Leegte omarmen... al is het maar eventjes.
Poging om aan zoiets te wennen.... omdat het er vaker zal zijn.
Ik zat hier net ook wat om me heen te kijken, besluiteloos:
schop nodig? Ach, laat het maar even zijn zoals het is.... adem in adem uit.
En wie weet straks... is het weer anders.
Een boek, een boek? Whaaa wat gaaf!! (over leegte?)