Een tijd stoppen met wijn vanwege angst

[Meisjeamsterdam]

Hi iedereen,

Ik post al een tijdje in het forum van benzodebaas, aangezien ik valium aan het afbouwen ben. Ik ben bijna aan het einde, maar ik slaap al zo'n tijd slecht, heb zulke bizarre nachtmerries en angsten, ben al een tijd geleden uitgevallen van werk, nu weer aan het reintegreren en tegelijkertijd op zoek naar een nieuwe baan. Ik heb een eigen huis, maar durf daar door alle nachtmerries bijna niet meer te slapen, alles kost zoveel moeite en recentelijk ben ik met EMDR begonnen. Een jaar geleden reisde ik alleen de wereld rond, liep ik marathons, genoot ik met volle teugen van het leven, vond ik mijn baan leuk, sprak veel met vrienden af, ging de natuur in, bungeejumpte ik op reis en leidde ik een fulfilling leven. Ik had op dat moment geen partner en wel een kinderwens, maar was ervan overtuigd dat dat wel zou komen. Ik ging altijd uit van het positieve in het leven en was een hele goede slaper. Echter, na eerder gebruik van slaappillen in het verleden (voorgeschreven door een arts in verband met slaapproblemen nav een traumatische relatie 5 jaar terug), en een grote moeite deze af te bouwen, ben ik zo dom geweest om ze weer in een kleine hoeveelheid te gaan gebruiken in januari dit jaar. 

Dat leidde ertoe dat ik in een hele korte tijd van prima functionerend naar heel angstig ben gegaan, sliep helemaal niet meer, kreeg paniekaanvallen, viel na maanden bijna niet geslapen te hebben uit op werk en durfde bijna niet meer de deur uit. Omdat ik per januari een nieuwe baan had en mijn leidinggevende met sabbatical was in de periode dat ik aan het werk was, begreep ze er helemaal niks van en mocht ik niet meer terugkomen op mijn functie. Na heel veel gesteggel reintegreer ik nu tijdelijk ergens anders. Ik ben bang om de deur uit te komen, ik durf niet in mijn eigen huis te zijn, woon zo ongeveer bij mijn ouders (ik ben in de dertig, niet normaal dus) en word elke nacht getergd door de meest afschuwelijke dromen en beelden. 

Nu heb ik gemerkt, dat ik soms wijn ben gaan gebruiken als een compensatie voor de angst die ik dagelijks ervaar. Dit helpt natuurlijk niet op lange termijn, maar lijkt op korte termijn wel verlossing te geven. ik ben er echter van overtuigd dat ik tijdelijk helemaal geen wijn of iets anders zou moeten drinken om uit deze negatieve spiraal te komen van angst en geen vertrouwen hebben in dingen. Ik ben ervan overtuigd dat ik nooit meer een baan vind, mijn cognitieve capaciteiten op dit moment ernstig 'gehandicapt' zijn door het pillengebruik en dat ik alleen, ongetrouwd en kinderloos eindig en nooit meer in mijn mooie huisje met tuintje zal kunnen slapen door de alles verlammende angst. 

Ik weet dat ik hierdoorheen zal moeten breken en de komende maand is daar cruciaal in. Ik moet solliciteren, me van mijn beste kant presenteren, wil van de nachtmerries af en ben als de dood voor mezelf. Nu ik begrepen heb hoe gevaarlijk het mixen van pillen (ook al is het nog maar 1 mg valium) en wijn is, heb ik denk ik extra steun in mijn rug nodig om weer in evenwicht te komen. Ik ben van plan in eerste instantie een maand zonder te doen en zou het fijn vinden om jullie steun hierbij te ervaren.

Alleen al weer zonder angst te kunnen leven, is de mooiste beloning die ik mezelf in het vooruitzicht kan stellen... Ik heb meer mensen gelezen hier die last hebben van angst en/of depressie. Het gekke is, dat heb ik zonder pillen helemaal niet... dus mijn angst is chemisch en toch kan ik me daar rationeel niet van losmaken. Ik ben de nachtelijke beelden over mezelf op een brandstapel of uitgescholden door een groep mensen zat... 

2 november 2019 bewerkt door Meisjeamsterdam

[Lonster]

Welkom meisje. Ik lees veel 'moeten' in je verhaal. Ik hoop dat je uit de negatieve spiraal kan stappen op een zachte manier en dat de therapie je helpt in de weg omhoog.

[lady jane]

Welkom Meisje,
 

3 uur geleden zei Meisjeamsterdam:

Ik weet dat ik hierdoorheen zal moeten breken en de komende maand is daar cruciaal in.

hier geloof ik (niet meer) in. Ooit was dit de weg in de 70er en 80er jaren; sensitivity training,
tot op het bot afgebroken worden eer je weer kon opbouwen encouteren enz enz,
In die tijd zijn er veel nieuw soort trauma's ontstaan.
Bij jouw verhaal vroeg ik me af of in dat mooie jaar je relatie al ten einde was?
Je hebt een sterk jaar geleefd, en dat reizen was alleen, dus ik denk dat je een sterke vrouw bent.
Sterke mensen hebben vaak een zachte kern. Ik zou je adviseren die kern op een zachte manier
weer te ontdekken, respect voor je verleden, en niks ergens doorheen breken. Ook EMDR kan zacht zijn.
Belangrijk is wel dat je dan niet drinkt. Helen kan subtiel, stapje voor stapje, een hele sterke basis worden.
Een nieuw fundament, voor jou hernieuwd misschien want je hebt al sterke ervaringen. Ze was je, en
diep vanbinnen ben je nog zo. chmische middelen zijn soms erger dan de kwaal, maar dat weet je nooit
vantevoren en soms zijn ze (tijdelijk liefst) gewoon nodig.
Bouw af, verantwoord, die pillen. Google eens op yoga, een fakirmatje, om weer natuurlijk te leren slapen,
meditatie en Mindfulness kunnen na de EMDR misschien ook helpend werken. en vooral; je MAG helen.
je kunt helen. En een maand is kort, wees mild en gun jezelf de tijd die je nodig gaat hebben.

[Meisjeamsterdam]

@lady jane en @Lonsterdankjewel voor jullie uitgebreide reactie! 

Ik ben inderdaad iemand die heel veel van zichzelf moet en ik heb de afgelopen tijd heel diep gezeten. Door het wonen bij mijn ouders ben ik weer in de 'kindrol' gekropen. Mijn relatie van 8 jaar met een bipolaire jongen is al ten einde gekomen 5 jaar terug, daar heb ik heel veel in meegemaakt. Ik ben altijd heel onafhankelijk geweest, maar valium slikken (deze keer voor de tweede keer) ben ik supergevoelig voor en haalt mijn lust voor het leven weg, maakt me superangstig en ik kom erachter dat het ook interacteert met alcohol (wijn in mijn geval). Dus ik heb besloten, omdat ik nog niet klaar ben met de afbouw, dat ik daar ook een tijdje vanaf moet blijven. Daar kan dit forum me bij helpen. Ik wil gewoon heel graag weer mezelf worden.

In die mooie jaren had ik geen relatie, maar was ik heel gelukkig met mezelf. Ik ben onder begeleiding van een arts die me heel langzaam de laatste mg's af laat bouwen (zit nu op 1 mg). Het is niet zo dat ik in die maand moet helen, maar ik wil in ieder geval een maand niet drinken om te kijken wat dat met me doet. Ik ben er al te lang mee bezig (sinds begin dit jaar) en het heeft me een jaarcontract gekost. Ik ben daarin ook heel streng voor mezelf en heel boos om geweest. Ik wil gewoon 2020 weer goed beginnen.

Vandaag in ieder geval goed bezig, ik ben weer in mijn eigen huis en ben nu aan het stofzuigen en mijn best aan het doen om er weer een beetje 'mijn huis' van te maken na bijna een half jaar van reguliere aanwezigheid (ik heb een huisgenoot, die voor mijn katten zorgde toen ik er niet was, maar die de boel ook heeft laten verslonzen). Daardoor voelt het ook minder als mijn huis. 

Rennen helpt me ook heel erg, ik heb na een tijd niks gedaan te hebben, twee weken geleden weer ineens een halve marathon kunnen rennen, dus ik kan meer dan ik denk. Ook het feit dat ik nu naar kantoor 'moet' helpt, thuis zitten, zoals in de eerste maanden, maakt me alleen maar angstiger en inactief... 

[bumperjim]

Hoi en welkom!

Er zit idd een hoop moeten en een hoop zelfafwijzing in je verhaal. Dat je weer in de kindrol zit, dat je alleen en kinderloos zult "eindigen" (is dat het einde?) enz enz. 

Laat ff al die eisen aan jezelf gaan. Het is al lastig genoeg. Het ligt aan die #%€$&@ pillen, het ligt niet aan jezelf. Stop met willen dat je iemand anders bent. Je zit nu in de ellende en je moet eruit. Jij zelf bent OK. Los je problemen op en vergeet niet te leven in de tussentijd. 

Wat goed joh een halve marathon, dat zouden veel mensen al graag willen. ("Ja maar vroeger liep ik hele" hoor ik al. Shut up!  eerst maar eens een halve! En geniet ervan).

Oh ja vergeten over de wijn te hebben. Afblijven van die troep. Het lijkt een minder issue naast alles wat je hebt. Maar alcohol is geen oplossing, het is een extra probleem erbij. 

1 november 2019 bewerkt door bumperjim

[Meisjeamsterdam]

Dank @bumperjim, ik heb bijna jouw hele draad inmiddels gelezen en de tijd nemen om je patronen te veranderen, je oorzaken van onrust/angst/depressie/werkstress te onderzoeken zonder enige middelen, is iets dat jij volgens mij heel rustig hebt gedaan. Ik wil vaak veel te snel, maar ik weet ook wie ik in de core ben, en dat daar wel een soort angst zit, maar ook een grenzeloos optimisme en energie en nog belangrijker, een vertrouwen in dat het wel goed komt. Heb alweer een stapje gedaan door vannacht, weliswaar met nachtmerries, in mijn eigen huis te slapen. 

Tijdelijk in de kindrol was kennelijk nodig, de kans dat ik kinderloos en alleen eindig is altijd aanwezig, maar er is tot op heden nog nooit sprake geweest dat ik daar in moet geloven (behalve mijn niet al te beste smaak in de mannen om me heen haha), wat je zegt is waar, de pillen hebben mijn outlook op het leven veranderd in een tijdelijk negatieve. 

En met mijn halve marathon was ik nu heel tevreden hoor! Echt heel blij, een mijlpaal in de goede richting. Misschien is wijn minder een issue, maar het interacteert op negatieve wijze en 'nee zeggen' in sociale situaties is ook niet altijd even makkelijk. Ik ben voor de marathon vorig jaar 6 weken alcoholloos geweest en toen het nog zomer was, was het af en toe best moeilijk om witte wijn of rose af te slaan. Ook gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat ik, als ik niet kon slapen, wel eens wijn heb genomen om toch maar een paar uurtjes te maken... al voelde ik me daarna nog vreselijker. 

[bumperjim]

Optimistisch is heel gezond. Moet zelfs, vind ik, maar dat is omdat ik zelf ook zo ben, ik kan me niks anders voorstellen. 

En die wijn nu, is t spul uit huis? Vandaag de eerste niet nemen?

[Meisjeamsterdam]

@bumperjim ik heb het nu niet in mijn (eigen) huis, ben daar nu aan het schoonmaken om daar weer semi terug te gaan wonen... heb gisteren gegeten met radler 0.0, dat was ook in marathontraining mijn drink of choice, lekker fris. En hoe onrustig ik me nu ook voel door de benzo afbouw, ik weet inmiddels dat het tijdelijk verdoven alleen maar zorgt dat de afbouw langer duurt... wat niet wil zeggen dat ik me daardoor met name doodnerveus voel en ik ook weet dat dat gevoel niet binnen een paar dagen weg is en ook niet binnen een paar weken.

Sterker nog, je weet niet wanneer dat weg is, ik ben er supergevoelig voor... 

[Meisjeamsterdam]

Ik heb vannacht, ondanks intensieve dromen, goed geslapen! Ben vanmorgen om half negen gaan hardlopen en daarna naar een doop van de zoon van vrienden van mij geweest. Ik kon daadwerkelijk weer blijheid voelen met muziek op mijn hoofd en na een nacht met diepe slaap in mijn eigen huis. Het depri, waardeloze gevoel van gisteren is weg. 

Ik stond net na te praten met mensen in die kerk (ik ben niet gelovig in die zin), maar ken wel een aantal vrienden die deel van die gemeenschap in Amsterdam zijn), en ik besefte me maar weer eens dat mijn beeld van mezelf alleen bepaald wordt door mezelf... Ik sprak mensen die ik vaak heb afgezegd in de tijd dat ik me zo fysiek rot voelde en die ik dacht dat ze me niet meer wilden zien als het niet goed met me ging... En dat ik door constant 'veilig' bij mijn ouders te zijn, ook hun tempo ben gaan leven, dat van een bejaarde, want mijn ouders zijn bejaard. Niet dat dat tijdelijk niet goed was, maar het is tijd dat ik mijn eigen weg weer ga vinden en dat betekent een hoop proberen en soms doorstaan met gevoelens die ongemakkelijk, onrustig zijn etc, voordat ik me weer 'veilig' kan voelen bij mezelf en mijn zelfvertrouwen kan terugvinden. 

Ik las daar vandaag iemand anders over, dat kan je alleen zelf doen, dat kan een middel niet voor je doen... dat verwoest je zelfvertrouwen alleen maar keer op keer, mits gebruikt voor de verkeerde reden, dus om te verdoven of in casu van het niet kunnen houden van maat. Je kunt het ook niet uit anderen halen, die kunnen je hoogstens helpen... Die innerlijke kun je vrede kun je alleen zelf creeeren door goed naar jezelf te luisteren en dingen doen die je gelukkig maken. En wie ben ik om mensen niet te geloven die zeggen dat ze me ook graag willen zien als het even niet zo goed gaat en dat ze me willen helpen? Dat we niet voor niets vrienden zijn? 

Ik wil heel graag niet leven uit angst, maar heb dat in het afgelopen 8 maanden wel gedaan. Ik heb zelfs antipsychotica voorgeschreven gekregen, waar ik fysiek zo ziek van werd en nog meer paniekaanvallen van kreeg. Ik wil vanaf nu en in de toekomst weer gaan leven zoals ik daarvoor deed, uit liefde en vertrouwen in het leven en de mens om me heen en dat het wel goed komt. De connectie met mezelf kan ik alleen weer maken als ik dit doe door deze constant te voelen en hem niet uit te schakelen. Dit geldt ook voor de connecties met anderen, liefde kun je niet voelen als je die zoekt in een pil (in mijn geval). 

En als ik me weer eens onrustig voel of niet weet of het goed komt, kan ik altijd schrijven (dat heeft me altijd heel erg geholpen), of gaan hardlopen, dat geeft ook altijd vertrouwen. En ook mijn slaap zal weer veilig worden als ik weer meer dingen doen die me vertrouwen geven. 

 

3 november 2019 bewerkt door Meisjeamsterdam

[Manou]

[Smaragd]

Heel goed bezig!! Ook jaren in Amsterdam gewoond. Jouw naam brengt dat weer boven in mij. Leuk!

Fijn dat je hier deelt en angst kan verlammend zijn ja en dan gaan we zoeken.......Maar helpt ons nog meer die diepe put in. Tijdelijk helpend maar natuurlijk niet op lange termijn. 

Hoop dat jij je steeds meer veiliger en geborgen gaat voelen. Je staat er niet alleen in!

[Tine]

[Meisjeamsterdam]

@Smaragd, @Manou en @Tine, dank voor jullie reacties. Ik heb afgelopen weekend een veel actiever weekend gehad dan de afgelopen tijden, weer een beetje zoals de oude ik pre benzo slikkend. Gisteren op werk gingen mijn emoties alle kanten op, trok er regelmatig een soort cognitieve mist voor mijn ogen en moest ik echt mijn best doen om te schakelen. Daarna moest ik terug naar mijn ouders huis om daar spullen te halen voor de komende dagen, als ik weer terug naar mijn eigen huis ga. Maar ik heb het wel de hele dag volgehouden en ben 's avonds ook nog actief geweest met het voorbereiden van sollicitatiebrieven en daadwerkelijk bezig zijn. 

De nachten blijven het moeilijkst, maar omdat ik nu overdag weer dingen doe, en moet doen, beleef ik er ook weer af en toe plezier in, maak ik meer afspraken en ben ik niet alleen maar bang en wil onder de dekens blijven liggen. Vannacht weer lang wakker gelegen in het tweede gedeelte van de nacht met een hoop zenuwen, gedachten en piekeren over of ik het allemaal nog wel kan en of dit weggaat, maar mijn slaap meten doe ik niet meer en ik ben toch uitgeruster dan een tijdje geleden, toen ik bijna helemaal niet sliep en een stuk meer fysieke verschijnselen had. Gisterennacht viel ik na zulke zenuwen en rare nachtmerries toch weer in slaap en werd ik net voor mijn wekker wakker. 

Ik blijf mezelf voorhouden dat deze situatie tijdelijk is en dat mijn neurotransmitters weer gaan wennen aan natuurlijke kalmte hebben, blijdschap, vertrouwen hebben in dingen en vooral in mezelf en dat het wel goed komt. De EMDR en mijn leven in eigen hand nemen en elke keer een stapje verder doen helpen daarbij, dan komt ook het vertrouwen stapje voor stapje terug. 

Ik heb op sommige momenten steeds meer iets van 'ik wil het weer zelf doen', zoals een peuter ook heeft ofzo... en niet meer lijdzaam afwachten. En toen ik gisteren bezig was met het voorbereiden van mijn sollicitatie, en aan het lezen was over ontwikkelingen in mijn vakgebied (digitale marketing), kreeg ik er weer bijna een beetje zin in om er weer echt mee aan de slag te gaan. Eigenlijk kreeg ik er zin in. Ik heb ook heel veel plezier gehad in mijn werk, voordat dit gebeurde en alles veranderde in stress, ook de leuke dingen, het schakelen tussen verschillende projecten, nieuwe initiatieven oppakken, een complex vraagstuk krijgen en je er helemaal in vastbijten... zonder constant de gedachte 'kan ik het wel, werkt mijn geheugen nog wel afdoende (na benzogebruik heb je een tijd last van zogenaamde cognitieve mist en een hele sloot rare andere verschijnselen, te wijten aan je neurotransmitters die 'on fire' staan), val ik niet door de mand etc'. 

Gewoon met goede moed de wereld in, en jezelf verbazen over al het moois erin!

5 november 2019 bewerkt door Meisjeamsterdam

[bumperjim]

Ja tuurlijk joh zelf doen. Channel your inner peuter  Niet te snel willen maar wel gewoon vooruit. 

[Meisjeamsterdam]

Ik ben best een beetje blij met afgelopen week, ik heb de hele week alles gekund wat ik gepland had, ben uitgenodigd voor een tweede ronde gesprek bij een bedrijf en heb een potentieel aanbod bij een ander gekregen, als ze de vacature mogen invullen. En dat terwijl ik deze week weer voor het eerst 24 uur heb gewerkt :-) Mijn slaap was bagger daarentegen, maar ik ben toch twee keer gaan hardlopen, ben de hele week in mijn eigen huis gebleven en heb leuke afspraken gehad met vrienden en mijn date. 

Het komt alleen nog niet helemaal zo bij mij binnen, omdat ik dus nog met die verrekte benzo afbouw bezig ben en mijn mood zo ongeveer per paar uur kan wijzigen (van hoop naar vrees, een soort cognitieve mist die voor mijn zintuigen trekt, van hoopvol naar ik ben niks waard en ik kan het allemaal niet, tot weer blij kunnen zijn met de zon die ik vandaag weer ervoer toen ik een stuk ging hardlopen. Sommige dingen komen veel te hard binnen, zoals soms geluid en een onbedoelde opmerking van iemand. Ik voel me soms ontzettend naakt, ik doe nu dus ook mee met iets dat the Alcohol Experiment heet en waar je dus een maand niet drinkt (ik zit nu op dag 9), en dat heet The Naked Mind. Heel kwetsbaar, onzeker, alsof je alles ineens opnieuw moet leren. 

Tegelijkertijd ben ik wel weer in staat om ook oog te hebben voor anderen, een vriendin van me vertelde me net dat haar vriend waarschijnlijk een medische waarschuwing krijgt voor een operatie waarbij iemand overleden is, en waar dat een maand geleden niet echt aangekomen zou zijn, kon ik nu echt met haar meevoelen en niet alleen focussen op mijn eigen symptomen, gevoelens en dingen die ik liever niet zou hebben.

Mensen blijven me ook vertellen dat ik het wel waard ben, dat ik het wel kan, en ik wil dat ook weer zo gaan ervaren. Dus vandaag weer alle gevoelens getrotseerd, en ook besef ik me (ik schrijf ook op een benzo forum), dat ik al zoveel beter ben dan ik was en dat als dat zich zo voortzet, het proces heel hoopvol is. Alleen gaat mijn 'Naked Mind' dan weer vergelijken met de ik zoals ik die ken en wil ik weer veels te snel... dus vandaar dat ik het weer even van me afschrijf voor ik uit eten ga met vrienden, met uiteraard een alcoholvrij drankje erbij :-)