Stoppen

[huttula]

Je bent zoals je geworden bent...voor jou is het normaal ..ja weet niet anders

Ja bent geworden heeft veel te maken met je opvoeding..dat je meemaakt..karakter..verslaving.

Het begint al bij je geboorte.

Als je altijd zo bent geweest is dit normaal.

Wat normaal is voor jou hoeft voor een ander niet normaal te wezen.

Op een bepaald moment kom je jezelf tegen.

Zelf dacht ik ook dat ik was zoals ik was.

Toch kwam ik mezelf tegen met stoppen.

Toen bleek er het 1 en het ander mis te wezen.

Snapte er niks van

Totdat ik hulp kreeg en therapie..

Die vonden de oorzaak na veel vroeten.

Nu ik het weet kan ik er met hulp en therapie aanwerken.

In de worden dat ik werkelijk ben.

Zonder dat ik mezelf verlies.

Ik ben huttula en blijf huttula.

Maar een tikkeltje anders

Dat maakt mij uniek

Het beroerde is dat je jezelf pas veel later in dit proces begrijpt.

Voor nu voelt het als chaos..niks klopt

Maar het komt goed.

Zolang hij open staat voor de hulp die je daarbij krijgt

Je bent een vechter Lars

6 maart 2016 bewerkt door huttula

[smart]

Misschien is het toch het asperger gedeelte erg belangrijk. Als dingen anders bij je binnenkomen of

anders worden verwerkt lijkt het me handig daar meer grip op te krijgen. Lastig Lars. Dat alles heeft tijd nodig.

 

Je hebt zaken weg gedronken destijds, veronderstel ik. En nu mag alles gerangschikt, op orde gebracht.

 

Geef het a.j.b. de tijd en tracht de chaos te aanvaarden als bijhorend?

 

Ondertussen wel weer een dag verder. Nog verder ontgiften....

 

Kun je door de chaos de voordelen nog zien? Weet je nog waarvoor je het doet?

 

  we denken aan je (ik)

[Vol]

(Goede)morgen toch

kon je van brief-1 de reakties begrijpen die je kreeg van de lezers? Laat je deze ook weer 'checken' ?

[huttula]

Deze nacht is niet voor niets geweest.

Veel gelezen en brief geschreven.

Hard gewerkt dus

[Vol]

Ken je het boek 'de vijf talen van de liefde'  (van Gary Chapman) ?

Dit hebben mijn man en ik een paar jaar terug gelezen (2 exemplaren, ieder zelf lezen, op ongeveer zelfde tempo)

 

Heeft ons wel geholpen, vooral om te begrijpen wat een ander als taal heeft .. en om te leren hoe je in die taal kunt communiceren.

De een is blij met lieve woorden, de ander juist met daden als een kop koffie brengen oid

 

Misschien iets voor in je achterhoofd, om als jullie wat verder zijn, te opperen bij een gesprek?

7 maart 2016 bewerkt door Vol

[Vol]

Helder stuk, hoe is dat voor jou om te lezen??

[huttula]

Een goede relatie komt niet van 1 kant.

Investeren moeten we allemaal

[Antoinnette]

Hoi Lars

 

Ik lees en volg je van een afstandje en reageer toch maar eens.

 

Je bent heel goed bezig met je opname ondanks vallen en opstaan.

 

Heb alleen het gevoel dat je nu iets teveel druk op jullie relatie legt. Denk, dat je partner ook veel aan haar hoofd heeft.

Voordat je weer een brief gaat schrijven, misschien wil ze wel even wat rust.

 

Je hoeft niks van mijn advies aan te trekken, goed bedoeld en zo ervaar ik het als ik je lees.

 

Kom op he

[lady jane]

Je vergeet een belangrijk aspect Lars,

veel mensen met Asperger hebben ook

een belangrijk stuk narcisme in zich.

En dat is vaak het stuk dat zij denken dat de ander

iets moet doen zoals de Assie/Auti dat wil.

Dat stuk roept ook veel "onvermogen" op bij de partners.

Want ook zij kunnen zich niet inleven in hun auti-partner

hoe graag ze dat ook zouden willen soms.

En narcisme lijkt erg op arrogantie, dus het kan ook

veel weerstand en boosheid oproepen bij anderen.

Het kan zijn dat men dat eigenwijsheid noemt, maar het

ligt net iets gekompliceerder dan dat volgens mij.

De eigen wijsheid van iemand met Asperger is prachtig,

zolang er geen verschillen in belang zijn, zoals in een relatie

toch soms wel degelijk speelt. Ook bij ouder en kind.

Autoriteit erkennen valt bij een puber met autisme nog moeilijker

dan bij iemand zonder diagnose en dat is al vaak niet om te doen.

Maar het goede nieuws is dat mensen met Asperger vaak erg slim en hooggevoelig zijn.

Dit betekent dat zij (soms via kopieergedrag) sociaal gedrag wel degelijk aan kunnen leren

en ook zonder de empathie toch voldoening kunnen halen omdat ze zien dat ze met dit

aangeleerde gedrag iemand erg blij/gelukkig kunnen maken.

Zoals ze dat zelf ook graag zijn (al hebben zij daar niet altijd een mens bij nodig).

Zoals jij je treinen had, zo heeft mijn zoon zijn virtuele wereld en voor hem zijn dat ook

sociale contacten. Wij hier op het forum leven hier ook een deel virtueel en ervaren

dan ook elkaars meeleven en schrijven als sociaal. Een ideale plek om te oefenen dus.♥

7 maart 2016 bewerkt door lady jane

[lady jane]

heb dan

ik dacht nu niet daar

dus had voor nu, maar goed Lars

maakt niet uit.

Als je om leert gaan met hoe je bent

om daarmee ook met anderen om te kunnen gaan

is dat dan niet oprecht?

Ik zou zeggen oprechter dan problemen verdrinken

en dan op anderen afreageren, dat was wat ik deed,

en jij waarschijnlijk ook(?)

En de pogingen op zich zijn heel oprecht.

Wat ikzelf vaak bedacht in mijn eigen worstelingen met Asperger

is terug gaan naar toen ik verliefd werd en ging houden van.

Juist de eigenschappen die me in het beging zo aanspraken gingen later

tegen staan. Dus als voorbeeld; wat in het begin uniek, knap, eigengereid,

tevreden met zichzelf, creatief, intelligent, leek later, toen ik er verwachtingen

aan ontleende; meer op egocentrisch, eigen gang gaand, verwaarlozen gezin,

worcaholic, weinig sociaal en naar buiten toe succes, maar achter de schermen

armoede. Herken jij dit ook? Vanaf jouw positie?

[Monster]

Ze heeft al 6 weken rust gehad. Als ze wil dat ik naar huis kom dan zal ze zich toch ook eens moeten verdiepen in verslaving en asperger. Heb treinen Ladyjane niet had. Als je sociaal gedrag aan leert is het dan wel oprecht? 

zucht

Fake it till you make it.

 

Waarom denk ik trouwens dat jouw vrouw even slim is dan jij bent?

Daarom denk ik dat zij zich al héél veel in Asperger verdiept heeft, inmiddels. Je kunt het vragen...

[lady jane]

dat dacht ik stiekem ook Monster/Lars;

ik deed dat ook en sprak daar niet over.

Angst om te kwetsen, maar ook om ruzie.

En het verlangen om eruit te komen, om het te

redden met degene waar ik uit liefde mee begon en kinderen heb.

Mij/ons is het niet gelukt, maar in de lotgenotengroep via de NVA

heb ik wel (weinig) wat vrouwen leren kennen die het lukte, en 1

kon heel fijn haar schoondochter en zoon ook daarin begeleiden

en ook die relatie lijkt te lukken.

Er is tegenwoordig zoveel over bekend en dat kan helpen.

En tegelijk is autisme ook voor de hulpverlening nog een open boek,

er valt nog veel te ontdekken en te leren.

[smart]

Herkenbare dingen lees ik en ook weer dat ik zo geraakt word... het onvermogen zo voelen van de kant van de asperger. (als ik dat zo zeggen mag)

En Lars: wat ben je hier een open boek! Tevens de bereidheid je te blijven openstellen. Petje af.

 

Ik zie bij mijn ex nu duidelijker de eigenschappen dan voorheen. Wat toen nog leuk was (zichzelf zo goed vermaken) was in wezen een stuk egocentrisme waardoor de afstand tussen ons groeide. Zijn liefde voor taal is heel vaak ook oeverloos kletsen om het praten (over zichzelf dan en over wat hem interesseert). In zijn enthousiasme kwam hij soms te dicht in de ander zijn of haar persoonlijke ruimte en hij sprak altijd te hard. En: Oh wat een gevoelige man ook.... en uniek! Ik hou nog altijd van hem en ik denk dat we verder waren gekomen als hij destijds had durven erkennen dat dit speelde. Pas op de valreep van het einde van ons huwelijk kwamen we er achter. Ik heb altijd gezegd dat ik het graag eerder had willen weten.

De gevoeligheid (en toen nog zijn drankgebruik) stond in de weg voor hem om ernaar te durven kijken. Snel beledigd zijn.... dat was er ook eentje... (als ik iets aangaf mocht dat niet... klapte ie dicht. Dat waren normaal gesproken momenten voor mensen om verder te kijken over en weer. Dan groei je niet meer samen)

 

Dit was even over mijn ervaring. Wat Jane schrijft trof me ook qua herkenning.

[Skip]

Lars wat vind ik dit verdrietig voor jou

[Sowhat]

Heel verdrietig Lars,maar je vrouw mag voor zichzelf kiezen na 30 jaar.

[Yvonne]

Heel verdrietig voor je Lars. 
Maar het verbaast me niet echt. 

Wat ben ik blij dat jij nu bent waar je bent.

Hoop dat men jou hierin goed begeleidt. 

En dat je nu niet weet hoe je verder moet... begrijip 

ik helemaal . 

Laat het maar even over je heen komen. 

[Yvonne]

Niet doen Lars. 

Behandelen heeft wel degelijk zin. 

Jij zult verder moeten met jouw leven. 

Jij hebt je dochters, jij hebt jezelf. 

Laat het bezinken, doe alsjeblieft geen ondoordachte dingen nu. 

[Sowhat]

Wat ik bedoelde Lars,Je kunt liefde niet afdwingen hoe graag je het ook zou willen.

[lady jane]

je leeft niet voor je vrouw Lars

zo boos als je de laatste tijd ook schrijft over haar

doet mij denken dat wat zij ook doet

altijd een aanleiding lijkt voor jou

om het op te geven en het op een zuipen te zetten.

Als je weggaat daar, geef je jezelf op,

en dat heeft niets met je vrouw te maken.

sorry als dit bot klinkt, maar zo zie ik het wel.

[Skip]

Quote LJ:

......Als je weggaat geef je je zelf op .......

[Sowhat]

Wanneer je alleen gestopt bent voor je vrouw,omdat je je daardoor gedwongen voelde dan zal het moeilijk worden om te blijven.

Wanneer je het voor jezelf doet heb je meer kans dat het gaat lukken om gestopt te blijven.

[Antoinnette]

Heel veel sterkte Lars

[klontje]

je leeft niet voor je vrouw Lars

zo boos als je de laatste tijd ook schrijft over haar

doet mij denken dat wat zij ook doet

altijd een aanleiding lijkt voor jou

om het op te geven en het op een zuipen te zetten.

Als je weggaat daar, geef je jezelf op,

en dat heeft niets met je vrouw te maken.

sorry als dit bot klinkt, maar zo zie ik het wel.

Er zij mensen die wel voor hun vrouw/man/kinderen leven. Als dit plotseling wegvalt raak je je zelf ook even kwijt. Lars dit begrijp ik maar dit mag geen reden zijn om op te geven. Sterkte en kop omhoog want jij mag er ook zijn!

[erik]

Mensen die voor hun ....... leven hebben werk aan de winkel. Ik herken het wel maar als die ander dan wegvalt is het gat zo groot. In mijn draad gaat het nu over zelfliefde. Een aspect daarvan is altijd op eigen benen staan. Wat voor leven heeft een partner als die zich beseft dat de ander 30 jaar lang geen verantwoordelijkheid voor zichzelf neemt.

 

Over Asperger, mijn oom zal nooit een betaalde baan hebben ook al heeft hij er 40+ jaar universiteit op zitten. Maar in de laatste jaren heeft hij met zijn ervaring van over de 60 zijn met Asperger en wat coaching wel een vrijwillige functie in lotgenoten contact voor mensen met Asperger. Ik had never nooit gedacht dat mijn oom dergelijk sociaal en empatisch werk ooit zou kunnen of zou willen doen. Toch doet hij dat nu. 

8 maart 2016 bewerkt door erik

[klontje]

Misschien dat ze überhaupt al bij je weg wou, en ze dacht waarschijnlijk dat je niet kon stoppen. Had ze een aanleiding/reden. Denk ik.

8 maart 2016 bewerkt door Moppie1967