Jannigje

Ik niet, alleen één avond en nacht een een pijnlijke (r ) bovenarm , daarna niets meer gemerkt,

Goedemorgen

Gevoelde pijn en verdriet zijn voor mij beter te verdragen dan het onrustige gevoel dat me niet loslaat en waarvan ik niet weet waardoor het veroorzaakt wordt.

Dat denk ik ook, het was veel en ook nog heel intens. Fysiek en psychisch behoorlijk belastend, lang in de actieve “aan-stand”, vol adrenaline, dat ben je niet zomaar kwijt. Het zal z’n tijd nodig hebben en het gaat vast anders dan jij zou willen. onderga het maar zo goed mogelijk, veel keus heb je ook niet denk ik.

Kun je niet slapen @Bor? (Ik zie dat je nog online bent.)

Jij wint.

Sorry maar dit is maar half goed. Welke Napoleon was het? (Over muggenziften gesproken)

Mijn drinkgedrag bleef voor het grootste deel verborgen omdat ik meestal thuis dronk, nooit in de kroeg.

Mocht ik nog trek krijgen dan eet ik de restjes bij @Majaop. Is dat oké Maja?

Hier schaft de pot vooralsnog niets, geen eetlust vandaag. Dat gebeurt niet vaak. Hou vol @Artemis!

Zal ik een tussenstaan stellen? Ja Jan, dat is goed. Oke, komt ie: .Wie was de eerste bewoner van het paleis op de Dam in Amsterdam ?

Is altijd nog 1 meer dan ik.

Ik weet niet hoe je droomplek er uit ziet @jopie, maar je plekje lijkt mij ook wel erg mooi. Gefeliciteerd met je aankoop. Is het in de buurt van het huis dat jullie nu aan het bouwen zijn, of heel ergens anders? Je was daar blijkbaar echt op je plek, bijzonder om te lezen. Succes met afronden en alvast een goede terugreis gewenst.

Welkom @Best, en sterkte. Je hebt veel op je bord zo te lezen en dat zal soms zwaar zijn. Kom dan maar vaak buurten op de dagdraad en van je af schrijven hier op je eigen draad. Hopelijk helpt je dat en ervaar je het forum als steun.

Dat is zeker waar, dat weet ik ook van mezelf en probeer mijzelf daar ook in te corrigeren. Maar in dit geval kan ik het toch echt niet mooier maken dan het is. Ze hadden met elkaar contact gehad en besproken wie wat mee zou nemen. Als ik een vreemde was geweest had ik het beter begrepen. Je gaat niet meteen iemand die je niet kent vragen om iets mee te nemen voor de borrel, maar zij kennen mij allemaal. Maar goed, ik wil het niet groter maken dan het is. Ik voel me niet beter vandaag, ik worstel. Bovenkomen lukt niet erg. Ik voelde het gisteren ook heel duidelijk, het was zwoegen voor me. VAak kan ik wel even opgaan in wat ik doe als ik rondleidingen geef, even de zwaarte niet voelen, even wat lucht hebben, maar gisteren lukte dat niet. Vorige week ook niet en daar schrik ik dan van. Het is een veeg teken. Aan de buitenkant ziet het er nog steeds wel overtuigend uit, maar ik voel me ahw gevangen. Zandzakken voor de deur in de hoop dat ik het water tegen kan houden, en dan het gevoel hebben dat ik te weinig zakken of te weinig handen hebt. Proberen, blijven proberen in de hoop dat het lukt om het water tóch tegen te houden. Om dan vervolgens te merken dat het niet helemaal lukt, het sijpelt er op verschillende plekken toch doorheen.

Een spannende strijd was het blijkbaar, ik heb niet gekeken, ik bleef min of meer op de hoogte door getoeter nu en dan waardoor ik wel het idee had dat de wedstrijd goed verliep.

Nee, ik werk steeds met anderen, maar met alle 4 heb ik al meerdere keren gewerkt.

Ik dacht dat zij alleen een plastisch chirurg had.

Ik kom duidelijk van een andere planeet

Niet meer nodig hebben of niet meer nodig zijn, het scheelt maar een woord, maar oh, wat een wereld van verschil.

Gelukkig kwam meneer specht even buurten en dat doet me dan goed. Inderdaad troostend @knakker. Bijzonder hoe het zien van zo’n dier, hippend van tak naar tak, hier en daar op een tak kloppend, goed kan doen. Nu hoop Ik dat de merel nog even komt badderen.

Ik voel me leeg en verdrietig. Vandaag heb ik weer gewerkt als vrijwilliger, met 4 anderen. Mensen rondleiden vind ik normaal geen probleem maar wel als er collega’s luisteren, dan voel ik me meteen beperkt, kwetsbaar. Om 4 uur was ik klaar met de laatste rondleiding, toen bleken de anderen al klaar te zijn voor de borrel. Ze hadden alle 4 wijn en allerlei hapjes meegenomen , maar ik niet. Ik wist van niets. Ze hadden het met z’n vieren afgesproken, maar niet met mij. Dus ik zei goh, ik wist het niet dus ik heb niets bij me. Ik heb niet iedereen gemaild zei een van hen . Nee, duh ..dat was duidelijk. Zij kennen elkaar al langer, maar ik ken hen toch ook al een aantal jaren. Ik ben wel gebleven, heb nauwelijks iets gegeten want dat voelde niet goed, het was ook wel gezellig maar toch…. Ik voelde me buitengesloten. Het gevoel er niet bij te horen heb ik vaker, maar dit was toch anders. Ik wilde me er overheen zetten maar nu ik weer thuis merk ik dat me dat niet goed lukt. Opeens kreeg ik het gevoel van niet mee mogen spelen op het schoolplein en dan het gevoel hebben dat daar bijhoort. Zoiets.

Hoi @Bor en alle anderen