Klassement

Het sprookje van het Verdrietige Verdriet. Er was eens een kleine vrouw die langs een stoffige veldweg kwam. Ze was wel al tamelijk oud maar haar loop was licht en haar lach, had de frisse glans van een onbezorgd meisje. Bij een in één gekrompen gedaante bleef ze staan en keek naar beneden. Ze kon niet veel herkennen. Het wezen dat daar in het stof op de weg zat leek bijna figuurloos. Het deed haar denken aan een grauwe flanellen deken met menselijke vormen. Ze bukte zich en vroeg "Wie ben jij?" Twee bijna levenloze ogen keken moe op. "Ik? Ik ben het Verdriet." Fluisterde een stem zo zacht dat ze het bijna niet kon horen. "Och, het Verdriet!" riep de kleine vrouw blij alsof ze een oude bekende begroette. "Je kent mij?" vroeg het Verdriet wantrouwend. "Natuurlijk ken ik jou. Steeds weer heb je mij een stuk weg begeleid". "Ja maar, stotterde het Verdriet, Waarom vlucht je dan niet voor mij?" "Waarom zou ik voor je vluchten? Je weet toch zelf maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik je wilde vragen, waarom zie je er zo moedeloos uit?' "Ik...Ik ben verdrietig" antwoordde de grauwe gedaante met gebroken stem. De kleine oude vrouw ging naast haar zitten. "Je bent dus verdrietig" zei ze en knikte vol begrip met haar hoofd. "Vertel me eens wat jou zo bedrukt." Het Verdriet zuchtte diep. Zou dit keer echt iemand luisteren? Dat had ze zich al zo vaak gewenst. "Ach, weet je, begon ze voorzichtig, het is zo. Niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven. Maar als ik kom schrikken ze terug. Ze zijn bang voor mij en mijden me als de pest." Het Verdriet slikte hard. "Ze hebben spreekwoorden uitgevonden met welke ze me willen verbannen. Ze zeggen: "Ach, het leven is een groot feest". En hun valse lachen, leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen: "Geërgerd is datgene wat hard maakt". En dan krijgen ze hartpijnen. Ze zeggen: "Je moet je maar bij elkaar houden" En ze voelen het getrek in de schouders en de rug. Ze zeggen dat alleen zwakkelingen huilen. En de opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol of drugs opdat ze mij maar niet hoeven voelen." "Och ja, bevestigde de vrouw, zulke mensen ben ik al vaker tegen gekomen.'! Het Verdriet zakte nog verder in elkaar."En dat terwijl ik alleen maar de mensen wil helpen. Als ik heel dicht bij ze ben kunnen ze zich zelf ontmoeten. Ik help hen een nest te bouwen waar ze hun wonden in kunnen verzorgen." Wie verdrietig is heeft een erg dunne huid. Het leed breekt weer op als een slecht genezen wond en dat doet pijn. Maar alleen wie het Verdriet toe laat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen. Maar de mensen willen helemaal niet dat ik ze help. In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens. Of ze leggen een dik pantser over hun bitterheid heen." Het Verdriet zweeg. Haar huilen was eerst zwak toen sterker en tenslotte erg vertwijfeld. De kleine, oude vrouw nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen. Wat voelt ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zachtjes het bevende hoopje. "Huil maar, verdriet" fluisterde ze liefdevol. "Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt. Vanaf nu zal je niet meer alleen zijn. Ik zal je begeleiden zodat de moedeloosheid niet meer aan de macht is." Het Verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe met gezellin verbaasd aan. "Maar.....maar.. wie ben jij eigenlijk?" "Ik?" vroeg de kleine oude vrouw grijzend, maar daarna lachte ze weer onbezorgd als een jong meisje, "Ik? Ik ben de Hoop."

Ik loop inmiddels naast mn schoenen na ontvangst van mijn mutatieformulier met daarop reden waarom mijn contract wordt verlengd! " Ik ben zeer tevreden over S. Zij is van toegevoegde waarde binnen ons team. Ook de klanten zijn tevreden met haar" Voelt goed!

jeetje, ik ben tot nu toe eigenlijk alleen toegekomen aan de dagdraad .. maar omdat Erik weleens verwijst naar zijn eigen draad, besef ik me dat ik dat ook heb Ik kom hier nu geloof ik een paar weken, en heb tientallen euro's uitgespaard aan wijn .. véél concentratie gewonnen en mijn humeur is er ook beter op geworden. Ik kan dus wel zeggen dat mijn aanmelding hier een goede stap is geweest! Het onderwerp "alcohol" is in ieder geval een stuk overheersender in mijn dagelijks leven, waarmee ik me bewuster ben van mijn neiging te gaan drinken vanuit stress/gewoonte. Deze bewustwording help zó enorm ! Verder is het gewoon ook leuk om beetje bij beetje de mensen achter de namen hier te leren kennen. Ik merk wel dat het veel tijd nodig heeft om een plekje te krijgen hier, maar ik geef het nog niet op

hahaha het wordt gezellig hier! Ik ben tussen het behang-aftrekken door aan het meelezen en bedacht me dat het laatste tijd wel veel over werk/contracten etc. gaat....ik doe ook even duit in het zakje Al ruim 6mnd werk ik (gezondheidszorg) met een contract van minder uren dan mijn eigenlijke workload behelst. Tijdelijk wel op te vangen, maar natuurlijk te gek voor woorden ! Begin dit jaar al aangekaart bij staf, gehoord en erkend .. maar niets me gedaan. 2 mnd later wederom aan de bel getrokken, wederom gehoord en erkend .. maar niets mee gedaan. 4 wkn terug wederom aan de bel getrokken, toen geen reaktie. Vorige week aan de bel gaan trekken op kamer van betreffend staflid; die moest lachen en aangaf dat ik waarschijlijk dacht dat mijn signalen in de la waren beland. "Ja, inderdaad" Nou, wat wil nou het geval: morgen wordt er binnen staf over de uren gepraat. Ik heb aangegeven dat ik dus ook morgen wil weten wat ik met mijn workload moet doen. Ofwel ik krijg uitbreiding van contracturen, zodat ik in mijn weekplanning weet waar ik aan toe ben Ofwel, ik krijg structurele ondersteuning voor een deel van mijn (meest stressvolle) werk met behoud van contracturen. Eigenlijk best spannend dus morgen! Financieel hoop ik op uitbreiding van uren (bij gelijkblijvende workload) maar qua stress/interesses hoop ik op structurele ondersteuning en dus vermindering van workload :-) zo...het behang roept

Tegenpolen, hebben toch vaak aantrekkingskracht he Gerrit, Kate, Ja, achteraf, moet je soms wel lachen ook. We hadden het er over, dat tomatensalade zo gezond was. Ja, goed voor je prostaat zei ik, alleen heb ik er geen een. Het duurde even voor ik door het dat iedereen vreselijk om mij moest lachen. Dat verwacht je toch niet van Rapi, werd er gezegd. Ach ja, verborgen talenten he

'k heb wel iets uitgespookt Kate... We mochten via een excel zelf de kamerverdeling bepalen. Nu heb ik een kamer hernoemd tot "Fear and loathing in P. (voor snurkers)" en niemand heeft zich bij mij gevoegd....

Oh jee niet eens je eigen slaapplek. Een snurkende, misschien wel aangeschoten collega naast je. En samen tandenpoetsen. Om de volgende ochtend weer samen te ontbijten, na een bezoek aan een stinkend toilet. Hihi. Ik heb ook eens zo'n tweedaagse moeten doorstaan, alleen hadden we toen goddank een eigen kamer. En ging het gewoon over werk. Maar 's avonds verplichte tafelschikking tussen mensen die je nog niet kende. Pff. Heel veel sterkte Jen. Vertel ons wel de anekdotes later, dan hebben we nog schik.

Balen zwaar gezondigd :blush: Heb ik zooooo'n lekkere koude schotel gemaakt, zit ik me net 6 bonbons achterover te slaan, heb ik geen trek meer. Eigen schuld hele grote bult. Peet gefeliciteerd hoor. Wees maar heel trots. :rose:

Gefeliciteerd Peet! Weer een mijlpaal! En nu koken....Straks nog naar het cafe voor een biljart wedstrijd

Misschien lopen ze wel heul erg fijn..rapi Peet gefeliciteerd...wat een uitvinding he 0%tjes Eet smakelijk voor straks

Peet, dat is geweldig nieuws! ☀️ Ik ga zo starten met de spinazie/frietjes/vlees

Gefeliciteerd Peet Trotse vader!! Waar is ze voor geslaagd? Feestje bouwen?!

.

Niet aardig zeg!! Verder lees ik nu niet bij, sorry! Wil alleen zeggen dat t goed gaat!! Fijne dag allemaal!

Yep...herkenbaar die onzekerheid...en dan 'toch' zoveel complimenten te krijgen! Ik leer, heb geleerd ze te ontvangen en mee te nemen...vertrouwen in wat je kunt en doet. En vooral...perfectionisme loslaten....valt niet mee..maar een stukje minder levert al op! Jezelf elke dag een complimentje geven doet ook wonderen. En Rapi, ook accepteren...ben je moe, ben je moe....tukkie doen en wie weet knap je op! Leven is leren! Zonder drank leer ik meer, blij met het forum....

Hoi Gerrit, hoe het verder gaat met de ondersteuning, weet ik niet. Ik heb me nu een beetje opgedrongen bij zijn psychiater om aan de alarmbel te trekken, om te zeggen dat het me boven het hoofd groeit, om toe te geven dat ik onlangs in de drank gevlogen ben. Soms moet een mens echt assertief zijn, want zelden vraagt de hulpverlening van mijn man of het wel gaat met mij. Ik dach nu, tja, 't is egoistisch om een deel van het gespreksuur van mijn man voor mij op te eisen, maar anderzijds, als ik ineen stort, waar zijn we dan. Hij verschoot daarvan, en over veertien dagen gaan we opnieuw met z'n twee.

Voor hier niemand meer is, welterusten allen. Wat is dat toch vervelend dat ik sinds ik Windows7 heb geen wachtwoorden meer kan opslaan en zelfs als ik even hier wegga, direct weer uitgelogd wordt. Ik hoop dat iemand dat eens kan veranderen, want daardoor moet ik steeds extra moeite doen, zoals nu, speciaal weer inloggen. Maar dat doe ik ook voor Ietje en Menja, graag gedaan. En gewoon het ene been voor het andere zetten, dan wordt het vanzelf makkelijker. Hoor wie het zegt. Toch is het zo, ook al duurt het veel langer dan je ooit zou hebben gedacht. Opgeven is gewoon geen optie, dat is een doodlopende weg. Letterlijk.

Goedemiddag, Zo ik ga het een beetje serieuzer aanpakken. Gisteren nog gesnoept. Vandaag te vet gegeten. Maar zo schiet het natuurlijk niet op. Ik ga de rest van de week helemaal niet snoepen en regelmatiger eten. Als ik op vaste tijden eet heb ik ook minder behoefte aan snoep of tussendoortjes. En wat meer fruit waar ik meestal niet heel dol op ben. Maar toch: in plaats van iets anders waar weer vet of suiker in zit als tussendoortje een appel. Ik eet als ik kook meestal al om een uur of half twaalf warm. Dan hoef ik tot een uur of vier niets meer. Dan een appeltje of wat ander fruit. Dan heb ik voor die dag meestal wel genoeg. Als ik het nou eens zo ga doen. Het is ongelooflijk hoe je je tong en je smaakpapillen gebruikt om dreigend ongenoegen weg te nemen. En dat dreigende ongenoegen is dan vaak het niet snoepen of iets eten. Eten bevredigt een of ander verlangen. Misschien heeft het ook wel met het niet drinken te maken. Vroeger dronk ik de hele dag door. Ik ben zo gewend iets in mijn mond te gieten of te stoppen. Dat mis ik gewoon. En ik geef er iedere keer weer aan toe. Nou zo ga ik het doen. Maar ook wat dit betreft One day at a time. Ik wens jullie allemaal een matige week verder. Nou ja matig dan wat eten en snoepen betreft Sterkte en succes. Ik heb dit hier even op geschreven vooral voor mijzelf om het zwart op wit te hebben. Hanneke