Onze h . kamer 21-9--2018

[bolletje]

 

[bolletje]

POEP was dat nou weer zeg. Ik krijg het niet  meer weg, nou ja.

Gisteren een heerlijke dag gehad. Wel moe. Nu als de  donder brood klaar maken. Dadelijk naar de dagbesteding lieverds. Later.

[Cyclad58]

Vannacht weer een moeizame nacht. Dat blijft er toch tussendoor fietsen zo af en toe.

Straks op weg naar Zeeland voor een familieweekend met 9 man. Wordt heel druk, maar ook wel gezellig natuurlijk.

Fijne dag allemaal! 

[Deligaf1]

Goedemorgen,

Ik heb een goede nachtrust gehad.

Helaas heb ik iets meer dia moeten pakken, het ging niet meer 2,5mg nu ipv 2,3mg mijn gedachtens begonnen z’n eigen wil te krijgen en heletijd zo woedend. Ik blijf hier maar even op stabiliseren deze week en kijk dan wel weer verder.. 

groetjes en een fijne dag

[MyBattle]

Zag dat ik aan het posten was in de dagraad van gister, lekker bezig. Hoop dat ondanks de symptomen jullie toch een beetje kunnen functioneren en kleine beetjes genieten. Ik zit in een zware wave helaas. Heel erg somber hopeloos en onrustig. Ik zit nu op 0.6 lora en 2.5 diazepam ik heb een week geleden 0.25 lora omgewisseld voor 2. 5 dia.

Kan iemand mij wat moed inspreken want ik kom niet uit dit hopeloze gevoel. Ik ben al ver gekomen van 5mg lora naar dit in 6 maanden maar het is nu echt verschrikkelijk. Het voelt alsof alles opstapelt en dat dit voor eeuwig duurt. Ik moest me hiervoor steeds uit die waves knokken door toch de deur uit te gaan en dingen te blijven doen maar dat lukt me nu niet en ik ben bang dat ik steeds dieper wegzak. Twijfel of ik te snel ben gegaan, of dat ik niet de dia had moeten nemen, of dat de 12,5 seroquel en 5mg paroxetine me zo beroerd maken.

In iedergeval alles is * ik wordt hier zo hopeloos van. Ik ben altijd al gevoelig geweest en neiging voor depressie gehad en ben daardoor bang dat dit niet goed gaat komen   dat ik niet ga hertellen. Misschien dat iemand die hiervoor zich zo hopeloos heeft gevoeld en nu wat beter gaat mij wat moed in kan spreken.

 

 

[Kannietmeer]

7 uur geleden zei MyBattle:

Zag dat ik aan het posten was in de dagraad van gister, lekker bezig. Hoop dat ondanks de symptomen jullie toch een beetje kunnen functioneren en kleine beetjes genieten. Ik zit in een zware wave helaas. Heel erg somber hopeloos en onrustig. Ik zit nu op 0.6 lora en 2.5 diazepam ik heb een week geleden 0.25 lora omgewisseld voor 2. 5 dia.

Kan iemand mij wat moed inspreken want ik kom niet uit dit hopeloze gevoel. Ik ben al ver gekomen van 5mg lora naar dit in 6 maanden maar het is nu echt verschrikkelijk. Het voelt alsof alles opstapelt en dat dit voor eeuwig duurt. Ik moest me hiervoor steeds uit die waves knokken door toch de deur uit te gaan en dingen te blijven doen maar dat lukt me nu niet en ik ben bang dat ik steeds dieper wegzak. Twijfel of ik te snel ben gegaan, of dat ik niet de dia had moeten nemen, of dat de 12,5 seroquel en 5mg paroxetine me zo beroerd maken.

In iedergeval alles is * ik wordt hier zo hopeloos van. Ik ben altijd al gevoelig geweest en neiging voor depressie gehad en ben daardoor bang dat dit niet goed gaat komen   dat ik niet ga hertellen. Misschien dat iemand die hiervoor zich zo hopeloos heeft gevoeld en nu wat beter gaat mij wat moed in kan spreken.

 

 

Ach lieverd. Wat vreselijk dat het zo moeizame gaat.  Je bent wel super goed opwegen.  En het stabiliseren na de overstap duurt soms wel een paar weken dus daar moet je de tijd aan geven. Maar je gaat hierna echt genezen. Het duurt soms alleen veel langer dan we eigenlijk aankunnen.  En er ontstaat ook een trauma van deze ervaring. Onzekerheid of het ooit nog goed komt is daardoor voor iedereen denk ik wel herkenbaar. 

De depressie is most killing in mijn beleving. En ik weet ook niet wat je daar tegen kunt doen. Ik had daar weinig antwoord op voor mijzelf. Ik probeerde te bedenken dat alles wat ik dacht niet echt was en dat ik in mijzelf wel normaal was. Dat mijn gedachten niet waar waren. Gedachten zijn maar gedachten... gevoel is maar gevoel.. dat hielp mij een beetje maar uiteindelijk werd ik er niet beter van ofzo. Het was slechts coping met de tijd. 

 

Dikke knuffel.  Houd vol! 

[MyBattle]

25 minuten geleden zei Kannietmeer:

Ach lieverd. Wat vreselijk dat het zo moeizame gaat.  Je bent wel super goed opwegen.  En het stabiliseren na de overstap duurt soms wel een paar weken dus daar moet je de tijd aan geven. Maar je gaat hierna echt genezen. Het duurt soms alleen veel langer dan we eigenlijk aankunnen.  En er ontstaat ook een trauma van deze ervaring. Onzekerheid of het ooit nog goed komt is daardoor voor iedereen denk ik wel herkenbaar. 

De depressie is most killing in mijn beleving. En ik weet ook niet wat je daar tegen kunt doen. Ik had daar weinig antwoord op voor mijzelf. Ik probeerde te bedenken dat alles wat ik dacht niet echt was en dat ik in mijzelf wel normaal was. Dat mijn gedachten niet waar waren. Gedachten zijn maar gedachten... gevoel is maar gevoel.. dat hielp mij een beetje maar uiteindelijk werd ik er niet beter van ofzo. Het was slechts coping met de tijd. 

 

Dikke knuffel.  Houd vol! 

Het voelt idd ook als een trauma en opeenstapeling van dingen. De problemen waarvoor je ze nam, angsten en onzekerheid en natuurlijk het trauma wat je hersenen oplopen van al die rotzooi. En ik weet dat het allemaal tijd kost de laatste loodjes zijn alleen echt verschrikkelijk. En telkens die gedachte hoelang trek ik dit nog want als je op nul staat dan begint het pas, hoeveel gaat het me kosten, en al die tijd dat je aan het isoleren bent gaat me dat ook weer problemen opleveren. Er blijft steeds minder van je over ,100.000 negatieve angst gedachtes per dag. En als ik niet angstig ben dan ben ik weer depressief en als ik dat niet ben dan wordt ik gek van de tinnitus. Iedere ochtend als ik wakker word begint dat rotgevoel weer. En ik zal de gedachtes moeten accepteren en proberen een halt toe te roepen.

 

Dank je KNM blij dat je reageert.

 

[bolletje]

Goeie avond supertjes,

My Battle Je moed inspreken gaat niet altijd en bij jou heb ik nu het gevoel dat het me niet lukt. Wat ik wel kan zeggen is dat ik het gevoel heb dat je constant aan het vechten ben tegen jezelf, jouw gedachten en gevoelens. Weet je, vroeger deed ik dat ook en tegenwoordig soms, maar ik heb het gevoel dat ik nooit kan winnen van mezelf. Die gevoelens zijn er nu eenmaal en er tegen vechten is proberen ze weer weg te drukken. Hetzelfde wat pillen doen maar die rotgevoelens moeten er uit, dus probeer ze te accepteren en blijf in jezelf geloven. Jij gaat het redden. Je lichaam en geest smeken om medicatie en dat krijgt het niet. Misschien straf je jezelf wel met rotgedachten omdat je die  medicatie niet meer neemt wie weet.

[Kannietmeer]

3 uur geleden zei MyBattle:

En telkens die gedachte hoelang trek ik dit nog want als je op nul staat dan begint het pas

Gelukkig is dit niet per definitie waar. Sommige mensen hebben een brute afbouw en knappen snel op nadat ze op 0 zijn gekomen. Anderen bouwen makkelijker af en komen pas in de hel als ze helemaal klaar zijn. Er is geen vast gegeven voor hoe de ontwenning verloopt.

 

3 uur geleden zei MyBattle:

En als ik niet angstig ben dan ben ik weer depressief en als ik dat niet ben dan wordt ik gek van de tinnitus

Deze klachten zijn ook echt heel moeilijk in mijn beleving. Ik vond deze verschrikkelijk  en je kan ze bijna geen plek geven omdat ze zo hard alles ondermijnen wie je bent.

Maar blijf geloven dat je zal genezen. Blijf afbouwen , geef deze switch wat tijd en accepteer dat dit een fase in je leven is . Niet je volledige leven.  Ik  heb verschillende mensen gezien die jaren opgesloten in huis leefden, om de ontwenning door te komen. Heel erg moeilijk natuurlijk, maar ze zijn nu benzo vrij en behoorlijk genezen. Het komt echt goed.  Ook jij zal genezen.  De schade die in je lichaam is ontstaan van deze medicatie, zal weer herstellen. Ook al duurt het lang, je zal genezen.

[MyBattle]

2 uur geleden zei bolletje:

Goeie avond supertjes,

My Battle Je moed inspreken gaat niet altijd en bij jou heb ik nu het gevoel dat het me niet lukt. Wat ik wel kan zeggen is dat ik het gevoel heb dat je constant aan het vechten ben tegen jezelf, jouw gedachten en gevoelens. Weet je, vroeger deed ik dat ook en tegenwoordig soms, maar ik heb het gevoel dat ik nooit kan winnen van mezelf. Die gevoelens zijn er nu eenmaal en er tegen vechten is proberen ze weer weg te drukken. Hetzelfde wat pillen doen maar die rotgevoelens moeten er uit, dus probeer ze te accepteren en blijf in jezelf geloven. Jij gaat het redden. Je lichaam en geest smeken om medicatie en dat krijgt het niet. Misschien straf je jezelf wel met rotgedachten omdat je die  medicatie niet meer neemt wie weet.

Toch help je me door te reageren bedankt bolletje! Het is niet zozeer dat ik er echt tegen vecht, er is al een hoop acceptatie bij mij en ik weet dat ik voorlopig nog niet de oude ben. Ik ben al sinds februari aan het accepteren want het gaat totaal niet goed maar heb mezelf uit meerdere crisis momenten moeten knokken en ga maar door en ga maar door. Soms echter lopen dingen te hoog op, wordt het je teveel. Je gedachten nemen een loopje met je en je hebt er geen controle meer over als je je weken maanden achtereen slecht voelt gaat dat opstapelen en zn tol eisen. Gedachtes als dit komt nooit meer goed, of andere doomgedachtes zijn dan erg moeilijk te accepteren en maken je echt wanhopig dat je echt tegen het randje aan zit. In mijn achterhoofd weet ik dat het erbij hoort en de enige oplossing is ook wat jij zegt je moet ze laten komen maar je bent in zo een fragiele staat dat je het niet kan helpen er erg onder te lijden.

 @Kannietmeer Ik weet dat ik inderdaad nergens vanuit moet gaan, je hebt 100% gelijk. Het is angst voor de angst. Het gekke van dit alles is je weet het maar je kan het maar niet laten landen. Het is gewoon knokken. Ben blij dat jullie reageren. En ik heb zeker een speciale bewondering voor jou, dat je zo kort nadat je zelf door deze narigheid bent gegaan al mensen aan het coachen bent en aan het steunen. Daar neem ik echt mn petje voor af, ik weet niet of ik het zou kunnen. 

[Kannietmeer]

2 uur geleden zei MyBattle:

Ik weet dat ik inderdaad nergens vanuit moet gaan, je hebt 100% gelijk. Het is angst voor de angst. Het gekke van dit alles is je weet het maar je kan het maar niet laten landen. Het is gewoon knokken. Ben blij dat jullie reageren. En ik heb zeker een speciale bewondering voor jou, dat je zo kort nadat je zelf door deze narigheid bent gegaan al mensen aan het coachen bent en aan het steunen. Daar neem ik echt mn petje voor af, ik weet niet of ik het zou kunnen. 

Dank je wel schat. Ik doe gewoon waar ik goed in ben en wat mijn hart me ingeeft denk ik.  Ik ben boos over het ontbreken van hulp  wereldwijd, over het ontbreken van kennis. Ik ben verdrietig  en boos over de verloren levens, de verloren jaren, het verlies van gezondheid en de pijn die mensen doormaken door benzo's  en hun dodelijke destructieve werking. Ik kan er mijn ogen niet voor sluiten en ik wil niet dat er ook maar iemand aan onderdoor gaat. We zullen zien waar ik over een jaar ben. Hoop dan wel echt een stuk gezonder te zijn zelf, en een eigen website en baan te hebben gecreeerd waarmee ik ook wat geld kan verdienen. Ik weet dat een deel altijd vrijwillig en onbetaald zal zijn, maar dat vind ik niet erg. Maar de schoorsteen moet ook roken, dus ik zal ook vragen of mensen me betalen wanneer ze het kunnen. Dan kan ik blijven werken, voor iedereen die hier doorheen moet.

Trouwens, ook al weet ik dat ik het niet makkelijk heb gehad, toch voel ik me vaak gezegend dat ik niet gek ben geworden. Dat ik niet tegen onbegrip ben opgelopen in mijn familie. .... Terwijl ik het opschrijf besef ik ook, dat ik al zoveel verloren had voor de benzo ontwenning, dat ik eigenlijk niets meer te verliezen had. Mogelijk heeft dat ook geholpen in deze periode. Ik was toch al alles kwijt in mijn leven, en wat ik kon verliezen ( vrienden, vriend en ouders/familie) bleef juist dicht bij me of gaf me in ieder geval de moed om door te gaan.

Heb jij mensen die je nog steunen?

[Jeshen]

12 uur geleden zei MyBattle:

Toch help je me door te reageren bedankt bolletje! Het is niet zozeer dat ik er echt tegen vecht, er is al een hoop acceptatie bij mij en ik weet dat ik voorlopig nog niet de oude ben. Ik ben al sinds februari aan het accepteren want het gaat totaal niet goed maar heb mezelf uit meerdere crisis momenten moeten knokken en ga maar door en ga maar door. Soms echter lopen dingen te hoog op, wordt het je teveel. Je gedachten nemen een loopje met je en je hebt er geen controle meer over als je je weken maanden achtereen slecht voelt gaat dat opstapelen en zn tol eisen. Gedachtes als dit komt nooit meer goed, of andere doomgedachtes zijn dan erg moeilijk te accepteren en maken je echt wanhopig dat je echt tegen het randje aan zit. In mijn achterhoofd weet ik dat het erbij hoort en de enige oplossing is ook wat jij zegt je moet ze laten komen maar je bent in zo een fragiele staat dat je het niet kan helpen er erg onder te lijden.

 @Kannietmeer Ik weet dat ik inderdaad nergens vanuit moet gaan, je hebt 100% gelijk. Het is angst voor de angst. Het gekke van dit alles is je weet het maar je kan het maar niet laten landen. Het is gewoon knokken. Ben blij dat jullie reageren. En ik heb zeker een speciale bewondering voor jou, dat je zo kort nadat je zelf door deze narigheid bent gegaan al mensen aan het coachen bent en aan het steunen. Daar neem ik echt mn petje voor af, ik weet niet of ik het zou kunnen. 

Zoals jij het zelf omschrijft @MyBattle is het precies! En zo heb ik het ook ervaren. Ben ik er vanaf? Nee. Mijn gedachtes gaan nog steeds af en toe met mij op de loop als het even tegenzit. Niet als de trein te laat komt ofzo, dan blijf ik rustig. Maar wel als ik niet in slaap kan komen of mij wat onrustig voel. Dingen die na het stoppen enorm opspeelde. Zo zie ik ook nog op tegen de komende donkere periode vol herinneringen.

Maar verder voel ik mij best goed. Ik ga weinig meer uit de weg, pak veel dingen aan, krijg weer wat energie terug, geniet weer meer van dingen. Ook ik dacht dat dat niet meer zou gebeuren, maar het gebeurt! Houd vol!

@Hypertjeee Hoe gaat het? Denk veel aan je.