vrijdag 7 maart 2008

[druppeltje]

Ja Houtje kaarsen helpen het is het geloof daar in. Jou helpt het omdat je het gelooft en wij (pardon ik) zenden deze met oprechte mening in liefde voor jou. Een virtuele knuff, armen om je heen en een lichtje meer kan ik niet doen.

[Rufus]

Hallo allemaal,

Stom toeval dat ik vanavond, terwijl ik iets anders aan het doen was, dacht: laat ik eens even een draadje bekijken!
Waarachtig daar moet ik erachter komen dat ik 19 maanden 'on the wagon' ben! Absoluut een reden om even in te loggen en jullie een bedankje te geven voor de felicitaties en Anna en Ferry, mijn trouwe bondgenoten ook een welgemeende knuffel te geven.
God, wat zijn wij goed! En toch is het allemaal begonnen met heel veel afzien en ellende. In mijn geval was het letterlijk pompen of verzuipen. Want als ik niets aan mijn verschrikkelijk uit de hand gelopen drankprobleem deed, dan ging letterlijk op korte termijn het licht uit. Ik wilde helemaal niet stoppen maar ik wilde ook niet dood en door een goed advies op de eerste dag dat ik gestopt was, n.l.: 'geef jezelf het cadeau 3 maanden niet te drinken, kijk vervolgens hoe je je dan voelt en beslis dan hoe je verder gaat', heb ik vanaf die tijd niet meer gedronken. En, mensen, het voelt geweldig, ik ben een ander mens aan het worden en ik had het 30 jaar eerder moeten doen. Ik ben het helemaal met Ferry eens. "De beste beslissing in een hele lange tijd."

Tot mijn verbazing en verrukking ben ik op mijn 60e opnieuw aan het puberen geslagen. Zoals je weet, komt als je gestopt bent, lang weggedrukte ellende met grote urgentie om een oplossing vragen en dat is niet altijd even leuk. Maar als je voorzichtig met nieuw gedrag gaat experimenteren, kom je er snel achter dat sommige zaken alleen maar in je verbeelding een probleem zijn. Met andere woorden, oude problemen kunnen snel opgelost worden. Dat geeft een gevoel van grote bevrijding en een herstart van je persoonlijke ontwikkeling. Je zou ook kunnen zeggen, wat pathetisch, je wordt opnieuw geboren!
Ja, en dat puberen bij mij slaat ook op het experimenteren met verdrukte gevoelens i.v.m. sexualiteit.
Zo durfde ik een paar weken geleden een 'artistieke' fotosessie te doen bij een professioneel fotograaf waar ik geheel uit de kleren ben gegaan en me volledig durfde 'bloot' te geven voor de camera. Of er een kilo remmingen van me afviel om m'n lijf als expressiemiddel te gebruiken.
Ik geef jullie hierbij een primeur. Voor de eerste keer in mijn leven geef ik echt toe dat ik homo ben en ik ben er nog trots op, ook. Want het is 'ik', het hoort bij mij en er is niets mis mee.
Genoeg ontboezemingen op een openbaar forum. Direct meld ik mijn pincode ook nog!
Ik hoop met dit verhaal, dat niet geschreven had kunnen worden als ik niet met de drank gestopt was, mensen die twijfelen of het heel moeilijk hebben, een hart onder de riem te steken.
Het ga jullie allemaal goed!
Zo af en toe kom ik wel weer eens langs!

Liefs van Rufus

[druppeltje]

Nou Soothe hier is een probleemgeval. Was lekker aan het wandelen met woefje maar ze werd het een beetje zat van dat Hansje pansje keverte. Toen maar begonnen met Jan Huigen in de ton. Mooi hoor die kleine pootjes omhoog maar ver@ kom ik weer iemand uit de buurt tegen die vast al weet dacht daar heb je dat malle wijf weer.Ik dacht barst en liep weer gezellig wat bloesem te plukken owwe buuf wat doe je nu? Gewoon een nieuw bruidsboeket maken sorry maar ik moest mijn inlegkruisje omkeren van de lach. Nog lekker verder gescharreld met woefje en zoeken naar mooie takjes. Komt die 23455 weer aan en vroeg wat zoek je nu en ik zei Soothe maar weet niet hoe er uit ziet. Moraal van het verhaal Amsterdam heeft een dorpsgek. Gegierd van de lach heb ik.

[Houtje]

Rufus,

Dat is een mooi kado dat je je zelf hebt gegeven. Er staat zeker geen link naar deze uitbarsting van artistikigheid op het forum ? (oei, als ik nu maar geen ban krijg).

Man, wat heerlijk voor je als ik het allemaal zo lees. Wij hebben inmiddels allemaal wel een beetje hetzelfde ervaren, harder maar helderder, niet zachter maar zuiverder, alle emoties keilen soms zo naar binnen en daar moet je helemaal opnieuw mee leren omgaan. Wat niet altijd makkelijk is, maar gaande weg zijn we een mooi stel ervarings-experts aan het worden.

En het RAF -trio is een van de meest stabiele factoren van het forum, geweldig toch.

Wees er trots op en geniet ervan !!

[druppeltje]

Rufus een dikke zoen en mijn lichtje brand nog steeds. Ook voor jou!!!!!!!

[druppeltje]

Dor, Begrijp het maar doe het niet. Mijn lichtje brand ook voor jou al weet ik even niet te reageren. Het lichtje was bedoelt voor pijn die we samen voelen. Samen het fotum dus ook jij

[stien]

Rufus,
Het babyhuidje voorbij.
De jeugdpuistjes voorbij.
Mooi geschreven!

[Houtje]

Stien,

Inderdaad, als je bereid bent om de internetbehandeling zelf te betalen (1200 € voor deel I en 1000 € voor deel II) dan kun je gelijk aan de slag. Dat is dus wat wij gratis hebben gehad. Ik had voor iemand anders beloofd in de gaten te houden wanneer er weer plek was. Of als je verzekering het wil betalen, dat kan ook.
Er is een wachtlijst voor de gratis behandeling (die overigens precies hetzelfde is volgens mij) maar dat zijn natuurlijk gesubsidieerde plaatsen.
Oftewel, we hebben geluk gehad (en in 2005 heb ik al een half jaar moeten wachten ) maar nu is de doorstroom volgens mij wel al beter, ik zie / lees hier tenminste weinig mensen die al heel lang aan het wachten zijn. Ik kan me vergissen hoor. Maar de meesten van ons hebben het toch al gedaan en weten hoe succesvol het kan zijn? Misschien als je dat weet dat je die 2200 euro er graag voor over hebt. Ik ben in ieder geval blij dat het me niets heeft gekost (en een heleboel opgeleverd).

Mijn kaarsjes gaan uit, mijn eigen kaarsje gaat ook uit.

Ik heb Tapas gemist vandaag !!! Hoop dat alles goed met haar is.

Iedereen welterusten en een fijn en rustig weekend toegewenst, en nogmaal dank voor alle lieve wensen.

XXX

[druppeltje]

Ben zo terug ff malle woef uit laten en de kaarsjes uitblazen voor dat alles ik de fik gaat en ik nog gekker wordt verklaard

[stien]

Houtje, dank je voor de uitleg.
Ik knijp inderdaad mijn handen inelkaar.

Fijne avond verder en voor wie gaan slapen, truste.

[druppeltje]

De mijne ook en ga ook lekker slapen, vond het en heel lief dagje met de lichtjes. Dank voor wie mee heeft gedaan en dank ook die aan ons heeft gedacht. Vond het wel even fijn te weten dat er nog een cirkel bestaat. Knuffels van woefje en druppeltje

[druppeltje]

kan niet slaapjes. Bleer

[Soothe]

Welterusten Druppeltje, Je hoort van me. Ben je niet vergeten.

[Soothe]

Hoi Water, ouwe Cassanova

[joann]

Het heeft enige tijd gekost, maar uiteindelijk staat het op papier.
Dat wat er gebeurde nadat ik van het forum verdween.......
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sommigen van jullie zullen nog weten dat ik in oktober vorig jaar weggegaan ben van het forum.
Ik wilde weg.......want ik wilde drinken!
In mijn laatste postings van toen heb ik dat ook aangegeven........
Daaroverheen kreeg ik een ban van tactus, en dan valt er niks meer uit te leggen.

Er speelden toen al een tijd nare situaties, de directe aanleiding voor mijn terugval
in oktober lag in een telefoongesprek.
Bij mij knapte er toen iets....wat had het verder dan ook voor zin, het maakte niet uit wat ik wel of niet deed..het was toch nooit goed...
In mijn boosheid, verontwaardiging en angst zocht ik rust in mijn hoofd........en ging weer drinken.
Dat was op dat moment de enigste oplossing die ik zag...en ook wilde!
De situatie is er niet beter van geworden, verre van dat zelfs.
Ik sloot mezelf steeds meer van de wereld af, gaf niemand meer toegang tot mijn angsten en pijn.
Iedereen hield ik op afstand, zelfs mijn man en kinderen....zolang er maar drank was hoorde je me niet!
Mijn lichamelijke gezondheid holde dermate hard achteruit dat mijn man herhaaldelijk thuis moest blijven van zijn werk,
maar erger nog was dat mijn gemoedstoestand er nog veel slechter aan toe was.
Ik uitte geen enkel gevoel meer, ik kropte alles op.....en werd daarmee een wandelende tijdbom!
Niks of niemand drong in die tijd nog tot me door....zelfs ikzelf niet op de weinige nuchtere momenten.

Die negatieve spiraal bereikte een dieptepunt.
Ik zal nooit meer het gevoel van diepe wanhoop vergeten wat ik toen heb gevoeld,......met alle gevolgen vandien!
Ik zal jullie de details besparen maar het was allerminst fraai!
Ik zat op de bodem van de put, dieper kon ik niet meer zinken!
Beschermengelen bestaan.....anders had ik dit niet meer getypt, maar wat moest ik toen.......???????

Wat ik nooit eerder heb willen of kunnen doen heb ik toen wel gedaan, ik heb de alarmklok geluid!
Ik heb letterlijk geschreeuwd om hulp! Want alleen kwam ik er niet meer uit.
Tegen advies van de huisarts in ben ik van de een op de andere minuut gestopt met drinken, heb me daar 3 dagen hondsberoerd van gevoeld
maar was ook blij dat ik eindelijk had durven laten zien hoe erg het nu werkelijk was!
Nu was de weg eindelijk vrij en hoefde ik niet langer de schijn op te houden dat het zo goed met me ging!

Naarmate de dagen van nuchterheid zich aaneenregen kwam ook het besef dat ik niet verder kon op de manier waarop ik het had gedaan.
Mijn manier werkte niet, maar hoe het wel moest wist ik ook niet.
Uiteindelijk ben ik gaan luisteren naar mensen die een manier hadden gevonden die wel werkte, waarom zou ik hun weg niet proberen...ik kon er alleen maar wijzer van worden!
De problemen die ik had geprobeerd weg te drinken hadden inmiddels gigantische proporties aangenomen, en daar was aktie dus echt nodig!
Ik kon me niet blijven verstoppen! Ik moest de verantwoordelijkheid voor mijn leven zelf weer oppakken!
De confrontaties die me daar wachten waren hard en erg pijnlijk, maar lang niet zo erg als ik me in mijn alcoholroes had voorgesteld!
Ik bleek, eenmaal nuchter, over veel meer oplossingsgericht denkvermogen te beschikken dan ik had gedacht!

Nu de tijd van droogstaan wat langer wordt merk ik dat ik anders ben gaan denken......en dat ik dus ook anders handel!
De doemscenario's die door mijn benevelde brein spookten zijn gedeeltelijk waar geworden, mede door dat benevelde brein!
Toch kan ik er nu beter mee overweg, natuurlijk wordt ik er niet vrolijk van...maar het is nu eenmaal zo!
Niet meer drinken was de eerste stap, gestopt blijven is de volgende....en die duurt vermoedelijk de rest van mijn leven.
Mijn leven is niks mooier of leuker dan eerst, maar nuchter bekeken is het wel een mooi en fijn leven dat gewoon heel goed te leven is!

Wat ik eigenlijk wil aangeven is dat er een uitweg is, al zit je op de bodem.......er is een weg naar boven!
Je moet wel zelf willen...en dat heb ik lang niet gewild!
Ik wilde wel stoppen met drinken, ik wilde wel af van de ellende die drinken met zich mee bracht....maar ik wilde er niets voor doen (of laten).
Stoppen zou de oplossing zijn....niet dus! Stoppen is pas het begin!
Dan komt het echte werk! En daar hebben jullie de laatste week al veel over geschreven.......angsten die je tegen komt, onzekerheid over wat je wel of niet kunt,
de vraag wie je nu echt bent....waar sta je voor...
Het zijn precies die dingen waar ik nu mee bezig ben, wie ben ik (wie is de ander), waar sta ik (waar staat de ander), wat wil ik (wat wil de ander)....
en hoe pas ik dat toe in mijn leven zoals het nu is.
Soms weet ik het, met andere dingen kan ik er niet precies de vinger op leggen...en soms tast ik volledig in het duister!
Ik ben lerende, zoekende....en zal dat voorlopig nog wel blijven!
Maar strijd is er niet meer, ik heb aanvaard wat er is...en nu ben ik aan het leren om los te laten!
Ik ben niet perfect, en dat hoeft ook helemaal niet...ik ben ik. Dat is goed genoeg!

Ik kon pas stoppen met drinken toen ik bereid was om naar mijn eigen gedrag te kijken, en het te veranderen....
En dat lukt niet zonder plan, wat ik voorheen deed werkte niet...dus moest ik iets anders doen.
Wat ik alle voorgaande keren was vergeten....ik had mijn boot wel volgestopt met voorraad en ging goed voorbereid op reis maar het
allerbelangrijkste vergat ik steeds......een kompas!
Stuurloos was ik, overgeleverd aan de grillen van de natuur.

Mijn boot is ook nu voorzien van voorraden, maar deze keer ontbreekt het kompas niet...
De koers is duidelijk, ik weet waar ik naar toe wil en ook hoe ik daar moet komen.
En dat betekent werken, werken aan mezelf, negatieve gedachten vervangen door positieve,
gedrag dat niet werkt vervangen door gedrag dat wel werkt! (en nog veel meer)
Natuurlijk zijn er dagen dat ik het bijltje erbij neer wil gooien, maar ik realiseer me nu ook wat het alternatief is....
en dat wil ik niet meer!
Wat ik de afgelopen tijd heb gedaan op dat soort dagen is me afvragen wat gaan drinken me zou brengen, en dan kwam ik steeds
weer tot de ontdekking dat het niks positiefs toe zou voegen!
Zoals hier vaker is geschreven.......niks is het waard om te gaan drinken!
En ik ben maar wat blij dat ik dat nu zelf ervaar!
Ik hoef niet meer te drinken om te dealen met het leven, er wordt me geleerd om dat op een constructieve manier te doen!
Natuurlijk denk ik nog wel aan drinken, soms mis ik de dempende invloed van drank bij een overmaat aan emoties.
Maar emoties verdwijnen niet door drinken en ook niet door te stoppen met drinken, ik moet leren op een andere manier met die emotie om te gaan!!
Dan pas zal ik mezelf uit de kluwen van de drankwarboel kunnen bevrijden.

Ik heb de wijsheid niet in pacht, eigenlijk weet ik maar heel weinig dingen zeker!
Wel weet ik dat de put heel diep kan zijn, en dat je zittend op die bodem echt geen streepje blauwe lucht meer ziet.
Toch zaten er in mijn put inhammen in de muur waardoor ik een stukje omhoog kwam, en uiteindelijk vond ik een ladder!
Klimmen is zwaar werk.....maar bij elk stapje wordt er meer blauwe lucht zichtbaar, en uiteindelijk kom je op een punt dat je zelfs
weer wat warmte van de zon kunt voelen.
Nu houd ik me soms nog krampachtig vast, bang om uit te glijden.......maar langzaamaan begin ik te beseffen dat dat krampachtige vasthouden
ook juist kan leiden tot vallen.
Ik wil leren vertrouwen te hebben in mezelf, vertrouwen dat mijn handen en voeten sterk genoeg zijn
om me daar te brengen waar ik naar toe wil.
Naar boven....in het volle zonlicht!
Het kan, dat weet ik zeker! Maar ik moet er wel wat voor doen!
En dus blijft AKTIE voor mij het toverwoord!

[CPAS]

Joann,
Voor jou log ik even in. Welkom terug!
Laten we samen verder gaan werken aan onszelf.
Ik moet weer uitloggen, want ik heb mijn AD al ingenomen en dan moet ik naar bed.
Welterusten.

Voor iedereen: slaap lekker.

[water]

Helemaal goed, Joann... geweldig dat je dit in jezelf gevonden hebt, en dat je er al zo ver mee gekomen bent!

[Vie]

Joann wat goed om op deze manier van je te horen. Nee het is een hel om naar de bodem te gaan, maar zo goed om te zien dat er een weg naar boven is.

Rufus nogmaals gefeliciteerd met je mijlpaal. Of het te prijzen is om uit de kast te komen weet ik niet. Ik zeg toch ook niet dat ik hetero ben? Grapje hoor, maar het maakt mij zo weinig uit wat iemands seksuele voorkeur is. Maar misschien ligt dat voor een ander weer anders.

Hier eentje die niet kan slapen! Man snurkt zachtjes de uren weg (hindert mij trouwens niet) maar ik ben er maar weer uitgegaan. Dan maar weer even rammelen op het forum. Woef zegt, hee, leuk, gaan we naar buiten? Ja is hij bedonderd, alsof ik midden in de nacht in de polder ga wandelen, dan zie ik geen hand voor ogen.

Morgen drink ik weer niet, of eigenlijk is dat straks. En ik denk dat jullie meedoen.

[water]

per ongeluk

[water]

en nog een keer... je probeert eens wat he

[Anna]

Beste Joann, welkom terug. Ik ben erg blij en opgelucht te lezen dat het nu goed met je gaat.

Het spijt me voor je, dat je zo diep moest gaan om uiteindelijk de weg naar boven te kunnen vinden, en het vertrouwen dat boven die put toch de zon schijnt, en er een blauwe hemel wacht.
Wat mij raakt in je verhaal is de zin waarin je schrijft dat je voor je afscheid in oktober wel van de ellende af wilde die drinken met zich meebrengt, maar er niets voor wilde doen of laten. Want - en dit klinkt misschien hard - dat was precies het gevoel dat jij mij in die tijd gaf. Ook ik heb vaak genoeg hier, en ook aan jou, geschreven dat stoppen alleen het begin is, maar ik denk dat je nog niet zo ver was dat je dat kon zien en ook begrijpen.

Ik ben blij dat je de hulp hebt gevonden die je nodig hebt, en een manier die voor jou werkt. En als het daarvoor nodig was om af te dalen tot de diepste wanhoop, dan heeft dat je toch iets goeds gebracht. Heel veel sterkte op je weg, en ik hoop dat je nog heel lang door mag gaan met leren.

[An]

joann: ja zo is het en zo gaat het helemaal. ... door het dal van diepe duisternis.... ging je. Ik kan dan alleen maar denken, wat een eenzame strijd heb je moeten leveren. Een grotere eenzaamheid bestaat er niet. ... een dieper dal is er niet. Je geest is sterk, heeft levensdrang, daarom ben je er weer. Je hebt een opdracht hier. Ik hoop dat je die nog verder met ons wilt delen. Aan oppervlakkigheid hebben we niks. Wat jij mee hebt gemaakt, maak ik nog steeds mee, velen met mij. We willen eruit komen en zolang we blijven praten komen we er ook uit.
Wanneer we gaan zwijgen, dan zitten we op ons dieptepunt. Het leven heeft dan geen woorden meer, we kunnen niet meer, tam, mak, neergeslagen door alles. Wie begrijpt dat nog. Termen als 'pak je op', 'doe je best', '24 uur', allemaal waar, maar hoe doe je het, wanneer is het moment.
Joann, bedankt...... dit is het meest indrukwekkende bericht dat ik in al deze maanden op het forum heb gelezen.

[Soothe]

Pippi, ik stel het op prijs van je te vernemen, dat het goed met me gaat. Het zinnetje, vanwaar de ommezwaai bevreemdt mij een beetje! Wat is er mooier dan te vernemen , dat een mens een ommezwaai maakt. Op een Forum als dit lijkt het maken van een ommezwaai mij een vreugdevolle aangelegenheid! Het geeft weer eens aan dat sommigen uit het moeras omhoog kunnen kruipen.

Een ieder doet het op zijn eigen wijze! Wat ik wil is de drank en alles wat ermee samenhangt los te laten.
Ik wil er niet van de rest van mijn leven in blijven hangen, dus dit is het aangewezen moment!
Ik zeg niet dat ik het Forum vaarwel zeg, maar evenals Kaia, breng ik mijn postings iets terug.

Ik heb genoeg gedronken en wil er definiitief een punt achter te zetten. Nu de mist in het koppie is opgetrokken, komen er zoveel aangename zaken de revue passeren, het zou zonde zijn daar niet in mee te gaan.

Dit is het zo'n beetje. Pippi, het ga je goed, en tracht de drank uit je bestaan te houden.

Groetje van Soothe.

[An]

Ja Soothe: 'al het geluk '

[An]

Pippi: hier zit er nog zo een. PMS is een ramp. Een complete ramp.