Jen

Ik ben een naar het atheisme neigende agnost, maar eigenlijk ben ik dol op katholieke rituelen.

Hoi, ik kom even op burenbezoek vanuit het alcoholdebaas-eiland om jullie welkom te heten. Zelf ben ik een sporadische gebruiker van een benzo, maar niet verslaafd dus. Toen ik ze voor de eerste maal gebruikte, die benzo's, had de arts me ook al gewaarschuwd dat ik bij veelvuldig gebruik altijd meer zou nodig hebben om de werking te ervaren, en wat bij mij de doorslag gaf: dat je er dement van kan worden. Misschien had iemand me ook eerder over Korskakov moeten inlichten? Hoe dan ook, welkom dus.

wat is er Albert? Zo ken ik je niet.

Dat is heel hard huttula. Hoe lang ben je al in ziekte?

ow. Kan me voorstellen dat dat eng is, huttula. Zeker door de situatie waarin ik zelf zit met mijn werkgever. Hoe zie je zelf je toekomst op het werk?

Hoi Gerrit, lijkt me inderdaad logisch om niet mee te gaan naar de proeverij. Ook zonder eventuele risico's of moeilijke momenten: lijkt me nogal saai en onzinnig qua bezigheid als je niet mee proeft.

Maar met de bedrijfsarts heb je toch een goede communicatie dacht ik, hut?

Oh ja, Punisher natuurlijk ook een gelukkige.

Goeienavond! Kastanje gefeliciteerd. Hier vandaag een vrij ontspannen dag gehad. Alleen ben ik wel het dossier van Jonathan Jacob beginnen lezen - iemand die overleden is omwille van een uit de hand gelopen collocatie, in het kort. \griezelige is dat het met mijn man ook had kunnen overkomen.

's waar Sowhat... pff. Dank voor de bezorgdheid.

Goh, flikken Maastricht was spannend. Fijne afleiding voor deze brok zenuwen :-)

Veel plezier, Sowaht! Zoek je de zon op? Parttime zit er niet in, vrees ik.

Moeilijke vraag Sowhat. Eigenlijk is het de leukste job die ik al gehad heb, en vlak voor de vakantie kreeg ik - samen met negatieve kritiek op mijn ziekteverzuim - de randopmerking dat ze mijn werk wel kwaliteitsvol vinden. Beter kan dus niet, zo te zeggen. Ik weet alleen niet of ik het energiegewijze aankan, een voltijdse job.

Zo, ik heb de dag overleefd. Baas had zich vergist en verwachtte me pas woensdag. Was heel vriendelijk, oef. Ik verwacht later deze week een gesprek.

Zo, gebakken ei achter de kiezen. |En oploskoffie, Ik ga er maar vanuit dat de zenuwen ter voorbereiding - nee, geen oog dicht gedaan, ondanks kalmeerpillen - erger zijn dan het ding zelf. De angst voor de angst en zo. Weg nu. Met tandpastagrijns en ontkenningsdrang.

Ja, je grenzen bewaken. Alleen doen wat je wil. Alles goed en wel. Maar ik moet morgen werken en zo geen zin.

Hoi Erik, Ik meng me dan ook niet in dat gesprek. Wat diagnoses betreft: ik geloof er niet heilig in, maar ik neem ze wel ernstig. Voor de mijne kreeg ik helpende medicatie, en zoals Spud al aanhaalde: waarom geen psychische diagnoses als de fysieke door iedereen aanvaard zijn? Waarom moeten we daar dan lacherig over doen? Mho.

Lidia

Bij mij twijfelt de psychiater tussen depressief en lui.

Dag, dag Mai

Ik was onlangs op een personeelsfeest, Plofkip. Zo eentje waar gedronken mocht worden. Volgens mij waren er twee alcoholisten: ik en die ene die bij zijn ontbijt bier dronk. Over die laatste werd redelijk open afkeurend gesproken, maar niet in zijn gezicht, nee. Dus had hij dat door? De weerstand? Ik ben bang van niet. En de rest? Die dronken in mijn ogen als sissy's.

Zo op mijnen allenen hier, nog even aan het mijmeren. Enerzijds vind ik die alcohol een *probleem. Ik schrijf er zelden rechtstreeks over, maar goed, dat vind ik dus. Anderzijds zitten we hier inderdaad niet voor onze zweetvoeten - ook al lijkt dat me ook een vervelend iets - en hebben we denk ik allemaal hier onze eigen geschiedenis. Derderzijds ken ik niet veel mensen wiens zwaarste probleem het hebben van zweetvoeten is. Die mensen zitten niet allemaal aan de drank. Het "we"-gevoel dat ik hier soms ontwaar staat me in dat opzicht tegen. Alsof wij "gevoeliger" zouden zijn. Geloof ik de * van. Vierderzijds, het vijandig afschilderen van alcohol en van iedereen die wel eens drinkt, kan ik ook niet goed verdragen. En dat is niets persoonlijks. Al die verhalen over vrienden die wel eens iets drinken en eigenlijk ook zouden moeten stoppen, komaan zeg. Er is niks mis mee om af en toe op een feestje alcohol te drinken. Of ben ik nu de enige van dit forum die zich omringd weet door niet-alcoholisten die ook geen geheelonthouders zijn? Dat lijkt me sterk. Ik heb uit mijn zogenaamde zware periode welgeteld een "vriend" overgehouden, en die hou ik op virtuele afstand. Het helpt dat hij lelijk is. We moeten elkaar geen onzin wijsmaken. Hm, dit klinkt alles vijandiger dan ik het bedoel. Ooit zat ik in een ontwenningskliniek, en een van de vrouwen nam "stiekem" afscheid - niet van het leven, maar van de kliniek - met een briefje aan ons prikbord "Ik hou van jullie allemaal". Erg onbelgisch. Erg sentimenteel. En toch heb ik dat gevoel tegenover "jullie" ook soms. We lijken allemaal dappere wroetende mensen. Toch? Ik ga hier geen "Yes we can" aan breien, Ben net iets te oud geworden voor opgeblazen optimisme. 'k Geloof ook niet in vooruitgang of wegen voorwaarts (wel in ontdekkingsreizen, met dank aan Huttula). Eigenlijk geloof ik nergens in. Hoogstens hoop ik dat jullie in deze chaotische tekst die nergens toe leidt, ergens iets opvangen van een vage hoop. En die hoop wilde ik delen, maar ik wist niet hoe.

je haalt me effectief de woorden uit de mond. Volgens neuroloog hoeft het niet, maar ik twijfel ja.

Dat denk ik eigenlijk niet. Wat ik wel merk: in de vakantie neem ik mijn rilatine niet, en mijn dag/nachtritme is helemaal om zeep.

Dan moeten we een beetje uitwisselen. Ik slaap te veel.