NU dan echt?

[Kipje]

Dribbeltje, ik begrijp jouw strijd echt...

Voel het zelf vaak ook zo aan.

Koester wel die heerlijke overwinningsmomenten, zoals inderdaad gewoon de wagen kunnen instappen!

Je bent een kanjer, doet het echt goed!

Sterkte hoor!

[kruidenthee67]

'een dagtaak aan gedachten.'

 

'En na iedere gedachte verplicht ik mezelf om ze weer te laten gaan maar geen schijn van kans. Toen mijn jongste kwam was ik blij dat ik eruit kon, dan kan ik wat gaan doen en stoppen die gedachten een beetje'. 

 

O...hoe herkenbaar. Zijn in het verleden en de toekomst en waar is het te doen? Yep...nu.

Je druk maken over wat anderen denken? Geen zin, heb je geen invloed op.

Aandachtsoefeningen...afleiding...rust....beweging...ik weet niet wat voor jou werkt,

maar ergens wat vinden om met die gedachten om te gaan...

En dat vraagt oefening en geduld...

 

Je bent zó hard aan 't werk Dribbel...neem ook rust..en tijd.

Niet te streng zijn voor jezelf...maar juist lief.

Je komt er wel!

 

Enne...als ik zo'n hoofdpijn had zou ik ook niet naar een kinderfeestje gaan...

Dat mag gewoon!

 

Succes Dribbel.

[Monster]

Die barstende koppijn, moet je hoofd misschien een beetje te hard werken? Ikzelf ben zo'n denker, zo'n tobber; bij hoofdpijn weet ik dat ik minder moet vechten en meer hulp moet vragen/ eerlijk zeggen dat ik teveel moet van mijzelf of van de omgeving. (die 2 blijken vaak uitwisselbaar te zijn, maar dat terzijde)

 

Dribbeltje, als jij instort of wegvalt dan is de wereld 4 weken geschokt, maar daarna zijn al jouw taken overgenomen. Dat kun je nu ook laten gebeuren zonder dat instorten dan natuurlijk.

 

WERK ES MINDER HARD EN WORDT MENS. 

ik hoef niet zo te schreeuwen

[Lotus79]

Lieve Dribbel,

Kortgeleden heb ik een hoofdpijn gekregen. Van hoofdpijn had ik nooit last, ook niet toen het ervoor een avondje kappen betrof.

Ik kreeg het om 06.30 toen ik het ontbijt aan het klaarzetten was en terwijl, een bericht van school, beantwoordde via mail. Het was verschrikkelijk.. Mijn lichaam zei : stop. Stop! En nu ga je stoppen!

Heb me toen ziek gemeld met veel moeite. Dacht een dagje of misschien twee.. Ondertussen zit ik al twee maanden thuis, het is een burn out. Vreselijk om te aanvaarden dat er iets wezenlijks, lichamelijk En psychisch hapert.. Die krak, zal ik nooit vergeten. Ik begon te huilen, trillen, zweten..( had toen zeker een maand niet gedronken)

Wanneer je daar zit, is het hard werken naar boven. Gelukkig kan het wel. Ik ben er nog niet, nog lang niet. Maar werk wel aan herstel..

Ik hoop dat je jezelf toelaat om rust te nemen, vrede te nemen met gemiste afspraken en niet steeds blijft vinden dat je 'er had moeten staan'. Want niemand, en al zeker je lieve kids hebben veel aan je, als je niet genoeg aan jezelf denkt. Grenzen bewaken, cliché genoeg, ik weet het.. Cut yourself Some slack..

Wil je gewoon meegeven wat er bij mij gebeurde, in de hoop dat je er iets uit kan halen.

Veel sterkte en liefs,

lotus79

[dribbeltje]

Pittig verhaal Lotus, natuurlijk zet me dat aan het denken. Nu ben ik al mijn hele leven een hoofdpijnklantje en het is wel een teken maar nog niet zo heftig! Sterkte ermee!

[dribbeltje]

En Monster, wat dat denken betreft, tja.....dat hoofd stopt maar niet en daar krijg ik zeker hoofdpijn van!

[lady jane]

ik hoor het vaker Dribbel

mensen zijn te druk en kunnen daardoor niet ontspannen.

Juist dan heb je mindfulness, yoga, sauna, meditatie, sporten, wandelen, fietsen, zo hard nodig.

Mijn saunamaatje is vroeger afgehaakt omdat ze te weinig tijd kon vrijmaken om te ontspannen.

Ik noem tijd tegenwoordig prioritijd en merk dat als ik goed ontspan, ik mijn taken beter doe juist.

Alleen de dingen waar ik echt tegenop zie, stel ik nog erg uit. Nobody's perfect he. Maar hoofd-

pijn heb ik nog hooguit 1 a 2 x per jaar en dat is echt ooit dagelijks geweest.

[dribbeltje]

Er is dus hoop...dat is fijn! Heb al een folder in huis voor een mindfulness cursus maar tja, wanneer ga ik dat weer inplannen?? Volgend jaar toch echt eens doen.

En ik kijk echt kritisch naar wat ik doe, wat moet en wat niet. Zo maak ik dus tijd vrij voor het forum en ben nu ook begonnen bij het EDB!

Maar ja, zorgen zet je niet zomaar uit dus daar is winst te behalen! Moet zo naar het werk, extra, dus vanmiddag gaat de oppas koken, durf ik nu ja tegen te zeggen. Zonder me schuldig te voelen, dat is alweer een stapje. Zodat we weer snel door kunnen voor een gesprek op school.

[Joy]

Je bent hartstikke goed bezig Dribbel en je bent het waard! Heel mooi om je groei te mogen meelezen! Erg sterk van je en vooral lief zijn voor jezelf!

[dribbeltje]

Lief zijn voor mezelf, poeh, klinkt zo eenvoudig maar is o zo moeilijk.

Gisteren op de fiets naar mijn werk zat ik me weer te bedenken hoe lang ik het allemaal op deze manier ga volhouden. Dan denk ik weer, nog even en dan heb ik anderhalve week vakantie maar dat even is pittig. Er blijven veel afspraken rondom de kinderen, giateren weer met een naa het ziekenhuis, mket dan tussendoor geregeld worden en voel me dan bezwaard naar mijn werk. Moest er ook nig een echo gemaakt worden dus nog langer in het ziekenhuis. Daarnaast ben ik erg druk met bellen/ regelen van zaken die vanaf januari ineens door de gemeente worden overgenomen maar waar niemand nu nog iets zinnigs over kan zeggen. Verzekeringen aanpassen omdat er anders het eea niet meer vergoed wordt. We moeten de hoogste aantal sterren nemen anders wordt de zorg niet meer vergoed. Dat vergeten ze je in het begin er allemaal bij te zeggen, want alles blijft gewoon hoor, gaat alleen over naar de gemeente.

Zit weer in de klaagmodus....sorry!

Sinterklaas is weer bijna weg.....wat zwaaien wij die beste man graag uit want wat een onrust geeft het in ons gezin!

Maaaar ik heb mezelf een ereader kado gedaan voor Sinterklaas, of eigenlijk vond mijn man dat ik dat wel verdiend had. Eerst vond ik het nog onzin maar toen dacht ik, tja , waarom eigenlijk ook niet? Ik bespaar tenslotte voldoende en misschien ga ik dan ookk eindelijk eens echt lezen voor de ontspanning! Wie weet?!

[huttula]

Dribbel...mindfulness om echte rust te leren kennen...leest ook weer makkelijker

[dribbeltje]

Slecht,.....ik moet rust vinden en hoe ik dat ga doen weet ik niet , tot de kerst staat mij agenda nog vol, moet zo ook alweer weg.

Het gaat niet slecht in de zin van drinken want dat doe ik niet, ook al wil ik heel graag. Ik eet me helemaal tonnetje rond want dat is wat ik kennelijk doe als het niet goed met me gaat. Dwangmatig eten.

Ik weet dat er iets moet gebeuren, slaap slecht, duizelig, hoofdpijnen, huilbuien, stress, angst/ bijna paniekerig wanneer ik maar in de buurt van een spoor kom. Heb ik een zeer nare ervaring mee en dat lijkt het laatste jaar steeds meer uit de hand te lopen. Durf amper nog in de auto erover heen en dat moet ik iedere dag. Ik sta in de overlevingsstand en ook al doe ik nog zo ongelofelijk hard mijn best en blijf ik mezelf moed inpraten, dankbaar zijn voor alles wat er is en niets is, het lukt me niet me hieraan vast te houden.

Duidelijke tekenen van overbelasting, ook dat weet ik. In januari start een IPG' er in ons huis, dat is 2 x p.w. Anderhalf uur en dat schijnt heel intensief te zijn maar moet ook heel veel opleveren en daar kijk ik vooral naar uit. Gaat dat mij de ruimte geven die ik nodig heb? Mijn man gaat zich apart laten begeleiden zodat hij ook meer inzicht krijgt in waar zijn sterke en minder sterke kanten liggen mbt zijn diagnose. Dus er gebeurt van alles en natuurlijk doet dat ook veel maar ik ben zo ongelofelijk moe dat ik soms niet eens meer rechtuit kan kijken en toch zeg ik weer " ja" tegen dingen rondom mijn kinderen.

Moet echt gaan.....

[huttula]

Dribbel...denk aan jezelf

Een volle agenda is in 1 klap leeg als je niet meer kan.

Dan word je gedwongen door jezelf..huisarts

Echt aan jezelf denken...voor dat het te laat is

Sterkte en dikke knuf

[Skip]

Dribbel sterkte, valt niet mee om jezelf staande te houden als je het liefste wilt gaan liggen.

2 jaar geleden kreeg ik van de ene op de andere dag den dubbele nekhernia. Ik vond mezelf voor die tijd ook een soort onmisbaar.

Maar vanaf die dag kon ik niks meer. Mijn rechter arm verlamd en schreeuwende pijn. Geen slaap, geen leven eigenlijk

Ik moest alles laten vallen:

Mijn uitpuilende mailbox op t werk,mijn verantwoordelijkheden, mijn sport, mijn gezin,

Niks lukte meer.

En wat bleek?

Alles ging gewoon door .. Ook zonder mij.

Op het werk werd ik tijdelijk vervangen

Mijn mailbox kon in1x de prullenbak in toen ik na 9 maanden terug kwam

Mijn gezin bleek ineens ook de was te kunnen doen.

Ik bleek dus niet onmisbaar. Het ging allemaal gewoon door en misschien miet helemaal op de manker hoe ik het graag zou willen maar dat was voor mij een leerproces. Niet alles zelf in de hand te houden

Misschien helpt dit verhaal je een beetje om niet perfect te willen zijn.

"Er zijn " is genoeg

[kruidenthee67]

Tja...alles is al gezegd Dribbel...

Mijn eerste reactie is boosheid...hoe ver wil ze nog gaan??!!!!

Maar ik weet dat dat geen zin heeft.

Blijkbaar heb je je grens nog niet bereikt.....

Ik sta erbij en kijk ernaar......

Tot alle ballen vallen 

 

Dribbel, jij moet zelf de keuze maken, de stappen zetten....

Heel veel moed wens ik je.

[dribbeltje]

Misschien geloof ik niet dat het tot zo'n punt komt, en ziek melden doe ik kennelijk pas als ik echt niet anders meer kan.

En ik weet dat ik niet onmisbaar ben, zeker op het werk niet. Misschien zien ze me zelfs liever gaan dan komen.

Voor nu, ik neem even afstand van het forum, kijken wat dat met me doet.

Als het me niet bevalt kom ik weer terug maar ik blijf teveel in herhaling vallen, weet wat me te doen staat maar doe het niet, kennelijk heb ik het nodig om nog dieper te gaan. Ik ga zien hoe het gaat verlopen. Ik kan nu niets voor een ander betekenen, kan niet voldoende afstand nemen merk ik. Sorry Ietje, dat merkte ik vooral aan mijn reactie naar jou toe op jouw draadje. Dat is niet wie ik wil zijn.

Ik kom vanzelf weer terug, als het wat beter gaat!

Voor nu, allemaal hele fijne decemberdagen en hou het droog, dat ga ik ook doen! Ik heb vorig jaar al geoefend met de feestdagen dus weet dat ik het kan!

Lieve groet, Dribbel.

[Skip]

Dribbel sterkte in je proces.

En doe wat goed voor je voelt

Want het " weten " kunnen we eigenlijk niet

Kom je wel weer terug dan? Al is t alleen maar om te vertellen hoe het met je gaat.

En als het te lang duurt roepen we je op de " wie missen we al een tijdje " daad

[huttula]

je kan je maar op 1 ding focussen...en dat ben jezelf

Mooi te lezen dat je afstand neemt en voor jezelf kiest.

Je gaat het redden...thats for sure

Succes dribbel...je bent sterker dan je denkt

[kruidenthee67]

Take care!!!!!!! 

[lady jane]

Dribbel, je bent sterk

en dat is je kracht

ik hoop dat het niet

je valkuil wordt.

kwetsbaar zijn

is geen zwakte.

[dribbeltje]

Hahaha....heb ik niet lang volgehouden, stiekem ook al 2x wat bijgelezen.....

Ik drink niet maar het is moeilijk en daarom ook weer hier, droom zelfs al een paar nachten dat ik ineens mag en kan genieten van twee wijntjes. Ook die gedachten komen overdag vaker voorbij, veel met drank bezig, mensen vragen zich af of ik met de kerst niet gewoon een wijntje kan drinken? Zal ik dan toch vraag ik me dan heel even af? Heb natuurlijk ook de nodige drank in huis moeten halen voor morgen, wat hier gevierd gaat worden. We zijn nu eenmaal aan de beurt en ook al heb ik het eenvoudig gehouden, ahum...., wat een stress geeft me dat. Nu wel vakantie en even aanzien wat dat met me doet en anders maak ik een afspraak met de bedrijfsarts in januari. Want ik weet wel dat het nu niet goed gaat. Slapen blijft een drama en dat is funest. Op het werk heb ik een gesprek aangevraagd met een inhoudelijk verantwoordelijke over een/ het dilemma waar ik al ruim een jaar mee rond loop. Spannend maar noodzakelijk.

Met oud en nieuw wordt er een straatfeest gegeven wat echt gezellig kan worden maar er wordt stevig gedronken. Niet de juiste plek voor mij, dus heb ik toch echt weer uit moeten leggen aan mijn man dat ik dat nu te zwaar en zelfs te gevaarlijk vind. Dat we nu dus naar familie gaan wordt me niet in dank afgenomen en dat begrijp ik tot op bepaalde hoogte. Het voelt echter ook weer als niet begrepen worden! Maar misschien is dat ook niet mogelijk voor ' anderen' ??

Mensen, fijne feestdagen en hou het droog!

[Ree]

Hoi Dribbeltje,

 

Je bent al een eind gekomen en hier kom je ook weer doorheen. Het is soms moeilijk voor anderen te begrijpen dat voor velen van ons het minderen, het maar eentje pakken, geen optie is. Denk aan jezelf, als je dingen toch gaat doen om anderen te plezieren, heb je er straks jezelf mee.

En inderdaad, blijven praten.

 

Hou je taai.

 

Groetjes,

 

Ree

[Skip]

Ha dribbel daar ben je weer. Ik lees twijfel in je posting. Nog steeds. En zolang er twijfel is is het voor een buitenstaander ( man , Fam. ) ook niet duidelijk en word je niet begrepen misschien omdat je het zelf ook nog niet helder hebt wat je wilt?

Zo is dat voor mij in het verleden geweest en daarom viel ik steeds terug. Ik wist zelf niet wat ik wou.

Ik gun je helderheid op alle fronten

Veel sterkte

[lady jane]

ha Dribbel,

je wordt flink op de proef gesteld

het is aan jou of je doorzet of

die 2 gaat proberen met het risico

op een terugval. Ik weet wel wat

Ietje zou adviseren (denk ik). Ik heb

ook zo gejojo'd en soms moet je er instinken weer,

en hopen dat de motivatie daarna weer net zo

hoog wordt als nu. Bij sommigen van pure wanhoop wel,

maar er zijn er ook die het dan helemaal opgeven.

Helaas lees je die hier nooit, want wij zijn degenen die

onszelf niet opgeven. Sommigen moeten echt rockbottom gaan

om vanuit die wanhoop wel de knop om te krijgen.

Wie van de drie (oud TV programma) ben jij?

Als je knop al om is en je dit als verleidinkjes beschouwt dan zou je

voor deze momenten iets van refusal kunnen in huis halen.

Als je rust in je hoofd hebt kun je de omstandigheden van buitenaf meer

aan misschien en tegen je man kun je dan zeggen: jammer joh, ik kan en

wil niet meer dus dan weet je dat. Klaar.

Maar ook dat is jouw keus.

fijne Kerstdagen!

[kruidenthee67]

Hoi Dribbel,

 

goed dat je hier bent als het lastig wordt...

Hier is altijd wel iemand die je begrijpt 

Het is lastig voor de omgeving om het echt te begrijpen,

maar als je maar blijft communiceren...

en je realiseren dat het voor jou belangrijk is als je een gevaarlijk moment

uit de weg wilt gaan. Ook als dat niet helemaal begrepen wordt.

Ik begrijp ook niet altijd alles wat een ander doet...maar moet soms wel accepteren

dat het gebeurt...of zoiets dan.

 

Laat je niet verleiden tot een paar glazen..je doet het al zo lang zonder!

Ik lees dat je begint in te zien dat er toch wat moet gebeuren aan jouw situatie

omdat het zo niet goed gaat. Echt, dat gaat helemaal nuchter véél beter!!

 

Geniet van je vakantie...hoop dat je ook wat rust vindt.

 

Nog een fijne kerstavond.