Spring naar bijdragen

Dinsdag 17 December


AlbertRemmo

Aanbevolen berichten

Gisteren in één ruk het boek van Isa Hoes (Toen ik je zag) uitgelezen, voor iedereen die weleens te maken heeft met stemmingswisselingen (hoe groot/klein ook) een aanrader om te lezen. Ik heb het gevoel een handleiding te hebben gekregen waarbij ik nu ineens inzie hoe mijn omgeving onder mijn wispelturigheid heeft te leiden.

 

Edit:

 

En ja! daar ga ik wat aan doen

bewerkt door WillemW
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Mark, goed te horen.
Stevig werken wordt dat Mark.
 
En als je een weekend naar huis mag en ze
merken dat je gedronken hebt.(blaastest)

Dan is het einde verhaal.
Geen duinwandelingen meer!

Dus doe je best.

 

Ik denk dat je er nu echt achterstaat,

anders ga je dit niet aan.

 

Maar goed, je bent hier nog een tijdje.

bewerkt door Ludwig
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ludwig,

 

 Aan blaastesten doen ze daar niet. Alles gaat op basis van vertrouwen. Maar in mijn weekenden ga ik naar waar ik nu verblijf en dat is een tussenhuis welk ook gelijk een veilige omgeving is en waar men dus niks mag gebruiken. en anders naar mijn vriendin die ook niks gebruikt. Dus verleiding zal ik niet hebben.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Met het gezelschap op zich hoeft niets mis te zijn wijfie, maar daarom hoef je toch nog niet mee te drinken? Je weet het vlammetje wel brandend te houden zo.

Dus sorry, maar ik vind het wel onverstandig/dom whatever. Wat dat aan gaat ben ik het dus met je eens :)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Er is mij iets naars overkomen en het had niets te maken met drank.

11 dec. ben ik met een ambulance naar het ziekenhuis  gebracht, precies 10 mnd. nadat ik daarheen ben gereden met een gebroken pols e.d., en voor de nacht opgenomen op de acute opname.

Ik ben een heel stuk, de hele avond, kwijt en kan het alleen reconstrueren d.m.v. wat anderen mij vertellen.

Dat is een eng idee.

Waarschijnlijk is het zo gegaan:

Om 16 uur kwam een buurvrouw een kerstkaart brengen en heb haar thee gegeven, toen mijn  schoenen aangetrokken om een stukje te lopen. Bij thuiskomst mezelf aan de afwas gezet en daarna gedouchet. Toen is het fout gegaan want weet daar niets meer van, heb zelfs mijn haar gewassen en uitgekamt en dat is een hele klus want ik heb heel lang haar. Toen ik het kamertje, waar ik niet meer slaap omdat ik daar uit bed gevallen ben, binnenkwam om me aan te kleden (het is daar wat warmer), zag ik een gepakte koffer en heb in paniek mijn vriendin O. opgebeld om 17.45uur. Ik bel nooit om etenstijd. Ze zaten idd te eten en omdat ze hoorde dat er iets mis was, beloofde ze mij daarna te bellen.

Zij woont 90km bij mij vandaan en is net in de Vut als verpleegkundige en heel rustig. Dus ze vertelde dat ik op reis ga en die koffer voor mij is. Ik ontkende dat heftig en vroeg waar of ik dan wel niet heen ging. Naar Marokko.

Ik zei: naar Marokko? Daar ben ik al geweest en ik vind er niets aan, ik ga niet naar dat k  land. Etc, etc.

Lidia, beweeg je armen en benen eens. Dat ging goed.

Dus je hebt niet weer iets gebroken.

Ik iets gebroken? Ik heb nog nooit iets gebroken, hoe kom je daarbij?

Ja, je hebt je pols gebroken.

Nou, niet volgens mij dus. Zo ging het nog even door en toen heeft ze 112 gebeld en is de politie gekomen en die hebben de ambulance gebeld, die me vol plakkers hebben geplakt en zo meer.

Ik weet hier helemaal niets van, opdanks dat ik zelf de deur heb open gedaan.

Buurman zag de consternatie en kwam ook.

O. werd weer gebeld, of zij belde, en haar werd gevraagd of ik mezelf nog kon redden (ik blij met dat opgeruimde aanrecht!!) O.: ja zeker, het is een hele intelligente vrouw die alles zelf regelt.

Ik tegen buurman: wat doen al die papieren op tafel?

Nou, je gaat toch op reis? Herhaling van boven beschreven. En maar volhouden dat ik niet op reis ging.

Maar toen buurman tegen ambulancemensen zei naar welk ZH mij te brengen omdat ik daar bekend was vanwege pols e.d., begon ik weer bij hoog en bij laag te protesteren, nooit iets gebroken. O ja, en dan zeker in het gips gezeten, nou, mooi niet, nog nooit gips gehad.

Buurman uitgelegd dat ik 2 soorten gips had gehad.

Intussen bleek er in mijn onderbewustzijn wel vast te liggen dat ik schoenen aan wilde, want vorige keer op mijn lamasloffen met scheuren in de zolen, geen geld, geen medicijnen enzo.

Dus ik tuteletute nog drukker dan anders, heb een ochtendjas van boven gehaald, denk ik, had een portemonnee (voor de reis geleend van vrouw van buurman, want nog steeds geen nwe aangeschaft nadat de inbrekers de vorige hadden gestolen, zo'n documenten/pasjes tasje mee en naar later bleek, had ik daar een strip bloeddrukpillen uit het keukenkastje in gedaan. Portemonnaie in ene jaszak, huissleutel in de andere, zo bleek later.

Om een uur of 11 kwam ik erachter dat ik in een ziekenhuisbed lag aan een monitor en infuus (of had ik alleen een naald?). Ik bleef maar steeds hetzelfde vragen en omdat ik niet opknapte, hebben ze me opgenomen.

Ik kon er maar niet achter komen of het al sinterklaas was geweest en of ik al jarig was geweest, want dan zou ik 70 zijn en dat kwam me wel bekend voor. Vreselijk :devil: 

O. belde en om middernacht, toen ik begon te huilen, want het is angstaanjagend om de controle over je leven kwijt te zijn, hebben ze O. nog een keer gebeld.

Ze stelde me gerust en zei dat ik veilig in het ZH was.

Ik moest aan Hannah denken en aan Lytse en aan mijn moeder en oma, die een paar beroertes hebben gehad en er aan gestorven zijn uiteindelijk.

Ik dacht : nu ben ik aan de beurt, niet meer reizen, dit was het dus, wel een beetje vroeg. Ik wist niet of ik een hartaanval of een tia of wat dan ook had gehad en niemand vertelde me iets.

Ook niet hoe laat ik binnen was gebracht. Buurman zag de ambulance om 19.30-uur het dorp uitrijden.

De hele nacht liggen piekeren met het volkslied van Z .Afrika in mijn hoofd.

Het was angstaanjagend.

Ik had nog niet eens mijn haar in een staart en heb dat aan een zuster gevraagd, bizar.

Om 4 uur belde mijn 2e zoon, was uitgeweest, voetbalkijken of zo, hij vertrouwde het niet.

O. had franse zuster gebeld en die vond een oud tel. nr. van zoon 3, dat nog goed was, hem gebeld, maar die heeft zijn broer op de hoogte gesteld. Van hem verder niets gehoord.

Maar toen de neuroloog de vlg.mo langskwam zei ze dat ik naar huis mocht en zonder problemen op reis kon.

Ze schreef op wat ik had gehad: Transient Global Amnesia.

Zelfs O, had er nog nooit van gehoord. Slechts 200 mensen krijgen dit per jaar en de kans dat het nog eens gebeurt is 5%. De oorzaak is niet bekend. Kan gepaard gaan met hoofdpijn. Nou dat heb ik nog steeds en besef het ook nog niet helemaal.

De geheugenkwab in je hersenen neemt tijdelijk helemaal niets op.

Ik denk net als een blackout door te veel drank, dan is het gebeurde ook niet opgeslagen en kun je je het met geen mogelijkheid herinneren.

Mijn  franse zuster belde en vrouw van buurman en O. en steeds werd de tel. netjes naar mijn bed gebracht.

Buurman kwam me met mijn auto halen.

Het lijkt net een generale repetitie voor als er echt iets goed mis gaat, nu hebben diverse mensen in mijn omgeving elkaars tel. nr.

Een  paar dagen daarvoor had ik O. over Lytse verteld en me afgevraagd hoeveel dagen ik onder een douche moest liggen voor iemand mij vond.

Alleen wonen is eng als je erbij nadenkt, zeker als je ouder en dus kwetsbaarder wordt.

Vrijdag kwamen er mensen uit de buurt en een vriend met bloemen, dat was dan wel weer heel leuk, niet ziek zijn en toch ziekenbezoek.

Ik zei tegen vrouw van buurman ( zij is mijn executeur testamentair), dat ik kennelijk helemaal niet alleen was.

Natuurlijk ben je niet alleen, was haar antwoord.

Er zijn mensen die een dorp maar niets vinden omdat mensen op elkaar letten, maar dat heeft grote voordelen.

Dit was mijn verhaal en de reden dat ik hier even niet geschreven heb.

Maar wat was ik blij dat niemand kon zeggen: zal wel van de wijn komen. Kunnen ze wel zeggen, maar zal worden tegengesproken door degene tegen wie ze dit beweren. En zo niet : als ik het zelf maar weet.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...