Klassement

Als er 1 bijna onmogelijk lukt...word de rest een stuk minder onmogelijk Lijkt raar maar het heeft mij sterker gemaakt...en niks is meer onmogelijk tenzij ik het opgeef Er is veel mogelijk...je koppie geeft vaak sneller op als de rest...heb ik geleerd....en ook ervaren Go for it..Jen

Als hij kon toveren, kwam alles voor elkaar. Als hij kon toveren, was niemand de sigaar Als hij kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren dan hielden alle mensen van elkaar. Liedje van Herman van Veen ;-) Ik tover mezelf nu naar bed, en hopen dat Klaas Vaak langs komt

Voor huttula

Misschien heb je je keuze nog niet gemaakt Ella. Je hebt alle tijd.

Onmogelijk lijkt, huttula. Een berg zeg maar. Maar nu met wat hulp al wat meer moed.

Verwijderd

Nee Lotus, maar ik heb soms te weinig aandacht. Nochtans is aandacht hebben goed. Leid me van mezelf af.

Jen, morgen weer de hele dag repeteren in het theater. Leuk hoor, maar poeh wel zwaar. De reuma / slijtage zit me ook een beetje in de weg. Maar wil het zo graag, dan maar mijn grenzen aan geven. Truste en beterschap PM!

Ja het is makkelijk om iemand een naam te bezorgen men zegt dan waar rook is is vuur en kun je altijd goed zitten als later anders blijkt. Lucia's leven is voor de helft gestolen en vernield ernst Louwes idem denk ik zelf en zo zijn er helaas veel te veel onschuldig tot het tegendeel is bewezen mooie woorden. geniet jij maar lekker van je eerste aanvaring en vooral van het goedmaken en zo goed mogelijk houden

@ kate, ex zal altijd de liefde van mn leven blijven/zijn, ratio speelt geen rol, hart kiest, neemt niet weg dat ik besef dat er iets niet klopt.....alleen weet ik niet wat...een evenwicht tussen gevoel en verstand?

Ik hou wel van filosofisch...dat zet me aan het denken De innerlijke mens hou ik me tegenwoordig meer mee bezig.....uiterlijke zijn het maskers....de ene nog mooier dan de andere Tis wat iemand uitstraalt....dat uitstralen is geen nep Mensen die anders zijn geef ik liever een kans als mensen die"het" zijn Ik hou het liever klein Paar jaar geleden baalde ik dat ik niet bij menigte hoorde...nu zegt de menigte me niks...menigte is voor mij niet de echte wereld meer Ik denk wel dat ik mijn eigen draai ga vinden in die menigte.... Er valt meer uit het leven te halen als meelopen met maskers Dat hartje zegt zoveel....zoveel goeds Blij dat ik dit nu echt aan het ontdekken ben Fijne dag...ga weer wat doen

nou ik ben weer afgekoeld hoor onderweg naar werk vroeg ik me af wat mijn reactie toch over mijn aandeel zegt, want ik ging toch aan mezelf twijfelen. Ik post alleen met goede bedoelingen en zeker niet om te triggeren. Dus ik voelde me onrechtvaardig beoordeeld. En daar zat mijn angel, ik ben allergisch voor onrecht. Iets teveel van meegekregen vroeger bij de nonnen, geslagen worden voor iets dat ik niet deed, maar doordat de echte dader mij aanwees/verraadde. Uit angst voor klappen dus. Dat er zoiets naar boven zou komen had ik niet meer verwacht. En als mijn plaatjes iemand ergeren of triggeren dan spijt me dat oprecht. En tegelijk voel ik ook iets van: hoe kun je dat denken van me na 5 jaar hier schrijven, dat ik dat opzettelijk zou doen? dat is een ander stuk. en dat suddert nog een beetje. maar zoals de sfeer om slaat, dat vind ik heel vervelend en onveilig zelfs misschien voor nieuwe mensen en meelezers. we zijn net mensen he. niemand om wegblijven dus.

Proud heb je je koorts al opgenomen? Lekker veel in bed en proberen te slapen want dan herstel je het snelst. Beterschap. wijfie. :rose:

Wat ik maar niet begrijp is: waarom zou je het risico nemen? Wat is er dan zo aantrekkelijk aan dat ene glas. Het woord glaasje of wijntje wantrouw ik sowieso. Na al die moeite om eraf te komen. Ik blijf het spelen met vuur vinden. Vergeef me mijn kritiek, ik hoop dat je goed blijft gaan. Voor mij geldt: ik geloof geen enkel voordeel meer van drank. Ik blijf liever helemaal helder. Want ja, dat doen we dan natuurlijk, als we lezen dat iemand weer wat drinkt: voor onszelf op een rij zetten waarom we het zelf niet doen. Daarom roept het altijd zoveel reacties op denk ik, naast bezorgdheid om jou.

Ik ben een meeloper. Altijd al geweest. Voel me veilig in een groep waar in ik geaccepteerd word. De oorsprong vind zich in het feit dat ik er wat anders uitzie dan anderen en zo min mogelijk op wil vallen. Durf geen risico's te nemen. Een voorzichtig type. Dat ik met mijn drankgebruik juist een enorm risico nam besef ik nu pas. Gevaar om mijn gezondheid , gezin en carrière kwijt te raken. Nooit in de gaten gehad. En opeens was daar de kracht op het juiste moment om uit die "comfort". zone te stappen en adb te worden. Nu loop ik niet meer mee en voel ik me soms buiten de groep staan . Dat is eenzaam. Het voelt zeker niet comfortabel. Ik moet wennen aan mijn nieuwe plek Ik moet leren om voor mezelf te kiezen en beslissingen te nemen. Dat ben ik niet gewend. Ik paste me aan wat de groep wilde. Iemand noemde mij ooit een kameleon . Dat vond ik ooit een geweldig compliment. Nu besef ik dat me aanpassen de makkelijkste weg is. Dat je eigen weg kiezen veel moeilijker is. Dat is een proces. Ook ik ben net als kruidje en Huthulla stil blijven staan. Ik tankte wel maar van rijden was geen sprake. Bleef staan op de parkeerplaats en dat is niet de mooiste plek. De prullenbakken puilen er uit en iedereen stopt even om zijn behoefte te doen. Nu ben ik eindelijk op weg en ontdek een mooie wereld van boeken, natuur,muziek mooie gesprekken en gevoel stroomt door me heen. Zo intens dat ik er soms niet mee om kan gaan en het me overspoelt. Ik wacht dan maar... Tot het vanzelf weer rustig wordt En pink een traantje weg

Na het lezen van het draadje van gisteren wil ik hier weer even wat van mijn ervaringen delen. Ik las regelmatig het woordje wil. Eigen wil. Ik heb een heel sterke eigen wil. Hoe vaak ik niet wilde stoppen met drinken, dan toch weer ging drinken en wéér wilde stoppen. En dat ook nog elke keer deed ook, dat stoppen. Ik had een sterke wil, wilde steeds maar wéér stoppen, jarenlang, vele keren per jaar.. Als ik geen wil had gehad, dan was ik op een gegeven moment niet meer gestopt met drinken. Er was echter keer op keer iets dat sterker was dan mijn eigen sterke wil.. m'n verslaving. Tenminste, dat dacht ik. Tot ik leerde dat verslaving een ziekte is. Ik heb de ziekte verslaving. Die ziekte is dus mijn ziekte. En als die ziekte mijn ziekte is, en die ziekte blijkt sterker dan mijn wil, dan stelt dat wat ik mijn sterke wil noemde niet zo veel meer voor. Gaandeweg mijn herstel leerde ik het begrip Hogere Macht kennen. Ik mocht dat begrip invullen zoals mij dat het beste paste. Na eerst een tijd geworsteld te hebben met begrippen als God, Hogere Macht, god met een kleine letter g, en hogere macht zonder hoofdletters, en dan ook nog het zinnetje: zoals ik hem (of haar, of het) begrijp, ben ik gaan inzien hoe die zogenaamde hogere macht voor mij werkt.. Als ik dan toch mag spelen met zulke begrippen, dan doe ik dat graag. Dat geeft me in elk geval de vrijheid om niet onder de plak te hoeven zitten van een opgelegd idee van wat anderen vinden dat die god of hogere macht zou moeten zijn. Ik begon in te zien dat ik die hogere macht niet zozeer in de hoogte, ver buiten mezelf moest zoeken maar in de diepte, in, jawel, mezelf. Hogere macht kreeg meer en meer de vorm van: boven mezelf uitstijgen, in die zin dat "mezelf" door mijn eigen vermoedens van wat ik ben wordt beperkt. Ik leerde boven mezelf uit te stijgen door dingen te doen tegen mijn eigen sterke wil in, of liever gezegd, tegen die dingen in die mijn eigen sterke wil steeds wisten te ondermijnen. Ik leerde mijn vermeende beperkingen te onderscheiden en daar dan, door even gas te geven/door te bijten, doorheen te breken. Een duidelijk en voor de hand liggend voorbeeld hiervan is dat ik niet ging drinken als mijn ziekte daar het zgn. onbedwingbaar "bevel" toe gaf.. Het lijkt heel simpel, en dat is het ook. Mijn hogere macht zit geheel in mijzelf.. ik kan meer dan ik vaak denk dat ik kan. Dat méér kunnen zit hem vaak in met tegenzin doen. Door dingen tegen mijn zin in toch te doen kan ik verder komen. En na verloop van tijd bleek er geen mooier beloningssysteem te zijn dan de voldoening die ik voel na iets te doen tegen mijn zin in.. Het mooie is ook nog dat hoe vaker ik dit toepas, hoe minder die tegenzin wordt.. waarom zou ik tegenzin voelen als ik zo beloond word? Door dit zo terug te lezen lijkt het alsof ik erg hard voor mezelf moet zijn. In het egocentrische cirkeltje waarin ik rondvloog leek dit ook in het begin wel even zo, gedachten als: ik mag ook niks meer, ik ben zielig, waarom moet mij dit allemaal gebeuren, waarom snapt niemand me nou, waarom is het leven zo hard voor me, hier heb ik allemaal geen zin in, etc. etc. etc... Uiteindelijk was het liefste dat ik voor mezelf kon doen, uit m'n eigen denkbeeld van mezelf stappen. Hoe groter ik mezelf maak, hoe meer ik klem kom te zitten. Ze zeggen wel eens: je moet de dingen klein houden voor jezelf. Ik maak ze gigantisch groot voor mezelf. Zodat ik kan zien en voelen, ervaren dus, hoe klein ik maar ben en hoeveel ruimte er daardoor om me heen is om me te ontplooien. Zo, dit kwam allemaal even bij me op.. wilde ik even kwijt. Bedankt.