Ik wilde van mijn stressbaan af. Maar dat zou ik nooit zomaar durven doen, stoppen.
Het leven gaf een voorzet, via mijn man, en ik mocht inkoppen.
Ik kreeg een vrije periode, waarin ik bij kon komen en andere waarden kon herontdekken.
Een fijne baan met beperkte omvang leek me ook wel weer leuk, maar ik ging niet op zoek.
Vervolgens werd die me zomaar aangeboden. Een geschikte plek met aardige mensen.
Het voelt goed, ik heb er vertrouwen in.
En mocht het toch lastig worden, dat zie ik dan wel weer.
Dus ja, een kopje koffie bij de Ikea, of wildplassen in het bos en juist reageren op het juiste moment.
Er is iets wat het wel regelt, op de 1 of andere manier, als ik vertrouwen heb.