Klassement

Ietje, als ik lees hoe je man zijn mening over jouw werk te moeten geven, maak ik me kwaad want ik vind het bijzonder denigrerend en het blijft niet bij 1 keer. Daarom wil ik je graag iets vertellen. Mijn man en ik hadden 4 kinderen, waarvan de oudste 3 jaar en 3 mnd. was toen de tweeling kwam. We woonden in een noodwoning, waren jong en hadden niet veel geld, bovendien pampers en aut. wasmachines kwamen net op de markt en dan nog voor mensen met een gevuldere beurs. Dus veel zelf doen (klere, cadeautjes, zelf garnalen pellen e.d. Toen we aan het verhuizen waren naar het huis waar ik nog steeds in woon, bleek mijn man (24 jaar) een hernia te hebben. Hij heeft 7 weken in het ZH gelegen hier 15 km vandaan en ik had bijna geen hulp voor oppassen en zo, want ik kende de buren nog niet. Ik geloof dat ik in die tijd de "tic" ontdekt heb. Als de kinderen in bed lagen nam ik een paar glazen, aan eten kwam ik niet toe, want moest de kleintjes voeren en had dan geen trek meer. Dus ik kreeg gastritis en verloor zoveel gewicht dat mensen me niet direct herkenden. Uiteindelijk is de tweeling bij 2 verschillende adressen ondergebracht want ik wilde ook elke dag op bezoek en ging er onder door. Uiteindelijk is mijn man in een ander ZH geopereerd met spoed. Maar het was mij teveel geworden, het feit dat ik geen fatsoenlijk gesprek kon voeren, niet eens rustig op de wc zitten en al helemaal geen boek lezen, dat alles samen brak mij op. Toen hebben we besloten dat mijn man "huisman" zou worden en ik kostwinnen. Wat was dat heerlijk!!!! Ik had eens griep en kon gewoon ziek zijn!!! Maar, hoewel men altijd meewarig tegen mij zei dat ik toch zeker wel wist wat ik te doen had, moest mijn man werkloos zijn of ziek of student. Zo vastgeroest zaten en zitten de rolpatronen. Terwijl mijn man niet voor huisvader was "opgeleid". Ik als oudste dochter van 6 kinderen wel, neem dat maar van me aan. Helaas zaten we zelf kennelijk ook in dat patroon, want toen de oliecrisis kwam, hebben we de rollen weer omgedraaid, uit angst dat hij anders geen werk meer zou kunnen vinden. Daar heb ik nog steeds spijt van, anders had ik nu een pensioen(tje) gehad. Waarom vertel ik je dit alles? Als mannen later zeiden dat "die vrouwen" het toch maar makkelijk hadden met hun huishouden, dan ging mijn man daar goed tegen in en zei dat ze geen idee hadden hoe het werkelijk zat. Een gevleugelde uitdrukking van hem was: het (kinderen) zijn net vliegen, ze komen steeds terug. Het zou mij plezier doen als je dit verhaal eens aan je man vertelde, kun je hem meteen voorstellen om van rol te ruilen, aangezien hij het kennelijk toch niet naar zijn zin heeft op zijn werk. O ja, wij gingen er fin. op achteruit, hoewel ik ouder was en meer diploma's had, maar het was het waard. Hoewel ik altijd wel op 1 of andere manier geprobeerd heb iets bij te verdienen, heeft hij daar nooit op aan gedrongen en zeker nooit laten doorschemeren dat ik maar thuis zat niets te doen. Hij wist wel beter. Ik hoop van harte dat je hier wat aan hebt, want er is geen belangrijker werk dan dat van moeder, dus laat je je aub niet in je eigenwaarde aantasten. Sterkte.

Als je op de bodem van de put raakt kun je je pas afzetten . We kunnen je misschien een handje helpen door een touwtje toe te werpen maar het meeste doe je zelf. Trek je maar aan onze verhalen op . We zijn allemaal van t zelfde soort en weten hoe akelig diep die put soms is. T is er koud en vochtig, schimmelig en t stinkt Kom er uit !

Weer terug uit het dorp. Tas meegenomen. Niets gekocht. Dacht aan leuke tijdschriften, Maar dan vind ik bijna 6 euro weer teveel voor een tijdschrift, wat je in een half uur uitleest. Naar kleding gekeken (Eigenlijk hard nodig), Maar geen zin om van alles te passen En alleen, voelt zo alleen. Bah, zit echt niet goed in mijn vel. heb nieuwe schoenen ook nodig, maar heb een hele moeilijke voet. Weinig schoenen passen goed. Ja, terrasje, dat doe ik gewoon niet in mijn eentje, Voelt zo eenzaam. Ben dan ook bang, dat ik bekenden tegen kom, en dat ze dan denken. Tjee, wat zit die daar alleen Heb het vorig jaar 1 keer gedaan Op het strand Broodje gezond besteld, in mijn uppie. maakte mezelf wijs, dat dat toch een hele leuke tijdbesteding was. Maar achteraf, voelde dat toch ook erg alleen. Dat idee, van een ijsje halen, was wel goed van Gerrit, Maar vergeten om dat te doen. stom he. Ach, en dat stomme drinken ook, Weten jullie nog, een tijdje geleden zei ik trots; Vandaag precies een maand niet! 2 dagen later, was het weer mis. Vorige week, bijna een week niet En de afgelopen 3 dagen weer wel Bij latex op het balkon. balkonnetje,zonnetje, wijntje. En de andere dag weer gaar. heilig voornemen; Dit was echt voor het laatst, en een dag later gewoon weer voor gaas gaan. Kan daar zo vreselijk van balen. Ja, logisch, dan wordt je moe, depressief. Vandaag in mijn mantra; Vandaag neem ik de eerste niet. Vandaag zal ook best wel lukken Maar raak bijna het vertrouwen in mezelf kwijt. Snap het ook niet goed Opleiding klaar, bijna vakantie, nog maar 2 keer werken. Moet me toch fit,vrolijk en gezond voelen. Uitgeblust vandaag! Maar nu is het afgelopen hoor, met het geklaag. Lees er gerust overheen, maar ik heb het even van me afgeschreven

De wereld van een verslaafde ..exverslaafde ziet er heel anders uit dan wat anderen zien en van je vinden De wereld zonder drank zien/ervaren is ook een andere belevenis De strijd die wij hebben word niet gezien als strijd door anderen maar meer als falen Heb het idee dat we ondanks dat we het redden ons dubbel en dwars moeten waarmaken... Voor hun gaat het leven door zoals het was...met de persoon die gefaald heeft Voor ons een totaal nieuw leven..met de persoon die ons niet ziet als winnaar maar nog steeds als loser Van een slechte naam afkomen is niet makkelijk...beroerder word het van het slechte gevoel afkomen wat ze over je hebben Wij verdienen best wel meer respect ipv schuldgevoelens. Zo voel ik het een beetje..en...wie ben ik Sterkte die het nodig hebben..succes voor waar je mee bezig bent...en geniet ze als het kan

Hoi Gerrit, hoe het verder gaat met de ondersteuning, weet ik niet. Ik heb me nu een beetje opgedrongen bij zijn psychiater om aan de alarmbel te trekken, om te zeggen dat het me boven het hoofd groeit, om toe te geven dat ik onlangs in de drank gevlogen ben. Soms moet een mens echt assertief zijn, want zelden vraagt de hulpverlening van mijn man of het wel gaat met mij. Ik dach nu, tja, 't is egoistisch om een deel van het gespreksuur van mijn man voor mij op te eisen, maar anderzijds, als ik ineen stort, waar zijn we dan. Hij verschoot daarvan, en over veertien dagen gaan we opnieuw met z'n twee.

Nou, ik zeg zo, als er geen kat op straat is, dan is het pas echt leeg. :-)

Ach Jen, je wilt niet weten hoeveel van mijn bijdragen genegeerd zijn, maar zo langzamerhand is me duidelijk geworden dat ze heus wel gelezen worden. Vooral nu we met een druk op de "vind ik leuk knop" zonder veel moeite onze instemming of wat dan ook kunnen laten merken aan de schrijver.

Menja, hoe kunnen we je helpen? Als je zin hebt om te zeuren, wil ik wel luisterend oor spelen.

Dan ben je hier helemaal op juiste plek Ik ging net thee zetten. Of liever fris?

Tis maar 2 dagen...pik mee wat goed voor je is en de rest deleaten Kan ook meevallen he...tis net hoe je het bekijkt

Mooi Hut! Er worden hier toch prachtige dingen gezegd en geschreven!! Ontroerend en krachtig Dank je wel !

Een verslaving overwinnen is heel hard voor jezelf zijn mbt alcohol....hoe rot en hard het ook klinkt Met zelfmedelijden...krijgen de twijfels weer meer kans Lief voor je zelf wezen mag daarna...heel veel heeel lang Eigenlijk is de drank laten staan al lief voor jezelf...rottige is...zo voelt het nog niet Strijd..strijd..strijd Vooral in het begin,... Daarna is het werken aan....tis het waard..al lijkt het soms waardeloos Bedoel geen personen hiermee Ik lees zoveel herkenbaars..dat ik gewoon wat moet schrijven En ja ik ben blij met wat ik bereikt heb en gun het een ander ook zo graag... Zou zo graag mensen over de streep willen mee trekken..helaas...dat gaat mij niet lukken Tis het waard...en je bent het waard..tis de moeite waard Mooier kan ik het niet maken

Goeienavond. Wat een mooie steunende draad vandaag. Ik wil nog even inpikken op het aspect "kritiek geven". Gewoon vanuit mijzelf dan, en dat is deze keer het perspectief van de criticus. Vandaag gingen man ik samen naar de psychiater, en ik vertelde onder andere dat ik het gevoel heb dat hij niet genoeg zelfvertrouwen heeft omdat hij heel defensief reageert als ik kritiek op hem geef. Kritiek geven met een neutrale derde (lees hulpverlener) erbij, valt me veel gemakkelijker. We hebben dan met ons drieën de situatie proberen te analyseren en kwamen tot de conclusie dat we ons allebei schuldig en gefrustreerd voelen. Ik schuldig omdat ik misschien te veel van mijn man verwacht, hij schuldig omdat hij misschien meer kan dan hij doet. Het was een constructief gesprek dus.

Van deze reacties word ik erg blij...Wat goed zeg..Ik laat binnenkort zeker van mij horen op dit forum...

Voel me een beetje huilerig nu, na het lezen van je stukje Jane, Probeer,met alle macht te begrijpen wat je bedoeld. Ik ga toch ook vaak genoeg naar latex zonder dat ik daar drink! En dan houden we nog steeds van elkaar hoor. Misschien, dat ik inderdaad onbewust, hem (de situatie) aangrijp, om toch weer te gaan drinken. Verder schrijf je; "je blijft een poosje weg, het gaat mis, je biecht het op..enz. Maar ik blijf in mijn beleving nooit een poosje weg. Ik ben bijna elke dag op het forum. Oke, ik zeg niet altijd, dat ik gedronken heb. Ja,tuurlijk,schaamte! Je zegt dat ik mezelf naar beneden haal, en daar hulp in moet zoeken. Eigenlijk, vind ik dat erg om te horen. wil het misschien ook niet horen. Ook al gehoord van die äardige""leidingevende van me. ik wil helemaal niet zo zijn, en heb dat vaak ook niet in de gaten dat ik zo ben. wel heb ik af en toe last van flinke minderwaardigheidsgevoelens, en weet ook dat dat niet hoeft. Maar ja, aard van het beestje?! Je moest eens weten hoeveel zelfhulpboeken ik al gelezen heb. Phoe, En als je zegt, dat ik over kwam -kom, als een van de sterkste vrouwen van het forum, dan weet ik dat dat ook zo kan zijn. En dat sommige mensen, me ook als zodanig zien, zagen, soms ook in het dagelijks leven. daarom, voelt het zo rot, als ik deze mensen toch weer moet "teleurstellen" En Bol, Inderdaad, dat heb ik dus ook. Ik bepaal zelf wel of ik wel of niet drink,wil daar geen bemoeienis bij van partner. En waarschijnlijk,laat ik ook een achterdeurtje open, door latex niet om hulp te vragen. (Ik zou hem kunnen vragen, mij gewoon geen alcohol in te schenken, als ik daarom vraag) Maar is ook een beetje dubbel. Hij wel (veel), en ik niet. Hoe dan ook, gewoon een beetje in de knoei met mezelf

dat is het ook Raps vooral voor jezelf. je vult in dat Latex je kinderachtig zal vinden als hij de fles uit t zicht moet zetten maar dat jij na water te vragen het verandert in wijn (haha water in wijn veranderen) dat vind je niet kinderachtig? Ik denk nog steeds dat Latex de spek is en jij er onbewust ook heen gaat om te kunnen drinken. Want erheen gaan omdat je van hem houdt en hij ook van jou zonder drank, getuigt van (zelf)respect. Maar iets lijkt je te weerhouden die knop weer om te krijgen. terwijl je weet dat je het kunt en kon, je weet wat het je opbracht en hoe weinig moeite het je na bepaalde tijd weer kostte. Je blijft een poosje weg, het is mis, je biecht het op, met de aanleidingen, zegt dan dat je zeurt of klaagt en dat het wel weer over gaat. In mijn ogen doe je jezelf zo naar beneden halen (en anderen op een voetstuk?) daar zit een levensgrote angel. hoe zou het zijn om daar hulp in te zoeken en dan te stoppen als je daar wat verder mee bent? Ik voel altijd iets van pijn als ik je zo lees, ook machteloosheid, want ik heb jou hier juist leren kennen als een van de allerkrachtigste frummers in een van de moeilijkste tijd van je leven. Die vrouw is er nog steeds, dat weet ik zeker, en je verdient het zo die weer in je naar boven te halen.

Even melden dat het goed gaat, behalve op de dag voor pinksteren met overbuurvrouw een paar peuken gerookt. Ik weet het, is niet sterk, maar ik zie het in zijn geheel en het blijkt dat het niet zo was dat ik dan door wil roken, gelukkig niet.

Thanks voor de bloemen. Zojuist besloten dat ik zeker deze zomer door blijf gaan met de refu. Kleine stappen, grote vooruitgang! Ik ben eens blij met mezelf

Mijn compliment aan de trouwe slikkers. :rose: :rose: :rose: :rose: Ik heb hem ook weer geslikt