Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[lady jane]

Maar die nieuwe bril hoort goed te zijn Jannig

en je hebt er voor betaald, dus ze mogen service

en garantie verlenen.

Kun je met iemand samen terug, die mondig is,

alert voor jou meedenkt, en niet jouw belang heeft?

Soms moet je een beetje stennis schoppen

en dan gaat er een wereld voor je open.

Ik probeer het héél af en toe, vorige zomer in de sauna

waar ik mijn badjas was vergeten en toen niet in het

restaurant mocht eten. Ik stond naast een bezette tafel,

werd niet serieus genomen en ging toen steeds harder praten.

Binnen 10 minuten werd het terras geopend en nog weer 10

minuten later, zaten en wel 20 mensen lekker buiten te eten,

en ook ik dus in mijn hamamdoek. Echt kicken was dat!

Heb je niet een bitchige vriendin dit je dit kan leren?

[lady jane]

[Jannigje]

Ik ben ongeveer een week niet op het forum geweest, hier en daar soms even gelezen.

Vorige week ben ik gestopt met de nieuwe aanvullende medicatie, opluchting. Ik juichte wel iets te vroeg, want het afkicken was ook niet prettig:somber, veel hoofdpijn, opvliegers (denk je dat je het ergste in dat opzicht hebt gehad

[Meya]

Ik vind het heel rot voor je. En heel mooi opgeschreven.

[Monster]

harde werker, midweek bosje voor jou :rose: :rose: :rose:

[Jannigje]

Dank je Meya en Monster.

Ik zet de bloemetjes op tafel.

[lady jane]

[smart]

Kan enkel voor je duimen dat deze medicatie nu snel aanslaat!

 

  :rose:  

[huttula]

[koekiemonster73]

Wauw, Jannigjes wat kunnen jij je gedachten, je ervaringen mooi omschrijven   

Dikke knuffel van je buuf (etendebaas)

[Jannigje]

[Jannigje]

Twee keer geplaatst, teveel van het goede.

Ik wil er nog een aan toe voegen. Maar ik ben nu te moe. Komt nog wel.

27 maart 2016 bewerkt door Jannigje

[Jannigje]

De rabbi moet maar even wachten, er is nu iets anders wat me bezighoudt namelijk jaloezie.

Voor mij is er een duidelijk verschil tussen iemand benijden en jaloers zijn op iemand.

Dat laatste mag natuurlijk niet, of beter gezegd, dat mocht niet.

Er mocht veel niet.

Boos? Uit den boze, wij verbijten ons, wij zijn stil, maar niet boos

Uitbundig? Nee nee, bescheidenheid siert de mens.

Tevreden over eigen vermogens en prestaties? Ai, ai, hoogmoed komt voor de val.

Afijn, de bedoeling is duidelijk denk ik.

Dus jaloers mocht niet.

Maar ik ben het wel!

Niet zo zeer om materiële dingen. Daar kan ik mensen wel om benijden, zoals mijn vriendin die met haar partner naar een prachtig huis met een werkelijk geweldige en grote tuin in Drenthe is verhuisd.

Tsja, dat zou ik ook wel graag willen.

Zelfs met een kwart zou ik al heel blij zijn.

Er zijn veel mensen die van alles hebben wat ik niet heb, dat steekt soms, geeft soms een gevoel van tekortschieten o.id.

Maar dat is vaak meer benijden dan jaloers zijn op.

Ik zou het zelf ook wel willen, maar (meestal) gun ik het hen wel. Niet altijd hoor.

Zoals nu.

Ik zit niet goed in mijn vel.

En nu ben ik jaloers.

Ik ben vooral jaloers op mensen die zin hebben in......... Vul maar in.

Wat heerlijk om zin te hebben in een wandeling met een vriendin, naar de film, uit eten, ergens met de trein naar toe, lekker koken voor mijzelf. Etc.

Ik heb geen zin, ik moet zin máken. En dat is rot.

Ik ben dus ook jaloers op een aantal van jullie. Ondanks alles war er bij ons allemaal speelt, ondanks alle moeizame en moeilijke dingen, lees ik toch regelmatig : ik heb zin om.

Ik heb het heel lang slecht gevonden van mijzelf, al die "negatieve" gevoelens.

SLECHT.

nu weet ik beter en voel ik ook beter.

Het si niet slecht, maar ik vind het wel akelig.

Mijn negatieve gevoelens mogen er steeds meer zijn, maar in periodes dat ik het moeilijk heb, kan ik er minder goed mee omgaan.

Dus lieve mensen, ik voel me jaloers op een aantal van jullie, omdat jullie ZIN HEBBEN.

Zin hebben in

Zingeving

Zinloosheid

Ik zou dit "vroeger" nooit geschreven hebben.

Weet niet precies wanneer vroeger ophield en of het wel opgehouden is.

In ieder geval wil ik dit graag schrijven, dat maakt dat ik het niet alleen voel, maar ook , zij het wat aarzelend, deel.

Dat het er mag zijn, een beetje in ieder geval .

Angsthaas

[rapilos]

Wat een eerlijke tekst Jannigje,

Er zullen vast wel meer mensen zijn, die het zo voelen als jij.

Maar niet opschrijven, want zo zijn we niet opgevoed tenslotte

Schrale troost misschien.:

Heb momenteel ook nergens zin in   

[lady jane]

Jannigje jaloers zijn zoals jij beschrijft is

in mijn ogen ook een vorm van benijden.

Jij maakt het lelijker dan het is.

Ook jaloers zijn is niets mis mee, behalve

dat het een rotgevoel is en fnuikend voor

je gevoel van eigenwaarde.

Ik zelf ken alleen jaloezie in mijn relaties ooit.

Dat was funest voor mijn deel in de relatie, en

was eigenlijk een ultieme angst om verlaten te worden

doordat de ander mij niet meer de moeite waard zou vinden.

Ging ik mezelf vergelijken, dan werd het jaloezie en mijn

gedachten waren soms wanhopig daarin.

Maar uiteindelijk gaat het erom wat je ermee doet.

Jij doet niemand (behalve jezelf) kwaad met je gevoelens.

Als jij jaloers bent kun je het zien als minderwaardig voor jou,

en je kunt het bijv. zien als voorbeeld om ook zin te krijgen weer.

Ik weet uit je schrijven al dat je heel erg je best doet al en ik

vind het vreselijk dat je dit niet sneller voor elkaar krijgt.

Maar ik vergelijk het zelf met mijn slecht slapen en depressie,

daar heb ik wel 1 1/2 jaar voor nodig gehad om uit die put te klimmen.

Na het stoppen met drinken dus.

Voor anderen gaat het misschien anders of sneller, maar weet dat de meesten

het hier niet kado kregen.

Vanmiddag had ik ook nergens zin in, moest van mezelf rauschen in administratie en troep

omdat het toch een lege dag leek. Na 1 uur was ik het al zat.

Ik voelde me wat wegzakken in somberte en besloot eens eerst mezelf te belonen

ook zonder mijn lijstjes klaar te hebben. Ik was in elk geval begonnen haha.

Dus ik heb mezelf op een mooie film getrakteerd in het filmhuis en zag daar dat het

uitverkocht was, en ja toen kreeg ik ook weer zin in de rest van de dag.

Mijn troep is gehalveerd en de rest moet nog uitgezocht,

maar het oogt al iets beter en in mijn hoofd is het weer helder.

28 maart 2016 bewerkt door lady jane

[Gast]

Ik herken het wel een beetje, Jannigje. Wel denk ik dat jij er meer last van hebt dan ik.

Van mezelf weet ik zo langzamerhand, dat als ik een slechte bui heb, ik het beste gewoon iets kan gaan doen wat ik onder normale omstandigheden leuk vind.

Daar zie ik dan wel tegenop en heb er absoluut geen zin in, maar als ik het tóch doe, ga ik me vaak wat beter voelen.

 

En kort en bondig schrijven? Ach, ik vond het wél erg duidelijk zo. Toch goed dan?

Sterkte Jannigje, er komt vast weer een betere periode.

[Monster]

Jannigje wat een móóie lap tekst. Ook ik kan niet bondig schrijven (of zijn). Welkom in de club alvast.

Zin in............. uh

Wat een herkenning in het deel : zin hebben in iets. Zelden verheug ik me op mijn werk. Zelden verheug ik me op huishouden. Nooit verheug ik me op visite die komt, en als ze er zijn verheug ik me niet op hun vertrek. Ik verheug me niet op uitslapen en niet op de wekker.

Blijft er wat over? Ja. Maar dat kwam langzaam. Je weet dat 'geduld' en 'langzaam' 2 woorden zijn die stééds terugkomen en heel belangrijk zijn om te onthouden in herstel. Als een herstellende geen depressie heeft, komt het al langzaam, laat staan dat iemand blijft kampen met een depressie!

We houden het maar klein Jannigje. Het zijn vaak de kleine dingen die het doen, en wij moeten het daar nu misschien van hebben.

 

Voor ik stopte moest alles groots en meeslepend. Nu kan de zin komen uit iets kleins. Over zingeving hoef je je al helemaal niet druk te maken. Dat hoef je niet te zoeken, dat vindt jou.

[smart]

De manier waarop je het opschrijft is alsof het uit een boek komt...  allemaal onverhoedse talenten; jij!

 

Ik herken het hoor, van vorig jaar. Alsof je door glas naar anderen kijkt (?), zij die wel zin hebben en het leuk hebben; niet voor te stellen  .

Toch trok ik me er ook wel aan op en soms  en pieksgewijs kwam het weer dichterbij. Het bestaat dus....

Ik dacht ook vaak: in hoeverre vlakt de ad mijn gevoelsleven af. Kan ik nog wel goed voelen (dus het leuke)?

En gaandeweg lukte het me weer. (eerst maar es stoppen met drinken dus; dat hielp mij al..., zelfs nu met een enkele x drinken nog)

Gelukkig weer openingen zien.

Jaloers ben ik eigenlijk nooit. Blij met wat er is. Maar benijden natuurlijk wel.... hoewel ik wat sneller relativeer, want je weet immers nooit wat er zich achter de voordeur van die anderen afspeelt... ruilen: liever toch maar niet.

 

Wekelijks zijn er nog wel momenten dat ik - zoals jij het ervaart - dit voorbij laat komen. Wetende dat de somberheid weer kan toeslaan; onderzoekend wat dat dan uitlokte etc. Het is nooit een statisch verhaal.

 

Het lukt me maar moeilijk om nu goed een punt te maken. Dit komt bij mij boven na het lezen van jouw overdenking.

[Jannigje]

Dank voor jullie reacties.

Iedereen kijkt, voelt, ervaart op eigen wijze en dat geeft mij altijd weer stof tot nadenken. Dan kom ik weer een beetje uit mijn eigen groef.

En nadenken is veel beter dan piekeren.

Net als verdriet hebben (voor mij) veel "beter" is dan onbestemde angst.

Verdriet is voelen, daar kan ik iets mee, ook al is het niet fijn om het te ondergaan.

Nu ik jullie reacties lees, merk ik dat ik niet de enige ben die regelmatig "zin moet maken".

Soms moet je inderdaad iets gaan doen, zin of niet.

Ik realiseer me dat ik een zekere boosheid voel bij mezelf. Ik wíl niet altijd zin moeten maken.

Een beetje Calimerootje geloof ik.

[Jannigje]

De manier waarop je het opschrijft is alsof het uit een boek komt...  allemaal onverhoedse talenten; jij!

 

Alsof je door glas naar anderen kijkt (?), zij die wel zin hebben en het leuk hebben; niet voor te stellen  .

Jaloers ben ik eigenlijk nooit. Blij met wat er is

 

Het lukt me maar moeilijk om nu goed een punt te maken. Dit komt bij mij boven na het lezen van jouw overdenking.

Dank je wel Smart, misschien ben ik mijn roeping misgelopen?

[mikki]

Jaloers ben ik ook wel eens. Meestal probeer ik te kijken wat er onder die jaloezie zit, want met de ander ruilen, als in persoon, zou ik niet willen.

Vaak kom ik er dan op uit dat ik zelf ergens niet tevreden over ben bij mezelf en in veel van de gevallen kom ik dan uit op iets wat ik lastig vind en dat mag ik dan wel weer rot vinden voor mezelf..

 

Jij omschrijft het mooi en ontwapenend!

[Jannigje]

Vaak kom ik er dan op uit dat ik zelf ergens niet tevreden over ben bij mezelf en in veel van de gevallen kom ik dan uit op iets wat ik lastig vind en dat mag ik dan wel weer rot vinden voor mezelf..

Dank je Mikki.

Deze woorden herken ik helemaal. Het laatste stukje vind ik erg mooi, ik vind het vaak nog wel lastig om mijzelf dan toestemming te geven om "het rot te vinden voor mijzelf". Die mildheid ontbreekt er nog wel eens aan, ik ben zo gewend aan mijzelf neerhalen en mijzelf veroordelen!

Ook zo'n oud spoor.

Maar ik verander daar wel in. In ieder geval begin ik het al veel beter te herkennen en dat is al heel belangrijk.

[Jannigje]

Ik wil u graag een verhaal vertellen.

Bijna had ik "een kort verhaal geschreven", maar dat zal niet lukken denk ik, ook ik ben nogal lang van stof.

Als u nog andere bezigheden hebt, zou ik dit maar overslaan.

Maar, ai, wat onbeleefd van mij, ik heb mij nog helemaal niet aan u voorgesteld, ik ben het balkon van Jannigje.

Het is niet netjes om achter iemands rug om te schrijven, maar die vrouw is soms zoooo vermoeiend! Zij is weer eens thee gaan zetten, dus ik grijp even mijn kans.

Zij heeft mij gehuurd, dus formeel is zij de baas, maar dat betekent niet dat ík geen rechten heb, toch?

Het zit zo: vanmiddag kwam ze een beetje bedremmeld op me staan, ik wist het meteen!

Hoeveel, vroeg ik?

Ja, je kunt maar beter meteen duidelijkheid hebben.

Maar daar trapte ze niet in, zij moest het mij "allemaal" vertellen, daar heb ik zo'n hekel aan, maar ja, ik kan nergens heen dus.......

Zij had vandaag een afspraak met een therapeut, dat had ze erg nodig zei ze. Persoonlijk snap ik daar niets van, maar ja, zij had het nodig.

Bleek die therapeut er niet te zijn!

En dan komt het : allemaal gevoelens krijgt zij dan en daar moet ze vervolgens over nadenken en analyseren. Tsss.

Wat een gedoe.

Nou heeft zij blijkbaar deze week met jullie gesproken over het feit dat je altijd een keuze hebt. Dat wist ik allang, maar voor haar is dat blijkbaar niet zo vanzelfsprekend.

Afijn, zij wilde niet bij de pakken neer gaan zitten.

Dus moest er een stap gezet worden, schijnt ze ook met jullie over gehad te hebben. Persoonlijk heb ik daar wel moeite mee, logisch denk ik.

Én ze dacht ook : elk nadeel heeft zijn voordeel. Dat heeft ze níet zelf bedacht hoor, echt niet.

Dus, kiezen, een stap zetten... Omdenken, ook zo'n term.

Maar nu komt het, wat heeft ze gedaan?

Ze wilde zichzelf verwennen, niets mis mee, maar wel met de manier waarop.

Jullie weten het misschien niet, maar die vrouw is verslaafd, ja dat had ze jullie zelf moeten vertellen, maar ja, dat schijnt lastig te zijn.

Zij kan niet gecontroleerd bezig zijn, ze moet het gewoon helemaal niet doen.

Ze had een afspraak met zichzelf gemaakt: ik koop er 2, als ik het echt niet kan laten 3, de uiterste grens is 4

Kijk dat zijn natuurlijk afspraken van niets! Dan weet je bij voorbaat al dat het 4 wordt.

Vandaar mijn eerste vraag: hoeveel?

Mompel de mompeldemompel, ontwijken hè

Ik zal het laten zien, zegt ze.

Ik denk nog, 4 is veel, maar dat is te doen.

Komt ze met 15!

U bent de draad kwijt, dit is haar draad.

O, dat bedoelt u niet, u bedoelt, over welke verslaving heeft u het.

INTRATUIN beste mensen, plantjes!

Ook zo iets, die verkleinwoordjes: plantje, biertje, wijntje, peukje. Dan lijkt het minder erg blijkbaar

Het zijn geen plantjes, nou ja een paar

De rest zijn planten!

Dus ik riep: ik ben vol, er kan niets meer bij. Stuur ze maar terug naar waar ze vandaan komen, of een ander veilig gebied, maar niet hier! Schijnt in dit land ook een thema te zijn?

Maar ja, koppig he, niet luisteren. Mede-plantelijkheid en dat soort onzin.

Dus wij maar weer inschikken. Dus nu is het overvol.

Maar ze is wel blij met dat omdenken, die stap en het resultaat ervan.

Dat is dan toch wel weer mooi.

Ach het is ook wel een best mens.

Maar moeilijk soms!

En toegegeven, een beetje meer kleur misstaat hier niet.

Maar ja, ik ben niet zo goed met veranderingen.

Oh, ze komt terug.

Dank u wel hoor dat ik even mijn hart mocht luchten.

30 maart 2016 bewerkt door Jannigje

[Jannigje]

Nog heel even: haar portemonnee wilde ook iets schrijven, want het kost wat hoor zo'n verslaving!

[smart]

  :D                     

 

Geweldig: opslaan!!

 

en snel verder voor het volgende verhaal voor je boek!