Toch maar de stap nemen..

[NickyLJ80]

Een kleine twee jaar verder inmiddels, maar succesvol gestopt...absoluut niet. Inmiddels zit ik weer op een ´dieptepunt` en heb opnieuw het besef dat dit niet langer kan zo. 

Om mij heen zijn nu mensen die operaties nodig hebben als gevolg van alcoholmisbruik en het zet het me aan het denken. Het is ineens met je neus op de feiten gedrukt worden: dat is mijn toekomst! Maar die toekomst wil ik niet. Ik wil niet al die risico´s op nare ziektes. Ik wil gewoon gezond zijn en mezelf niet ondermijnen daarin.

 

En toen heb ik de huisarts gebeld met het verzoek om Refusal. Krijg ik niet zonder gesprek (logisch), maar de beste man is (net als ik) op vakantie. Vrijdag 5 augustus moet ik op het spreekuur komen en dan krijg ik Refusal voorgeschreven. Ik vind het een hele stap, weet ook niet of dit de oplossing is, maar het lijkt me eigenlijk de beste optie op dit moment. 

ik kan heel goed niet drinken, wanneer dat ook niet 'toegestaan' is. Tijdens zwangerschap, geen drup. Als ik nog moet rijden, geen drup. Daarom denk ik dat Refusal misschien helpt. Het kán immers niet meer, dus tja..dan ook maar niet doen. En natuurlijk baal ik van mezelf dat ik die discipline zelf niet kan opbrengen, maar ja...daar moet ik even overheen stappen. Heb bewezen niet die drang te kunnen weerstaan dus tja, het is niet anders.

 

Jammer vind ik wel dat de huisarts pas over drie weken tijd heeft (vakantie). Dat maakt wel dat ik even denk...ga maar los..maar dat stemmetje wil ik eigenlijk gaan negeren. 

Vanaf morgen niets meer....en dan verder.

[Momentum]

Welkom terug.

[Gast]

Nicky, welkom terug. Jammer dat het je niet lukt om droog te blijven, maar natuurlijk goed dat je het weer oppakt.

Het is mij ook niet in één keer gelukt; velen niet denk ik.

 

Een aantal jaren geleden heb ik vijf maanden Antabus gebruikt, dat hetzelfde stofje bevat als Refusal. Ik dronk toen inderdaad niet meer en twijfelde daar niet over. Voor mij was het angst die me niet meer deed drinken. Om mijn huwelijksdag te vieren, ben ik toen "even" gestopt. Want een paar glaasjes op zo'n speciale gelegenheid kon toch wel...   . Ik denk nu dat ik het veel langer had moeten gebruiken én aan mezelf had moeten werken. Dat laatste heb ik helemaal niet gedaan.

 

Met de internetbehandeling heb ik wat inzicht in mezelf gekregen. Ik ben erg actief geweest op het forum en ben hier elke dag nog wel eventjes. Daarnaast heb ik een zelfhulpgroep en ontmoet daarnaast ook regelmatig lotgenoten. Ik reageer daarmee op jouw zinnetje "En natuurlijk baal ik van mezelf dat ik die discipline zelf niet kan opbrengen, maar ja...daar moet ik even overheen stappen." Ik kan het ook niet zelf, niet alleen. Maar met lotgenoten om mij heen via forum, meetings en andere contacten, red ik het goed. En het is vaak nog gezellig ook. Voor mijzelf ben ik ervan overtuigd, dat ik met grote regelmaat moet "werken" aan mijn verslaving. En aan alles waar ik voorheen alcohol overheen goot. Maar...het is het meer dan waard!

 

Veel succes Nicky!

[lady jane]

welkom terug Nicky.

Het lijkt alsof je de vakantie van de huisarts

een beetje als achterdeurtje gebruikt?

Een maand standvastig blijven nu kan best

een lange maand worden.

Je zou ook met een verslavingsarts contact

op kunnen nemen of er een tussentijdse oplossing

mogelijk is misschien.

Nu ben je sorry, zaak om safe te blijven. Zet m op meis!

[Gast]

O ja, in de twee jaar dat je weg bent geweest hier heeft iemand (Luna) een presentatie over verslaving gevonden, die meerderen hier nuttig vinden.

Het is een presentatie van 35 minuten en ik vind het de moeite waard. Op het forum staat het ergens onder "Presentatie...". Je kunt het ook op www.youtube.com  vinden als je daar intikt "Els Noorlander".

[kruidenthee67]

Welkom terug Nicky,

 

Goed dat je het weer oppakt.

Ik heb niks toe te voegen aan vorige sprekers,

wens je vooral succes

en sterkte in je 'wachtmaand',

hoop dat het je lukt dat deurtje dicht te maken.

[NickyLJ80]

Dank jullie wel voor het warme welkom!

 

@MijnGerrit: dank je wel voor de tip over het filmpje. Ik ga hem zeker even kijken binnenkort.

 

@Jane: ik ben ook bang voor de gedachte "ach, over een maand is het over dus neem het er nu maar van". Dat wil ik niet. Maar ik zie het ook niet zitten om nu een nieuwe arts te raadplegen die me wel wat zou kunnen voorschrijven. Ik heb veel vertrouwen in mijn eigen huisarts en ik wacht daar liever op.

 

Daarbij is het bijna vakantie. Ik haal straks mijn dochter op uit school en vanmiddag gaan we samen lekker een paar dagen weg.

Ik heb zojuist de vakantieboodschappen in huis gehaald. In principe heb ik alles mee, dus zou ik geen supermarkt meer in hoeven. En dat betekent dat ik dus ook geen alcohol heb gekocht. De wijn stond op het lijstje, maar heb ik gewoon doorgestreept en niet gekocht. Het streven is dus ook om tot en met woensdag niets te drinken. Natuurlijk kan ik duizend excuses verzinnen wanneer ik daar ben, want ook daar zijn winkels in de omgeving, maar dan moet ik er echt voor op pad. Door het niet mee te nemen, heb ik alvast een eerste stap in de goede richting gedaan. En we gaan het zien hoe het loopt. In elk geval: vandaag drink ik niet!

 

Ik wil trouwens ook aan de huisarts vragen of er een onderzoek naar eventuele "schade" kan worden gedaan. Gewoon eens de leverfuncties na laten kijken (en misschien wel meerdere dingen?) Ik weet eigenlijk niet of dat standaard gebeurd bij het voorschrijven van Refusal, maar ik wil het in ieder geval zelf wel even vragen. Dat moet dus op het niet-vergeten-lijstje.

 

Zoals gezegd, ben ik even een paar dagen de hort op en zal ik alleen mobiel kunnen forummen. Om te lezen is dat goed te doen, maar of typen ook echt lukt weet ik niet. Ik probeer hier gewoon regelmatig te komen.

[NickyLJ80]

Ik zit heerlijk in mijn vakantiehuisje. Dochter ligt lekker te slapen inmiddels. En ik heb een halve liter fles kraanwater naast me staan. Die klok ik nog eventjes leeg en dan duik ik ook lekker mijn bed in. Dag één zit erop! Ik voel me goed en morgenochtend waarschijnlijk nog beter (vanwege een wakker hoofd en een trots gevoel).

[Gast]

Klink goed Nicky. Welterusten voor straks en een fijne periode. Hoe lang zit je daar?

[smart]

Goed van je!!!

[Bob]

Ik heb een leestip voor je: “Alcohol onder controle, zelfhulpgids voor het matigen van je alcoholgebruik” van William R. Miller en Ricardo F. Muñoz uit 2008 (oorspronkelijk: Controlling your drinking: Tools to make moderation work for you, 2004). Een aanrader voor iedereen die zelf aan de slag wil.

[kruidenthee67]

Goed gedaan!

Hou vol...

[NickyLJ80]

Zo...deze dag ook weer doorgekomen, maar wel met een duiveltje in mijn hoofd zeg. Op dag twee begint de ellende dus al. 

 

Steeds zo ineens de gedachten:

- ach...vanavond twee glaasjes kan toch wel, het is vakantie! (yeah right, alsof ik ooit twee glazen drink)

- ik kan natuurlijk ook gewoon overstappen op bijvoorbeeld Jillz, daar wordt ik niet zo dronken van

- misschien toch liever geen Refusal, want af en toe moet toch gewoon kunnen. 

En dat allemaal op de gekste momenten, als je er helemaal niet mee bezig bent. Gewoon ineens, uit het niets.

 

Ik kan dus wel zeggen, dat ik héél blij ben dat ik niets heb meegenomen op vakantie, want ik had er met de grootste waarschijnlijkheid niet vanaf kunnen blijven. Ik klets, ik weet wel zeker dat ik zou hebben gedronken. En nu zit ik met een glaasje cola light (oké oké...plus een stuk of vijf crackers) achter de pc i.p.v. met een volgegoten lijf vol wijn. En ik ben blij, heel erg blij, dat deze dag weer nul op de teller staat.

 

Ik heb net de presentatie van Els Noorlander bekeken en dat is dus één "feest der herkenning". De triggers, de terugval, steeds meer, steeds vaker. Ook het goed praten...ik functioneer toch nog? Ik doe mijn huishouden, werk, verzorg mijn kind en heb nog nooit een dag verzuimd. Tuurlijk doe ik dat, maar vraag niet hoe. Want wat kost het herstel van die avonden drinken een tijd zeg. Natuurlijk breng ik mijn kind op tijd naar school, haal ik de boodschappen, stofzuig en was. In een razend tempo zelfs, zodat ik nog een uur of twee lamlendig op de bank kan liggen tot ik haar weer van school kan halen. Zet zekerheidshalve wekkers want stel je voor, je verslapen om drie uur 's middags! Daarna door naar de zwemles, eten koken, spul voor morgen weer klaar zetten, kind in bad en naar bed en dan...dan ben ik toe aan het volgende avondje met wijn. Soms ook niet, omdat ik nog op mijn tandvlees loop van de dag ervoor, maar meer dan twee dagen zit er nooit tussen. En dan de ochtend..hoofd vol watten, alles op de automatische piloot, nog maar wat koffie, extra pepermunt voor onderweg en hopen dat niemand te dichtbij komt. Die schaamte, die vind ik ook zó erg. En dan de stellige gedachte "ik drink nooit meer" (die halverwege de middag vaak dan al gelijk een stuk minder stellig is). 

 

Ik tik dit even uit, vooral voor mezelf om af en toe eens terug te lezen. Ik moet me blijven beseffen dat ik verslaafd ben en helemaal niet "normaal" functioneer alhoewel dat voor de buitenwereld misschien best zo lijkt. Het mezelf blijven beseffen dat ik echt een leukere moeder ben zonder drank. Een betrouwbaarder mens wordt. Iemand zonder schaamte over haar eigen gedrag. Een gelukkig mens.

 

Ik wil nog even bedanken voor de tips en de reacties die ik krijg. Ik heb er veel aan. Het is leuk om ook te zien dat je gelezen wordt, ook al doe ik dit natuurlijk vooral voor mezelf. Ik heb "angst" (het is niet echt angst, maar ik heb er geen ander woord voor) hoe ik de weken door ga komen tot mijn afspraak bij de huisarts. Ik wil toch echt ook in eerste instantie laten zien dat ik zelf de eerste stap al heb gezet door al een paar weken niet gedronken te hebben. Maar op dag twee al wéér die duiveltjes in mijn hoofd, maken we ook wat onzeker. 

 

Aan de andere kant: vandaag heb ik die duiveltjes uit mijn hoofd verbannen, dus de eerste stap is gezet.

 

En laat ik op die manier mijn posting met een positieve gedachte afsluiten. Ik ga nuchter naar bed, dag twee zit erop!

Ik meld me morgen vast wel weer, ik merk dat ik het toch prettig vind om zo even in het wilde weg mijn gedachten eruit te typen.

 

Fijne avond nog iedereen

[Gast]

Hm. Als jouw bericht "zo even in het wilde weg" geschreven is, dan vraag ik me af hoe het eruit zou zien als je er je best op zou doen.

Ik vind het eigenlijk erg helder zo. Dat teruglezen heb ik bij mezelf ook een paar keer gedaan, als er rare ideeën in mijn hoofd speelden. Mij heeft dat goed geholpen.

 

Op dag twee "duiveltjes" in je hoofd. Ik denk dat die juist in het begin behoorlijk kunnen opspelen. Hoe vaker je ze kunt negeren, hoe minder last je ervan gaat krijgen. Althans, dat verwacht ik als ik naga hoe het bij mij is gelopen.

 

Mooie Nicky, op naar dag 3!

[Bob]

Misschien een tip. Probeer het eens... je duiveltje als een ander zien, herkennen en toespreken. Zo van: "He, ben je daar weer? Ja ik ken je zo langzamerhand wel een beetje, maar ik wil nu even niet naar je luisteren. Ga maar even buiten zitten. Misschien kunnen we het later wel bespreken." En dan bewust eerst iets anders doen. Een lekkere kop thee pakken, je gedachten op papier zetten, zo iets.

Wat mij ook heeft geholpen met stoppen en nog steeds helpt is het besluit formuleren als een voldongen feit, zo van "wat ben ik blij dat ik daar nu van af ben." Die constatering vervangt dan de voortdurende twijfel en noodzaak tot herbevestiging van het genomen besluit. En natuurlijk ga je over een tijdje samen met je huisarts het langere-termijn traject in, maar intussen is jouw beginstap al gemaakt en kun je de ervaring daarmee bij de eerste gesprekken inbrengen.

Succes en hou zo vol!

10 juli 2016 bewerkt door Bob

[NickyLJ80]

Het duiveltje heb ik net even hardhandig buiten de deur gezet, ik werd een beetje moe van hem. Hele dag zeurend aanwezig en dan nog de vuurdoop...ik moest toch even een boodschap halen (te weinig brood voor deze vakantie) dus de supermarkt in om zes uur. Gevaarlijk, maar daar was ik me wel heel goed van bewust. Ik heb mijn dochter brood laten zoeken, heb ook nog een zakje borrelnootjes in de mand gemikt, heb even mijn tong uitgestoken naar het wijnschap en ben zonder alcohol de supermarkt uitgelopen. 

 

Nu de avond is gevallen en het in en rondom het vakantiehuisje in een oase van rust is veranderd, begint het weer te kriebelen. Woensdag ben ik weer thuis, zal ik dan toch niet weer wat gaan halen? Begin alweer allerhande excuses uit de kast te trekken. Ik ben in mijn hoofd al helemaal bezig met een plan de campagne om te kunnen gaan drinken.

 

Wat gebeurde er: ik dacht, als ik me nou aanmeld op de site minderdrinken bijvoorbeeld, dan kan ik daar invullen dat ik ga minderen in zes weken, dan heb ik wel een plan, ben ik er serieus mee bezig, kan ik dat bespreken met de huisarts en zo naar een algeheel stoppen poging toewerken. Met als afsluiting dan bijvoorbeeld die Refusal. Dat is wel een goed idee, want dan kan ik dus gewoon woensdag lekker even wat drinken en misschien van het weekend en ....... en toen schrok ik zó van mezelf!

 

Waarom doe ik dit? 

Waar ben ik nou in hemelsnaam mee bezig?

Wat maakt nou dat ik een heel plan aan het verzinnen ben om aanstaande woensdag te kunnen gaan drinken? 

Wie probeer ik nou eigenlijk voor de gek te houden?

Wil ik nou serieus de huisarts gaan betrekken in een plan de campagne om te kunnen blijven drínken in plaats van te stoppen?

 

Wat een bizar iets is deze verslaving, want hoe lang ik ook mijn best heb gedaan om dat min of meer te ontkennen, na het typen van bovenstaande lijkt me de conclusie duidelijk. Ik ben wel geschrokken. Ben er zelfs een beetje verdrietig om voel ik. Dat komt denk ik ook, omdat ik me langzaamaan begin te realiseren wat een lange weg ik te gaan heb nog.

 

Het besef is er zéker ook nog niet volledig en dat vind ik riskant. Ik heb het nu herkend, maar hoeveel van deze gedachten herken ik nog niet? Ik ben bang om weer de fout in te gaan merk ik. Het is echt een angstig gevoel wat me ineens bekruipt. 

 

Het moge duidelijk zijn dat ik mijn ruwweg in mijn hoofd uitgeschreven plan de campagne in een denkbeeldige prullenbak heb gegooid. Daarvoor in de plaats is een onbestemd gevoel terug gekomen. Hoe moet dat nou woensdagavond, een groot risicomoment aankomende week. 

 

Ik heb besloten om het even te parkeren voorlopig. Nu is nu en het is nog lang geen woensdag. Voorlopig kan ik vandaag dag drie op de teller zetten met een prachtige nul, terwijl ik ook vandaag een moeilijk moment heb weten te trotseren. Het is lang geleden dat ik drie dagen achtereen geen alcohol gedronken heb. 

 

@Bob: ik heb het duiveltje wellicht niet hardop toegesproken, maar het wel even buiten mezelf geparkeerd. Vandaag hielp dat, dus dank voor je tip. Ook je leestip vergeet ik niet, maar daar ga ik thuis even verder naar zoeken (bibliotheek). 

 

@Etty: ook jouw leestips neem ik mee, alhoewel ik me meen te herinneren dat ik het boek van Jan Geurtz gelezen heb om van mijn rookverslaving af te komen. Ik was destijds nog in de keurige veronderstelling dat ik hé-le-máál geen alcoholprobleem had (duhuh), maar wellicht is het de moeite waard om het boek ook nog eens te lezen. Een boek lezen kan nooit kwaad immers.

 

@MijnGerrit: dank voor je dagelijkse dosis tekst op mijn draadje. Ik lees je graag.

 

Iedereen is erg behulpzaam, niet alleen in "mijn" draadje, maar ik lees me helemaal suf in alle andere draadjes. Veel herkenning en tips en toch een steun tijdens moeilijke momenten.

 

Ik ga nu mijn bed opzoeken, nog even verder in een spannend boek. Ik meld me morgen weer, want dit van me af schrijven is op dit moment iets dat me goed doet en me helpt. 

 

Een ieder een fijne avond en goede nacht gewenst.

[lady jane]

het belangrijkste voor nu

lijkt me even dag per dag

die 0 vast te houden Nicky.

ook al lijkt het misschien niet zo

je bent erg goed bezig;

je bent je bewust en durft het onder

ogen te zien hoe dun de lijn nog is

tussen jou en die eerste. Maar een dunne

lijn kan toch heel sterk zijn. En dat proef ik

ook in je verhaal.

10 juli 2016 bewerkt door lady jane

[Gast]

Werk in uitvoering! De planken vliegen hier om je oren en als je niet oplet, maak je een een smal over een cementemmer.

Zo leest het. Ik vind het mooi, hoewel jij dat nu nog niet ziet. Je gaat goed Nicky.

 

Je bent wat verdrietig, schrijf je. Dat is helemaal niet nodig. Weet je hoe goed je bezig bent? Je kunt ook proberen blij te zijn dat je dit allemaal ziet en voelt en doorheen komt. Hoe onbestemd of rot je je ook voelt soms.

 

Je realiseert je dat je nog een lange weg hebt te gaan. Dat is inderdaad werken, soms hard werken. Maar ontzettend mooi dat je dat als perspectief hebt. Beter toch dan de halve dag beneveld zijn?

 

Morgen weer een dag. Succes. Dag voor dag.

[kruidenthee67]

Hoi Nicky,

 

Ja bizar...die woorden heb ik afgelopen weken ook gebruikt.

Negeren, bagatelliseren...jij maakt het allemaal zo goed zichtbaar in je schrijfsels.

Laat dat je helpen. En de wijze woorden hierboven.

 

Je bent kei-goed bezig. 

Probeer het vol te houden, die eerste niet te nemen.

 

Zet 'm op!

[NickyLJ80]

En daar zijn we weer, een paar maanden verder....

Voor wie het weten wil, de vakantie vorig jaar ben ik alcoholloos doorgekomen,we hebben echt een heerlijke tijd gehad. Afspraak met de huisarts gehad en Refusal gekregen en gebruikt. Het is heel lange tijd heel goed gegaan. En de reservering in mijn woorden is al duidelijk denk ik. Het is nog niet helemaal mis nu, maar ik ga hard de verkeerde kant op helaas. En ik zie het gebeuren....

En nu heb ik behoefte om te schrijven. En dat wordt me geadviseerd ook. En het lukt maar niet. 

Ik kom weer terug bij het forum, met nog steeds een alcoholprobleem, maar vooral met de behoefte om te schrijven. Dat lukte hier. Ik kon hier mijn zinnen typen en kreeg soms eens een reactie, een tip, een hart onder de riem, een schop onder de kont en soms ook niks. 

Ik ben sinds de laatste schrijfsels druk bezig geweest met mijn alcoholverslaving onder controle krijgen, maar eigenlijk was het meer het blokkeren van het gebruik door middel van Refusal. Dat werkte als een tierelier natuurlijk, maar nu weet ik, dat er "redenen" zijn voor mijn alcoholgebruik. En die komen hard naar binnen zonder verdoving mag ik wel zeggen. Het is een hele goede stap geweest om te starten met Refusal, het maakte mijn leven alcoholloos en beter te "leven". Maar eigenlijk is dat achteraf dus maar schijn geweest.

Ik ben afgelopen mei volledig ingestort op mijn werk. Ik kón niet meer en huilde tranen met tuiten op de werkvloer, net na mijn vakantie. Werkgever heeft me naar de huisarts gestuurd en inmiddels, een paar maanden verder, ben ik burn out verklaard. Nu start ik binnenkort met therapie en moet ik daarnaast, als de therapie is gevorderd, ook een cursus mindfulness gaan volgen. Ik hoop in de tussentijd voorzichtig aan te kunnen starten met werk weer (want van al dat thuis zitten worden we écht niet heel veel rustiger hoor, het is wel rustig genoeg op een gegeven moment...)

Maar jeetje, ik zie er naar uit en tegenop, hoe dubbel dat ook is. Ik ben angstig, weet niet zo goed wat ik kan verwachten en ik ben ook erg bang voor de gevolgen. Ik vrees voor de gevolgen van de therapie. Ik ban bang dat mijn relatie eindi. gt, die voelt nu al niet zo best en ik denk dat ik alles bedek met de mantel der liefde/hoop (of de droomwereld van alcohol)/.

Ik moest van de doktoren een dagboek bij gaan houden, maar dat schrijven in een schriftje lukt me gewoon niet zo. Ik heb "het moment" nodig, en toch ook de gelegenheid. Daarom schrijf ik ook maar even hier van me af. Ik vond het heerlijk om hier zo af en toe mijn schrijfsels te doen en het blijft roepen denk ik dan...

Ik heb nu een glas wijn naast me staan. En nee dat is niet nodig geweest. Maar het zijn ook geen flessen gelukkig. En toch zie ik het risico in... Ik hád niet meer een actief alcoholprobleem, maar ik moet er heel sterk voor gaan waken dat ik die niet alsnog creëer nu. En om eerlijk te zijn...ik ben al behoorlijk over de grens gegaan twee keer.

En daarom is het glas dat ik nu drink er eigenlijk 1 te veel. Ik realiseer het me, maar ik weet gewoon simpelweg even niet hoe ik hem kan weerstaan.

Stom, want ik weet inmiddels dondersgoed dat er andere opties zijn!

 

 

 

[smart]

Nicky: altijd goed hier terug te keren.

Maar kom vaker. Ik adviseer je dat. Je proces wordt dan meer helder. Er lijkt veel meer achter je a gebruik te zitten. In feite niets nieuws. Lees mee hier. Zoek verbinding. Op een of andere wijze mis ik dat in wat je schrijft. Zoals je al zegt: roepen....

Tast dieper en wees niet bang! Je bent niet de enige en niet alleen...

Hoe oud ben je? Rare vraag? Vertel wat meer.

En... Morgen spijt....

Hoeveel ben jij waard? Wat maakt dat je zo terugvalt?

Veel water drinken. Morgen op het dag pact hier? Laat je helpen en steunen door lotgenoten! En ik hoop je vaker te lezen! Delen!!

Good luck!

 

[kruidenthee67]

Hoi Nicky,

Welkom terug.

Poe....veel herkenning in je proces.

Ik heb ook lang lopen modderen. Stoppen, uitglijden, ontkennen...vermoeiend proces.

Wat mij opvalt in je bericht is 'angst'...angst  om....bang. Angst is een slechte raadgever, maar niet zomaar weg. Angst doet je vluchten of verlammen. 

 

Ik denk dat het goed is dat je onderliggende problematiek aan gaat pakken. Voor mij fungeerde alcohol als een soort van zelfmedicatie. 

Wat voor therapie ga je krijgen? Zijn het mensen die ook bekend zijn met verslavingsproblematiek?

 

Schrijven kan zo helpen! Vind je manier...hier op forum, schriftje, een document op de computer, maakt niet uit. Doe het op jouw manier. Ga door de weerstand heen, want ook die weerstand om te schrijven komt voort uit 'angst'. 

 

Verder ga ik sinds een aantal maanden naar een AA groep...de herkenning en het live contact is voor mij belangrijk. Ook de onderliggende problematieken waren een eye-opener voor mij.

 

Nicky, het is geen makkelijk proces. Je komt veel tegen, leuk en niet leuk. En ook in je relatie zal er best wat gebeuren.

Het valt of staat met niet drinken. Dat is mij heel erg duidelijk geworden. 

 

Ik wens je heel veel sterkte en succes.

 

Blijf hier maar veel komen en schrijven.

Jij bent het waard.

 

 

 

 

 

[huttula]

Goed dat je terug bent.

Achter elke verslaving zit een verhaal.

Verslaafd worden doe je niet zomaar.

Succes en sterkte

[Lika]

Welkom van mij ook. Aangemeld bij het dagpact: go girl!

Ik herken veel in wat je schrijft. Mij helpt op het moment het bijhouden van een bullet journal erg. Ik maak er geen kunstwerk van, maar het is mijn agenda en dagboek in één. Ook de waardevolle ervaringen noteer ik daar kort. Dat teruglezend maakt dat ik zie dat er veel meer is dan ik op slechte momenten denk.

succes!

[kruidenthee67]

O, wat leuk Lika! Dat doen mijn dametjes hier ook...dat zijn wel kunstwerkjes! De mijne ligt te wachten haha!

Ik schrijf elke ochtend drie pagina's...meteen als ik wakker ben....alles wat in me opkomt...schrijven tot de drie pagina's vol zijn. Dat ervaar ik als een zeer prettig begin van de dag. En ik heb een boekje wat ik meesleep naar gesprekken waar ik de belangrijke dingen in schrijf, om niet te vergeten...ook als voorbereiding....of als ik een heftig moment (bv boosheid) ervaar, schrijven hoe en wat.

Overigens lees ik die ochtendpagina's niet terug...dat is echt schrijven, dicht en de dag beginnen....

'Wie schrijft die blijft'