Jen

Sowhat, het is zeker niet levensbedreigend, zoals refusal of zo. Voor zover ik weet, kan alcohol in grote hoeveelheid wel een trigger zijn voor manie. Ik laat hem nu rustig slapen. Ben niet echt doodongerust. Eigenlijk ben ik blij dat hij gaan slapen is.

Ik ben, gedeeltelijk door de drank denk ik, een relatie kwijt geraakt. Twee zelfs, maar de tweede was minder diepgaand. Niet dat ik dat op dit ogenblik betreur, want, hoewel mijn verhalen misschien op iets anders wijzen, ik hou van mijn huidige man. Toch denk ik niet dat je adb moet worden voor een ander, of voor je relatie. Eerder uit respect voor jezelf. Of liefde voor het leven. Of goesting om er iets van te maken.

Ja Vol, en vermoeiend. Moet ik het ziekenhuis bellen, moet ik zijn ouders bellen, ... Over een paar weken gaan we op reis, gaat dat lukken?

Ik ben totaal geen zorgend type.

Nee, dat was zo niet bedoeld. Hij bezuipt zich nooit om dergelijke redenen. Maar hij vertelde me heel veel - altijd zo als hij hypomanisch is, vandaar mijn angst - ook over hoe hij zich tekort gedaan voelt. En ik kon er inderdaad niet zijn voor hem, vandaag, omdat ik gewoon bang word als hij begint te ratelen, en ook omdat ik vermoeiend vind.

ja he? Vandaar dat overgeven natuurlijk. Er is iets fundamentelers aan de hand. Hij heeft veeeeeel te weinig zelfvertrouwen, zoekt soms op een bijna kinderlijke manier aandacht. Vandaag hadden we bezoek van een Afrikaans vriend van mij die zich erg geinteresseerd toonde in zijn schilderijen en tekeningen, dus hij in zijn nopjes, en dan loopt het mis.

natuurlijk niet! Hoezo?

Het probleem heeft zich nooit gesteld, hij drinkt amper. Vandaag ineens twee flessen witte zijn, constateer ik nu. 't Zal wel gewoon een momentopname zijn.

Man is gaan overgeven - drank neem ik aan - en nu gaan slapen met de afscheidsbooschap "Ik had graag wat genegenheid gehad van u." Voel me ontzettend rottig.

Moeilijk Ietje, maar ik heb het gevoel dat jij niet helemaal jezelf bent of durft te zijn.

Fijn huttula. Raar als het evenwicht in een relatie verandert, als rollen aangepast moeten worden.

Maar Ietje, je man vraagt toch ook dingen van jou die je niet aankan? Zoals gaan werken. Ik wil niet vervelend zijn hoor, maar elkaars grenzen accepteren lijkt me belangrijk - wellicht omdat ik daar zelf druk mee in de weer ben

Pff, ben ook een beetje onzeker hier. Man is net van medicatie veranderd, en heeft volledig tegen zijn gewoonte in gedronken. Hij is erg druk nu, en is dat nu hypomanie of gewoon een beetje dronken?

Ik was nog erger: ik vertelde enthousiast het nieuws dat ik behoorde te verzwijgen. Toen mijn pa doodmoe thuiskwam van een rotvergadering en ernaar uitkeek om te genieten van een voetbalmatch die hij op viedo had opgenomen, vertelde ik hem heel lief de uitslag om hem op te monteren. Ik had echt niet door dat een voetbalmatch bekijken leuker is als je het resultaat niet op voorhand weet.

Hallo allemaal. Vandaag had ik gelukkig een vrij goede werkdag. De twee vorige dagen heb ik niet veel uitgespookt en ik moet nog heel veel afwerken voordat ik in vakantie ga. Nu verlengd weekend

Prima? Bwa even slecht als de Belgen eigenlijk

Ik supporter zondag voor Argentinie

oeps, sorry jongens.

nog altijd 0-0 dus?

Moet je je niet bij neerleggen Ietje, een mens kan veranderen. Terusten.

Geld blijf ik zelf zo'n stinkende zaak vinden, ProudMary. Ik leef in sommige opzichten vrij zuinig (tweedehandskleren en zo) maar wil bijvoorbeeld wel elk jaar op reis. Van die vriend heb ik nu het gevoel dat hij mee in mijn portemonne kijkt, en me rijker inschat dan zichzelf, dus... En nu begin ik dan weer in zijn portemonnee te kijken en te bedenken dat hij zijn auto echt zou moeten verkopen.

Dan loop je het risico dat anderen over je heen lopen Ietje.

Ietje, gaat het jou om de veiligheid van die specifieke vriendschap, of wil je dat iedereen je aardig vindt?

Oeps, ik kan slecht rekenen. Het werden drie dingen dus.

Ik voel ook een vriendschappelijke bui hangen. Een vriend van me zit er financieel nogal krap voor, en dat is er niet beter op geworden nu hij kort geleden de relatie met zijn vriendin verbrak. Hij mailde me pas of ik hem voor zijn verjaardag geld wil geven. Dat wil ik, geen probleem, maar wat volgt er allemaal. In het verleden had hij er ook al een handje van weg om met mij in de winkel te staan en "ineens" aan de kassa te constateren dat hij geen geld bij zich had. Ik heb in twee dingen geen zin: - voor hem betalen (is dat erg egoistisch?) - jaloezie en nijd (omdat ik een loon heb) - schaamte (omdat man en ik op reis gaan dit jaar) Pfff