Hallo. Doodeng.

[Lika]

Dat is wat ik bedoel, ja. Ik durf zo moeilijk te voelen wat ik voel. Het is winst dat mijn nuchtere toestand me hiertoe dwingt. Ook voor iedereen hier om mij heen, want er ontploft niets. Ik niet, de wereld niet, wij niet. Het is een proces. Maar zien hoe verder.

[Lika]

En dan zou ik nu heel graag het succesverhaal van mijn leven plaatsen, maar dat is er niet. Ik blijf in een zodanige emotionele achtbaan zitten dat ik wederom psychologische hulp denk te gaan zoeken. Ook niet erg, maar geen zin in.  Het maakt me moe, onzeker, soms boos en verdrietig. Hoe weet je nou wat je echt voelt? En als alles verandert, wat doet het er dan toe hoe je je voelt? Hoe handel je dan? 

Tegelijkertijd ben ik vaak best happy. 

 

[bumperjim]

En als je nou mag voelen wat je voelt zonder dat je jezelf direct beoordeelt/veroordeelt, wat voel je dan..?

[smart]

Lief mens... idd verandert er vanalles voortdurend. Misschien niet eens zo opvallend; zijn het de eigen emoties meer?

Omarm ze! Alles wat zich aandient. Want jouw gevoel ben jij. En dat is van zo verschrikkelijk veel dingetjes afhankelijk... daar ben je niet schuldig aan. Het dient zich aan en ebt soms ook zomaar weg. Maar luister niet teveel naar jouw gedachten daarover... ga niet wachten op een succesverhaal: je bent zelf je succes. Het is altijd goéd. En dat weet je al.

En handelen hoeft echt niet altijd.

Ik vertel je dit omdat ik dit zelf ook even nodig had om te horen 

[Lika]

Ha Lente, ja ,ik sta droog sinds eind november 2016. En ik bedacht me iets grappigs en tegenstrijdigs? Ik vond drinken (en roken) bij een groots en meeslepend leven horen. Rock 'n Roll en ja dat wilde ik (braver dan ik is niemand, ha,ha. Zie de contradictie en wrs. juist daarom) graag hebben en ervaren. De kunst, de roes, de spanning, de diepe gedachten en gevoelens. Alles. Dus gaf ik me over. En werd mijn leven onder invloed minder en minder rock 'n roll....

Dus ik dronk onder andere om te vergroten.

Daarnaast BEN ik van nature de emotionele achtbaan. Mijn gehele leven al. Met depressies, angststoornissen, paniekaanvallen en dwangneuroses erbij. Hoe spannend is dat? nou, blijkbaar zo spannend ook, dat ik ook dronk om te verdoven. 

Nu leef ik met de spanning, mijn gevoelens en emotioneel gedoe. Mijn carriere staat op een lager pitje, maar ik ben ongeveer evenveel blijven verdienen. Ik werk fulltime, ben kostwinner en moeder en geniet meer dan ooit van mijn kinderen. Ik speel weer toneel en soms verdienen we ook al!!! Ik heb een spannend en ingewikkeld liefdesleven waarin misschien wel veel mogelijk is? Ik volg workshops en een interessant spiritueel pad. Ik rook niet. Ik drink niet. Maar hoe rock 'n roll en spannend kan het leven zijn??? 

En ik vind het leven vaak ontzettend ingewikkeld en lastig. Tenminste, ik vind het lastig om te voelen zonder gelijk het hele scala aan handelingsmogelijkheden erop los te laten. Om te beginnen te weten wat ik voel en dan niet te stotteren als het mij wordt gevraagd. Ik vind het vaak lastig om verantwoordelijkheid voor mezelf te nemen en te dragen. Ik vind het lastig om niet om heen te slaan of hulpeloos ineen te zijgen als ik me niet goed voel. Red me! red me dan toch!!!! 

Maar stukje bij beetje, centimeter voor centimeter win ik terrein. En daarmee wordt ruimte gevuld met liefde en ....ja: rock 'n roll;-)

[Loekie]

1 minuut geleden zei Francoise:

Aaahhh  @Lika, wat schrijf je dat mooi.    ik  haal zoveel inspiratie uit je gedachtespinsels die je hier neerzet . En denk dan , die Lika is zich veel bewuster aan het ontwikkelen als ik . Jij en ik lopen een zelfde pad zo ongeveer.  Alleen ik als een kip zonder kop al rennend , zonder de omgeving on mij op te nemen  en jij bedachtzaam en voorzichtig.  Zo zou ik het ook moeten doen. Ik kijk tegen je op Lika 

Ik keek ook altijd tegen mensen op. Daarmee maakte ik mezelf kleiner dan die ander. Totdat iemand mij heeft geleerd het anders te zien. Ik kijk nu niet meer op naar mensen die in mijn ogen het heel knap doen, maar ze inspireren me. Lika inspireert mij ook! 

[Lika]

Ach, dat bedachtzame zou je ook piekerend en besluiteloos kunnen noemen.....Ik zou soms wat meer willen doen ipv denk, pieker, denk, pieker..... Er is geen reden tegen wie dan ook op te kijken en vergelijken kan niet. Dat leer ik steeds meer. Ik zou ook wel slank en gespierd willen zijn ... bijvoorbeeld. 

Ieder loopt zijn eigen pad. We leren van elkaar. 

[bumperjim]

[Lika]

-Update-

Ik heb het druk, rommelig druk met deadlines, optredens, zorgtaken. Veel uitdagingen dus. Ik merk dat ik het zwaar vind. Sta onder druk. Wat fijn dat ik het merk!!! Nu zorgen voor mezelf. Dat is misschien meer rust nemen dan anderen nodig hebben. Na mijn burn-out is niets meer heel vanzelfsprekend. Na mijn relatiecrisis ( is die voorbij dan???) is communicatie belangrijker dan ooit, maar niet gemakkelijk. Voel me snel aangevallen en bekneld. Zeker in dit soort periodes. Dat was een observatie.

Ik wil me niet afgewezen voelen, maar ik wil ook niet dat mensen iets van mij verwachten. Zie daar de spagaat!

Soms neemt het -wat kan het me schelen- gevoel toe. Zin om te roken en zin in een wijntje. Wat maakt dat nou uit? Ik mag toch ook wel? Ja, Lika. Het maakt ALLES uit. Vooral nu. 

Waarvan akte.

 

17 april 2018 bewerkt door Lika

[smart]

[Aline38]

Herkenbaar Lika. Ik zit in iets soortgelijks. Behalve de relatiecrisis. Ben erg druk ook wat me erg benauwt. Word me snel teveel. 

[Rosee]

Herkenbaar ja. Goed dat je het inziet. Op het moment dat je de wijn het meest 'nodig hebt' is dat het slechtste idee.

[kruidenthee67]

Ja, het maakt 'alles' uit....dat is het. Wat er ook gebeurt.

Dank je wel Lika

[Lika]

- update-

Het grote alomvattende wijze berustende en accepterende gevoel is nog niet ingetreden. Dit even in het kader van verwachtingsmanagement. Ik ‘gedoe’ me er wat doorheen. Door het leven.

Week weg geweest met schoonfamilie. Dat vraagt veel van me, hoewel ik er ook van geniet. Nu extra moeilijk omdat man en ik samen nog steeds ingewikkeld zijn. Hij is ook niet helemaal zichzelf in de omgeving van zijn familie, dus eigenlijk, al met al: hebben we het heel goed gedaan! Mijlpalen; goed gemutst auto gereden, verdwaald en erom gelachen, boodschappen gedaan voor de hele ploeg en 2 keer gekookt. In rust en vertrouwen dus. Vertrouwen in mezelf. Yes! Het lijkt niet veel, maar is GROOT.  

Verliefdheid is er af en toe. Dat gevoel mag er zijn. Het verandert, ook het gevoel er iets mee te moeten verdwijnt langzamerhand en piekt soms even. Maar ik kan er inmiddels ook om lachen. De ultieme illussie in Verweggistan! Briljante truc Lika!  En misschien is het wel een grote liefde, dat mag . Maar een andere keer graag. Ik ben helemaal niet toe aan liefde van een ander om te compenseren wat ik mezf niet geef. Dat zou het nu (weer) zijn. 

Het gevoel dat ik het liefst alleen zou willen wonen is nog steeds sterk. Dat is lastig. Ik ga daar nu serieus naar kijken. Blijft dat? En zo ja, wat dan? Ik ben nooit lang alleen geweest en voel die behoefte. Maar het is wel weer een GROTE VERANDERING waarin ik boze mensen op mijn pad zal vinden als ik doorzet. Kan ik dat nu (al) aan? De boosheid van een ander vind ik zooooooooo eng. 

Genoeg werk aan de winkel dus. Maar ik vind het niet erg. Soms wel. Dan wil ik me gewoon huppelend happy voelen. Dus dan word ik heel moe en bozig. 

Er is echter -en dat weet ik heel duidelijk-maar 1 weg. Mezelf serieus nemend (niet overdreven, maar ook niet wegduwend) stapje voor stapje kijken hoe het is. Hoe het gaat. Wat goed voelt. En in contact met mijn gevoel komen vind ik moeilijk genoeg, maar lukt steeds beter. Absolute voorwaarde: heldere geest zonder alcohol. Want dat drinken stilstand betekent: och wat zie ik dat nu!

Luctor et emergo.

(Ik worstel en kom boven)

 

[kruidenthee67]

Ja...voorwaarde...die laatste alinea.

 

❤

10 mei 2018 bewerkt door kruidenthee67

[Pytje]

Dank je @Lika; jouw opmerking dat drinken stilstand betekent, neem ik weer even mee. Ik wens je veel moed en wijsheid op het volgende stukje van je pad.

[Lika]

-inzichten voor mezelf-

Het benauwde gevoel dat me overvalt in mijn relatie is hetzelfde dat ik ervaar in een bilateraal met baas, 1 op 1 gesprek met (bedrijfs)arts,  laatst op mijn werk toen we elkaar moesten interviewen, etc. Dichtbij mezelf, wat voel ik.....HELLUP! En dan maar ‘iets’zeggen, me ergens aan vastklampen en tanden op mekaar en door. Nope. Werkt niet (meer).

En ik weet heel goed waar het vandaan komt. Ook niet erg. Het is zo. Mini, mini, mini stapjes....

 

10 mei 2018 bewerkt door Lika

[smart]

Spanning dus? Innerlijke eisen?

[Lika]

2 minuten geleden zei smart:

Spanning dus? Innerlijke eisen?

Ik moet het goede antwoord geven, maar heb heel vaak geen idee. Pas in rust en vaak alleen, komt het gevoel waarbij ik me comfortabel voel boven drijven. 

Ja, dus, @smart

[smart]

Herkenbaar.

Bij mij blijft toch in al mijn celletjes aanwezig dat ik moet "voldoen". Een ingebouwd remmetje wat idd makkelijker te verslaan is als ik op mijn gemak ben... niets te verliezen heb... of kan loslaten, al is het voor even.

Andersom.. zou ik nergens aan hoeven voldoen dan bleef ik misschien wel in mijn bed liggen 

[Lika]

Ja, maar goed voor jezelf zorgen is beide niet. En dat ga ik nu aan. Ik sta oprecht open voor ‘goed voor mezelf zorgen’. Wat dat dan ook moge zijn...

 

[Lars]

vind je zo goed bezig

[Lika]

Dat vind ik jou ook Lars.  Dank je. We worstelen door, ok?

[Lars]

Zeker Lika er zijn ook nog mooie dingen in het leven

[Lika]

 

4 minuten geleden zei Lars:

Zeker Lika er zijn ook nog mooie dingen in het leven

Best veel eigenlijk.