Spring naar bijdragen

Zondag 12 april


finniks

Aanbevolen berichten

Wat Jane schrijf over opname vind ik eigenlijk ook. Vandaar dat ik ook begon in hoeverre het geen optie is, vraag me af of je het echt al besproken hebt of dat je denkt dat werkgever er zo over zal denken......

 

Probeer eens te wennen aan het idee opname. Hoe onmogelijk is het ? Hoe wenselijk en noodzakelijk is het ? Laat het eens weken in je hoofd van stel dat ga ik toch doen....hoe gaat dat worden en eruit zien? Hoe onmogelijk is onmogelijk als het een noodzaak blijkt?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Tijdens een opname kun je je ook ziekmelden.

Dan voldoe je meteen aan de verplichting om aan je herstel en gezondheid te werken.

Er is ook nog zoiets als een bedrijfsarts om mee te overleggen.

Het drankprobleem is toch al bekend bij de werkgever.

Zet um op, ZBB.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het was 9 september 2012, zondags 's avonds 20:30.

Ik zat er helemaal doorheen. Ik kon op dit forum nog geen bericht meer tikken. Ik was niet alleen bezopen, want daarin was meer dan voldoende getraind.

Ik besefte me ineens dat ik de laatste 30 jaar van mijn leven tot dan totaal verbruit had. Ik had er één geweldige puinzooi van gemaakt, alle relaties naar de gallemiezen geholpen had en dat ik sociaal zeer sterk geïsoleerd was. Mijn dochter zag ik al jaren niet meer, vrienden had ik weggejaagd.

Mijn hele systeem was C2H5OH, alcohol. Denken kon ik nauwelijks nog op een zindelijke manier. Mijn reflexen waren bijna dierlijk. Het ging maar om één ding: zuipen. Ik werd er niet eens meer echt ziek of brak van, ik was eraan gewend. Ik  het laatste jaar voorafgaand aan die datum ben ik één dag wat minder bezopen geweest, toen ik voor een dagopname een operatie aan een ruggewervel kreeg. Die had ik verknoeid door lomp met teveel kratten te slepen. 

Ik besefte me dat ik me aan het doodzuipen was.

Met de laatste restjes bewustzijn las ik op Internet dat alcoholisme een verslaving is en dat verslaving een ziekte in je hoofd is. Niet het middel wat je neemt of misbruikt.

Ik las ook dat het een chronische, progressieve, terminale ziekte was.

Je gaat er dood aan.

Dat was makkelijk te snappen, want ik was al een flink eind op weg.

Er stond verder nog bij dat je niet verantwoordelijk bent voor het hebben van de ziekte, maar dat je wel degelijk verantwoordelijk bent om er iets aan te doen.

En ik snapte dat ik dat helemaal zelf moest doen.

Al die hoeveelheden had ik er zelf ingeschud, die eerstvolgende moest ik ZELF laten staan.

Dan, pas dan deed ik iets anders dan al die decennia daarvoor.

Ik deed het.  ZELF.

Ik ben nu zowat 2,5 jaar vrij van alcohol, ik heb weer een leven, ik heb weer vrienden, kennissen en een doel in mijn leven.

Dat doel is leven om te leven en het morgen proberen beter en leuker te doen dan vandaag.

Dat is iets anders dan zuipen, zuipen en nog eens zuipen.

 

Mijn leven is nu 20.000 keer beter dan het ooit geweest is. Als je daar over wil discussiëren maak ik er 40.000 keer van, ook goed.

 

Ik ben opgehouden om andere mensen, situaties en middelen buiten mezelf de schuld te geven van mijn miserabele leven. Daarmee startte ik mijn nieuwe leven.

Ik kan het, iedereen kan het.          ZELF.

 

Als je dit niet snapt of wil begrijpen, moet je gewoon doorzuipen zodat je nog dieper in ellende komt te zitten. Je kunt ook ervaringen van anderen op je laten inwerken en inzien dat je op een dood spoor zit. Dat spoor houdt vroeger of later op. Doodlopende weg. Letterlijk.

Aan jou de keuze.

bewerkt door jowan
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...