Spring naar bijdragen

NU dan echt?


dribbeltje

Aanbevolen berichten

Dribbel, ik las vandaag op de dagdraad:

 

"Over ruim 2 weken op vakantie, merk dat me dat erg bezig houdt, zou ik dan toch, alleen die ene week...??
Heb dat toch hardop gezegd dat ik tot aan de herfstvakantie niet drink en dan weer wel, dat terrasje en dat mooie weer.
Dat wordt moeilijk, heel moeilijk, heb ik jullie ook niet want geen WiFi daar.
"

 

Eerder schreef je op je eigen draad, hier zonder de rest van de context van toen:

 

Ik durf nog steeds niet hardop te zeggen dat ik niet met drank om kan gaan, dat het mijn hele leven beïnvloed, dat ik steeds meer nodig heb, dat ik al lang niet meer voor de gezelligheid drink. Dat als ik de eerste neem ik direct weer doorsla, dat als ik drink alleen maar bezig ben met de volgende, hoeveel is er nog, hoeveel mag ik nog?

 

Ik kan me niet herinneren dat je gezegd hebt, dat je tot aan de herfstvakantie niet zou drinken en dan mogelijk wel. Maar dat zal ik wel mis hebben.

 

Het lijkt me niet verstandig om wat je nu opgebouwd hebt en weerstaan hebt, in de vakantie weer weg te gooien. Want dat risico loop je, dat je weer opnieuw kunt beginnen. Of erger, de moed verliest.

 

Of heb ik het nu helemaal verkeerd begrepen wat je vandaag schreef?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Beste Dribbel, ik lees je nu bijna een jaar en we zitten nu op pagina 43. En eerlijk gezegd ben ik best een beetje verdrietig.

43 bladzijden lang ben je ondersteund , uit de put getrokken, zijn er harten onder je riem gestoken, veren in je bips en nu ben je zo ver gekomen en klink je zo krachtig en wat trek je vervolgens uit de kast?

Het sleuteltje van de achterdeur.....

Wat dacht je van een paar flinke planken halen morgen bij de bouwmarkt en dichtspijkeren die deur!!!!!!!!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ho, ho, STOP!!

Ik bedoelde alleen maar dat ik er in mijn hoofd heel erg mee bezig ben, er tegenop zie tussen alleen maar drinkende mensen EN NU DAN ECHT de volgende stap moet zetten, hardop gaan zeggen dat ik niet tijdelijk ben gestopt maar dat ik helemaal niet meer wil/ moet drinken, gewoon omdat ik geen rem heb! Niets meer en niets minder. Punt, klaar, zo is het en niet anders.

Dus lieve bezorgde mensen, ik ben zekers niet van plan te gaan drinken maar ben er wel veel te veel mee bezig!

EN van die herfstvakantie zei ik tegen mijn omgeving......omdat ik niet wist wat ik anders moest zeggen. Maar ergens is het dus in mijn hoofd gaan knagen, toeleven naar die vakantie en nu is het bijna zover. Ik heb het wrs te vaak hardop gezegd dus het wordt tijd dat ik echt hardop ga zeggen dat ik niet meer drink. Dat gaat ook vast in mijn hoofd zitten! Hoop ik!!

Dribbel

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Opluchting hier.

Ik ben de aanstichter van deze opwinding en mijn verontschuldiging daarvoor.

Je berichtje begreep ik niet, ik kon het niet goed plaatsen en maakte me meteen ongerust.

Sorry!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Niets geen sorry hoor MG,

Door jouw oplettendheid hou jij veel mensen een spiegel voor zonder oordelend te zijn en dat is een heel bijzondere en waardevolle kwaliteit van jou!! Dus blijf je zorgen 'uitspreken' en spiegelen want dat is wat je doet! Helpend !

Ik heb vandaag op de fiets de eerst volgende stap gezet, mijn moeder vroeg, over 2 weken weer lekker drinken hè? Dus ik....ahum...." Nou, ik heb eigenlijk besloten om niet meer te gaan drinken, althans voor langere tijd, ik zeg nooit nooit maar dat is wel mijn streven. " Uitgelegd van de rem die het niet doet bij mij aangaande alcohol, dat ik dit ook herken bij mij vader ( durfde niet tegen haar te zeggen dat ik het ook wel een beetje bij haar zie) en dat ervoor zorgt dat ik teveel met het drinken bezig ben en vaak verkeerde keuzes maak. Ook dat als ik niet kan drinken ik het eigenlijk niet meer leuk vond ergens aan deel te nemen en dat ik dat als probleem ervaar. Dat ik het moeilijk ga krijgen in de vakantie maar dat dit is wat ik wil en wat goed voor mij en mijn gezin is. ZO, dat was eruit. ...pfffff....Ze was er eerst wat stil van, toen gevolgd door de uitspraak het een goede keus te vinden en dat ze dit inderdaad bij mijn vader ook ziet. Het alles of niets en dat hij dat zelf ook heel goed weet maar er kennelijk niets aan kan doen. Ook de herkenning bij mijn broer en dat haar vader alcoholist was....dat wist ik natuurlijk al lang....een duidelijk ' genengevalletje' dus!!

Ook nog even mijn zorg uitgesproken over het drinken en rijden van mijn vader, of zij dan niet beter alcoholvrij kan blijven. Ze zocht naar excuses dus dat heb ik voor nu maar even zo gelaten. Ik heb het iig gezegd!

Wel en niet opgelucht en nu de rest van de familie nog!

Dribbel

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Wat is tekort aan slaap en zorgen rondom kinderen toch een enorme trigger voor mij. Met zoontje dus slecht op school, slechte berichten over zijn boze gedrag. Aan de andere kant heel fijn dat deze juf, of deze school wel inziet dat er meer speelt dan alleen maar " wat strenger " aanpakken. Maar dat de kinderen nu ook al bang voor hem zijn en hem uit de weg gaan na 6 weken doet pijn ook al begrijp ik het wel. Wij schrikken er vaak nog van. Nu ook nog ziek dus 2 nachten een paar uurtjes geslapen en volop werken waar ik me dan weer schuldig over voel. En het gezeik op het werk, het gesprek wat me boven me hoofd hangt en ik sta op scherp. Moest ik vanavond boodschappen doen, doe ik dus nooit meer in de avond. Maar zoonlief wil alleen knijpfruitjes eten dusssss...

Speciaal naar de Lidl gegaan omdat die niet van die lekkere bieren hebben en heel snel langs gall&gall gerend!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Wat ze dan wel weer hebben is hele lekkere chocolade dussssss, dat mocht dan wel van mezelf!

Wilde er in de auto wel direct aan beginnen maar dat vond ik toch ook wel iets te verslaafd overkomen dus nu ligt tie in de kast, voor hoe lang weet ik niet. Dat is ook een nadeel van te weinig slaap, teveel eten om energie op te doen. Eigenlijk moet ik zo gewoon naar bed maar ik word ook weer hyper van oververmoeidheid. Klinkt misschien raar maar in de afgelopen jaren zijn er zoveel periodes geweest dat ik korte nachten heb gemaakt en alsmaar doordraafde dat mijn lijf niet meer in de ruststand kon komen. Gebeurde dat, dan kreeg ik juist hartkloppingen en ging ik maar weer wat doen en daarnaast dus veel eten om energie op te doen. Drinken om toch weer tot rust te komen, om een paar uurtjes te slapen om weer van vooraf aan te beginnen. Wat heb ik een nachten opgezeten met ons manneke, wat is hij veel ziek geweest en wat ging/ gaat dat goed het laatste jaar. Ook nu denk ik dat hij gewoon een normaal griepje heeft, natuurlijk kan het ineens omslaan bij hem, dat weet ik maar iets zegt me dat dat dit keer niet gebeurd!

En nu hoef ik niet meer bang te zijn dat ik niet kan rijden naar de huisartsenpost!!

Toen onze dochter 1 werd prikte ze met zoveel kracht de vork in haar oog dat ze haar oog had beschadigd en dus naar de huisartsenpost moest, gewoon midden op de dag en moeders kon niet rijden dus moest iemand anders ons rijden! Wat voelde ik me toen knullig zeg.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dat gaat je niet meer gebeuren Dribbel, dat je niet meer kunt rijden. Heerlijk gevoel denk ik.

Als mijn kinderen op het station aankomen, dan willen ze graag worden opgehaald; dat scheelt zomaar drie kwartier. Ik ben nog steeds iedere keer blij, dat ik daar niet over hoef na te denken. Ook om de motor te pakken hoef ik niet meer over te denken.

 

Beterschap voor het mannetje, ik hoop dat het snel voorbij is. En geniet van de chocolade.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ppffff, gaat niet goed hier, DRINK NIET HOOR! Voel me ellendig, down, jankerig. Altijd die oude pijn, die ik 10 x harder voel binnen komen dan anderen, denk ik. Het onbegrip, de moeite die het me kost om alles draaiende te houden. Hoe snel ik onderuit gehaald wordt, toch nog. Gewoon omdat het kan, dat ik dat laat gebeuren in mijn hoofd. Gisteren een vreselijke dag op het werk, het gesprek was verre van prettig maar zij hebben hun zegje kunnen doen en ik mag dan kennelijk uit gaan voeren zodat zij geen last meer van me hebben?? Vreemd gesprek, ze waren even vergeten te vragen of ik ook punten had. Fijn zo'n manager die het verhaal al duidelijk had zonder mij gehoord te hebben. Ik stond direct 3- 0 achter dus heb eigenlijk ook niet echt de kans gekregen. Als ik wat zei was er sprake van " oude koeien " en we moesten naar de toekomst kijken. Dat begrijp ik, hoe nu verder maar met voorbeelden wordt iets soms helder. Die vlogen van hun kant ook over tafel dus het klopte van geen kanten. Hun zagen het aan het eind helemaal weer zitten met mij..?.? waren opgelucht en ik kon de poppenkast meespelen of niet. Niet dus, ik heb gezegd dat ik nog het eea op een rijtje moet zetten en dat ik niet opgelucht en blij ben. Tja, zal ik wel weer de spelbreker zijn. Ik begrijp werkelijk waar niet hoe het soms in elkaar zit, ik denk dat ik toch een beetje gek ben ofzo, in ieder geval echt anders. Drie personen vinden het een goed gesprek en ik niet. Schiet mij maar lek want ik weet het niet meer. Ik hoor kennelijk andere dingen, misschien heeft mijn dochter het autistische toch van mij dat ik daarom mensen vaak niet begrijp. Ik word er iig gek van mezelf. Ik blijf maar zoeken naar waar het dan misgaat, waarin ben ik dan zo anders, waarom ben ik zo zwart/ wit ? Waarom moet ik mezelf veranderen in mijn manier van werken terwijl de cliënten al jaren zeer tevreden zijn. Ik krijg altijd hele hoge scores, maar samenwerken is lastig met mij. Moet ik dan mijn mijn mening voor me houden. Ik laat echt anderen in hun waarde, laat een ieder het op zijne eigen manier totdat ik denk dat je een client tekort doet. Dan ga ik de discussie aan, dus niet via een ander maar gewoon naar degene met wie wat speelt. En dat sta je op een ego en dan heb je poppen aan het dansen. Vind ik zo onprofessioneel, je hoeft het er niet mee eens te zijn maar ga met elkaar in gesprek en probeer elkaar te begrijpen. En niet op de wandelgangen met anderen waardoor het verhaal weer anders wordt. En ja, daar word ik boos van!

Er moet iemand uit van de 10 en ik voel al wel dat ik echt in de gevarenzone zit! Manager zei een keer luid en duidelijk, je kan nog zo goed in je werk zijn maar als je niet kan samenwerken dan houdt het op! Ik voelde me persoonlijk aangevallen!

Wat nu? Proberen van me af te schudden, niet te reageren want die behoefte is heeeeeel erg aanwezig! Even een pittige mail sturen maar dat is niet slim. Dus nu schakelen en me richten op de vakantie die komen gaat, vrienden die het weekend komen!

Hadden we gisteren ook nog de brief binnen van de nieuwe juf voor de kinderpsychiater, nou die loog er ook niet om. Hij verstoort de klas, kinderen zijn bang voor hem, is agressief en ga zo maar door. Allemaal zaken die wij dagelijks zien maar nu ook in de klas.

De mail voor een afspraak richting systeemtherapie, stond mijn man er ineens niet meer achter en hij wil niet onder werktijd ergens naar toe. Alles glipt een beetje uit mijn handen.....en dan niet drinken!! Poeh, zwaar maar zo trots op mezelf !

Soms zou ik er zo graag gewoon niet zijn, zie ik weinig lichtpuntjes dat ik niet weet waar ik naar uit moet kijken.

Ik probeer het echt wel, gister na het werk een spelletje gaan doen met zoon en binnen no time ligt het spel weer op de grond. Ik weet gewoon dat als ik hem iets moet zeggen, de t.v. uit moet, iets met hem wil doen dat de kans op mislukking en boze buien groot is. Iedere dag schelden, slaan, trappen , ik ben er zo klaar mee. Nog even en ik kan hem fysiek niet meer aan, wat dan? Vanmorgen bij d HA wratjes aan stippen, hij heeft daar alles bij elkaar geschreeuwd en geschopt dus mochten we weer gaan en ik weet dat ik niets aan moet trekken van anderen maar wat schaam ik me dan voor het gedrag van mijn eigen kind.

Sorry voor dit geklaag allemaal, misschien schrijf ik het wel voor mezelf op, ik weet het niet. ...

Moet mezelf even bij elkaar gaan vegen, boodschappen etc. doen voor de kinderen thuis komen.

Verdrietige, boze, onmachtige maar NIET drinkende Dribbel!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

En ik ben trots op je.

Je bent geen meeloper..zegt waar ze achter staat

Ook al is het grootse deel niet mee eens

Je hebt gedaan wat je binnenste al wist en nu heb je het gezegd

Das sterk..heel sterk

Eng is dat je gedachten direct bezig zijn met gevolgen

Jij staat achter jezelf..100%

Je clienten zijn over je te spreken

Verliezen van jezelf is duizend maal erger als verlies van anderen die zo over jou denken

Aantal weken geleden zei de huisarts meerdere keren

Jij twijfelt nooit aan jezelf...hoor je me..nooit!!!

Ze keek me met vuur in de ogen aan

Toen wist ik dat ik dat nooit mocht doen..aan mezelf twijfelen..hoe wankel ik ook was

En ja dit ging ook om werk..mensen die ze liever zagen gaan als komen

Heb er ff hard voor moeten knokken...maar ik sta waar ik hoor te staan..mijn werkplek

Geen twijfel over

Een baas heeft ook nog een baas..ook al denkt hij van niet

Angst is een grote verliezer

Bazen doen bazig maar in hun hart hebben ze net zoveel angst om hun baan

Laat je niet gek maken dribbel

Je doet waar je goed in bent...das genoeg

Succes go for it

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...