Donderdag 16 januari 2014

[nancy]

En op...

[nancy]

Vijf op een rij...unicum voor mij

En het rijmt ook nog!

Slaap ze allen, ik ga slapen.

[rapilos]

Trusten

[Jen]

Naar mijn gevoel wordt de basis onder mijn leven weggeblazen

[bolletje]

Even vragen, en dan duik ik ook zo m'n bed in.  Jen wat bedoel je?

[Jen]

Ik kan het niet meer aan. Het is niet alleen dat ik me eenzaam voel, het is ook dat ik geen vooruitzichten heb. Ik weet niks. Ik weet niet hoe dit verder moet. ik kan niks plannen.

Raar om te zeggen, maar helemaal alleen zijn is makkelijker, dan weet je tenminste waar je aan toe bent.

[Jen]

het is alsof ik in wachtmodus sta, snap je? Werken, eten slapen. En eten is niet fatsoenlijk noch aangenaam.

[Jen]

Ik weet niks, Sowhat. En zo leven vind ik ondoenbaar.

[Mai]

http://youtu.be/Qgsjq0ZJ9d8

[bolletje]

Poeh Jen word je niet bij zijn behandeling betrokken dan? Het zou misschien heel belangrijk zijn voor je dat je wat eer zou weten over zijn ziektebeeld.

[Jen]

Nee Bolletje, ze contacteren me helemaal niet. Ik sta er alleen voor. Dit is Belgie.

[bolletje]

Heb je al ooit gevraagd of ze je willen betrekken? Daar heb je toch recht op? Ook in België.

16 januari 2014 bewerkt door bolletje

[Jen]

Ik heb er noch de moed noch de energie voor Bolletje. En ik weet jammer genoeg hoe dat loopt.

 

De psychiatrie in Belgie trekt echt op niks, dat meen ik.

[lady jane]

Houdt moed Jen

 

slaap wel frummers

[bolletje]

Ik hoop dat je je morgen weer wat beter voelt Jen. Ik ga afsluiten en hoop dat er nog wat mensen voor je zijn die even met je willen schrijven hier zo, dan ben je niet helemaal alleen.

Trusten allemaal.

[Jen]

t gaat niet alleen om moed, t gaat om dat leven in wachtmodus. Hoe doe je dat?

[Jen]

Trusten Bolletje.

[Jen]

Sowhat, tijdens het weekend word ik verondersteld om mijn man, die momenteel een zombie is, op te vangen. Tijdens de week werk ik. Wanneer stel jij voor dat ik mijn geest ga voeden?

[haddock]

I just tuned in, but i'm going to tune out!

 

Huxley

[Yvonne]

Nog maar even een reactie hier. 

Jen, de situatie waarin je man nu verkeert zal over gaan. 

Kan een poosje duren, maar op een gegeven moment zal hij weer met beide benen op de grond komen. 

Dat zijn arts of de verpleging niet het initiatief nemen om met jou in overleg te gaan is niet zoals het hoort natuurlijk, maar ook in nederland gebeurt dat helaas maar al te vaak. 

Neem wél zelf dat initiatief Jen, haal de boel uit de wachtstand, eis overleg. Eis dat men jou betrekt in het gebeuren, blijf aan de bel trekken, niet één keer, maar telkens weer.

 

En inderdaad, ik ben het wel met Sowhat eens: ga niet zelf in die wachtstand zitten. Je hebt een baan... ja, klopt, en je gaat op bezoek bij je partner, ook dat neemt tijd. 

Maar ..... pak ook, hoe weinig het ook is, wat tijd echt voor jezelf. 

Zorg goed voor jezelf, kook en eet goed, o zo belangrijkl. 

Je partner is nu tijdelijk uit de roulatie, is jouw partner eigenlijk niet op dit moment.

Maar deze fase zal voorbij gaan, echt. 

Hoe moeilijk ook, jíj móet door. 

Je partner is ziek nu, dat trekt een zware wissel op je, zorg goed voor jezelf. 

Ga in discussie met de behandelaars over die weekenden. 

Geef desnoods aan dat het voor jou, maar ook voor hem te veel is om thuis te zijn een heel weekend (je schreef dat hij alleen maar wil slapen, vaak een teken dat de verandering van omgeving iemand te veel energie kost) en geef aan dat één dag misschien voldoende is op dit moment. 

Jen, jouw leven gaat door op dit moment, hoe moeilijk ook. 

Knok voor jezelf en daarmee indirekt voor jullie beiden. 

Sterkte. 

[Jen]

Bedankt voor al jullie reacties.

 

Ik heb vandaag de dokter tevergeefs proberen te contacteren, maandag nieuwe poging.