Weer een maand erbij. Geen alcohol. Ook geen drang of trek.
Vakantie goed doorgekomen. Sinds een kleine week weer aan het werk.
Als mensen mij vragen hoe mijn vakantie was: zeg ik: Rustig, te rustig.
Ik had graag weg gewild. Maar dat zat er financieel niet in.
Ik heb er de afgelopen jaren ook op financieel vlak er een behoorlijke puinhoop van gemaakt. En dat voor iemand die financieel geschoold is en voor anderen (lees: mijn werk) de zaakjes wel op orde heeft en houdt.
Dat ik mijn eigen zaakjes niet op orde had heb ik lang verborgen gehouden, verstopt. Teveel schaamte. Dit moest ik onder ogen komen, maskers af en er mee dealen.
Ik heb ontdekt dat leegte in mij (lees: eenzaamheid) niet is op te vullen door wat dan ook.
Niet door mensen, niet door eten, niet door drinken, niet door spullen.
Ik las het hier al op het forum: alleen door mezelf. Door zelfliefde, niet meer vluchten, maar de leegte er te laten zijn. Ik heb ontdekt dat in die leegte geen drama’s hoeven te zijn.
Er is wat er is. Acceptatie dus. Van hier uit contact maken met mensen is heel anders, dan dat mijn doel is dat mensen die leegte opvullen.
Kunnen ze niet. En het is ook niet eerlijk om dit van mensen te eisen, te verlangen.
Bovendien krijg je dan scheve verhoudingen.
Dus ik zet mijn maskers nog steeds meer af, ‘what you see is what you get’.
Mijn motto van waaruit ik mijn dag in ga: Ik ben goed zoals ik ben, daar hoef ik niets voor te doen.
En ik pak mijn (voor zover ik nu weet) laatste verslaving aan: geen geld uitgeven aan onnodige dingen en leven volgens een strak budget.
Dat is een hele uitdaging voor mij. Het kopen van dingen (al was het maar een pen of weer een nieuw schrijfboek) gaf me een gevoel van voldoening, vulde mij. Nu ik dat niet meer doe, is die leegte extra voelbaar. En ja, dan komt wel de neiging (waar ik ook wel eens aan toegeef) om die dan weer met eten te vullen. Dan schiet ik weer in de lach hoe ik die dingen doe.
De afgelopen maanden heb ik me verdiept in het christelijk geloof. Ik ben christen geworden en heb een Gemeente gevonden waarbij ik me thuis voel.
Dit is voor mijzelf een zeer verrassende wending in mijn leven, maar wel één die klopt.
Het is mijn eigen gekozen weg, ik ben door niemand overgehaald.
En hierin vind ik mijn rust.