Hi, ik heet Sika en ben al honderd keer gestopt #wanhopig

[Sika]

Hoi,

ik ben Sika, 47, volgens de criteria een alcoholist, en ik ben al honderd keer gestopt met alcohol.

Ik drink ongeveer een liter wijn per dag, maakt me niet uit welke, met uitschieters naar 4 liter. Ik kan me minstens twee keer per week niet meer herinneren wat er de avond ervoor gebeurd is en word meerdere keren per week 's nachts wakker met hartkloppingen, een pijnlijke lever en spijt. Paracetamol voor de katers is niet aan te slepen. Ik heb artrose en maagzweren; beiden doen het niet goed op alcohol. Mijn gezicht is rood en opgeblazen, terwijl ik best een leuk -nog redelijk jong- koppie heb, maar die holt inmiddels van me af. Mijn gezinsleden staan altijd op scherp als ik veel alcohol achter de kiezen heb, want dan krijg ik een scherpe tong en ga ik soms op oorlogspad. Ik heb wel eens een wijnglas naar mijn man gegooid, die vervolgens gehecht moest worden. Ik kan er nog steeds om janken. Het aantal gênante pijnlijke voorvallen is nietn te tellen, om over spijt, schaamte en schuldgevoel nog maar niet te spreken. Ik schaam me dood en durf er met niemand over praten. Vooral niet omdat ik dan misschien wel "geadviseerd" word om te stoppen met drinken, mensen die me extra in de gaten gaan houden en me er op gaan wijzen, en ik heb nul vertrouwen in mezelf of ik wel kán stoppen of ik eigenlijk wel wíl stoppen (intrinsiek), zeker gezien alle keren dat ik gefaald heb. 

Ik heb een baan met veel fysiek werk, waarvoor ik ook regelmatig op fitheid getest word door middel van sporttesten. Daardoor hield ik mijn alcoholconsumptie vóór het coronatijdperk nog redelijk in de hand. Doordeweeks lukt het om het bij niet tot max 4 wijntjes te houden, maar in het weekend volgden dan wel twee binge-partijen zonder herinnering achteraf. Gemiddeld zat ik toen op 25 tot 35 wijntjes per week (en mijn wijntje bestaat uit ongeveer 2 units.. nogal grote glazen), toen al een zware alcoholist, maar sinds het coronatijdperk zit ik inmiddels op ongeveer 50 a 60 eenheden. Ik sport veel, eet heel gezond en wil geen troep in of aan mijn lijf en toch vergiftig ik mijn lichaam en geest dagelijks. Vreemd genoeg heb ik wel een extreem goede conditie en kan ik me makkelijk meten met mensen die 20 jaar jonger zijn. Ook cognitief blijf ik sterk, ook als ik een zware kater heb. Mijn credo is "bij nacht een man, bij dag een man". Ik functioneer goed op mijn werk: kan scherpe dialogen aangaan, empathische slechtnieuwsgesprekken voeren, gestructureerde vergaderingen voorzitten. Mijn werk is dus niet echt een stok achter de deur. Wel maak ik me veel zorgen over de lange termijn gevolgen, als kanker en geheugenproblemen, maar dat duw ik weg. 

Ik ben een paar keer gestopt met refusal, met een slap excuus naar mijn huisarts (zogenaamd omdat ik wilde meedoen aan een stopactie), maar refusal heeft een wisselwerking op andere medicatie. Toen ik een spoedoperatie had, had de hele medische staf een grote uitdaging aan mij, omdat refusal bijna niet samen gaat met narcose-middelen en pijnstillers. Los van de andere bijwerkingen als misselijkheid genoeg reden om daar niet meer aan te beginnen.
Daarnaast ben ik een legio keren gestopt met diverse zelfhulpboeken, ikpas en I am Sober. Periodes variërend van een dag, tot 5 maanden. Ik voelde me, met name in de langere perioden, fysiek fantastisch. Ik sportte veel, was veel buiten, en had opeens mega veel tijd over. Ook het feit dat ik mezelf had beloofd om nooit meer een druppel te drinken, hielp erg. Ik hoefde er gewoon niet meer over na te denken en de gedachte aan alcohol kon ik dan ook makkelijk wegduwen, want drinken was immers geen optie meer. 

Het ging vooral steeds weer fout bij gezelligheidsborrels. Lekker een bbq of een borrel met vrienden in de tuin, bootje varen met een picknickmand met wijn, naar het strand zonsondergang kijken met een paar roseetjes. Ik ben nogal een gezelligheidsdier en ben minstens een paar keer per week in zo'n setting, met vrienden die allemaal (veel) drinken. In de langere perioden dat ik was gestopt met alcohol, zag ik ook bijna geen mensen meer, omdat ik de borrels liever uit de weg ging. Om de kat niet op het spek te binden, maar ook omdat mijn vrienden allemaal drinken en ik het gewauwel dat later op de avond ontstaat vermoeiend vond. Maar man, wat miste ik het! Alle gekkigheid, de mooie gesprekken doordat remmingen wegvallen en iedereen kwetsbaar en open durft te zien, de gekke vraagspelletjes later op de avond, met elkaar dansen rond een vuurtje. Voor mij betekent stoppen met alcohol afscheid nemen van zulke momenten. En dat is dus ook gebleken in de keren dat ik meerdere maanden gestopt ben. Ik vind het sociaal gezien echt een aderlating. 

Psychologen zullen daar ongetwijfeld wat van vinden. Dat je je geluk en gezelligheid en uit jezelf moet halen enzo. Maar ik weet gewoon niet hoe. Wie herkent dit?

Vandaag is weer mijn "eerste dag". One day at the time. Ik hoop hier steun en support te vinden. Herkenning. En misschien dat ik zelf ook af en toe iemand een hart onder de riem kan steken.

18 mei 2020 bewerkt door Sika

[Anneflow]

@Sika Had ik je toch gemist... 

Wat jij hier opschrijft is heel open en eerlijk. Zelf heb ik nog niet echt veel last van black outs gehad maar ben mezelf echt wel tegengekomen en heeft me ook een vriendschap gekost. Was buiten mezelf leek het wel. Rare gewaarwording.. 

Ik hoop en weet bijna wel zeker dat je hier steun gaat vinden en dat mensen het herkennen. Het is voor mij ook voor het eerst dat ik me drie dagen geleden hier heb gemeld. Ik zag toen wel dat ik het in 2016 ook niet makkelijk heb gehad, aangezien dat mijn eerste aanmelding was. 

Succes en zet hem op! 

Liefs 

[Sika]

3 minuten geleden zei Anneflow:

@Sika Had ik je toch gemist... 

Wat jij hier opschrijft is heel open en eerlijk. Zelf heb ik nog niet echt veel last van black outs gehad maar ben mezelf echt wel tegengekomen en heeft me ook een vriendschap gekost. Was buiten mezelf leek het wel. Rare gewaarwording.. 

Ik hoop en weet bijna wel zeker dat je hier steun gaat vinden en dat mensen het herkennen. Het is voor mij ook voor het eerst dat ik me drie dagen geleden hier heb gemeld. Ik zag toen wel dat ik het in 2016 ook niet makkelijk heb gehad, aangezien dat mijn eerste aanmelding was. 

Succes en zet hem op! 

Liefs 

Dankjewel Anne. Het is de eerste keer dat ik het zo opschrijf. Een alcoholist heeft de neiging om alles te vergoelijken, maar het is wat het is. En dat is niet fraai. Alles op papier zetten en eerlijk over zijn is misschien wel de eerste stap naar de honder-en-eenste keer stoppen die wel een succes wordt ;-) We gaan er voor, fijn om je hier te volgen en elkaar te kunnen steunen <3 

[Sika]

2 minuten geleden zei Adri02:

@Sika, op dit forum zul je zeker veel herkenning vinden. Te veel drinken, schuldgevoel en spijt achteraf, honderd halfslachtige stoppogingen. Heel bekend allemaal.

Je schrijft dat het vooral steeds fout gaat bij de gezelligheidsborrels, en dat je die eigenlijk niet wilt missen. Op dat punt zul je een keuze moeten maken, en dat besef je je ook wel.

Maar je schrijft ook dat je sinds corona 2x zoveel bent gaan drinken. Dat is natuurlijk echt verontrustend, want ik kan me niet voorstellen dat je in de coronatijd de ene na de andere gezelligheidsborrel afloopt. Dat is dus niet sociaal drinken, maar gewoon stiekem zuipen, toch? Dat zou je echt niet moeten willen.

Ik lees niet echt een plan van aanpak. Wat wil je? Ik denk dat je zult moeten kiezen tussen doorgaan op de bekende weg, of 'gewoon' radicaal stoppen. Om te beginnen toch zeker een maandje of zes, om in die tijd te overdenken of je wilt doorgaan met jezelf kapot drinken omwille van die 'gezellige' feestjes met nepvrolijkheid. Of dat je kiest voor een gezond leven, zonder steeds die spijt, dat schuldgevoel, die katers en die verlopen kop. Aan jou de keus. En veel succes. 

 

Dankjewel voor je berichtje Adri.
Allereerst goed punt... social drinken in tijden van corona. Ik zal het uitleggen. De borrels gaan gewoon door, maar dan via Teams, Zoom of Skype, of op minimaal anderhalve meter (bijvoorbeeld met de buren vanaf de andere kant van de schutting, met vrienden vanaf bootjes, vrienden vanaf de andere kant van het water dat aan onze tuin grenst, etc). Juist omdat er geen morgenochtend is dat we weer vroeg op moeten, is het nu (al 9 weken) elke dag vrijdag. Vandaar.

Goed punt ook dat ik geen plan van aanpak heb. Je hebt gelijk. Dat duidt misschien ook wel mijn wanhoop aan. Ik weet het echt niet meer. Volgens mij moet ik eerst half dood neervallen met levercirrose voordat er iets gebeurt. Zo voelt het althans. Ik weet dat ik keuzes moet gaan maken. Dit voortzetten is gewoon struisvogelpolitiek. Ik zal er over gaan nadenken. Dankjewel voor je goede punten! 
 

[Bob]

1 uur geleden zei Sika:

Volgens mij moet ik eerst half dood neervallen met levercirrose voordat er iets gebeurt.

Ik heb zien gebeuren hoe bij iemand die ik tot die tijd als levensgenieter kende het effect van levercirrose ineens doorbrak. Zijn gezicht werd in een paar dagen tijd dik opgezwollen en geel verkleurd, hij wist zelf niet wat hem overkwam en ging "toch maar eens naar de dokter". Te laat, in zijn geval. Het was toen al onomkeerbaar, ongeneselijk. Een half jaar later, ruim voor zijn pensioen, is hij gestorven. 

Welkom op dit forum. Misschien toch maar niet te lang wachten met een serieus plan?

[PipiPunk]

@Sika

Hey hoi, ik herken wel veel in je verhaal, al ben ik zelf laatste jaren een eenzame drinker was.

De gezelligheids borrels met drinkende vrienden is typisch een verslavings groepje, is mijn ervaring en mening.

Je houdt elkaar verslaafd want daar voelt een verslaafde zich veilig en geaccepteerd..

Als jij echt zou kiezen om te breken met je verslaving en je vrienden willen of kunnen jou hierin niet steunen, dan zijn het voor jou gevaarlijke vrienden.

Ik ben ook tig keer gestopt via boeken,internet e.d.

Vorig jaar heb ik mij na detox oo laten nemen in een verslavings kliniek maar de behandeling niet afgemaakt.

Toch heeft deze opname mij de ogen geopend, ik ben tijdens en na de ooname naar AA meetings gegaan waar ik veel geleerd heb.

Nu ben ik vandaag weer 8 dagen droog onder begeleiding van een ambulante verslavings kliniek en hoop na de corona in een ambulante groep met mezelf aan het werk te gaan.

Heb je het boek " anonieme alcoholisten" wel es gelezen?

kan je via bol.com kopen of via aa nederland.nl

Ik begrijp je wanhoop en schaamte, ik heb ook echt vreselijke dingen gedaan onder invloed..

Door het praten met lotgenoten, bv bij AA of hulplijn ben ik nu bezig mijn schaamte te doorbreken, door tegen vrienden en sommige colega's te zeggen dat ik verslaafd ben en in herstel ben.

Hierdoor sta ik beter open voor terapie in de verslavingszorg.

Ik heb op dit moment zeer weinig vrienden, maar dat is dan maar zo.

Ik zet mijn herstel op nr.1 en vrienden komen later wel, andere vrienden die niet verslaafd zijn, die rekening met mij houden en mij accepteren zonder alcohol of andere middelen.

Ik zou je adviseren om hulp te zoeken bij een verslavingzorg, zoek info over verslavingszorg, ik bedoel niet afkick kliniek maar verslavings- behandel kliniek, kan vaak gewoon ambulant.

Ik wens je veel lef en kracht toe in je proces!!

 

 

[Lonster]

Welkom Sika! Wat een eerlijk verhaal. Aan zelfinzicht en zelfspot geen gebrek 

 

19 uur geleden zei Sika:

Volgens mij moet ik eerst half dood neervallen met levercirrose voordat er iets gebeurt.

Je hebt een negatieve motivatie. Want je vindt die borrels zo leuk. En iedereen zo gezellig en open. Je kunt nog goed functioneren. Stoppen met alcohol is wel een wens, maar ja.  Nu nog niet. Ook toen je eerder langere tijd gestopt was zag je vooral de positieve dingen van alcohol. 

 

20 uur geleden zei Sika:

Maar man, wat miste ik het!

Wat ik heb geleerd van mijn proces en van de zelfhulpboeken, is dat je een positieve motivatie nodig hebt. Dus niet de dingen die je niet wilt, maar uitkijken naar wat je wél wilt. Als je alcohol blijft verheerlijken en vergoeilijken, gaat het je niet lukken om daar mee te stoppen.

Lees het draadje van Maartje anders eens; zij schrijft zo mooi over haar proces naar een leven zonder alcohol. Of dat van Pelle. Zelf heb ik het nog niet goed in de vingers, het alcoholvrije leven, maar dat soort verhalen werken heel stimulerend.

[Sika]

20 uur geleden zei Bob:

Ik heb zien gebeuren hoe bij iemand die ik tot die tijd als levensgenieter kende het effect van levercirrose ineens doorbrak. Zijn gezicht werd in een paar dagen tijd dik opgezwollen en geel verkleurd, hij wist zelf niet wat hem overkwam en ging "toch maar eens naar de dokter". Te laat, in zijn geval. Het was toen al onomkeerbaar, ongeneselijk. Een half jaar later, ruim voor zijn pensioen, is hij gestorven. 

Welkom op dit forum. Misschien toch maar niet te lang wachten met een serieus plan?

Verschrikkelijk. Dat is ook mijn angst. Zulke verhalen helpen wel.. ik weet dat levercirrose lange tijd ongemerkt blijft.. dankjewel voor je bericht Bob. 
 

[Sika]

20 uur geleden zei PipiPunk:

@Sika

Hey hoi, ik herken wel veel in je verhaal, al ben ik zelf laatste jaren een eenzame drinker was.

De gezelligheids borrels met drinkende vrienden is typisch een verslavings groepje, is mijn ervaring en mening.

Je houdt elkaar verslaafd want daar voelt een verslaafde zich veilig en geaccepteerd..

Als jij echt zou kiezen om te breken met je verslaving en je vrienden willen of kunnen jou hierin niet steunen, dan zijn het voor jou gevaarlijke vrienden.

Ik ben ook tig keer gestopt via boeken,internet e.d.

Vorig jaar heb ik mij na detox oo laten nemen in een verslavings kliniek maar de behandeling niet afgemaakt.

Toch heeft deze opname mij de ogen geopend, ik ben tijdens en na de ooname naar AA meetings gegaan waar ik veel geleerd heb.

Nu ben ik vandaag weer 8 dagen droog onder begeleiding van een ambulante verslavings kliniek en hoop na de corona in een ambulante groep met mezelf aan het werk te gaan.

Heb je het boek " anonieme alcoholisten" wel es gelezen?

kan je via bol.com kopen of via aa nederland.nl

Ik begrijp je wanhoop en schaamte, ik heb ook echt vreselijke dingen gedaan onder invloed..

Door het praten met lotgenoten, bv bij AA of hulplijn ben ik nu bezig mijn schaamte te doorbreken, door tegen vrienden en sommige colega's te zeggen dat ik verslaafd ben en in herstel ben.

Hierdoor sta ik beter open voor terapie in de verslavingszorg.

Ik heb op dit moment zeer weinig vrienden, maar dat is dan maar zo.

Ik zet mijn herstel op nr.1 en vrienden komen later wel, andere vrienden die niet verslaafd zijn, die rekening met mij houden en mij accepteren zonder alcohol of andere middelen.

Ik zou je adviseren om hulp te zoeken bij een verslavingzorg, zoek info over verslavingszorg, ik bedoel niet afkick kliniek maar verslavings- behandel kliniek, kan vaak gewoon ambulant.

Ik wens je veel lef en kracht toe in je proces!!

 

 

Hoi Pipi, dankjewel voor je uitgebreide en begripvolle bericht. Dat doet me veel. Je noemt een verslavingsgroepje, maar ik heb niet 1 vriendengroep, maar vele, waaronder verschillende collega-groepen, hobby-groepen, schoolgroepen, burengroepen, festival-groepen, vrienden-van-vriendengroep, ga maar door. Ze staan los van elkaar, maar vrijwel iedereen drinkt (al zijn er natuurlijk verschillen in hoeveelheden en frequentie). Het mijden van deze groepen betekent het einde van mijn sociaal leven. En voor een sociaal dier als ik, is dat geen leven. Ik ben altijd al een sociaal dier geweest, ook als kind en dat ging prima zonder alcohol. Het is dus niet de alcohol die mij een sociaal dier maakt.
Waar ik dus het liefst naar toe wil is dat ik in deze groepen kan blijven, maar dan met een theetje of cola. Ik heb namelijk niet (meer) de illusie dat ik het gewoon bij twee drankjes houden.
Ik zal me verdiepen in de verslavingszorg, maar het zal anoniem moeten want een aantekening in mijn patiëntendossier betekent het einde van mijn carrière. En dat is zeker het begin van het einde.
Lieve dappere Pip, ik wens je heel veel moed  en kracht in jouw proces!

[Sika]

3 uur geleden zei Lonster:

Welkom Sika! Wat een eerlijk verhaal. Aan zelfinzicht en zelfspot geen gebrek 

 

Je hebt een negatieve motivatie. Want je vindt die borrels zo leuk. En iedereen zo gezellig en open. Je kunt nog goed functioneren. Stoppen met alcohol is wel een wens, maar ja.  Nu nog niet. Ook toen je eerder langere tijd gestopt was zag je vooral de positieve dingen van alcohol. 

 

Wat ik heb geleerd van mijn proces en van de zelfhulpboeken, is dat je een positieve motivatie nodig hebt. Dus niet de dingen die je niet wilt, maar uitkijken naar wat je wél wilt. Als je alcohol blijft verheerlijken en vergoeilijken, gaat het je niet lukken om daar mee te stoppen.

Lees het draadje van Maartje anders eens; zij schrijft zo mooi over haar proces naar een leven zonder alcohol. Of dat van Pelle. Zelf heb ik het nog niet goed in de vingers, het alcoholvrije leven, maar dat soort verhalen werken heel stimulerend.

Ja, daar heb ik niets aan toe te voegen, ik weet het. Je hebt helemaal gelijk.
Ik ga Maartje en Pelle eens opzoeken, dankje voor de tip. En dankjewel voor je bericht Lonster

[Sika]

1 uur geleden zei Cleo66:

Welkom @Sika bedankt voor je openhartige verhaal en ik sluit me aan bij lonster. Je verheerlijkt het alcoholgebruik.  Spreekt ook continue over "wijntjes " , verkleinen , verzachten.  Je mindset moet om . 

Succes 

I know. Nu nog "even" die knop vinden. Dankje voor je bericht Cleo

[PipiPunk]

@Sika

Ik snap t wat je zegt over je sociaal leven en vele groepen.. dat vind ik ook lastig dat alcohol praktisch overal gebruikt wordt.. hulp kan je zeker anoniem krijgen hoor.. zowiezo bij AA, maar ook bij vele verslavingszorg bieden de anonieme hulp aan, bv met chatten, anonieme opnames, anonieme hulplijnen etc..

Je hoeft ook niet de groepen te mijden, maar kan je bv iemand in vertrouwen nemen binnen een groep die jou kan steunen, dat je niet zo alleen bent met je schaamte, en geheimhouding.. in je sociale leven..

Ik hoop dat je anoniem hulp gaat vinden!

 

 

[Lika]

Welkom. Ik heb zoals Adri02 zegt de keuze gemaakt. Ik ga bijna niet meer naar borrels en gelegenheidsavondjes waar ik ook dol op was. Dat is dus anders. Ik vind daar niet meer wat ik vond. Erger me ook aan gewauwel en ben op een gegeven moment wel klaar. 

Maar... er is veel voor in de plaats gekomen! Ander contact met mensen. Ik doe meer als we elkaar zien. We gaan naar de film, wandelen. Heel waardevol (en ik herinner me alles nog), meer aandacht voor de dingen om me heen, vrijheid vooral.

en er is veel weggevallen: schuld en schaamte, trillende handen en misselijkheid, black-outs en blauwe plekken, hoofdpijn. 

Ik lees weer. 

Achteraf kan ik me niet meer voorstellen waarom de keuze moeilijk was. Misschien een associatie met rock and roll achtig leven.? Ik ben alleen maar blij hoe het nu is. Heel blij.

[Sika]

22 uur geleden zei Lika:

Welkom. Ik heb zoals Adri02 zegt de keuze gemaakt. Ik ga bijna niet meer naar borrels en gelegenheidsavondjes waar ik ook dol op was. Dat is dus anders. Ik vind daar niet meer wat ik vond. Erger me ook aan gewauwel en ben op een gegeven moment wel klaar. 

Maar... er is veel voor in de plaats gekomen! Ander contact met mensen. Ik doe meer als we elkaar zien. We gaan naar de film, wandelen. Heel waardevol (en ik herinner me alles nog), meer aandacht voor de dingen om me heen, vrijheid vooral.

en er is veel weggevallen: schuld en schaamte, trillende handen en misselijkheid, black-outs en blauwe plekken, hoofdpijn. 

Ik lees weer. 

Achteraf kan ik me niet meer voorstellen waarom de keuze moeilijk was. Misschien een associatie met rock and roll achtig leven.? Ik ben alleen maar blij hoe het nu is. Heel blij.

Dankje voor je bericht Lika. Heel fijn om te horen