Spring naar bijdragen

NU dan echt?


dribbeltje

Aanbevolen berichten

Voel me niet lekker, wederom een vreselijk nacht, nu ook van de keelpijn en neusverkouden blijft dus steeds keelsnoepjes eten. En dan lig je wakker dus gaan afgelopen dagen door mijn hoofd. Nu 2 paracetamolletjes en ik ga toch even werken, hoef maar een paar uurtjes. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik daarna het weer rustig aan mag doen en als ik volgende week nog ziekerig ben dat ik dan een weekje thuis blijf!

Het rare is dat ik deze week veel gesnoept heb maar niets ben aangekomen....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ha Dribbel,

 

Balen dat je zo'n rotnacht hebt gehad.

 

Veel snoepen en niet aankomen laat bij mij een alarmbel rinkelen....

Ik ken dat uit de periode dat ik niet goed in mijn vel zat, en uiteindelijk thuis kwam te zitten

met een burnout....ofwel je lijf en geest gebruikt enorm veel energie om alle ballen in de lucht te houden...

 

Lieve Dribbel, jij maakt je eigen keuzes...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Vanavond afspraken afgezegd, mijn man alvast ingelicht dat als hij thuis komt ik mezelf terugtrek.

Morgen staan er afspraken waar ik niet onderuit kan maar die ik wel wat ga aanpassen en zondag plan ik niets! Aankomende maandag alleen wat schrijfwerk thuis dus ik hoop dat dat voldoende is om me weer wat fitter te voelen. En thuis maar even de boel de boel laten.

Ben mezelf alweer aan het volstouwen met slechte dingen, misschien om even het gevoel van energie te hebben om vervolgens weer in te storten want dan doen die suikers natuurlijk. Ik weet het en toch doe ik het, want ergens lijkt het alsof ik ineens ongestraft kan snoepen. Het jaagt mijn hartslag omhoog maar actief word ik er niet meer van.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Fijn dat je geen trek ervaart.

 

Je creëert losse termijn oplossingen. Dat is natuurlijk prima om het vol te houden.

Maar volgens mij is het voor jou verstandig om verder te kijken.

Hoe creëer je meer balans, rust?

Drukke tijden is helemaal niet erg...maar daarna moet je weer tot rust kunnen komen.

Ik heb ontdekt dat dat uiteindelijk in mijzelf zat...en het goede nieuws is dat daar best 

iets te veranderen is...ook al is het niet altijd simpel.

 

Een elastiek die je blijft oprekken veert niet  meer terug en een keer knapt ie.

 

Hopelijk kun je nu ff lekker bijtanken Dribbel.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dat wil ik ook wel maar hoe? Steeds denk ik dat het die week erop wel wat rustiger gaat worden en het lijkt wel alsof er altijd wel iets in mijn leven gebeurt waardoor ik mezelf verplicht door te gaan. Zeker als het mijn kinderen betreft. En verdriet laat zich niet sturen.

Maar ik voel zeker dat ik meer in balans moet komen, had zo gehoopt dat door niet drinken dit ook meer vanzelf zou gebeuren want ik zorg nu toch goed voor mezelf? Helaas, dat is niet zo. Het is pas stap 1! Ik zeg afspraken af, plan mijn agenda minder vol, ben makkelijker in het huishouden geworden. Alleen mijn werk is wel een ' dingetje' , daar kan ik moeilijk los van komen en me ziek melden is een volgend dingetje......daarin ga ik zeker te lang door!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Dribbel,

 

Ja, dat is stap 1...en dat is ook een hele goeie in het voor jezelf zorgen.

En nu kun je ook in helderheid jezelf en de situatie waarin je leeft onderzoeken

en kijken waar je wat aan kunt doen om meer balans te creëren.

Je geeft al aan dat te lang door gaan in je werk een ding is...dus interessant om 

te weten waarom je dat doet en of je daar wat mee kunt.

 

Ik heb daar hulp bij gehad, en nu, in de opleiding die ik volg vallen alle kwartjes 

op zijn plek. Leer ik mezelf echt kennen en hoe ik zelf mijn eigen keuzes kan en mag maken.

En val ik nog regelmatig in verschillende valkuilen  :D

 

En Dribbel dat gaat niet allemaal in één keer....het zien en uitspreken is al heel wat.

En dat doe je nu toch? Je bent hartstikke hard aan het werk...ADB worden heeft prioriteit,

dan komt er vanzelf tijd en ruimte alleen gaat het niet vanzelf.

 

Rustige avond Dribbel, geniet daar van :rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dribbel stap voor stap kom je verder meis.

Het hele drinkgebeuren is in de loop van

jaren ontstaan, het zo ontstaat jouw nieuwe

leven dus ook. De grootste stappen het eerst.

De kleine, integrerende dingen komen later

als je basis weer wat steviger is. Dat zijn eigenlijk

wel de belangrijkste dus sla ze niet over.

Theetje beschrijft ze mooi.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nee hoor, zeer waardevol al jullie woorden keer op keer! Ook al denken jullie misschien wel eens dat je in herhaling valt bij mij maar kennelijk heb ik tijd nodig om echt zaken te kunnen veranderen. Dus blijf aub schrijven, het helpt mij enorm!

Maak me nu zowaar een beetje zorgen over mijn gezondheid, ben nu zelfs ineens ook afgevallen. Helaas vannacht een migraineaanval waardoor wederom een slecht nacht. Kan dan in de ochtend niet blijven liggen, man is met zoontje naar voetbal en onze dochter moet naar de zorgboerderij gebracht worden.

Vanmiddag naar het oude huis van mijn oom, huurhuis staat nu al in het krantje, ik weet dat het zo werkt, dit is niet de eerste x dat er iemand overlijd die ons dierbaar is, maar het blijft raar. Onze kinderen mogen iets uitzoeken, al het waardevolle is al weg en daar ben ik eigenlijk wel blij om. De verdeling van de erfenis is echt niet leuk omdat hij niets heeft vastgelegd. Mijn ouders vinden dat vooral moeilijk maar wij hebben er echt vrede mee. Ik word echt niet gelukkiger van geld, gewoon een aandenken is genoeg. Dan gaan we volgende week het huis leeghalen en opruimen en dat was het dan. Dan wachten totdat het as vrij komt en het bijzetten, dat wordt pas na de feestdagen.

Daarna met de mensen die hem dierbaar waren, mijn ouderlijk gezin, napraten en gezamenlijk eten en drinken...ik ben de BOB!

Vanmiddag de intocht van de beste Sint en die wilde ik overslaan totdat onze jongste vroeg " hoe laat gaan we naar Sinterklaas?"

Tja, wrs zijn laatste jaar dat hij gelooft dus dat gaan we dan niet overslaan.....ik moest er wel om lachen. Denk je dat hij het niet zo belangrijk vindt maar hij gaat er gewoon vanuit dat we gaan en had het gewoon nog niet gezegd door de rare week denk ik.

Heb een beetje van me af zitten kletsen merk ik, helemaal niet zo interessant natuurlijk voor een ander, scrollen dan maar...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dag lieve mensen,

Ben er wel, heb ik net ook verteld maar de iPad liep weer eens vast. Heel vervelend! Dus opnieuw.

Heb me na heel veel wikken en wegen toch ziek gemeld en dat vind ik zo vreselijk moeilijk dat ik er hartkloppingen van krijg. Ziekmelding via de computer, aanvraag loondoorbetaling is het eigenlijk. En binnen 5 min. Had ik mijn manager aan de lijn en voordat hij ook maar wat kon zeggen ratel ik van de zenuwen aan een stuk door. Ik hoor mezelf verklaren/ verdedigen waarom ik thuis blijf en erg geloofwaardig kom ik niet over. Wrs omdat ik zelf vind dat ik me niet ziek mag melden. Ik geloof dag het hem ging om te zeggen dat ik ook de planning moest bellen en hoorde op de achtergrond zijn lieftallige assistent roepen dat ik dat best wel weet...ggrrrr....hij wilde dus weten of er iets geregeld moest worden?. Oeps......maar wel direct vragen wanneer ik er weer ben, donderdag dan maar gezegd terwijl dat niet mijn bedoeling was. Ik wilde een weekje thuis blijven...

Alleen al erover schrijven bezorgd me al hartkloppingen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ben zo onrustig/ boos over de familie/ mensen, het graaien en leegtrekken van het huis, mensen die in 20 jaar niet zijn geweest en dan zoveel mogelijk mee willen nemen. En dan nog vragen om " waar is ...." Wat een nare mensen en dat is dan zogenaamd familie. Wat staan die mensen ver van me af zeg. En respect voor mijn ouders die de dagelijkse zorg voor hem hadden al ruim 35 jaar. Ze gaan steeds weer heen als iemand belt voor de sleutel en zelf hebben ze helemaal niets genomen. Ze regelen alles maar hoeven niets. Mijn moeder dacht, ik zie wel wat er over blijft maar dat is dus alleen het afval want het huis opleveren, dan zie je natuurlijk niemand.

Mijn dochter heeft een kapot lijstje met daarin een roos die nog gehaakt is door mijn oma en een foto van hem. Mijn zoontje heeft een knuffel die altijd op de bank stond en een paar foto's.

Ik raak er niey over uitgepraat omdat ik het echt niet kan bevatten dat mensen dit doen. Je hoort het vaker maar dan speelt er ook vaak verdriet mee maar dat is echt niet het geval hier!!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Zo, nu even de laatste ontwikkelingen en dan ben ik weer bij.....ga ik lezen op wie is wie.....

Zoontje vandaag begonnen aan andere medicatie, ook die we zelf moeten betalen. Dat wordt nog wat als we maandelijks voor beide kinderen zoveel moeten bijleggen maar dat is voor later zorg. Desnoods ga ik ergens poetsen iedere week.

Nog een lage dosering omdat het de vorige keer zo misging. Ik ben wel wat huiverig en heb dan ook weer ruim een half uur gesproken met KP. Ik twijfel nl aan de diagnose en dus aan de juistheid van de medicatie. We gaan het weer zien maar merk ik achteruitgang dan stop ik weer onmiddellijk.

Denk wel weer veel aan drinken maar doordat ik niet fit ben kan ik eigenlijk niet zeggen dat het echte trek is. Het houdt me gewoon veel bezig want dat is wat ik deed als ik het moeilijk had. En ik heb het vaak moeilijk en vraag me af hoe dat komt. Nu heb ik niet de meest makkelijke thuissituatie maar met mij vele anderen, er lijkt altijd wel wat te zijn/ te gebeuren maar ook hier, met mij vele anderen. Dus wat zorgt ervoor dat ik het leven vaak als zwaar ervaar. Dat ik nog steeds verlang naar een stuk verdoving. Op de ochtend ernaar uitkijken om die avond te drinken en bij die gedachte blij te worden en mezelf aanpraten dat ik daardoor die dag wel weer door zou komen want later mag ik.....Dat is weggevallen en dat is wat ik wil en waar ik nog steeds volledig achter sta maar ik had zo gehoopt dat het eea ook makkelijker zou worden. En dat voelt nu niet zo. Ik was nooit ziek toen ik dronk. Raar maar waar. En nu.....alsof mijn energie op is. Ik hou me maar vast aan de gedachte dat dit misschien nog de nasleep is van al die jaren drinken. Dat mijn lijf nu pas kan voelen wat het voelt en ook al ben ik daar verre van blij mee dat ik hier doorheen moet. Snappen jullie het nog een beetje of draaf ik nu door?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

pffffffffffff word al moe als ik je lees meis.

Donderdag maar zeggen dat je er nog niet bent?

De fam/mensen die graaien mag je ff gedag zwaaien

jouw ouders, je kinderen, je man en vooral jij.

Dit is even jouw wereld, en jij staat centraal.

zorg goed voor jezelf Dribbel en ondanks de omstandigheden

doe je het goed. Je lijf herstelt van jaren roofbouw, dus je mag moe zijn ook. :rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goeiemorgen Dribbel,

 

Wat een verhalen! 

Jane zegt het goed...ik kan ook de vermoeidheid voelen, door het scherm heen  ;)

Maar laat 'm toch maar bij jou...herkenbaar ook Dribbel....mijn gezin is minder 'trubbelig',

hele brave kinderen....maar de drukte zat in mij. Zat, want ik heb wel geleerd er wat mee 

te doen...Je hebt al een hele stap gezet door je ziek te melden. Je moet echt jezelf centraal

zetten...goed voor jezelf zorgen. Ach het is al gezegd hierboven....het is je zo gegund!

Je verdooft het niet meer...dat is superknap en tegelijkertijd hartstikke moeilijk, op korte termijn

verleidelijk..niet raar dat die gedachten opkomen. Laat ze voor wat ze zijn en focus op wat het 

je nu oplevert...en in de toekomst gaat opleveren...stap voor stap. Het gaat om jou!

 

Take care!!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...