Spring naar bijdragen

Maandag 14 september


blondie6173

Aanbevolen berichten

Goedemorgen frummers. 

Theepost-1140-0-21437600-1389158804_thumb.jpg 

en koffie uiteraard post-1140-0-04457800-1387954739_thumb.jpg

Hoop dat Blondie vandaag inderdaad voorlopig voor het laatst naar de tandarts moet, wat een ellende, 

second opinion lijkt me geen slecht idee zoals je zelf al aangaf Blondie. 

Kabouter toch naar de aktiviteiten, ondanks 'geen zin' ? 

Denk dat dat wel goed is meis, beetje afleiding, wat in- en intriest, een kind van 12 dat zelfmoord pleegt..... 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

....

Ik zat vol stress maar uiteindelijk viel het allemaal wel mee.

....

 

Tja, dat heb ik nou ook altijd.. Ze kunnen honderd, duizend of tienduizend keer tegen me zeggen dat ik het allemaal niet zo zwaar moet zien,

maar alleen uit eigen ondervinding kan ik na afloop concluderen dat het allemaal wel meeviel.

Maar dat is geen garantie of overtuiging voor mezelf dat ik het in het vervolg allemaal niet zo zwaar (meer) moet zien.

In een volgende situatie werkt het weer nét zo... Onverbeterlijke pessimist en zwartkijker. B) In de praktijk dan, hè, theoretisch ben ik superoptimistisch. :sun: 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@ Agnita,

 

Ik las gisteren ergens het woord "restschade", als gevolg van (langdurig) drinken.

Heb ik ook..

Maar het is pas restschade als het drinken gestopt is.. anders zou het slechts tussentijdse schade zijn.

Toen bij mij het drinken gestopt was en dus kon gaan spreken over "restschade",

vond ik dat zo neigen naar spijt hebben van mijn leven tot dan toe, dat ik niet meer sprak van restschade

maar van fundamenten waarop ik een nieuw leven kon gaan bouwen.

 

Ik heb geen spijt van mijn eigen "geschiedenis"..

Ik vlak het verleden niet uit, maar ik wil een ándere toekomst..

Dat ie anders wordt, is me duidelijk. Mijn physieke en psychische mogelijkheden zijn niet meer dezelfde als, pak 'm beet, een halve

eeuw geleden. Maar de spirit om van het leven te (gaan) genieten is, door de bereidheid om mezelf niet als slachtoffer van beperkingen

te zien maar als bron van vele (onverwachte) mogelijkheden, enorm gegroeid.

 

:rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb het gevoel dat je zo alleen staat met alles Hannah. Dat je je vaak zo ontzettend eenzaam voelt. Ik weet niet of dat klopt maar als dat wel zo is, is er dan geen mogelijkheid om een soort buddy te krijgen? Iemand die samen met jou, wat dingen kan gaan ondernemen? Een paar uurtjes ergens naar toe gaat enz. zodat je niet meer alleen voor alles staat? Heb je eigenlijk wel wat vrienden waar je wat mee kan doen? Het lijkt me zo'n eenzaam bestaan zo?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hallo, mensen.

 

Wow, ik zit op het ogenblik in een zelfde dilemma. Woensdag is mijn oom uit Australie voor de allerlaatste keer in Nederland. Hij is 78 jaar - een geweldig hoge leeftijd, gezien onze familie kronieken - en heeft niet de kracht meer om veel te reizen. Ik zie er huizenhoog tegenop om hem zien. Omdat we naar Amsterdam moeten gaan. Hij is van daaruit op doorreis. Openbaar vervoer boezemt mij angst in. Mensenmassa's zijn een gruwel voor me. Alles in me schreeuwt 'Nee, ik doe het niet!'. En dan m'n moeder... ''Gunn, daar krijg je later spijt van! Ga nou mee!''

 

Ik word bijna gék van de tweestrijd.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hannah misschien zou het toch heel goed zijn om eens te kijken of er niet iemand is die af en toe eens bij je op bezoek komt. Er is hier in mijn dorp een soort vrijwilligerscentrale waar mensen zich aanbieden of af en toe eens bij eenzame mensen op bezoek gaan. Als er iemand komt waar je je niet zo prettig bij voelt, kun je vragen om iemand anders. Ik zou toch eens even kijken op Google of zoiets bij jou ook in de buurt is. Hoef je nog niet eens gelijk te reageren maar dan weet je of die mogelijkheid er bij jou in de buurt ook is. ;)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

"Je kunt de dingen niet veranderen door ze te betreuren." Vincent Bijlo

 

Toch wel. Het zou alle verschil van de wereld maken als je alleen zou aangeven het te betreuren dat je alles afdeed als verzinsels waarover ik schreef op 12 juni. Wellicht, waarschijnlijk zelfs heb je het niet eens bedoelt zoals je schreef "al deze woorden te verzinnen"

 

Er was niks verzonnen!!! Het was voor iedereen met ogen in zijn hoofd duidelijk dat het toen al weken niet goed ging met me aangezien ik er al weken heel open over schreef. Ik zat niet in een sprookje de boel bij elkaar te fantaseren! Die crisisdienst, 112 psychologische hulp, het was allemaal wel echt spijtig genoeg. Ja dat doet me wat, daar word ik nog heel verdrietig van als ik terugdenk aan die tijd. En iemand die dat als verzonnen afdoet.

 

Je kan niet veranderen dat de gebeurtenissen zo waren toen. Er hoeven geen woorden worden teruggenomen, geen nederige excuses of wat dan ook gevraagd. Het betreuren hoe het gegaan is, hoe het overgekomen is want ik kan me haast niet voorstellen dat je het zo naar bedoelt als ik het ervaren heb. Je zou een keer kunnen aangeven van ik heb het niet zo bedoelt en het betreurt me dat het zoveel pijn gedaan heeft. Voor mij zou dat alle verschil maken en er hoeft geen ding veranderd voor te worden. Zou dat kunnen? Ik zit er namelijk best mee dat alles wat toen speelde afgedaan werd als verzonnen. Heb ik je verkeerd begrepen, heb je het niet zo bedoelt? Kan je het uiten dat je het spijtig vind dat ik het zo geinterprereerd heb en het me nu nog dwars zit en me er rot onder voel?

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Als ik een pot jam openmaak waarop staat: "aardbeienjam" en ik proef kersenjam, dan kan ik twee dingen doen.

Ik kan die pot jam weggooien (of terugbrengen) want de jam is niet wat het etiket belooft.

Of ik kan genieten van (onverwachte) kersenjam.

Die jam waar dat etiket op zit maakt het geen snars uit, die is en blijft de jam die die is...

Een etiket zegt alleen dát wat degeen die het etiket plakt verwacht,

niet wat er werkelijk onder/achter dat etiket zit.

Ik ben voor de jam, niet voor de etiketplakker.

 

Dat is net zo met mezelf een etiket opplakken. Dan maak ik van mezelf wat ik van mezelf dénk.

Maar denken kan naast groei ook beperking inhouden. Vooral als ik wat ik denk dat ik ben en/of kan als absolute waarheid aanneem.

Ik kom regelmatig tot de ontdekking dat ik onder een bepaald etiket val (geheel of gedeeltelijk), om er dan vervolgens achter te

komen dat het etiket, of de vlag, de lading niet dekt..

Ik kan mezelf volplakken met etiketjes en proberen aan de beschrijving te voldoen.

Maar ik probeer liever etiketloos door het leven te gaan.

Dat creëert minder verwachtingen en teleurstellingen en meer verrassingen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...