Hallo. Doodeng.

[Extranaut]

Ik sta mee. Want je leeft he, een week nuchterheid in het leven is een overwinning. Daarom een beker  

[kruidenthee67]

Lika het is alsof je over mij schrijft...je raakt me

[bumperjim]

21 uur geleden zei Lika:

Ach lieverds zijn jullie. ( ik sta ook op de kilokiller hè? Gelukkig hos ik op twee paar schouders rond;-)

Aarzelend rondtasten... dat is zo ja. Dat is die angst. Die diep van binnen zegt dat DiT, juist dit, waarvan ik nu denk dat het ok is, HELEMAAL FOUT is. Hoe kan ik dat nou niet hebben gezien? 

De andere kant, gewoon helemaal NIET nadenken en DOEN (ogen dicht en springen)  is er zeker ook. Zelfde oorsporng. Contraire reactie. 

Ik weet precies waar het vandaan komt. Als ik het door heb kan ik er wat mee. Maar het is ongeveer mijn eerste natuur. Zal nooit helemaal verdwijnen. 

Dus aarzelend rondtasten maar omarmen denk ik. Nadenken en dan doen. En dan ... beseffen dat ik nu leef. 

Hoe werkt dat die angst? Is dat dat ontzettende “Oh Sh#t” gevoel dat soms ineens komt als je merkt dat je je sleutels niet hebt of zo? Bij mij komt dat soms ’s nachts, dat ik ineens denk wat ik aandie en die gezegd heb was Helemaal Fout of ik heb iets Helemal Vergeten. Trouwens de ochtend erna blijkt het vaak niet eens te kloppen. 

Of is het heel anders?

[Lika]

Existentiëler (om het woord maar eens te gebruiken). Uit zich -uiteindelijk- in blinde verlammende paniek. Het bloed trekt weg uit mijn armen (zo lijkt het), hoofd, misselijk en totaal besluiteloos. Uit willen, weg.

Dat is de eindfase die nu zeldzaam is. Paniek.

Daarvoor is er een scala van gevoelens.

En natuurlijk ben ik ook wel eens niet bang (ig). 

[bumperjim]

Getsie  

Maar je bent er nog nooit ingebleven, das het voornaamste  

[Lika]

Nee. Maar wel bijna het loodje gelegd. Had ik het opgegeven. Maar dat was 25 jaar terug.

Toen langzamerhand de verdoving in vanuit het moet, het zal tanden op mekaar.

[kruidenthee67]

Toen ik vanochtend Jims vraag las, was ik al aan het typen: Nee! existentiële angst!! Heel echt, levens bedreigend!!! 

Maar...gewist, want jouw draadje, vraag aan jou

 

Dat dus.

 

[Lika]

Ja Thee. We zitten in hetzelfde schuitje ...

[Lika]

-note to self- 

Niet zo vroeg op als ik eigenlijk wilde. Wel vroeger dan normaal. 

Meditatie 25 minuten. Heel fijn.

Vervolgens voor een deel gewandeld naar het werk. Totale eye-opener. Geen hectisch gedoe met zijn allen op de fiets. 

Reminder. TING!

[kruidenthee67]

'Schuitje varen, theetje drinken, varen we naar .....'

 

-note van Thee- 

Vanmorgen eerder op dan bedacht.

In alle rust aanwezig voor kinderen, met aandacht.

Daarna tijd voor mij, verbeeld en verwoord wat me bezig houdt. Heel fijn

Vervolgens ervaar ik ruimte, rust..jawel ontspanning. En van daaruit beweging.  Totale eye-opener.

Reminder. TING!

 

 

[bumperjim]

2 uur geleden zei Lika:

Nee. Maar wel bijna het loodje gelegd. Had ik het opgegeven. Maar dat was 25 jaar terug.

Toen langzamerhand de verdoving in vanuit het moet, het zal tanden op mekaar.

[bumperjim]

OMG ik ken dit niet, stond ff met mn mond vol tanden. Ik vind het “Aaargh mn sleutels!” gevoel al ruim voldoende. 

Levensbedreigend snap ik nu. 

 

[Lika]

 maar hé, ik heb het ergste denk ik, gehad hoor. Maar als ik grenzen over ga is dit de eerste valkuil. En tegenwoordig waarschuwt mijn lichaam. Moet ik alleen wel luisteren;-)

 

[Lika]

‘Hoe gaat het nou eigenlijk Lika?’ 

Tja, ik weet het niet zo goed. Ik denk wel goed. Weet het niet. Hoor dat ik straal, rust uitstraal, pretogen heb. Ben na twee weken werken en weer in het ritme komen , kinderen naar clubjes begeleiden, ook heel moe. Ik vraag ergens dan toch teveel van mezelf. Weet alleen niet precies waar. Onzekerheid popt dan op. Rugpijn. Het zit er helaas niet in om wat minder te werken. Zou ik wel graag doen.

Maar ik voel het. Zie het. Merk het. Probeer een structuur aan te brengen die mij helpt. En zie weer dat ik het me bij tijd en wijle toch op een leven zet...keihard, alsof het er op aankomt. Kan er later wel weer om lachen. 

Door een gebeurtenis in de familie zie ik weer hoe ons gezin functioneerde. Heel apart. Vind ik ook ingewikkeld, maar kan het nu toch beter aan. Kan mijn oude ouders meer geven zonder mezelf te verliezen. 

Ben wezen kijken naar de opleiding die ik wil volgen. Ben enthousiast. 

Word wel steeds ietsje minder bang dat ik het helemaal verkeerd blijk te doen. Leven.  

 

[erik]

11 uur geleden zei Lika:

Word wel steeds ietsje minder bang dat ik het helemaal verkeerd blijk te doen. Leven. 

O wat herken ik dit. De illusie van controle. Ja we staan aan het roer van ons schip maar de wind en de zee doet zijn ding. Go with the flow zegt een vriendin dan tegen mij. Vertrouwen ergens dat het universum ons brengt wat goed voor ons is. Teveel van jezelf vragen zit em denk ik in het in de hand willen houden alles wat niet kan en wat zoveel energie kost. Je eigen aandeel in dingen zin is goed maar bij alles denken wat doe ik fout als reden waarom iets niet loopt zoals je wil is zo vermoeiend. 

Ben al heel lang niet meer op ADB geweest en kom even buurten en ben blij te lezen dat het zo goed gaat met je.

[Lika]

30 minuten geleden zei erik:

Je eigen aandeel in dingen zin is goed maar bij alles denken wat doe ik fout als reden waarom iets niet loopt zoals je wil is zo vermoeiend. 

Check. Dank je Erik. Kan ik weer heel goed verder mee. 

[Rosee]

[Lika]

Au. Moe was ik de afgelopen rijd. Geeft niets. Mag best. Dan word ik onzekerder. Geeft niets. Mag best. En toen gistere. Ik maakte een afweging op mijn werk die niet goed uitpakte. Weg ben ik. Totaal geraakt. Nu zien ze hoe slecht ik ben. Ik heb het verprutst. Nooit meer vertrouwen. Ik kan er niets van.

rugpijn, misselijk, neiging om in elkaar gedoken weg te duiken. Het is over....

Maar niet gedaan. Me naar dansen gesleept. Afspraak met veiendin. Ik word er weer mee wakker. Slecht mens. 

Maar hé, vanuit de beste bedoelingen maakte ik een afweging die niet juist bleek. Geeft niets, mag best.en door....

[Nietmeer]

Geeft niets, mag best, herkenbaar dat zoiets zolang blijft plakken. Gewoon door gaan en niet naar die negatieve gedachten luisteren.

We zijn toch gewoon maar mensen.

[kruidenthee67]

[Rosee]

Precies, je deed het toch vanuit de beste bedoelingen? Al die hectiek in het dagelijks leven valt soms zo moeilijk te rijmen met hoe je zelf wilt leven, waarbij je je goed voelt. Het botst continu. 

[Lika]

Tis ook allemaal niet zo erg, maar het is goed me te realiseren:

Vermoeidheid triggert

1. -meer / te veel doen

2.onzekerheid

3. Leidend tot totaal van de wereld worden geveegd als ik iets van kritiek meen te kunnen ontwaren, 

4. Meegesleept worden in...

5. En adem. En voel. Het verandert

18 september 2018 bewerkt door Lika

[kruidenthee67]

Hmmmm ervaar je dat zo? Dat het allemaal niet zo erg is?Da's wel mooi...

Ik doorloop dat rijtje ook elke keer opnieuw...en vind het 'erg' als ik er in zit....zó vermoeiend, ondermijnend..maar goed...denk dat ik stap vijf nog niet doe...

 

[Lika]

Nou, als ik word meegesleept in is het wel erg. Gisteren dus. Brrrrrr. Bang dat ik weer opnieuw kan beginnen etc.

Maar toch. Het is eerder voorbij. *En ik zie wat er gebeurt. *En ik ben gezegend met hele fijne collega’s. *En dansen doet goed. *en ja, er zijn meerdere momenten op een dag dat ik adem en voel.

20 september 2018 bewerkt door Lika

[Lika]

Als ik aan mezelf in deze relatie denk word ik niet blij. Als ik aan mezelf denk word ik wel blij. Als ik aan mijn gezin denk word ik ook blij. 

Als ik aan mezelf in een relatie denk weet ik het niet. Als ik denk aan ons vieren ben ik wel blij. Ons gezin is gezellig op het moment. We gunnen elkaar veel. 

Gek hoeveel er naast elkaar kan bestaan. Tegelijk.