Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Meya]

Mag ik mee?

[Jannigje]

Dank je Monster en Meya, Wat lief, ik ga graag met M&M op stap.

En ach MOnster dat ik dan met jou zit opgescheept zal ik moedig proberen te dragen

[smart]

HA!

 

Mag ik komen foto's maken?

[lady jane]

de deugd in het midden

[huttula]

En ik het verslag

[Jannigje]

Nou dames en heer, dat wordt een druk uitje, maar wel erg gezellig lijkt mij.

[Jannigje]

Sinds 2 weken heb ik aanvullende medicatie, ik kan nog niets zeggen over het resultaat.

Wel merk in een aantal bijwerkingen: heel moe, meer hoofdpijn, slechter slapen en meer spanning in mijn geest en lijf.

Ik droom ook weer, heftige dromen. Nu heb ik die vaker, dus ik weet niet zeker of die door de medicatie komen. In mijn dromen komen nogal eens dezelfde thema's voor, maar nu heb ik 2 x achter elkaar een "nieuw thema" gedroomd.

Dromen laten zich moeilijk vertellen, maar het komt er op neer dat ik in mijn dromen mijn best deed om goed te doen voor anderen en dat de uitkomst teleurstelling, verdrietig zijn (van hen), veroordeling en afwijzing was. En ik stond er bedremmeld bij, begreep helemaal niet wat er aan de hand was.

Ik had "het"goed bedoeld, had mijn best gedaan om het de ander naar de zin te maken, maar het mislukte faliekant. Waardoor het mislukte, zag ik niet in mijn dromen, dat stuk was er niet.

Ergens gebeurde iets wat ik niet begreep, waar ik blijkbaar schuldig aan was zonder het te weten, te begrijpen.

En het ergste was: degene die zo teleurgesteld ed. was, wilde er niet over praten! Ik kwam er dus niet achter wat er nou eigenlijk aan de hand was.

Opeens leken de puzzelstukjes in elkaar te vallen en zag ik een plaatje. Een plaatje dat nieuw was, maar dat ik toch wel herkende.

Eigenlijk kende ik het plaatje al, maar ik wist het nog niet of het was nog wat versluierd

Ik zag:

A 2 (= kwadraat) + B 2 = C 2

Ik ben A2

De uitkomst (teleurstelling ed.) is C2

En daartussen de grote onbekende B2, de "de uitkomst volledig veranderende" B2

Ik heb B altijd ingevuld als: het ligt aan mij, in ben fout, ik ben niet goed genoeg, het is mijn schuld etc.

Omdat er nooit gepraat werd, kwam ik er niet achter wat B was. En ik was zo bang (geworden) dat ik niet durfde vragen.

Het enige wat ik kon bedenken was dat ik de oorzaak van de slecht uitkomst was, dat moest haast wel.

Alle keren dat mijn moeder verdrietig was maar niets wilde zeggen? Mijn schuld

Zus die contact verbreekt en niet wil zeggen waarom, überhaupt niet met me wil praten. Mijn schuld.

En opeens viel het kwartje, zag ik het plaatje: die onbekende factor waardoor mijn welgemeende pogingen uitlopen op verdriet en Ellende, waardoor ik zo bang ben geworden in contacten ben IK NIET. Ik maak fouten, ben soms onhandig, maar ik ben wel een goed mens dat erg haar best doet.

Die factor B is niet van mij, dat ben ik niet.

Wat het wel is en hoe verder? Daar ga ik mee aan de slag.

Wordt vervolgd.

Weer een lang verhaal geworden.

[lady jane]

quote; Ik had "het"goed bedoeld, had mijn best gedaan om het de ander naar de zin te maken, maar het mislukte faliekant. Waardoor het mislukte, zag ik niet in mijn dromen, dat stuk was er niet.

 

kan dat B2 zijn? Dat je altijd voor anderen leefde en je nooit contact had met jezelf? De ander naar de zin maken is aangeleerd, niet echt liefdevol. Zeker niet liefdevol naar jezelf. En dat in het kwadraat! Er blijft dan niks over van jezelf.

Ik zelf kan niet denken in formules, dus wie weet zit ik er helemaal naast hoor.♥

[smart]

Ik kan ook niets met formules, maar het verhaal begrijp ik geloof ik wel.

Als dit om je vroege jeugd gaat en mensen leggen niets aan je uit  dan ontstaat er ruis, dwz dan ga je het zelf maar invullen.

(dit geldt overigens net zo goed tussen volwassenen!!)

 

Toevallig pas nog als onderwerp gehoord: iemand maakte zich boos over een moeder die haar dreinende en vragende kind in de supermarkt enkel steeds te woord stond door NEE te roepen, geen uitleg, niks. We spraken er toen over hoe belangrijk het is een kind -hoe jong dan ook - altijd uitleg te geven: mama voelt zich wat ziek en daarom is mama stil..... etc. Degene die het onderwerp aanroerde was een jonge vader die probeert zijn eigen dochter van 2 al zoveel mogelijk uit te duiden. Mooi!

 

Kan het zoiets zijn? Nooit uitleg krijgen? Altijd moeten raden?

 

Ik heb dit op mijn werk gehad en nu met mijn dochter. En wanneer je niet al te veel zelfvertrouwen hebt ga je zoeken naar mogelijke oorzaken; logisch toch?

Zelf vragen stellen (zoals je aangaf niet te durven) is eigenlijk de enige oplossing.

 

Ik wens je een droom waarin je alle duidelijkheid van de wereld weet te krijgen en jezelf helemaal okay gaat vinden

[Jannigje]

 

Kan het zoiets zijn? Nooit uitleg krijgen? Altijd moeten raden?

 

Zelf vragen stellen (zoals je aangaf niet te durven) is eigenlijk de enige oplossing.

 

Dat is precies wat ik bedoel Smart.

Bv. : Moeder die somber was, moeder die dagen zweeg. Nooit een verklaring, nooit een antwoord op vragen. Als kind kon ik alleen maar bedenken dat het dan mijn schuld wel zou zijn.

Dit was het patroon in ons gezin.

En ja, het antwoord is zelf vragen stellen, checken of wat ik voel en denk klopt.

En als dat niet kan, bijvoorbeeld bij mijn zus, dan wil ik "haar last" er niet meer bij hebben.

Zij wil niet met me praten, geen uitleg geven.

Dat is vaker gebeurd en altijd heb ik gedacht dat het vast wel mijn schuld zou zijn, ook al had ik geen idee wat ik fout had gedaan.

Nu denk ik: nee, dit ligt niet bij mij, dit is haar stuk. Ik begrijp niet wat er is gebeurd, ik kan niets bedenken wat ik verkeerd heb gedaan, zij heeft redenen die ze me niet wil zeggen. Dat is aan haar, maar dat is niet mijn schuld. Dat is voor mij factor B.

Ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben?

Nu eerst maar slapen

[smart]

Loden last...

 

Heb je ooit een beeld gekregen van het hoe of wat van de somberheid van jouw moeder? (later?) Ik heb de indruk van niet... (leeft je moeder nog?)

 

Tja, onze moeders... een andere generatie....

 

Maar bewust uit de communicatie gaan vind ik best erg (zelf dus ook ondervonden). Jouw zus. Intens jammer ... en wat moet je ermee...

Bij mij mijn kind; terwijl ze weet hoe belangrijk ik communiceren vind. Bizar! (machtsstrijd?)

Inderdaad: je weet niet of je überhaupt iets verkeerd hebt gedaan! Jaa, het hoort daar>>>>> zus haar eigen stuk.

 

Als je de gelegenheid hebt om mee te kijken met hoe anderen het doen (in je koor of elders... dat kan helpend zijn).

Er wordt behoorlijk wat afgekneukeld en geworsteld tussen mensen. Soms kan ik er ook wel om lachen en dat relativeert wel wat.

Moet wel: ergert u niet, verwondert u slechts.

 

Nogmaals: droom goed

[Meya]

Ik kan wel wat met formules en ik vind het leuk hoe je het opschrijft. Van een heftige droom naar een formule naar concrete levensvragen. Ik denk dat je bovendien gelijk hebt. Teleurstellende uitkomsten © kunnen heel goed worden veroorzaakt door een ander (B ). Meestal door jezelf én de ander (A + B ). Volgens mij is het goed te kijken naar A, maar ook naar B. Als je alleen maar naar jezelf kijkt dan loop je de kans in de klem te raken.

 

 

 

 

 

 

 

Mijn (B ) tussen haakjes werd een (

4 maart 2016 bewerkt door Meya

[Jannigje]

                                                                “Onbehagen, vrees, spanning, stress, zorgen,

- allemaal vormen van angst –

worden veroorzaakt door een overmaat

aan toekomst en een tekort aan aanwezigheid.

Schuldgevoelens, spijt, wrok, grieven, treurigheid,

bitterheid en elke vorm van niet kunnen vergeven

worden veroorzaakt door een overmaat aan verleden

en een tekort aan aanwezigheid.

 

                                                                                                                                      Eckhart Tolle

Even een bericht van mij.

De boeken en mensen waarover op de dagdraad wordt gesproken, ken ik niet. Ik kan daar dus niet over meepraten.

Bovenstaande uitspraak kreeg ik vanmorgen in mijn postbus.

Als ik dit op mijzelf toepas, heb ik veel "overmaat aan toekomst", nogal wat "overmaat aan verleden" en een behoorlijk tekort aan aanwezigheid.

 

Ik had vier dagen geen internet, vanaf afgelopen maandag weer wel, maar ik heb nauwelijks geschreven.

Ik voel me somber, ben heel lusteloos en voel me lichamelijk niet goed. Gisteren ben ik wel naar het museum gegaan, misselijk en wel. Ik had hoofdpijn, was kortademig en niet "bezield" zal ik maar zeggen. Het was een kwestie van volhouden en er het beste van maken. 

Wat ik lastig vind, is te weten of dit door de extra medicatie komt of dat ik dit "zelf" ben.

 

​Ik zie weer als een berg tegen elke dag op, heb nergens zin in. Ik doe dingen om mijn dagen te vullen, omdat ik afspraken maak (om te zorgen dat ik toch bezig blijf en me niet volledig isoleer).

 

Ik kan het niet goed uitleggen, maar ik voel me eerlijk gezegd ellendig.

Het voelt alsof ik al weken met die medicatie bezig ben, maar het is pas week 3, dus ik moet doorzetten en geduld hebben, maar dat valt me zwaar

Wat ik "normaal doe" als ik me zo voel, is me terugtrekken, dat heb ik al eerder geschreven.

 

Ik merk weer de tegenstrijdige gevoelens in mijzelf: dit niet willen versturen, dit niet willen laten weten, versus de behoefte om te vertellen en te delen hoe ik mij voel.

​En dan vervolgens bang zijn dat degene die dit leest mij een zeur vindt en geen zin heeft in dat eeuwige sombere gedoe van mij.   

Om dan daarna te denken dat die opmerking wel weer een slachtofferige manier van aandacht en goedkeuring vragen is.

 

En nu "moet" ik gaan sporten.

Wederom hoop ik op helpende endorfientjes. 

Moet ik mij wel eerst aankleden   

 

 

[Indigo]

Lieve Jannigje, gevoeligheid voor depressies houdt voor mij in: er komt regelmatig een episode voorbij waarin alles minder gaat.

Ook ik ga dan aan het analyseren, zoeken naar het waarom, waarom juist nu, wat is aanleiding etc. In eerste instantie dan.

 

Wat ik probeer te leren, is het niet meer te zien als terugval, of einde van de wereld.

Het komt, maar wordt ook weer lichter. Ik kan keer op keer als een gek tegen die windmolens gaan vechten.... of gaan proberen het te zien als onderdeel van het leven. Het hoort blijkbaar bij (mijn) leven. Tis geen terugval, hooguit een pauze, een tussenstop.

Dit accepteren maakt het voor mij iets 'lichter', klinkt mooi hè en net alsof ik er 'ben'.

 

Nope! afgelopen weekend klom ik ook praktisch in de gordijnen. Maar na een aantal dagen verzet word ik dan toch weer wat 'rustiger'.

Het is weer zo ver, pijn. Aan pijn kan ik niet ontsnappen, dus maar voorzichtig even een plekje geven. Want het wordt weer lichter, vroeg of laat. Voor jou, voor mij....

  

[smart]

Als je de werking van de medicatie moet afwachten zit er niets anders op meid.

Hooguit kun je tussentijds eens bellen om te vragen of dit zo wel normaal is...?

 

Ga die film es kijken: alles over niets. Ik ben benieuwd wat je daar van vindt, of je er iets

uithaalt wat tevens erg lijkt op wat je hierboven uit je post haalde.

 

Hielp het sporten wat?

Niet over je grenzen gaan hoor!

Een paar dagen aan lummelen kan ook best goed zijn  

[smart]

Mooi Indigo, prachtig!  

[Jannigje]

Indigo, bedankt voor je reactie, wat heb je het weer mooi verwoord.

Ik merk dat ik er meteen "zachter" van word.

Wat ik ook merk is dat ik blijkbaar nog steeds een oordeel heb over "de extra zware dagen", alsof ik het weer niet goed heb gedaan.

Nou had ik me zo voor genomen om dat niet meer te doen

[lady jane]

ondanks dat oordeel

doe je toch wat je helpt Jannigje

[dhen]

Hoi Jannigje, je ABC stelling intrigeert me, misschien is B die ander maar ik denk ook dat het je leegte is,

alles wat niet gevoed is in onze jeugd maar wel gevoed had moeten worden.

In die zin kan je B niet alleen maar bij die ander laten omdat het helaas een onderdeel is van ons (alci’s, moeilijke jeugd, andere problemen enz.)

Het reduceert ons tot het beeld wat anderen van ons hebben of wat we denken dat het beeld van anderen is.

Neem je het beeld van anderen over als je zelfbeeld dan ben je bezig met die leegte, met alles wat we niet zijn.

Maar gelukkig zijn we veel meer dan wat we hebben gemist en kunnen we bezig zijn met wat we wel zijn. 

We hebben de vrijheid om zelf keuzes te maken, verantwoording te nemen voor ons eigen gedrag

en tot zelfontplooiing te komen en dat is wel een mooi proces, worden wie je bent,

ontdekken dat je ok bent en veel meer dan wat we dachten te zijn.

 

Dit heb ik niet zelf verzonnen maar het komt uit de cognitieve therapie,

misschien kan je er iets mee en anders mag je lekker doorscrollen     

10 maart 2016 bewerkt door dhen

[zootje]

Hoi Jannigje, je ABC stelling intrigeert me, misschien is B die ander maar ik denk ook dat het je leegte is,alles wat niet gevoed is in onze jeugd maar wel gevoed had moeten worden

Dhen ik ben van de buren, van stoppen met roken. Bedankt voor dit stukje. Voor mij erg helpend en iets waar ik in mijn niet makkelijke stopproces mee verder kan.

10 maart 2016 bewerkt door zootje

[lady jane]

ha buurmens

welkom!

[zootje]

Dank je lady jane. Lees hier vaak mee, bij stoppen met roken forum is het rustig. Herken veel en vertaal het dan naar stoppen met roken. Zijn wel veel overeenkomsten en dat maakt dat het mij ook helpt. . Ik ben een half jaar gestopt met roken en blijf het erg moeilijk/lastig vinden. Daarom lees ik hier ook dagelijks mee. Geef niet vaak reactie, want is toch ander forum.

[lady jane]

het heet ook verslavingendebaas zootje

dus misschien toch wat actiever worden

in de huiskamer bij ditjes & datjes?

je bent er welkom hoor.

11 maart 2016 bewerkt door lady jane

[smart]

Jannigje hoe gaat ie meid?

[Jannigje]

Vandaag was ik weer bij de psychiater. Hij schrok een beetje van de bijwerkingen die ik heb van de nieuwe medicatie, onmiddellijk stoppen zei hij. Daar ben ik niet rouwig om.

Nu weer eerst een week zonder dit middel en dan eventueel een ander proberen.

Ik was vandaag ook nog bij de opticien en had daar een akelige ervaring. Sinds december heb ik veel last van mijn rechter oog, soms zoveel dat ik er bijna niets meer mee kan zien. Dat kan met medicatie te maken hebben, maar niet met de laatste, want die had ik toen nog niet.

Maar blijkbaar kunnen ad invloed hebben op je oogspieren.

Afijn, mijn ogen bleken vrij snel achteruit te zijn gegaan, dus nieuwe bril en voor alle zekerheid naar de oogarts.

Die kon niets vinden, alleen beginnende staar, conform uw leeftijd