‘achter de knoppen’. Iemand die verdacht veel lijkt op een ezel. Soms zit hij uit onwetendheid of bewuste balorigheid maar wat op die knoppen te hengsten en knalt hij voortdurend tegen van alles op. Of hij zit te dutten en hobbelt zonder oog voor obstakel en gevaar maar gewoon voort in de ingeslagen richting. Maar als hij zijn best doet en ook nog eens een heldere bui heeft is hij ook best in staat om zijn vleselijke vehikel met gepaste snelheid een tijdje heel vakkundig door bochten en om kuilen te loodsen.

Goeiemorgen @ikkanhet, zat die krokodil bij jullie in de achtertuin? Pfoe, net wakker uit een ouderwetse drankdroom. Dat was lang geleden. Het was weer helemaal mis ineens. Janken en zweten. Gelukkig sprong toen een kat op bed om mij snorrend te wekken. Niks drank en gelazer. Alles gewoon heel vredig. Oef.

@Lika: het zijn dit soort wonderlijke details die de mens zo buitengewoon boeiend maken, en het leven soms zo verrassend lichtzinnig en aangenaam

Eerste droge Koningsdag goed doorgekomen? Ja, verrek, al die bijna onlosmakelijke associaties van alcohol met gezelligheid. Ik was dat al bijna weer vergeten. Ik ben er van overtuigd dat van de drank loskomen er voor een belangrijk deel neerkomt op het ontmantelen van zulke vastgeroeste overtuigingen. Natuurlijk is het onzin, de gezelligheid zit niet in het flesje maar in de mensen, maar de gedachte kan desondanks behoorlijk hardnekkig zijn. Ik hoop dat je vandaag hebt kunnen ervaren dat het eigenlijk best meeviel, zo'n feestdag zonder drank, en dat je gemerkt hebt dat je ook met een glas karnemelk in je hand gewoon lol kunt hebben.

Ik vind het wel een bijzonder beeld @Lika: kinderen, die luidkeels het volkslied zingend op hun rug door het zwembadwater gaan. Ik weet nu zeker dat vroeger alles beter was.

Mijn kinderen kennen niet eens het Wilhelmus, ontdekte ik vanochtend, enigszins tot mijn schrik. Dus dat hebben we in bed nog even geoefend. Om daarna weer enigszins tot mijn schrik te ontdekken dat de meeste mensen je een beetje meewarig aankijken als je het een gemis vindt als je kinderen het volkslied niet kennen. Of denken dat je een soort ultrarechtse nationalist bent.

Het was een mooie Koningsdag vond ik. Zoon dolenthousiast vanwege zijn verkoopsuccessen op de vrijmarkt. Wel aandoenlijk om te zien, de spanningen die hij op voorhand ervaart, en uiteindelijk het enthousiasme achteraf. (Bij mezelf merk ik dat ik nogal eens de neiging heb zijn angst en vrees te relativeren of te rationaliseren. Iets waarmee zo'n knul van elf natuurlijk niet echt verder komt. Ik geloof dat ik dit bij mezelf, in mijn eigen leven ook vaak doe, waardoor ik wat raak losgezongen van mijn werkelijke gevoelens. Het is toch wat. Maar dit alles geheel terzijde.) Wat een prettig weer ook vandaag. Ik hoop dat we vanaf nu een beetje de goede kant op blijven gaan. Ook al omdat steeds dezelfde praatjes over de lente die maar niet wil komen me een beetje beginnen tegen te staan. Ontluikend groen en vogelgeluiden in de avond: daar kan ik nu toch wel erg van genieten. En allemaal helemaal gratis, die Natuur. Behalve bij de Hoge Veluwe, want daar staat tegenwoordig een poortje.

Goedemorgen weer eens mensen. Koningsdag dus vandaag. Ik ben wel benieuwd of ik het einde van de monarchie in Nederland nog ga meemaken. Hoewel ik zelf een groot liefhebber ben van alles wat irrationeel, ceremonieel en ritueel is kan ik me haast niet voorstellen dat het koningshuis deze tijdgeest gaat overleven. Ik kan me ook voorstellen dat de koninklijke familie zelf gaat zeggen: we stoppen met die gekkigheid. Die moeten vanochtend in Rotterdam weer met een quasi-geïnteresseerd smoel gaan loeren naar een of andere multiculturele klompendans. Of de hele tijd flauwe grapjes over Ajax aanhoren. En na afloop weer die eindeloze herhalingen op televisie, haha, omdat je je tijdens de toespraak twee keer hebt versproken. Dat zijn dan godverdomme je onderdanen. Koning Wim zou nu ook liever met zijn gezin op een Grieks eiland zitten. En dan die arme Amalia, die haar hele studententijd overschaduwd ziet door bedreiging en bescherming. Ik woonde in mijn studententijd een paar huizen naast de prinsen Maurits en Bernard. Dat vond ik toen soms ook al sneu, altijd zo’n bodyguard, maar bij onze kroonprinses is het van een geheel andere orde. Maak er wat moois van vandaag, lieve mensen. Of u nou met een oranje tompouce op uw hoofd voor de tv schuift of tegen beter weten het gedrang van de massa opzoekt; om dan vervolgens opnieuw te moeten concluderen dat u het daar zonder beschonken kop eigenlijk helemaal geen reet meer aan vindt. Doe gewoon waar u zelf echt zin in heeft, met of zonder meute. Wij gaan vanochtend langs aubade en vrijmarkt, en vanmiddag lekker de Biesbosch in. Leve de koning!

Prettig je hier weer te lezen @Reacher. Ja ik heb een derde kat erdoor geluld thuis. Zwart als een panter. Volgende week halen we hem op. De huidige eigenaar heeft het arme diertje godbetert Beëlzebub genoemd. Hij zal dus wel ongeluk gaan brengen. Tenzij wij hem nu Jezus hernoemen of Gabriël.

Verse croissanten met het gezin, een zachtgekookt eitje. Glimlachend aan de cappuccino met de vrouw terwijl de jongens eieren zoeken in de tuin. Maar dan alweer het gedonder over de verdeling van de eieren. Papa boos, oudste naar zijn kamer. En zo begint het genoeglijke Pasen toch met een hartgrondige vloek. Nou ja. Even Bach opzetten maar om de boel weer enigszins in balans te brengen.

Ik wil van alles zeggen, maar ik denk eigenlijk dat je het allemaal zelf ook wel weet. Sterkte, ook hiermee.

Het is verrot Strijkbout, sterkte. Eigenlijk vind ik dat Dieren gewoon altijd moeten blijven leven. Maar ja.

Ik ben ook opgegroeid met de gewoonte je gevoelens op te bergen in de brandkast. Ze mogen nu vaak wel gewoon even eruit, maar ik zet die kluis niet meteen bij de vuilnis, want het biedt ook voordelen. Ik vind het een goede zaak als er een wat meer open cultuur ontstaat waarbinnen allerlei gevoelens kunnen worden geuit. Je bent daarmee automatisch wel direct afhankelijk van het goed fatsoen van de omstanders om daar respectvol mee om te gaan. En daar gaat het natuurlijk nog wel eens mis. Je kunt dit soort zaken niet tot in detail wettelijk regelen, maar doet een beroep op elkaars menselijkheid. Wat mij in de wokecultuur (om het maar even zo te noemen) wel opvalt is dat wanneer iemand zich niet gedraagt naar de eigen normen het een geldig excuus lijkt te zijn om die persoon zonder verdere scrupules de grond in te stampen of af te maken.

Dat smijten met die wonderlijke statistieken doen de media hier ook de laatste jaren. ‘Het is 17 jaar geleden dat Feyenoord op een dinsdag bij wassende maan een wedstrijd tegen Vitesse won. Het zal dus niet makkelijk worden.’ Dat soort prietpraat. Frankrijk drie klassen beter gisteren trouwens. Ben jij na zoveel jaar intussen voor de Fransen of zit je nog gewoon met een bos wortels op je hoofd voor de tv?

Maar - afgezien van af en toe een dronken drammer - is respect hier toch juist wél @Musashi, of is jouw ervaring anders? Vergeleken met de politiek, de televisie, de gemiddelde werkvloer vind ik het hier een tempel van verdraagzaamheid. En ook in mijn eigen gezin, familie en vriendenkring is de sfeer niet zo suikerzoet zoals hier doorgaans. Ik vind het ook wel prettig als in het vuur van de discussie het af en toe flink knalt. Dat zie ik ook niet als gebrek aan respect. Integendeel, juist vanuit het respect voor meningen die afwijken is er daarvoor óók ruimte. Leuk trouwens om je hier weer eens te lezen Muza

Misschien een mooi moment om het onvolprezen lachfilmpje van Bob Newhart er weer eens in te schieten:

Jawel. Maar ook de bewustwording dat een angst volkomen ongegrond is leidt niet altijd tot het verdwijnen van die angst. Ik roep de mensen om mij heen ook vaak toe dat ze gewoon moeten stoppen met vrezen, maar wordt dan niet zelden hoofdschuddend aangekeken.

Ja, maar ook als papa hem vast houdt, hij vleugeltjes om heeft, enzovoort, blijft de angst bestaan. Bij Jung las ik een keer een verhaal over een man die hem raadpleegde als psychiater die ervan overtuigd was dat hij ernstig ziek was. De man was zelf verre van onnozel, zelf arts geloof ik, en snapte als medicus volkomen dat alle op hem uitgevoerde onderzoeken bewezen dat hij kerngezond was. Maar ondanks dat bleef het gevoel doodziek te zijn bestaan. Dat vind ik fascinerend.