blondie6173

Jane Pumpkin Lars Vlok Huttula Monster MijnGerrit Blondie

Update. Weer een week voorbij. Net thuis van weer een halve dag werken. Merk nog steeds dat ik snel hoog in de emotie zit. Lachen en huilen staan naast elkaar. Ik bemerk nog veel moeite met loslaten. Moeite om mij niet oververantwoordelijk te voelen voor de gehele gang van zaken. Frustratie omdat er niet geluisterd wordt naar noodsignalen door hogerhand. Zaken die niet gaan zoals ik dat graag zou willen. Volgende week een belangrijk overleg (eindelijk) met hogerhand en heb de opdracht gekregen mij koest te houden. "Laat anderen nu maar eens het woord doen!" Lastig... Afijn, weekend voor de deur. Weinig in de planning, behalve dan bijkomen van mijn 2x 4 uur werken afgelopen week. Volgende week uitbouwen naar 3x 4 uur per week.

Ik hou nu eenmaal van het snelle leven Huttula

Toppertje... Ik leer veel van je Erik.

Gefeliciteerd aan alle toppers hier!

En we gaan doooooooorrrrrrr....

Stilzitten is zoiezo geen optie met mijn ADHD. Al probeer ik momenteel wel mijn verdeling spanning en ontspanning gebalanceerd te krijgen. Moeten minder, willen meer!

Inmiddels een roodharige korte bob... Maar die dreads staan al in de planning voor het voorjaar hoor... Als ik weer op mijn fietsje kan springen

Slik al extra vit D lieve Ronja...

Hahaha... ik beloof plechtig het rustig aan te doen!

Goedemiddag frummers. Weer even een update. Langzaam aan doe ik kleine stapjes vooruit. Inmiddels mijn werk weer deels aan het oppakken, uitgebreid met ook klantcontact (voorheen alleen administratie) Door deze uitbreiding voel ik mij nuttiger en merk dat ik daardoor nu weer uitkijk naar het werk. Ik merk wel dat ik nog niet'fit' ben... Merk dat mijn emoties nog fladderen. Perfectionisme voert nog altijd de boventoon en ook de hang naar alles onder controle hebben. Kan nog flink van slag raken als de dingen/zaken niet gaan zoals ik voor mijzelf gepland of georganiseerd had. Ook mijn grenzen bewaken vind ik nog steeds lastig. Soms laat ik mij meeslepen in mijn enthousiasme, soms in mijn frustraties, soms in mijn verantwoordelijkheidsgevoel waardoor ik (de dag nadien vooral) merk dat ik teveel van mijzelf heb gevraagd en ik werkelijk tot niets meer in staat ben. Wat dan ook weer frustraties geeft. Alles of niets! Afijn, ben er bij lange na nog niet, maar komt vast goed.

En nu echt opslomen...

Eigen draad geeft mij momenteel net even dat beetje meer rust en focus op mijzelf. Begrijp wel wat je bedoelt Yvon. Al eerder in het verleden mijzelf wat teruggetrokken op het pact-draadje. Ook toen was er wat onenigheid of deze afsplitsing wel goed zou zijn voor het forum. Laat ik zo zeggen... Het heeft mij toen erg veel goed gedaan. En ook nu kies ik ervoor om mij meer te focussen op mijn proces door mijn eigen draadje. Beter voor mij nu... Zeker na trol "kaboutertje"

Was eigenlijk niet van plan om te reageren behalve dan op mijn eigen draadje... Kon het toch niet laten...

Dank voor jullie lieve reacties. Goed gesprek gehad met zowel mijn therapeut alsook met de bedrijfsarts. Ik leg mijn lat zoals was te verwachten natuurlijk weer veels te hoog. Moeite met accepteren van wat ik nu kan (en zoals jij ook zegt Indigo moeite om in te gaan zien dat ik misschien wel nooit meer op dat niveau zal gaan komen). Verstandelijk zie ik het. Gevoel volgt nog niet. Daarnaast verlies ik de positieve dingen uit het oog en verzink ik er heel erg in alleen het negatieve maar te zien bij meerdere tegenslagen. Ik heb dan de neiging om mijzelf te wentelen in zelfmedelijden en verzand dan in mijn "comfortabele" mij zo bekende slachtofferrol. Tijd om dat om te gooien (Thnx Yogajuf) Plan voor komende week: - Werken op halve speed. Mijn ruimte en tijd pakken die mij nu gegund is tijdens mijn therapeutisch werken om het anders te doen dan anders. Dus geen geren en gevlieg, doen wat ik kan en daarin mijzelf niet richten op wat ik niet heb gedaan (negatieve) maar wat ik wel heb kunnen doen (positieve) - Positief benoemen van de alledaagse dingen. Negatieve gedachten omturnen. - Qua privé trachten mijn bestaande sociale contacten weer op te pakken (verwaarloosd sinds november/instorten) en uitbreiden van mijn sociale netwerk door het onderzoeken van activiteiten passend bij mijn momentele energielevel waarbij kleine pasjes nemend uit mijn comfortzone. Gelukkig beginnen de griepverschijnselen al aardig weg te trekken en door de gedwongen rust afgelopen dagen door de griep lijkt ook de peesontsteking in mijn knieën tot rust te zijn gekomen. Tijd voor actie dus... op naar de sportschool...

Weer een paar heftige dagen verder. Afgelopen dinsdagavond een escalatie met zoon die aangeeft al langer dan 3 jaar sombere gevoelens te hebben, zich anders voelt dan anderen en zich alleen voelt staan in deze harde wereld. Hartverscheurend om zijn verdriet aan te moeten zien en te horen dat hij mij niet wilde belasten. Hulp ingeschakeld. Daarnaast ben ik wederom grieperig op het moment, hoofdpijn en extreem moe. Mijn weerstand is nog steeds minimaal. Lichamelijk en mentaal ervaar ik ook nog veel onrust. Ik weet dat ik meer wil dan dat mijn lijf en geest nu toelaat. Vervelend gevoel, lastig om mee om te gaan. Verduren en accepteren is het sleutelwoord, al ben ik nog zoekende hoe...

Hahaha... is niet van mij hoor dat opslomen... Van wie dan wel? Geen idee... Maar zal mijn best doen

Helaas beste jongens... Erik en MG. Hardlopen zit er voorlopig niet in. Peesontsteking aan beide knieën door overbelasting... Alles of niets wederom! Nu advies om rust te houden van huisarts en verslavingsarts. Hahaha... Dus zo maar eens richting sportschool

Toch maar even een nieuw draadje aangemaakt voor mijzelf. Ben even weggeweest na flink van slag te zijn geweest na 'trol' kaboutertje. Ingestort op werk eind November 2015. Fikse burn-out en depressie. Nu inmiddels na terugtrekken van forum en tijd voor mijzelf nemen weer terug op mijn eigen draadje. Plan van aanpak: * Ingesteld op antidepressiva-kwam er zonder niet bovenop-en inmiddels in behandeling bij verslavingszorg. Plan om nu uiteindelijk therapie af te maken! *Binnenkort startend met therapie "seeking safety" Een therapie gericht op hervinden van veiligheid. Voelt beter. Niet terug in verleden wat ik toch niet kan veranderen maar werken aan hier en nu. Wat geeft mij gevoel van veiligheid? *Herstart met hardlopen met als gevolg peesontsteking aan knieën. Wederom te hard van stapel gelopen. Nu onder begeleiding van personal trainer gestart in sportschool met versteviging van spieren zodat hardlopen weer opgepakt kan worden. *Vooralsnog 2x per week onder toezicht van ouders mijn refusal innemen. *Tijd nemen om te reïntegreren. Voor nu zou ik meer willen dan ik nu doe (alleen administratie) maar weet dondergoed dat ik daar nu nog niet toe in staat ben. Voor nu merk ik hooguit 2 uur concentratie in 4 uur werk. Frustrerend, maar is nu even niet anders. Afijn, -Qua niet drinken zit ik inmiddels weer bijna op 9 maanden... -Qua werk merk ik nu al dat ik sneller wil en vind dat moeilijk te accepteren. Werk aan de winkel dus daar. -Qua privé merk ik dat ik ook daar sneller wil dan ik kan. Idem werk dus.

Erik, 1 jaar. Trots op je

Dank voor alle felicitaties. Gaat hier nog niet optimaal. Fikse bijwerkingen van de antidepressiva. Komt goed.

Geslikt

Lieve Yvon, Ik trek mij even terug van de kilokillers. Bedankt voor je mooie lijstjes en aanmoedigingen.

Ik trek mij ook even terug in de coulissen... Zit al een tijd niet lekker in mijn vel en heb al mijn energie nu voor mijzelf nodig.