Jannigje

68

@Jopie dank voor het verwoorden van jouw definities. VooR mij geldt allebei. Ik kan daar veel over zeggen, maar ik heb al veel geschreven vandaag.

.@SanMiquel ik zal proberen je vragen te beantwoorden. Ik vind je helemaal niet zweverig, Je reactie dwingt mij om te proberen helder te zijn in wat ik voel, ook voor mijzelf. Wat is er nou eigenlijk, wat maakt het leven zo moeilijk? Angst speelt een erg grote rol in mij leven, al heel lang, eigenlijk al zolang ik me kan herinneren. Ik weet niet of ik me als kind bewust was dat ik bang was. Ik denk het niet. Ik voelde me onveilig, maar ook dat woord zal ik als kind niet hebben gebruikt. Er zijn veel gevoelens van voor de woorden. Ik weet niet hoe ik die angst uit moet leggen. Het is een angst die voorbij gaat aan “bang zijn om terug te vallen” , of “bang voor verandering”. Het zit dieper, het is er al voordat er überhaupt sprake is van iets anders. Het gaat ook voorbij aan me niet thuis voelen in mijn eigen lijf. Mijn lichamelijke problemen vind ik akelig, soms heel akelig, maar zij zijn niet de oorzaak van de angst. Ze versterken die soms wel omdat het inderdaad rot is dat ik niet meer op mijn lichaam kan vertrouwen . En als lichaam en geest allebei niet willen kan dat zeker paniek geven. Tegelijkertijd is dit lichaam grotendeels hersteld van een heel zware en gevaarlijke operatie, dat is er ook. Het is geen concrete angst, niet aan te wijzen, geen oorzakelijke verbanden. Ik was bang voor de operatie, dat is te snappen, dat verband is duidelijk te leggen. Maar ik was banger voor het leven daarna. Want ik moest dus verder, elke dag weer, maar hoe dan? De angst om het niet te redden gaat ook dieper. Ik heb angst dat ik het leven niet red. De alcohol zal waarschijnlijk wel lukken, al sta ik nu niet meer helemaal voor mijzelf in. Ik doe heel veel dingen die ik eng vind, elke keer weer, maar ik doe ze (meestal) wel. Terwijl ik dit allemaal opschrijf realiseer ik me dat er iets niet klopt. Er is nog iets anders en dat is wanhoop. Angst als gevolg van wanhoop, of andersom? Ik weet het niet. De angst ga ik heel vaak wel aan omdat ik anders helemaal vereenzaam of aan de drank ga oid. Ik moet wel blijven bewegen. En dat brengt me ook best het nodige. Vooral het zingen, het vrijwilligerswerk. Maar daaronder zit de wanhoop. En die kan ik niet ........ Nu houden de woorden op. De wanhoop was er eerst, daardoor kwam en komt de angst. En de paniek.

Akelig hè Manou. Heb jij het ook elke dag en nacht?

Dank je wel lieve @Reacher, ik ben er stil van.

Vanmiddag moest ik medicijnen halen. Ik reed buiten om en stond opeens oog in oog met vier koeien-moeders met kalfjes. Die koeien lopen daar los rond, ik kom ze regelmatig tegen. Maar nu dus met víer kalfjes. Ik heb er een tijdje bij gestaan. Daarna was ik nog bij een super. Voor die winkel stond een mevrouw die daar vaker staat, ik dacht met de daklozenkrant. Ze zag er slecht uit, ik schrok ervan. In mijn gedachten is zij een alcoholist of een drugsverslaafde, maar dat weet ik helemaal niet, dat is een aanname of vooroordeel van mij. Meestal loop ik haar of anderen als ze er staan wat schichtig voorbij, weet me nooit zo goed een houding te geven als ze om geld vragen of een krant willen verkopen. Maar vandaag niet. Ik sprak haar aan en kocht een krant. Niet de daklozenkrant want die kan zij zich niet veroorloven, die moet ze eerst zelf kopen voordat zij ze doorverkoopt en daar had ze geen geld voor. We praatten even en vervolgens wenste zij mij een fijne dag. Ik zei, u ook voor zover dat mogelijk is. Dank u wel zei ze. We keken elkaar nog even aan en op dat moment was ik zo blij dat ik naar had aangesproken. Zij zag mij en ik zag haar. Even echt contact.

Jeetje @Cleo66, wat een schrik. Fijn dat je daarna wel weer kon ontspannen en dat jullie toch morgen in het appartement kunnen. Kost een hoop energie denk ik?

Wél belangrijk, je hebt er zo hard voor gewerkt! Wat een teleurstelling. En ja, dat willen verdwijnen, zo herkenbaar. Akelig gevoel. Ook een voor jou @Penny

Ik ga later vandaag proberen die vraag te beantwoorden, dat doe ik maar op mijn draadje. Nu eerst pillen halen uit de automaat.

Nee, eigenlijk niet. Dus geen “duh” Kip of ei, het kan inderdaad verschil maken, misschien.

Jazeker. Dat lukt soms, bij sommige mensen.

Het gaat niet zo goed met me, ik ben een naar buiten toe (wel beperkt) goed functionerende depressieveling. Buiten merkt weinig tot niets, binnen is het een ander verhaal. Ik slaap slecht, de nachten zijn dan moeilijk door de angsten en somberte. Vannacht snapte ik opeens weer waarom ik, nu wel ruim 10 jaar geleden, ‘s nachts ook dronk als ik wakker werd. Wakker? Help! Angst! paniek! Drank! Want vergeten, niet voelen. Opeens voelde ik me vannacht kwetsbaar, alsof ik weer daar naartoe zou kunnen afglijden, na al die jaren.

Vond je het naar dat ze het vroegen?

Ik lees nu de draad van gisteren en ik heb er moeite mee. Het gaat niet over mij en toch ook weer voor een deel wel. Ik voel me in ieder geval ook aangesproken. Voor mij gaat het erom dat @Bor NEE zei, herhaaldelijk, maar ze werd niet gehoord. Steeds weer niet gehoord! Dat herken ik, de onmacht, de akelige machteloosheid, het niet gezien of in ieder geval niet gehoord worden. En wat moet je dan? Sorry @Bor, misschien vertaal ik wat ik heb gelezen teveel naar mijn eigen gevoel, naar mijn eigen ervaringen en herken je je hier niet in. Maar ik snap jouw reactie heel goed. Of het een juiste reactie was? Dat is voor mij een ander verhaal. Ik heb het idee dat de meesten gereageerd hebben op de reactie. Volgens mij had @Bor het over de gebeurtenissen, de aanleiding. En zoals Jopie zei: je moet het maar kunnen Jopie verwoordde het heel mooi, ik sluit me bij jouw teksten aan als je het goed vindt, ik heb geen betere woorden.

Volgens mij is het tegenwoordig standaard. Aan mij hebben ze het ook gevraagd. (Twee jaar geleden)

Ik zag de feestdagen-bui al hangen en het moest toch een keer gebeuren vond ik. Dus dan maar meteen die lastige dagen, had ik die maar meteen gehad. Het scheelde wel dat het de tweede keer was dat is stopte. Ik wist dus wat er ging komen. Ik had na ruim 5 jaar de hoop dat ik nu toch wel “gewoon” , zoals ieder ander mens zonder alcohol probleem, zo nu en dan kon drinken. Het bleek geen goed idee.

Wel heerlijk voor je dat je al die kilo’s kwijt bent en je daar zo goed bij voelt. Dan is het extra leuk en spannend om een (totaal) nieuwe outfit te kunnen kopen. Veel plezier in het aanschaffen (hoewel je hebt alles al?) en dragen van je creaties.

Fijn @niks.

Dat klinkt akelig, ik kan er me van alles bij voorstellen, maar dat is dan mijn invulling. Dat tasten is één ding, maar tasten gevolgd door frustratie is iets heel anders. Geen weg vinden, mogelijk in cirkels ronddraaien, of zelfs achteruit gaan (wat niet slecht hoeft te zijn natuurlijk). Ik gun je een lichtje waar je je op kunt richten. Van tasten naar rennen en dan in de duisternis, daar krijg ik allerlei niet al te prettige beelden bij van builen, schrammen, kapotte bril ed. Dat geeft wel aan dat ik geen optimist ben vrees ik. En dat ik weinig vertrouwen heb. Dapper van je. Aardige woordkeus ook “ frisse benadering”

Lekker, dank je wel. Ik kon de broodjes ook niet weerstaan, maar ik heb me ingehouden. Het is bij één gebleven.

Je hebt gelijk wat de uitverkoop betreft, ik heb er gewoon helemaal niet meer aan gedacht. Ik heb er trouwens nu ook geen energie voor, maar misschien kan ik die vinden.

“Voorpret draagt bij aan je geluksgevoel. Fantaseren over hoe iets zal zijn of je ergens een voorstelling van maken, betekent dat je direct geniet. En als je op voorhand ergens van geniet, maak je in je hoofd dezelfde blije stoffen aan als tijdens een echte mooie gebeurtenis. Dit gebeurt ook bij voorpret, sterker nog bij voorpret geniet je zelfs dubbel. Je geniet tijdens het maken van je plannen oftewel het kiezen van een bestemming én van het idee van op reis gaan: het vooruitzicht.”

Niets doms aan volgens mij. Het is nieuw, nog geen routine dus logisch dat je jezelf eraan moest helpen herinneren. Want wat Rosee ook al zegt, er is altijd wel iets anders dat belangrijk is of in ieder geval belangrijker is dan jijzelf (in jouw ogen). Ik vind het wel slim hoor.

Goed bezig , op beide fronten. Uitverkoop? Ik had er niet eens aan gedacht. Sinds se Corona ben ik alleen in de super of de bouwmarkt geweest, OJa en bij Intratuin. Verder kom ik nergens realiseer ik me. Wat heerlijk dat je alles l zo goed hebt geregeld. Volgens prof. Scherder is voorpret heel goed voor de hersenen en dus voor de mens. Je maakt allerlei geluksstofjes aan geloof ik.

@Quinn hoe gaat het.? En @Monster, lees jij nog mee of ben je helemaal uit beeld? @Soothe, ik denk regelmatig aan je als ik mooie muziek hoor. Gaat het met je? @huttula, jou heb ik ook al lang niet meer gezien of gehoord? Ik hoop dat het goed met jullie gaat.