Nog even voor wijfie.
Mijn ex-schoonmoeder vond altijd dat ze voor iedereen moest zorgen. Ze dacht zo sympathiek gevonden te worden, denk ik achteraf, maar dat lukte niet. Ze kickte op ellende, zat aan het sterfbed van iedereen die ze vaagweg kende. Ze probeerde mijn huishouden te verbeteren, waar ik niet om vroeg. Ik denk dat ze veel deed waar niemand om vroeg.
Gelukkig zijn werd een opdracht. Ze wilde dat haar zoon en ik gelukkig werden, want zij had het zo zwaar.
Inmiddels gaat haar zoon niet meer met zijn problemen naar haar toe. Want dat zal ze niet aankunnen, denkt hij.
Dit is niet jouw verhaal, dat weet ik. Maar: zorg voor jezelf.