Jen

Geiten :-) Voor mij was het in zeker opzicht een opluchting toen mijn ouders gestorven ware, omwille van andere redenen wel. Taboes zijn er om doorbroken te worden, Spud.

Het is hier een lange nacht geworden, maar uiteindelijk blijf ik over met zowel rust als enthousiasme. Enthousiasme voor mijn werk, rust of aanvaarding voor mijn verleden. Een momentopname, dat besef ik, maar het is "iets". Een oude vriend - eeuwen niet meer gezien, kent mijn man niet - mailde me dat het geen schande is als ik een verkeerde beslissing gemaakt zou hebben. Dat ik "mag" mislukken als het ware. Dat bracht ontzettend veel teweeg. Niet omdat ik een perfectionist ben - dat ben ik alleen in bepaalde kleine vast omlijnde domeinen, en huwelijken horen daar niet toe. Edoch. In de perceptie van mijn familie, is de mislukking van mijn vorige huwelijk volledig aan mij te wijten. Jen, het drankorgel. Mijn jongste zus gaat zelfs zo ver dat ze meer contact heeft met mijn ex-man en zijn nieuwe vrouw dan met mij.

Wimmelt toch! En gaat het op dit moment een beetje met je?

Of je zegt iets vaags. Psychische decompensatie of zo.

Hey Ietje, jij gebruikt het forum waar het om gaat!

ik lees jullie... enerzijds heb ik een ongebreidelde drang tot analyseren anderzijds heb ik heel concreet het gevoel dat ik vandaag niet kan slapen voordat vermaledijde emoties van de baan zijn

Maar wat ben ik labiel. Of slecht in het ontdekken van de oorzaak van mijn emoties. Ik ervaar verdriet, maar weet niet echt waarom.

Bolletje, mijn man ervaart relatietherapie als een bedreiging, wat me zorgen baart. Maar toen ik het daarnet intikte, dat we daar volgende week aan beginnen, drong ineens tot me door dat ik nu dus een week lang gewoon kan loslaten. Dus ik zette de tv op. Het Vlaamse regeerakkoord dat zowel op mijn persoonlijke als op mijn professionele leven impact heeft, wist tot mijn verbazing mijn aandacht mee te slepen. En toen, boenk, de colonne Nederlandse lijkwagens. Als een bom die in mijn gezicht ontplofte. Sprakeloos. Alsof er ineens ruimte is voor buitenwereld.

Yep Bolletje. Volgende week relatietherapie. Ben benieuwd.

ach spud meis, weet niet wat zeggen. Ben wel blij dat je hier komt schrijven nu.

nog steeds bang om overspannen te raken hier... nou ja, wat een binnenkomer... zal eerst maar wat bijlezen

dikke proficiat Acanthus

Nou ik wil van alles dat ik niet wil. Pff.

Dat denk ik eerlijk gezegd wel jopie.

veel succes in rl Agnieta

slaap lekker Jaap, leuk om je nog eens te zien.

Mooi fruivlieg, dat laatste. Het nieuws, ik laat het maar betijen eerlijk gezegd.

Goeienavond. Dacht even te komen chatten hier, maar nogal stilletjes precies.

Dat doe ik wellicht Acanthus. Bedankt voor het luisterend oor.

Zijn moeder heeft hem ook nooit opgezocht in het psychiatrisch ziekenhuis. Zijn vader vertelde me dat ze overstuur was. Want: ze had een whiskey gedronken. Ik neem aan dat ik hier mag vertellen dat ik me moest tegenhouden om niet hartelijk te lachen.

Ik liet hem bellen. Vond ik ook normaal. Hij is geen vuilzak die ik even afzet. - Mag ik om een uur of tien naar jullie komen? - Dan is papa naar de bakker, dat is te vroeg, half elf of zo. - Ja maar de leesclub begint om half elf. Triestig.

Nee Acanthus. Een keer heb ik ze voor voldongen feiten gesteld. Hij was nog in het ziekenhuis en mocht de zondag naar huis. Ik wilde 's ochtends graag naar mijn leesclub. Heel egocentrisch, maar zo'n beetje gestolen tijd voor mij. Toen is hij twee uurtjes bij hun geweest, en dat was al moeilijk om te regelen.

Ik ging vandaag normaal gezien in de Ardennen zitten. Dat was het plan van man. Er is uiteraard niks van terecht gekomen, en dat wist ik ook wel van op voorhand. Alleen: ik trek het niet meer. Gewoon niet. Gewoon echt niet meer.

Wat het je dan geleerd Agnieta?

Tjs, volwassenen zijn ook net kinderen, met die aandacht die ze aan materiele objecten geven.