Nou moe, zit ik een heel verhaal te schrijven, is het opeens weg, bah!!!
Dan nu alleen opnieuw een stukje voor Hannah1: jouw berichten raken me, ik heb zelf een broer die volledig over mij heen walst (ik weet dat ik dit zelf laat gebeuren) en tegen wie ik niet opkan. het lijkt of zijn realiteit een totaal andere is dan die van mij. Ik word in zijn bijzijn steeds weer het kleine meisje dat niet goed voor zichzelf (of is het haarzelf) op kan komen.
Iets dergelijks lees ik ook bij jou, althans dat is mijn interpretatie, ik hoop niet dat ik je hiermee te kort doe, want dat is het laatste wat ik wil.
ik wens je sterkte en moed!!! Moed om je eigen plek en ruimte in te nemen.