Jannigje

Mooie draad vandaag, dank allen. Ik ben de hekkensluiter neem ik aan?

Ja, leren accepteren blijft lastig vind ik, maar het helpt wel als het lukt. Als ik minder weerstand voel zijn mijn gedachten en keuzes wel anders. De paden in mijn eigen leven vind ik zelf vaak al onbegrijpelijk.

Die nagtegalen! Ik weet niet eens hoe ze klinken, maar ze zijn voor mij zo,n symbool van rust, sereniteit, ware natuur (wat dat ook precies moge zijn).

Dat is moeilijk hè Cleo, als je dat met je hoofd moet doen omdat je niet gelooft, durft/kunt geloven, dat jij oké bent.

Het was niet zozeer een persoon, het was meer het hele systeem waarin ik opgroeide.

Dank je wel, je ontroert me. En meteen schiet ik ook weer in de oude modus van: maar als je me echt zou leren kennen val ik je vast heel erg tegen. Dat is oud gedrag, oude gevoelens en gedachten . Ik weet met mijn hoofd dat ze niet (meer) kloppen, maar toch... En dat maakt me dan meteen ook wel verdrietig, hoezo niet meer kloppen? Hebben ze dan ooit wél geklopt? Wat triest dat ik dat zo lang heb geloofd, heb gezien als waar. Ik heb nog geen antwoord op je vraag.

Voor mij hoef je ook geen sorry te zeggen @Pats, je hebt het geprobeerd, het viel je tegen, het viel je man gelukkig ook tegen, dat maakt het vast gemakkelijker. Je weet nu dat je dit niet wilt, dat is al heel belangrijk denk ik. Ik heb zelf na 5 jaar geprobeerd of ik weer in staat was om zo nu en dan een glas wijn te drinken, bij een etentje bijvoorbeeld.. Ik vond/vind het lekker en hoopte echt dat ik het kon. Ik kon het ook, maar het ging me weer overnemen, de gedachten aan alcohol, wanneer mag ik weer ed. De onrust, het gevoel toch weer geleefd te worden door. Het was het me niet waard. Ik vind het jammer, baal er soms nog van, maar het is niet goed voor mij. En nu, in deze behoorlijk stressvolle periode voor mij, ben ik héél blij dat ik niet meer drink, want tjonge, wat had ik veel excuses en redenen gehad (en nog) nu.

Ik heb het geprobeerd, het was geen succes. Dat was eens maar nooit meer voor mij, althans dat is mijn bedoeling.

Dat hoop ik ook Cleo, dat gun ik je. Vervolgens schreef ik nog een stukje dat geloof ik niets toevoegt, dus ik heb het maar weer weggehaald, in plaats daarvan:

Geen idee @Yvonne, mijn weegschaal is wel ergens, geen idee waar. Ik denk dat ik nog gelijk ben, althans dat hoop ik maar, dus 69.

Goedenavond allemaal, ik ben bijgelezen en wil op verschillende Posts reageren, maar dan lees ik weer het volgende bericht en dan denk ik daar weer iets van etc. Een paar dingen springen er wel uit: “ je kunt een ander niet redden”. Dat klopt, dat betekent dus dat een ander mij ook niet kan redden. Dat moet ik zelf doen, misschien met hulp, waarschijnlijk met hulp, maar toch zelf. Ik moet zelf stappen zetten, zelf in beweging komen. Ook als ik niet wil of durf of denk dat ik het niet kan. Ook als het me boos maakt dat een ander me niet kan redden en ik eigenlijk wel gered wil worden. Misschien is het meer geholpen willen worden maar niet weten hoe om die hulp te vragen. En ja, wat je aandacht geeft groeit. Daarbij probeer ik wat milder te zijn voor mijzelf en niet teveel in termen van schuld te denken als het me niet lukt om negatieve gedachten te beteugelen. Want dan is het mijn eigen schuld dat ik het negatieve laat groeien.

Lieve @Reacher, ik probeer je een fruitmanden te sturen, maar dat lukt niet. Dan maar een dikke knuffel! Beterschap!! = ingepakt mini fruitmanden

Had je me dat niet wat eerder kunnen vertellen, nu heb ik ze allemaal meegesleept.

Ik ben ook erg van de boeken, maar dit gaat mij iets te ver.

@Kohtje, van harte gefeliciteerd (“lang zal hij leven in de Gloria” zing ik voor je) Inmiddels voor de derde keer, ik krijg het bericht niet geplaatst? Nu voor de vierde (en laatste) keer. Ach ja, vier keer is scheepsrecht .

Totdat je gaat verhuizen

Nee, dit waren heel beschaafde eksters, wel zwart-wit. Het zullen de mijne wel zijn geweest.

Pittig? Vast wel. Maar ook goed nieuws toch? Fijn voor jullie

Verschrikkelijk!!! Hier word ik echt boos van!!! @Jopie

Mooi @Jopie, gefeliciteerd! En? Heeft het gesmaakt?

In mijn flat wonen veel Afrikaanse mensen, met hen was het voor mij over het algemeen moeilijk contact te maken. Ik had bv een buurman die ik maandenlang groette elke keer als ik hem tegenkwam. Na lange tijd beantwoordde hij mijn groeten. Tot een gesprek kwam het nooit. Dit is tekenend voor hoe moeilijk het was om daar contact te maken. Mede daardoor raakte ik steeds meer geïsoleerd. Vanmiddag ging ik even een boodschap doen, op de terugweg zag ik een mega grote auto aankomen, een nieuwe overBuurman. Tegelijkertijd staken wij onze hand op ter begroeting. Zo gewoon zou je zeggen, maar voor mij weeR zo nieuw. Ik was het verleerd dacht ik, ik was daar bang voor. Maar dat is niet zo, ik ben het niet verleerd, het heeft jaren lang stilgelegen. Is niet aangesproken, wachtend zoals een zaadje in kurkdroge grond wacht op regen om daarna te kunnen ontkiemen. Zo’n gewoon gebaar, een groet. Voor mij weer zo nieuw, ongewoon en opvallend. Ik ben er net maar werd al herkend. Dat ontroerde mij.

Ja hè !

Ja, ik heb het gedaan!!! Gisteravond was ik heel moe, ik dacht, Ik ga naar huis, douchen en met de benen omhoog. Opeens realiseerde ik me dat naar huis gaan niet hoefde of kon. Ik was er al. Dat was een vreemde gewaarwording. Tot nog toe was ik hier wel elke dag in de weer, maar het was nog een project, daarna ging ik weer weg. Maar nu niet meer. Vreemd hoor. Maar vannacht heb ik voor het eerst sinds jaren weer zonder oordoppen kunnen slapen, in mijn eigen bed. Geen idee of en zo ja wat ik heb gedroomd, ik hoop dat het goed was @lady jane en dat “het uitkomt”. En nu ziT ik in de tuin, ruisende boom, nog net een streepje zon. Buren die keuvelen, maar die me niet storen omdat ik hun taal niet versta, dus ik word niet afgeleid. En ik voel me ontheemd, emotioneel, heb hoofdpijn....... Maar die tuin, die gaat echt wel een groot verschil maken, dat voel ik nu al. Ik ben blij dat ik via hier met jullie kan praten. Ik weet niet goed hoe het werkt, maar jullie waren wel (ergens) bij mij gisteren en dat was fijn.

Ik zit in mijn tuin!!! Met een zoemende bij naast me, de wind die door de eikenboom ruist, met tranen in mijn ogen. En meneer en mevrouw ekster kwamen zowaar een kijkje nemen. Nu weet ik niet of het de jouwe zijn @Reacher of dat de mijne mijn verhuisbericht hebben gekregen.

Ik was ooit ook een vroege vogel, maar dat was voor de depressies, nu ben ik meer een nachtuil geworden. @takeiteasy, ik wenste sterkte, als ik het goed begrijp ben je nu opgenomen? In wens jullie en mijzelf ook een goede dag, in vrijheid, dat is niet vanzelfsprekend, ik ben er dankbaar voor. Waar is @fleurtje eigenlijk?