Basta

[basta]

Nee man, champagne telt niet!

[Quinn]

Niet als het een goed jaar was

Maar serieus, ja, het is zeker balen. Maar van vallen leer je. In dit geval dat je er niet al bent, waar "er" dan ook is. En dan lijken drie glazen niet zoveel, maar het zijn er drie meer dan je wilde. En nou hup, schouders er weer onder en aan de koffie.

[basta]

Precies, dat is de les: niet verslappen, ik was "er" nog niet.

Hoe gaat het met jou? O nee, wacht, ik ga wel even naar je draad.

[basta]

Etty (ik heb iets weggehaald want het was bij nader inzien onduidelijk)

Hoezo zat je bijna in hetzelfde schuitje? Er heerst toch niks, hè! Lieve laat ook al af n toe een kier open...

Alert blijven, mannen!

25 september 2016 bewerkt door basta

[Gast]

Wie weet zit er inderdaad wel een stofje in de vallende bladeren en kunnen we beter even binnen blijven ipv in het bos gaan wandelen met de hond. Die kier is niet bewust open, maar ik krijg hem toch nog niet dicht. Voel dat die rotzak stiekem aan het loeren is.. Is nog op afstand hoor en net als jij Etty heb ik hem (naar mijn gevoel) nog onder controle. Ben alleen bang voor die ene tegenslag, dat kleine moment dat ik denk dat we toch nog een soort van 'vrienden' kunnen zijn.. hmmm.. inderdaad Etty die denkfout een keer niet kunnen herstellen.

 

Misschien zijn het ook gewoon de hormonen.. hier ook ongesteld en ik ben dan altijd nogal zielig.. voel me wat onbegrepen. Laten we proberen die kleine meisjes in ons eens een dikke knuffel te geven, ze te troosten en zeggen dat het goed komt..

 

Hoe is het met jou Basta??

[kruidenthee67]

O. hoe herkenbaar.

 

Ik schreef pas dat ik daar een soort van patroon in zie...

waarin ook hormonen een rol spelen, in hoe ik me voel

en reageer. Ik kan me nu niet meer 'overvallen' voelen 

door reacties maar in het moment er even uitstappen 

en zien, waarnemen wat en hoe ik doe.

Ik denk dat die bewustwording heel belangrijk is.

 

Die 'kier' zal er altijd zijn. 

Maar door op afstand naar mezelf te kijken

kan ik wel een bewuste keuze maken.

Dat klinkt simpel, is het niet, maar werkt wel.

Voor mij.

 

Drank maakt het allemaal nog veel ingewikkelder dan het al is 

 

 

En Basta, lukt het om de draad weer op te pakken?

[smart]

Oeh ja, van een afstand naar jezelf te kijken...

telkens weer. Gedachten ordenen en de grote lijn vasthouden en proberen

die lijn in een of twee woorden te vatten?

 

Steeds opnieuw.  Alert blijven mannen en vrouwen

[Quinn]

Je kent het liedje toch basta? Schuitje varen, theetje drinken.

[basta]

Ik ben weer terug, het was geen hoestbui maar een kuchje. Maar wel een enorme waarschuwing, bij de les blijven!!

Ik dacht echt, hè, hè, eindelijk, ik ben er.

De 'er' van Quinn.

Niet dus, en nooit dus.

Etty, de (aller)laatste keer dat jij dronk was jij totaal jezelf kwijt. Ik had toen meer de neiging om je eerst even op schoot te trekken.

In mijn geval, gisteren, was een liefdevolle schop onder de kont voldoende en dat voelde iedereen goed aan.

Leg ik het zo beter uit?

Ja, die kier...deur helemaal dicht kan blijkbaar niet, maar dichtkitten misschien wel.

Ik weet zeker dat hormonen invloed hebben op de drang. Vrouwen die op dieet zijn hebben ook altijd een piek in de suikerbehoefte rondom de menstruatie. Klote hormonen.

Quinn, luister goed: wij hebben het zwaarder dan jij. Zure melk met brokken.

[Gast]

Een paar heel mooie en nuttige dingen hier gelezen, fijn. Ik heb eigenlijk nooit de link gelegd tussen de drang naar drank en hormonen. Ik heb een vreselijke zin in een glas rode wijn gehad in de auto donderdag, vrijdag ongesteld. Vooral ook het even op afstand bekijken en even kritisch naar mezelf kijken. Dat deed ik in het verleden vaak te laat, waarop dan een zie je wel.. kwam. Vaak te laat.

 

Het was inderdaad maar een kuchje Basta, je hebt mooi op tijd kunnen ingrijpen en daar mag je eigenlijk wel trots op zijn.

 

De laatste x dat ik hervallen ben, na die leuke vakantie met kasten vol drank.. remember.. was ik ook mezelf totaal kwijt. Een paar dagen tijd en ik was volledig in de ban, eng.

[Quinn]

Veel zwaarder basta, dat begrijp ik. _gooit van veilige afstand chocola richting basta_

[basta]

Dank je wel voor je reactie, mijnGerrit.

Ik vond het zo erg, ik had het gevoel dat mijn allerlaatste kans om dit gevecht ooit achter me te laten nu voorgoed verkeken was. Zo dramatisch dacht ik erover.

Nu weet ik het weer: het hoort erbij, ik jubelde te ongenuanceerd. Scherp blijven inderdaad.

Ik weet niet of ik een verslaafde in herstel ben, of een verslaafde die niet drinkt.

En of er in de praktijk een verschil is.

Gevoelsmatig wel.

Ik moet aan David Bowie denken. Als de interviewer vraagt of hij wel eens een glas wijn drinkt bij speciale gelegenheden lacht hij verbijsterd bij zoveel domheid. 'I'm an addict!'

denk even na voordat je domme vragen stelt. Die toon.

Waar komt die spierkramp vandaag, is dat een nawee?

[kruidenthee67]

Wat omschrijf je het allemaal goed.

 

 

Ik herken dat dramatische gevoel van de eerste keer uitglijden.

Alsof de wereld verging...'nu komt het nooooooit meer goed'

Ik voelde het bij je woorden 'het zegel is verbroken'.

 

Zo heb ik stoppogingen vaak gekoppeld aan belangrijke data.

Hoe groot de teleurstelling en drama als het dan weer mislukte 

 

Ik denk dat er wel degelijk een verschil is,

verslaafde in herstel, of verslaafde die niet drinkt.

 

Voel me nu een verslaafde in herstel.

Niet het verzet tegen, maar het werken aan.

 

Voor mij was denk ik de stap naar de huisarts essentieel daar in.

En het ontmoeten van lotgenoten op de meeting heeft daar ook 

een belangrijke plek in. Kan niet zo goed uitleggen waarom.

 

Kijk je zelf dat filmpje van Mevrouw Noordlander nog wel eens terug?

Dat heeft mij ook geholpen de dingen en perspectief te zien.

 

Spierkramp?

[basta]

(Het is de spierkramp van mijnGerrit)

Inderdaad Kruidenthee, dat filmpje is heel leerzaam en staat voor mijn (theoretische) basis.

Die belangrijke data, dat had ik ook ja! In elk geval alle 1 januari's.

Een verslaafde die niet drinkt, daarbij heb ik het beeld van: ergens woedt een strijd, maar ik heb de deur dichtgegooid en wil er niets meer mee te maken hebben. Dat is geen verzet maar tja... afsnijden, afsluiten.

Een verslaafde in herstel, dat associeer ik nog met hoop op genezing.

Het is een interpretatieding, want ik denk dat wij hetzelfde met De Materie omgaan.

[kruidenthee67]

Ja, denk dat het een interpretatieding is.

 

Ik associeer dat herstel juist níet met genezing.

Bij dat afsluiten wel. Soort van struisvogel. 

Ik doe het niet, dus het is er niet, terwijl door het drinken weg te duwen het 

als een boemerang om de hoek komt...au!

 

Herstel is voor mij de strijd juist opgeven en onderliggende problematieken

onder ogen zien. En er mee aan de slag gaan. Lichamelijk en geestelijk.

En heel goed beseffend dat ik nooit meer genees van de ziekte 'alcoholisme',

maar door het aanpakken wel in staat ben er mee om te gaan.

Zoiets.

[kruidenthee67]

En vind het toch nog best confronterend dat zo te verwoorden.

Is ook onderdeel van.

[basta]

Knars, knars... Ja, ik snap het bijna!

[basta]

Het is dus: aan de slag gaan met de onderliggende problematieken. Dat wil zeggen, de verslaving is een symptoom, en wat daaronder zit, dat wil je herstellen.

Ja, dat is wel een verschil. Ik denk nog steeds dat het bij mij een autonome afwijking is, los van mijn psychisch welbevinden.

Ik was ongelukkig omdat ik verslaafd was en daar zo mee worstelde.

(Oók confronterend om te verwoorden!)

Ooit gehoord:

"De verslaving wordt in het meer primitieve deel van de hersenen geprent, en als dat eenmaal is gebeurd, gaat die verslaving meestal een eigen leven leiden dat nauwelijks nog afhangt van de krachten die haar teweeg hebben gebracht. Het wordt een levenskrachtig, vrijgemaakt monster."

[kruidenthee67]

Dat laatste kan ik plaatsen, in het licht van hoe de brains werken a la Noordlander.

 

Onderliggende problematieken...ik weet niet of dat bij iedereen zo geldt.

Denk dat het een heleboel factoren bij elkaar zijn. Ook aanleg voor een aantal zaken,

sociale omgeving en hoe je bent opgevoed, karakter, hoe je brein werkt...ach...ga zo maar door.

 

Voor de één bepalend genoeg om er naar te kijken en wat mee te doen.

 

Voor de ander voldoende om de eerste niet te nemen en de regie weer te hebben over je leven.

 

Belangrijk dat jij doet wat voor jou werkt.

[Quinn]

Dat kan inderdaad vast verschillen per persoon. Bij mij is drank (naast echt heus wel degelijk waar een probleem op zich) vooral een symptoom. Zoek de verdoving, welke substantie maakt niet uit. Dus onderliggende problematiek moet opgelost worden, wil ik loskomen van die verslaving naar verdoving.

 

Maar bij anderen, onder andere bij jou basta, lijkt het een probleem op zich te zijn. Dan lees je dat iemand een aantal weken niet meer drinkt en in elk opzicht enorm is opgeknapt. Zonder verdere therapie of wat ook. Fantastisch toch?

[basta]

Verslaving naar verdoving, ja.

Ik denk dat het in mijn geval een probleem op zich is, maar eerlijk gezegd sluit ik niet uit dat ik mijn kop nog in het zand heb. Nou ja, als het daar dan maar droog blijft.

Spannend, je intake, Quinn!

[smart]

Mijn ha zei ooit tegen mij (30 jr geleden) dat een beetje drinken me helpen kon omdat ik enigszins geremd was.

Deels was dat wel zo, maar het gaf mij goedkeuring om dagelijks te drinken, wat uiteindelijk resulteerde in het minder goed kunnen verwerken van opgelopen trauma's. Ik was een zoeker (ben?) en ben dus altijd blijven onderzoeken, ongetwijfeld lukte dat maar ten dele. Altijd bleef ik hopen op.... rust en vree. Maar in het zoeken zat ook een stukje drama en thrillseeking,deels doordat er gewenning was ontstaan aan spanning voelen. Toen die spanning resulteerde in een fobie moest ik aan de medicijnen waardoor ik weer durfde autorijden en een zeer goede baan had gedurende jaren.

 

Ik wilde beginnen met schrijven dat drinken mij ook iets heeft opgeleverd. Maar het zou niet kloppen omdat ik immers niet weet hoe het was geweest als ik nooit gedronken had.

Ik weet ook niet of ik dan bepaalde belevenissen en ervaringen wel had gehad, gedichten was gaan schrijven, diepten had gekend die er nu wel waren...

Dit alles schrijf ik echter om mijn leven in perspectief te willen zien. Zeker niet om te romantiseren.

Dus hierbij verontschuldig ik mij maar direct!!

 

Voor jou hoop ik dan maar dat het een op zichzelf staand iets is...

Geen graafwerk nodig.

En elk zijn eigen proces!

 

Trusten!

[kruidenthee67]

En Basta, geen problemen zoeken die er niet zijn  

Wel je kop uit het zand halen, zie je meer.

 

Gewoon de eerste niet nemen.

[basta]

Dank je wel voor je bericht, Smart. Wéér een nieuwe kijk, fijn, hoe meer hoe beter, dan dringt goed tot me door hoe gecompliceerd het is. Ook het gegeven dat drank ook iets te bieden heeft wil ik niet ontkennen. 

Je hebt geen betreden paden bewandeld, zo te zien...

 

Gewoon de eerste niet (meer) nemen, dan komt alles goed.

Dat is heus wel degelijk waar, zou Quinn zeggen.

 

Ik vind het fijn en zinvol om het er met jullie over te hebben, hier in de Wie=Wie-hoek.

[Kohtje]

Voor mij ben jij, zolang je hier je bevindingen schrijft, in herstel.

Onderliggende problematiek kan ook zijn dat je je alcoholverslaving als autonoom probleem ziet.

Hoe ga je dát aanpakken? Behalve dan die eerste "gewoon" niet nemen..