Jen

Iets voor Jane?

Met twee glazen op mag je toch rijde, of vergis ik mij?

Bedankt voor alle reacties. Schrijven kan opluchten.

Hoi Bolletje, tegen mijn gewoonte in... op het werk even spieken :-o Ik vind die paniek zeer lastig, en weet niet goed hoe ermee om te gaan. Gisteren ging ik weer eens mee naar de psychiater, en die liet me verstaan - wel vriendelijk hoor - dat ik dat beter niet doe. Maar als ik zelf niet met de hulpverlening praat, dan krijg ik thuis verwarde angstverhalen over wat de hulpverlening allemaal gezegd heeft. Komt nog bij dat sommige onderdelen van de hulpverlening advies geven via hem dat ook op mijn leven ingrijpt - gezellig samen was opplooien in het weekend? Hallo! Ik dacht eerder aan fikse wandelingen met onze honden - Ik weet het even niet meer hoor. Ik heb nu hulpverleners nodig om me te leren omgaan met de hulpverlening van mijn man. Met hemzelf lukt het nog net.

Wellicht Yvonne, maar dan wel op mijn manier. Pff. Enfin, bedankt voor het luisteren naar mijn gezaag. Nu doesjen en op naar het werk.

Soms lijkt het erop dat ze MIJ ook als hulpverlener zien. Nu, dat ben ik dus niet.

Hoi Yvonne, jouw avatar maakt me weer wat vrolijker. Die verpleegster is een psychiatrische verpleegster, van een zogenaamd mobiel team. Dat houdt in dat ze bij ons thuis komt. Een initiatief in Belgie - Vlaaderen? - om onnodige opnames te vermijden. Ik juich dat toe. Op zich. Maar alle hulpverleners spreken mekaar nu tegen en ik word ZOT.

En als hij inderdaad niks kan. Als ik na elke afspraak de dokter moet bellen omdat hij in paniek is. Als het niet lukt. Dan moeten we toegeven dat dit thuiswonen nog niet lukt. Dan moet een verpleegster mij niet komen vertellen dat ik bij wijze van therapie in het weekend samen met hem was moet vouwen. Wat denkt ze wel?

Ik begon mijn dag vandaag beneden, piekerend. - Dat is geen ramp want ik heb slaapreserve - Ik hoor de wekker boven afgaan en vraag me af of hij er wakker van wordt. Meestal begint de dag zodanig dat ik hem wakker roep, en dat hij koffie gaat zetten op mijn aansporen. Slecht he? Zijn verpleegster vindt het helemaal mis. Hij moet langer slapen 's morgens. En hij moet niet voor de was instaan, dat moet ik. Ik ga dus koffie zetten nu, maar stilletjes, Niemand wekken. Dan de bus op. En vanavond met de honden wandelen. En dan duik ik lekker mijn bed in.

ik vind je kijk op dierenwelzijn eigenlijk rationeel - in de positieve betekenis van het woord.

Slaapwel Jozefje, succes!

In een cursus mindfulness leer je dat mediteren niet gaat over "nergens aan denken". Wel kan je gedachten negeren en laten overwaaien.

Mijn dagelijkse rustpunten: - lezen op de trein - naar thuis (een soap) kijken

Hoi Vlieg, ik denk nu aan het boek (niet het liedje) I never promised you a rose garden. (Gaat over een meisje dat in de psychiatrie belandt, en ontdekt dat na behandeling de wereld dus geen rose garden is). Zelf vind ik het leven niet makkelijker als ik niet zuip. Wel boeiender. En ik zie gezuip dan ook een beetje als het verspillen van de weinige tijd die ik op deze aardkloot heb. Geluk vinden in een mandje dat je wordt aangereikt als je adb bent, het zou rechtvaardig zijn, maar ja. In rechtvaardigheid geloof ik niet. Ik gun jou heel erg dat je toch rust vindt, in kleine dingen.

tja hut, ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik wat afstand neem nu.

ik ben teruggefloten, psych doet niet aan relatietherapie

Het is complexer Hut. Ik las ook jouw verhaal. Ja, moeilijk. Stoppen is bij mij niet momenteel zeker niet aan de orde, maar wel: hoe ver ga je mee? Ga ik elk weeknde mee in bed liggen?

slaap zacht Ietje

ja hut

hoe is het zover gekomen dat ik een job heb en hij terug ziek werd?

Het begon bij ons met elkaar redden. We sloften voorzichtig door het leven.

loslaten dus voor mij.

Klopt wel, hut, misschien moet ik beter investeren, doelbewuster

Dank je Ietje, maar ik dacht dat ik mijn man kon helpen. Misschien ook een arrogante gedachte, iemand helpen.

Deze week drie vergaderingen belegd die ik nog moet voorbereiden, en eigenlijk zin om me ziek te melden. Dat soort dingen.