Klassement

Quote: Rest me nog één vraag. Als verslaving een ziekte is, zou je dan al ziek geweest kunnen zijn voordat je uberhaubt ooit iets gebruikt hebt? Misschien een rare vraag, maar goed. Voor mij is gebruik niet mijn ziekte. "Slechts" een symptoom. Gaandeweg m'n zelfonderzoek, het op zoek gaan naar m'n plussen en minnen, kwam ik er achter dat veel van m'n al zeer jeugdige gedrag terug te voeren is op het "typische" gedrag van een verslaafde. Genoeg was nooit genoeg. Obsessie, onbedwingbaar verlangen, niet om kunnen gaan met de realiteit, in de vorm van overal commentaar op hebben of dwars tegen in gaan, me niet begrepen voelen, me vaak afgewezen voelen, alles onder controle willen hebben, perfect willen zijn, etc. etc.etc... Ik denk dat ik al ziek was voordat ik ook maar één druppel alcohol gehad had.. En nu, na vele druppels drank en gestopt ben ik nog steeds ziek. Ik kan alleen m'n best doen die ziekte zoveel mogelijk tot stilstand te brengen..

Ik bedoelde het meer in z'n algemeen: dat WIJ een nieuwe dag voor ons hebben liggen waarin weer van alles te beleven valt. Grote dingen, kleine dingen, nare dingen, fijne dingen.

Goeiemorgen allemaal! Ook Ik heb zin in een nieuwe dag. Straks mijn eerste ashtanga yogales. Ashtanga yoga is een vrij uitdagende en dynamische vorm van yoga (vinyasa flow) volgens een vaste serie houdingen (asana's). Ik vond het altijd een beetje rigide en eentonig, maar nu heb ik behoefte aan structuur blijkbaar. Fijne dag allemaal x

Erik, jij weet ook dat hier verschillende meningen over zijn: de een zegt dat verslaving een chronische (terminale) ziekte is; de ander zegt - wellicht ook uit eigen ervaring - dat het mogelijk is om matig te drinken na een periode van overmatig gebruik (verslaving?). Sommigen stellen dan dat diegenen die matig kunnen drinken dus geen alcoholist waren / zijn, maar alcoholmisbruikers / probleemdrinkers. Mijn persoonlijke thesis is dat het wellicht wel mogelijk is voor een verslaafde (alcoholist) om zichzelf aan te leren om matig te drinken. Echter: alleen in een bepaalde context. Je kunt je hersenen trainen om bijvoorbeeld thuis max 3 glazen te drinken. Of je kunt jezelf trainen om met behulp van een bepaald medicijn max 2 glazen te drinken (dat medicijn werkt als een soort refusal 'light', je grens ligt bij 2 a 3 consumpties, daarna krijg je lichamelijk last). Maar zodra de context (onverwacht) verandert en je begint met drinken, dan loopt het alsnog geheid mis. En als je stopt met je medicatie sla je weer door. Met andere woorden, ik vermoed dat verslaving chronisch is en je er nooit meer vanaf komt.

Heel nuttig vind ik het doorlezen van dit soort discussies en te lezen hoe andere denken over zoiets als de ziekte verslaving. Hier natuurlijk zelf vaak over gedacht maar jullie reacties zijn voor een deel nieuwe feedback waardoor ik toch steeds een stapje kan zetten.... Wat ik vaak denk bij het statement van verslaving/alcoholisme is een ziekte is......stel dat het geen ziekte zou zijn....hoe zou ik dan het zelfsdestructieve patroon van drinken kunnen plaatsen in mij als persoon. Ik heb maar heel kort gehad dat niets of niemand en ook mezelf niet me iets kon schelen. Toen ben ik wel van veel drinken naar buiten proporties gegaan maar delfdestructief/verwaarlozend gedrag zit er eigenlijk helemaal niet in bij me. Ik neem geen extreme risico's in het leven, zoals je bij sommige mensen wel ziet. Ik houd wel van spanning en een beetje risico's maar met mate, Ik denk niet dat ik van mezelf kan zeggen dat die zelfsdestructieve gewoonten rondom drank en blowen passen in een patroon. Ik vind het compleet niet bij me passen om me zodanig te gedragen dat ik op basis van dat gedrag mezelf schade aandoe/stukmaak. Verder heb ik natuurlijk ook vaak een discussie gehad met mensen die graag drinken af en toe maar geen verslaving hebben. Heel opvallend hoe makkelijk ze het hebben over keuzes maken van beginnen met drinken en stoppen. Hun handrem doet het en ze kunnen zich niet voorstellen hoe het is om met een stukke handrem door het leven te gaan. Ik weet gewoon dat ik geen volkomen controle over mijn rem heb of beter gezegd ik er vrijwel geen controle over heb. Jullie op adb begrijpen wat het is en hoe het voelt dat rijden met een stukke handrem maar heel veel mensen kan je het niet eens uitleggen. Daar draait de discussie met je partner denk ik om Bas, kan ze invoelen hoe het is zonder een goede handrem..... Daarnaast heb ik een keer een documentaire gezien die de stelling had dat verslavingsgevoelige mensen veel heftiger reageren op verslavende stoffen zoals alcohol dan een gemiddeld iemand. Dopamine, serotonine......noem het rijtje aan hormonen maar op die direct onze stemming beïnvloeden. Dat je op hormonaal sterke aanwijzingen vind dat de ene mens veel meer hormoon activiteit laat zien....meer beloning krijgt van de verleiding die verslavende stoffen geven....de persoon gelukkiger, meer ontspannen, euforischer......wordt en waarschijnlijk ook meer behoefte heeft aan die gevoelens dan anderen....Ik denk dat er een biologische verklaring is voor verslaving en we die nog beter moeten leren kennen. Maar ook wishfull thinking speelt mee, als we niet ziek zijn dan zijn we volkomen verantwoordelijk en zijn we maar zwakke mensen met een zwakke wil en geen dicipline. Ik hoop niet dat dit waar is, ik wil graag geloven dat er een ziekte speelt, dat ik er niet helemaal wat aan kan doen. En een vervolg stap op verslaving is een ziekte is of je kan genezen? Dat is voor mij de kernvraag altijd. Gaat de trek ooit over als je niet drinkt, kan je (als je zou willen) na een tijd wel matig drinken of gaat de ziekte verslaving niet over. Ben ik in control van mijn ziekte proces en afloop of ben ik machteloos over de ziekte. Ik weiger altijd het te geloven als andere me machteloosheid en afhankelijkheid van hogere machten trachten aan te praten. Ik kan dan ziek zijn, ik ben mijn eigen sleutel tot genezing.

Suikertje, maak je daar alsjeblieft niet druk om. Vind ik helemaal niet erg! Zorg voor jezelf is vele malen belangrijker! Succes man.

Nog maar een niet officiële vertaling uit "Just for Today" van NA-Anonieme Verslaafden. 28 maart Gevoelens onder ogen zien “We kunnen bang zijn dat in aanraking komen met onze gevoelens een overweldigende kettingreactie van leed en angst teweeg zal brengen.” Toen wij gebruikten waren velen van ons niet in staat of bereid om emoties te voelen. Als we gelukkig waren gebruikten we om nog gelukkiger te worden. Als we boos of depressief waren gebruikten we om deze gevoelens te maskeren. Door in dit patroon te blijven gedurende onze actieve verslaving werden we emotioneel zo verward dat we niet meer wisten wat normale emoties waren en wat niet. Na een tijdje in herstel te zijn gekomen bemerkten we dat onderdrukte emoties plotseling aan de oppervlakte kwamen. We kunnen ervaren dat we onze emoties niet kunnen herkennen. Wat wij ervaren als razende woede is wellicht slechts frustratie. Wat wij ervaren als suïcidale depressie kan gewoonweg droefheid zijn. Op deze momenten is het noodzakelijk dat we de hulp van onze sponsor of fellows uit NA inroepen. Naar een bijeenkomst gaan en vertellen wat er in ons leven gebeurt kan helpen onze gevoelens onder ogen te zien in plaats van er angstig van weg te lopen. Alleen voor vandaag: loop ik niet weg van ongemakkelijke emoties die ik kan ervaren. Ik zal de hulp van vrienden in herstel gebruiken om mijn emoties te onderkennen.

Helemaal gelijk, toine. Absolute waarheid van vandaag is misschien de vergissing van morgen. Ik zeg ook altijd: laten je principes van vandaag niet je gevangenis van morgen zijn. Alles naar omstandigheden goed, toine. Zoek een sponsor. Geslacht: man Leeftijd onbelangrijk Kinderen geen bezwaar Moet veel praktische ervaring hebben met de 12 Stappen En bovenal bereid zijn mij te begeleiden in m'n herstel.

Ja Bas, daar worstelde ik ook lang mee. Zoals ik het nu zie - en wat mij enorm helpt - is eigenlijk heel simpel: je "beslissingen" komen voort uit je gevoelens en je gedachten. Je gevoelens en je gedachten ontstaan automatisch. Ze zijn beïnvloed door een boel externe factoren, waaronder wat je in je jeugd hebt ondergaan, je opvoeding, gebeurtenissen die indruk hebben gemaakt, mensen die je hebben geraakt, ga zo maar door. Maar in de basis heb je maar weinig controle over wat je voelt en denkt. (Als ik nu zeg, denk NIET aan een roze olifant, waar denk je nu dan aan? Als ik nu zeg, denk WEL aan een naakte collega, denk je dan nu niet aan haar/ hem?) Dus: als gevoelens en gedachten automatisch opkomen, dan worden je beslissingen en gedrag als gevolg daarvan ook grotendeels automatisch gegenereerd. Ergo: je bent niet "verantwoordelijk". Ja, zodra je je van het mechanisme bewust bent kun je, als mens zijnde, gaan proberen om je beslissingen en je gedrag bij te sturen met bepaalde technieken. Dat doe je nu - in deze periode van je leven. Maar de verslavingsziekte ontstaat meestal in een stadium dat je dit bewustzijn nog lang niet hebt, heel langzaam en vol automatisch en bovendien meestal als een coping strategie - het was ooit de beste oplossing om met problemen / situaties om te gaan. Bovenstaande is misschien niet "de" waarheid, maar wel de mijne en het helpt me om mijn verslaving te accepteren .

Bas, die ziekte heb je of die heb je niet. Daar komt geen verantwoordelijkheid aan te pas. Die ziekte laat je wel onverantwoordelijke dingen doen. Maar die verantwoordelijkheid kun je terugnemen door aan je herstel te werken. We zijn niet verantwoordelijk voor onze ziekte, wel voor ons herstel.

het is offiecieel, ik kan niet plakken, knippen maar wel een bericht versturen zonder dat ik weet naar wie of welke draad, ik ga off, even matten uitkloppen.....

En nu heb ik het bericht verstuurd? Maar waar naartoe of naar wie?

Hoop dat het meevalt LJ Jij ook sterkte rapilos, maar vooral ook veel plezier, gefeliciteerd met je kleindochter

Sprakeloos word ik soms van alle ontboezemingen

Ha,ha Eline, Je moest eens weten hoe vaak ik mopper, veel meer dan me lief is hoor. Maar vind het wel heel grappig, dat jij vind dat ik opgewekt over kom. En ja, Hup er tegenaan; Zo, ben ik opgevoed. Dat dan weer wel

goeiemorgen frummers, en helaas vooruit slapen schijnt echt niet te kunnen Raps, dus met wat powernaps inhalen dan maar weer. of extra yoga? sterkte met dat superkorte nachtje in elk geval. Ik ben moe en duf en òf ik heb mijn enkel verzwikt, òf er is iets echt mis. Maar ik loop mank ineens met vlijmende pijn. Teveel over hielspoor gelezen denk ik

Goedemorgen, Ook hier vroeg wakker. Één koffie verkeer al in de mik, en nu de financieen bijwerken van onze VvE. Daarna de 5TR en dan gezellig post rondbrengen op de grachten en de Jordaan Fijn weekend

Dinah en Dribbel oeps, sorry, onweerstaanbaar lekker