Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Jannigje]

Sorry, even klagen. Dat is beter dan drinken, dus:

Wat een mooie dag had moeten/zullen worden werd nogal een drama. Ik ging vandaag naar mijn vriendin in Drenthe, voor een paar dagen, even bijkomen na alle gezondheidsperikelen en stress. Perfecte timing, Geweldig weer, lekker buiten ( zij hebben een heel grote, prachtige tuin). Afijn, ik was niet de enige die bedacht dat het ergens anders wel eens prettig en leuk en mooi zou kunnen zijn. Dus, file van hier tot Tokio, nou ja, van Naarden tot Amersfoort en daarna nog een stuk. Afijn, bijna een uur later dan gepland, jawel, heerlijk in de tuin. 

We gingen naar een bijzondere markt. Heb je je sleutels? Sleutels, o kreun, nee he? Jawel, mijn huissleutels in geen velden of wegen te bekennen. Denk terug Jan!!?..... Niets, nada, blank!! Vriendin met reservesleutels, was zweefvliegen, zo bleek. God zij dank kon haar dochter, die op het punt stond naar een naar een babyshower te gaan (echt, ik verzin het niet) kon nog net even naar het huis van mama rijden en mijn sleutels onder de drinkbak van de hond leggen, buiten. 

Dus ik moest terug! Ik was er net een uurtje! Balend, mopperend op mijzelf, bijna huilend afscheid genomen. Brandt er opeens een mooi oranje lampje, hoort na 2 seconden uit te gaan. Neen, het brandde lustig verder. Ik in de achteruit terug naar mijn vriendin. De ANWB, natuurlijk. Door de schrik het verkeerde nummerbord doorgegeven. Nee mevrouw, die auto kennen we niet. Afijn, gecorrigeerd. AH, ja die kennen we. Hij komt eraan hoor, tussen  nu en 90 minuten. Natuurlijk. 

Ik bleek spekkoper, hij was er na 60 minuten. Alles doorgemeten, ergens een stekkertje uit en er weer in, en jawel het lampje was uit. ( ik heb een oude auto, wist niet dat daar ergens stekkertjes in zaten)

Dus naar huis, geen file, wel Loeiheet. Ik ben aan het klagen, dus dit mag. Oude auto = geen airco. Ramen open dus en de muziek hard aan en meezingen. Je moet wat. Ondertussen proberen de fantasieën te beteugelen, die in golven over mij heensloegen, van wat er allemaal zou kunnen gebeuren en mogelijk ook was gebeurd als ik de sleutels in het slot zou hebben laten zitten. ( hele foute zin, maar ach, ik ben aan het klagen) . Ik dacht " ik ga me vanavond bezatten, ik ben het letterlijk zat" Mijn hele huis natuurlijk leeggeroofd, alles vernield, in woon per slot van rekening in een risicobuurt. NEE Jan niet doen. Weer hard zingen .

Reservesleutels gehaald, ja ze lagen er. Bibberend naar boven. 

En daar hingen ze, gewoon in het slot, niet gezien of rustig laten hangen. 

Ierdeen bellen, appen, bedanken.

 Dat bezatten was natuurlijk een stom idee, dus ik heb heel veel echte jasmijnthee gemaakt. 

Wat een Hemelvaartsdag. 

25 mei 2017 bewerkt door Jannigje
Een zilioen spelfouten

[Vasja]

Goed gedaan Jannigje! Wat verrot is het hè als alles tegenzit maar jij bent mooi aan de Jasmijn thee gebleven!  knap gedaan!! 

[smart]

Kreun.... dat soort van dagen dus......
Ik kan ook wat schrijven over enkele van mijn recentere pechmomenten.
Kwam gelukkig weer goed maarrrrr die stress die je ervan hebt. Niet te filmen!

Ga je nog terug naar Drenthe??

[Bob]

Ach Jannigje, wat goed dat je ervoor koos om het hier van je af te schrijven in plaats van je te bezatten, want dan zou je morgen ongetwijfeld dubbel balen. Nu is het in elk geval nog een boeiend verhaal geworden, en kun je misschien morgenochtend gewoon weer fris opnieuw naar Drenthe. En misschien kun je de huissleutels en de autosleutels aan dezelfde sleutelring doen?

[Lika]

Er is bijna niets beters dan jasmijnthee.... goed gedaan Jannigje. Wat een verhaal. Maar wat een gelukkig verhaal ook. Sleutels die in een risicobuurt nog IN het slot zaten. 

[Jannigje]

Akelige nacht achter de rug, ik word heel onzeker door alle dingen die me de laatste tijd overkomen (vallen, sleutels en andere dingen kwijt en dan natuurlijk alle fysieke en daarbij komende psychische zaken) Ik probeer erbij te blijven, maar het lukt niet. Teveel stresss. 

Niet vergelijken: ik weet het maar kan het moeilijk laten. Het helpt me niet, trekt me naar beneden, maakt me somber..... en toch dringt het zich steeds aan mij op. En "natuurlijk" trek ik altijd aan het kortse eind. 

Vandaag proberen iets van de dag te maken, op mijn manier. 

En dan niet verongelijkt zijn 

[Sita2]

Och Jannigje  Adem in, adem uit, je doet het goed

[Jannigje]

Ik lees het forum, zo nu en dan een persoonlijke draad en voel me vervreemd? Is dat het woord, ik weet het niet. Het is prachtig weer, veel mensen genieten (ervan), wensen elkaar een mooie dag.

Een mooie dag, wat is dat? Het is mooi weer, absoluut. Een mooie dag moet je zien denk ik, zelf maken waarschijnlijk. Voelen? Ik voel het niet. Ik ben somber, in mij is het donker en akelig. Ik voel me gruwelijk eenzaam en heb de neiging om me weer op te sluiten. Ik sta erbij en kijk ernaar, van een afstand. En ik doe niets. Ik wil onder de dekens, eeuwig slapen. 

Een rondje schaatsen had ik nog gekund, maar ik moet weer die marathon, misschien wel meer dan één. 

Ik ben bang, ontzettend bang. Niet drinken lukt me, maar wel leven lukt me niet. (De therapie is afgelopen, want het is wetenschappelijk bewezen dat langer behandelen geen zin heeft!  .?? Ik geloof dat geen snars van, maar ja, wetenschappelijk bewezen hè, daar kan ik niet tegenop).

Over 2 weken weer naar chirurg nr. 2. Ik sta voor een onmogelijke keuze. Dat helpt ook niet.

Ga wat doen!!!! ja.......?

Ja, wat dan ook, ga wat doen.

oké, ik ga wat doen.

[Lika]

Lieve Jannigje, ik wil zo graag iets zeggen waar je wat aan hebt, maar heb geen idee wat. Dus maar zo: .

[Vasja]

 ik wens dat de donkerte verdwijnt. Depressie is hels sterkte 

[smart]

Oh Jan..... wat te zeggen...

Mooie dag en definitie ervan... ?

Soms is de dag met rafelranden voor mij ook al wat... en snakken naar dat goede gevoel in mijn buik.... steeds weer op zoek: wat is NU goed voor me!

Heb net een pittig boek uit. De zwaarte ervan... het moet nog landen. Door iemand te bellen is een ander ... onrustgevoel bedaard... en straks..... belt iemand me over contact met mijn dochter... ik heb ook geen zin om te koken voor de buuf... en... pff blij dat ik mijn leidinggevende nog gemail heb...

Zomaar kraaltjes rijgen door de dag heen. Ik weet nu nog niet hoe ik vanavond terugkijk op mijn ketting. Is ie af nee. Het gaat gewoon maar door...

Jouw kralen zijn anders. Zwaarder nu.

Maar waardevol zijn ze! 

 

Boek: Buitengebied van A van Dis.

Prachtig-prachtig!!

Liefs van mij!

[smart]

Hoe zag jouw ketting vandaag er uit?

Die van mij had spanning. Niks an, ondanks mooi weer. Dan doe je je ding maar... tot in mijn geval, ik naar het werk ging. Het elastiekje werd wat losser nadat een collega me kon geruststellen vanwege mijn eigen hoge eisen. Daarna bleef de ketting wat losser en behaaglijker aanvoelen. Vervolgens met mijn ex in conclaaf over... van alles, niet onbelangrijke zaken. Gerustgesteld. DAT. Gerustgesteld.

Hoe doe jij dat? Welke kleuren hebben jouw kralen door de dag heen?

 

 

 

[Jannigje]

@smart, mijn ketting?

Mijn ketting is elke dag anders.

Vaak lukt het me niet om aan die ketting te beginnen. Dan staar ik naar de draad en weet ik niet wat ik moet doen. Waar is de naald, waar zijn de kralen? Soms is de draad er en ook de naald, dan is het een kwestie van de kralen vinden of zien en aan de slag gaan. Ik merk dat het niet voldoende is om tegen mezelf te zeggen: en nu ga je elke dag op tijd beginnen en in ieder geval een vast patroon rijgen. Lukt me niet, vaak tot mijn eigen frustratie.

Vandaag had ik een rijgplan, het liep anders. Het is een klein kettinkje geworden. 

Ik heb me eindelijk verdiept in een testament. Dat moet ik al heel lang doen, het kwam er niet van. Maar ik moet het wel doen, stel dat er iets gebeurt dan hoef ik daar niet meer over in te zitten. 

[Lika]

Lieve Jannigje, als ik niets 'moet' op een dag dan lukt het mij ook moeilijk. Ik ben erg gebaat bij een vaste routine waar ik ook word verwacht. Dat lukt niet altijd. Hoop op betere tijden voor je. 

6 juni 2017 bewerkt door Lika

[smart]

Ik snap m. Soms denk ik na uren wakker te zijn ook dat ik niks op de draad heb; toch is er vaak al van alles gepasseerd ongemerkt. Dingen die zogenaamd van gene waarde zijn.
Maar een douche kan al een kraaltje zijn, juist die ene jurk pakken, een aardig artikel lezen, de kat aaien..... iemand die je belt, een aardige opmerking....al 6!

Natuurlijk kan ik dat voor jou niet beoordelen en klinkt het alsof ik het voor jou zou weten... en voorbeelden zijn maar voorbeelden.

Mij lijkt een testament een inmense klus. Wellicht is dat een vetertje met 1 enorme kraal er aan?
Lief mens, wat zou ik willen dat je je goed voelde! Dan maar even niet zo'n goed ritme, ach..... even dweilen met de kraan open. Kan dat ritme niet later? 

Morgen maar es een ijsje kopen om de hoek.  Lief worden voor jezelf....

 

[Sita2]

 voor jou, zie het als een kraal om morgen je dag mee te beginnen.

[smart]

mijn er ook bij

5 juni 2017 bewerkt door smart

[Reacher]

Lieve Jannigje, ik heb ook geen enkele ritme, als ik niet werk. Lukt me niet om dat erin te krijgen. En dan ben ik ook niet blij met mezelf, want ik heb het wel nodig om me goed/beter te voelen. Dus voor mij herkenbaar. 

Kraaltje heb ik wel voor je. In de vorm van een hartje.  

[lady jane]

ik doneer ook wat namens de frummers
wel mindfull rijgen straks meis.

[Sita2]

Zat nog even te denken. Ik heb gisteren gewoon in Numbers/ Excel een weekoverzicht gemaakt met verticaal de zaken die ik wil doen op een dag en die kan afvinken of op kan schrijven en horizontaal de dagen van de week. Een paar van de verticale vakjes: niet drinken, bewegen, dagboek schrijven, hier schrijven. Misschien helpt zoiets je ook? Kunnen ook andere afspraken in. 

[smart]

Hoe gaat het Jan? Zijn er nog ontwikkelingen?

[Sita2]

 nog een voor jou

[Jannigje]

"Even mopperen en klagen: Gisteren meldde ik me met mijn waarlaatikaldeplantenvanmijnbalkon-probleem. Zoals gezegd hangen de posters overal, echt op bijna alle toegangsdeuren!! Ik in de stress en aan het werk. Op zich geen overbodige luxe, dat aan het werk bedoel ik. Geen idee wanneer het hele circus gaat starten. Op mijn mails werd niet gereageerd. Afijn, gebeld. U krijgt een week van toevoeren bericht. Dat is fijn, maar in het kader van mijn planning.......... U krijgt een week van..... Dat is fijn, maar u kunt toch wel bij benadering................... U krijgt een week......... Maar u kunt toch wel ........U KRIJGT..........

Dat geloof je toch niet!! Toen maar een mogelijke ziekenhuisopname in de strijd geworpen, tegen mijn zin, maar ik moet wat. 

Afijn, soms wint de aanhouder, ik in dit geval!! Welk deel woont u, o het derde? O dat is voorlopig nog niet aan de beurt. Dat wordt wel na de zomer! Maar de posters hangen er nu al alsof het dringende haast heeft. Ja dat klopt, dat is in overleg met de woningbouwvereniging gedaan.

Na de zomer!!!   Op zijn vroegst eind augustus!!! Schiet mij maar lek. "

Dit heb ik net op de dagdraad gezet. 

Ik had me voorgenomen om me niet gek te laten maken en alles maar op me af te laten komen en dan zien wat er gedaan kan en moet worden. Dat lukt me niet. Ik kan me niet overgeven en maar zien, blijkbaar. Ik pieker, ik denk na, ik wil alles voor zijn, ik organiseer, zoek informatie op om beslagen ten ijs te kunnen komen, ik peins, ik stress. Een mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest etc,

Behalve mijn BalkonTuin pieker ik  Ook over mijn gezondheid, wordt het wel of geen operatie, en zo ja, waarom dan en zo nee, waarom dan niet. Hoe moet ik in godsnaam kiezen? Ik heb het gevoel dat de verantwoordelijkheid helemaal bij mij ligt, alleen bij mij. Tot een vriendin gisteren zei, de arts is er ook nog hoor, die zal heus wel meedenken. Maar ja, de medici behoren op dit moment niet bepaald tot mijn meest vertrouwde personen. Maar goed, ik hoef niet helemaal allleeen na te denken en te beslissen.

En dan is er nog het testament. Kennen jullie Boudewijn de Groot nog met "mijn testament"? Na 23 jaren in dit leven maak ik het testament op van mijn jeugd........."   Ik ben nu daadwerkelijk bezig met mijn testament, wordt hoog tijd natuurlijk. Wel een wonderlijke bezigheid. Wie laat ik wat na? In mijn geval vind ik het wel wat hebben, want ik wil zelf bepalen wie mijn erfgenamen zijn. Dat zijn bijvoorbeeld niet mijn familieleden. Wie mij niet wil kennen tijdens mijn leven, krijgt geen douceurtje na mijn dood. 

Ik sprak  vanmorgen met een mevrouw van Unicef, reuze aardige dame. Ik had bijna een binnenpretje om naar niet uitgesproken maar wel voelbare ongemak. Het gaat tenslotte over een erfenis, de voorwaarde daarvoor is mijn dood. Ongemakkelijk. Dat voelt voor mij niet zo. Ik vind het wel fijn om het te regelen. 

Mijn kralen van de laatste week zijn dus vooral: balkonontruiming, testament en wel of geen operatie. En daarover stressen.

Maar elke keer kom ik terug bij dat "helemaal alleen", mijn patroon. Zelf doen, niet alleen omdat ik zo geëmancipeerd ben, maar aangeleerd vanuit angst! Angst om hulp te vragen. Want dat houdt in dat mensen bijvoorbeeld bij mij over de vloer (moeten) komen. Dat gebeurt bijna nooit. Dit vind ik moeilijk om op te schrijven. Mijn mede  zelfveroorzaakte Eenzaamheid blootleggen. De angsten die daarbij horen onder ogen zien. Benoemen, hier, is nog een brug te ver. Eerst maar zeggen, hier.

[Jannigje]

Nog even: ik heb net een andere dame gesproken over geld nalaten aan hun organisatie. We werden er allebei blij van, wonderlijk toch. Zij blij dat ik hen op wil nemen in mijn testament, ik blij dat ik het na kan laten aan kindjes (en daarbij horende gezinnen) die het moeilijk hebben, in een regio waar ik zelf ben geweest. Ik heb dat dorp bezocht op één van mijn verrre reizen.

Goh.

Na maar weer planten terugzetten. En nieuwe bollen voor de vogeltjes ophangen. Natuurlijk ook hun drinkbakje weer terugzetten. Kunnen ze nog een laar maanden badderen en drinken.

Sukkels, en dan bedoel ik niet de vogeltjes. 

 

[Sita2]

Knap dat je zegt/schrijft. Dat is mijn eerste reactie! De rest laat ik even bezinken.
Voor nu lieve Jannigje: adem in en adem uit: je balkon kan even van je zorgenlijst!!

12 juni 2017 bewerkt door Sita2