Voorstellen aan jullie en een vraag over AA

[Amethist]

Dag 11 alweer, goed bezig. Zelf ben ik niet afgevallen na het stoppen met drinken. Ook niet in de langere periode dat ik gestopt was. Ik compenseer de alcohol met chocolade, dus tja...

Jij geen extra trek in zoetigheid sinds je gestopt bent?

[Captcha]

Oh, ja , erg veel zin om te snoepen. Echt rare dingen. Haribo-troep, die ik eerst niet te eten vond....het gaat er achter elkaar in. Dat probeer ik te stoppen door fanatiek kauwgom te eten. Mwah. Suikerdrang, in alcohol zit veel suiker. Dus niet verwonderlijk dat die zoete trek er is. Maar: niet het een met het ander vervangen. Hopelijk wordt die wilskracht snel groter om minder te snoepen.

Fijn dat je geschreven hebt! Had net weer 'trek', en nu kan ik lekker antwoorden 

[kruidenthee67]

Geen gram afgevallen, kilo's aangekomen..helaas.

Door meer eten en vooral snaaien..ja, het is wel een soort van vervanging af en toe. Herken ook het verslavingsmechanisme. Ik ben er niet te streng in nu. Prioriteit: geen alcohol.

Snaaimomenten, trek in vet...het lijkt wat te minderen...ik ben wat meer aan het bewegen...alles op zijn tijd. 

Slanke den zal ik nooit worden 

Doel is: tevreden met mezelf 

 

 

[bumperjim]

Ik ben nou op het moment aangekomen dat ik tegen mezelf heb gezegd, nu moet je echt minderen met die chocola. Dan maar iets anders snaaien waar niet zo veel suiker in zit. En niet te veel zout. En niet te veel vet. Maar bestaat dat?? 

[kruidenthee67]

Ja dat bestaat Bumperjim...wortels, komkommers.....bleh!

 

[bumperjim]

Met veel dipsaus krijg ik die wel weg maar dipsaus triggert mij een beetje. 

Blijft lastig, verantwoord snaaien. Kan ook gewoon een boterham nemen zoals men mij vroeger zei...  

[Bob]

Wat ook helpt is meer (verantwoord) eten bij de hoofdmaaltijd om de trek tussen de maaltijden door te verminderen en bij ijs, chocola en zoetigheid geldt ook dat je beter de eerste niet kunt nemen en er beter zo weinig mogelijk van in huis kunt halen want zodra je begint krijg je meer trek. Dat is tenminste mijn ervaring. Maar ik heb er ook nog steeds moeite mee.

[kruidenthee67]

Je hebt helemaal gelijk Bob 

[Captcha]

Wat Kruidenthee67 zegt: eerste prioriteit geen alcohol, mee eens. Nu even niet me vermoeien met ook nog eens calorieën tellen. Heb ik vroeger te uitgebreid gedaan en ken van alles nog het aantal calorieën. En dat zijn er ondanks die drank laten staan teveel. Beter meer bewegen.....laat ik eens een poging doen. Tot laterssss

[bumperjim]

Mja maar je schiet zó makkelijk in weer een andere verslaving...

chocola

ADB forum

lezen (over verslaving, over mindfullness, over boeddhisme, van alles en nog niks...)

sporten (nee dat niet, ik “moet” het meer doen maar het is zeker geen drug)

thee.... maar ook dat is geen drug, das te gezond om verslaafd aan te raken

[Sensitief]

13 uur geleden zei bumperjim:

Ik ben nou op het moment aangekomen dat ik tegen mezelf heb gezegd, nu moet je echt minderen met die chocola. Dan maar iets anders snaaien waar niet zo veel suiker in zit. En niet te veel zout. En niet te veel vet. Maar bestaat dat?? 

Rauwkost, komkommers, snoeptomaatjes? 

[Amethist]

Ach, ik denk maar zo: liever een chocolade verslaving dan een alcohol verslaving  Krijg van chocolade geen katers, blackouts en lal sessies 

[Captcha]

Gisteravond ging het mis. Na veel gedoe in m’n hoofd ging ik eten bestellen. Met een fles wijn erbij. De wijn smaakte eigenlijk niet lekker bij het 1^e glas, ook het 2^e niet. Ik deed er lang over, zeker 4 uur. Intussen heel duf computerspelletjes gedaan en de tv ook aan op een serie. Mijn gedachten waren heel duidelijk: stom, waarom gooi je de rest niet weg, waarom doe je dit, morgen voel je je niet lekker. Kortom, een vervelende avond die niets en echt niets heeft opgeleverd. Nou, 1 ding dan: dit wil ik niet meer. En de volgende keer ga ik iemand opbellen. Dit kan ik niet alleen.

Nu hoofdpijn, sloom, tijd verloren.

Triggers: kinderen die op geen enkel berichtje van mij reageren (neutrale lieve berichtjes zoals ‘Slaap lekker lieverd’, Fijn weekend en wat ga je doen?’ Op vakantie gaan met een lieve vriend naar een land waar ze geen Engels verstaan, en ik alles daar, en ervoor, moet regelen = verantwoordelijkheid. Plus hij snapt niet wat er met mij aan de hand is, ook niet als ik dat vertel/heb verteld. Als ik wat vertel, valt het in een soort gat. Er komen geen vragen. Nogal eenzijdige communicatie. Erover gehad, hij kan dat niet veranderen, ik vind het vervelend om meestentijds te praten. Praten over het weer of over de lente heeft niet elke keer mijn volle aandacht.

En ik was heel moe.

Al die dingen zullen blijven, of veranderen. Bij m’n kinderen weet ik dat niet. Met die vriend praten helpt niet, al geprobeerd, dus voor nu accepteren dat het zo is.

En geen alcohol meer.

Op naar de nieuwe 13 dagen.

25 april 2018 bewerkt door Captcha

[bumperjim]

Tja zonde maar als je niet al te vreselijk terugvalt kan het ook motiveren zo van, oh ja ik weet weer precies waarom ik gestopt was. Zoals je al schreef. 

Wat de rest vh verhaal betreft: ja er zit een hoop “accepteren” bij denk ik, wat je al zegt. Op zich is het niet verplicht om op “slaap lekker” te antwoorden. Is wel een stuk beleefder maar weet je, ik tel al lang niet meer alle keren dat ik van een “kind” (= mn eigen kinderen of meer in het algemeen een persoon onder de 30 ) geen antwoord krijg op een app. Als ze ff met iets anders bezig zijn, zijn er een kwartier later al weer 180 andere apps overheen gekukeld, dat het wel lastig wordt om mama of papa ff netjes te antwoorden. Als ik “echt” wil communiceren dan bel ik liever.  

 

[Captcha]

Het motiveert zeker, t was een *****avond, die ik heel bewust zo heb gevoeld.

Ik kan m'n kinderen alleen via sms bereiken, waarvan ik niet eens weet of ze die lezen. Als ik bel, nemen ze niet op, of mijn nummer is ook al geblokkeerd.De rest is afgesloten, vaste lijn, whatsapp, alles. En dat ligt niet alleen aan mijn alcoholgebruik. Dat is een geschiedenis...pfff. Ouderverstoting heet dat. Toen dat erger werd, werd m'n alcoholinname ook erger. Nu de uitdaging er mee om te gaan zonder verdoving.

[Gast]

5 minuten geleden zei Captcha:

Het motiveert zeker, t was een *****avond, die ik heel bewust zo heb gevoeld.

Ik kan m'n kinderen alleen via sms bereiken, waarvan ik niet eens weet of ze die lezen. Als ik bel, nemen ze niet op, of mijn nummer is ook al geblokkeerd.De rest is afgesloten, vaste lijn, whatsapp, alles. En dat ligt niet alleen aan mijn alcoholgebruik. Dat is een geschiedenis...pfff. Ouderverstoting heet dat. Toen dat erger werd, werd m'n alcoholinname ook erger. Nu de uitdaging er mee om te gaan zonder verdoving.

O, erg veel herkenning. Contact met mijn zoon is vrijwel nihil.  En ook bij mij is dat niet slechts door alcoholmisbruik maar andere factoren waar ik niets aan kan doen en niets aan kan veranderen. En wat een verdriet doet dat! En ja, ik ben ook erg bezig de feiten te accepteren zoals ze zijn en zich voordoen. Een fiks leerproces. Kalmte, moed, wijsheid ..........wat zit daar veel in. 

Ik wens je veel sterkte ook. Je hebt enorm goed beschreven wat er gebeurde en waarom etc etc, dit zal vast kunnen helpen verder te gaan op de " nullijn" 

[Captcha]

Klinkt nogal mopperig, ik ben zo hard aan het proberen dit te accepteren. Ik kan het nu niet veranderen. En of het goed komt? Geen idee. Hun hersenen zijn al zo lang overschreven met data die niet klopt. Goedbedoeldende kennissen vertellen me dat het wel goed komt. Nee, die kans is heel klein. Helaas.

Dus tracht ik me op mezelf te richten, op de kleine wereld om me heen, op mijn kat, de lol van het leven weer terug te zien krijgen.

[Gast]

Nee, mopperig klinkt het niet. Wel verdrietig. En ik weet dat ikzelf er nu niks aan kan veranderen, dat het helpt door te gaan, verder te leren gaan met een eigen en zinvol leven. Verdriet is er niet minder om, maar drank maakt dat alleen maar erger en minder "weerbaar". Jij weet dat, ik ook. Inderdaad jouw wereld en je katje, mijn wereld om mij heen en mn hondje. En waar mogelijk zinvolle activiteiten ontplooien. Dat begint bij mij nu steeds meer te komen na tig terugvallen en missers. Want drank helpt nooit. Ik wens je nogmaals kalmte, moed en Wijsheid.

het gaat ons lukken! 

[Captcha]

Lente, klopt als een bus.

Het gaat ons lukken 

[Bob]

1 uur geleden zei Captcha:

Gisteravond ging het mis. Na veel gedoe in m’n hoofd ging ik eten bestellen. Met een fles wijn erbij. De wijn smaakte eigenlijk niet lekker bij het 1^e glas, ook het 2^e niet. Ik deed er lang over, zeker 4 uur. Intussen heel duf computerspelletjes gedaan en de tv ook aan op een serie. Mijn gedachten waren heel duidelijk: stom, waarom gooi je de rest niet weg, waarom doe je dit, morgen voel je je niet lekker. Kortom, een vervelende avond die niets en echt niets heeft opgeleverd. Nou, 1 ding dan: dit wil ik niet meer. En de volgende keer ga ik iemand opbellen. Dit kan ik niet alleen.

Nu hoofdpijn, sloom, tijd verloren.

Weer wat geleerd, toch?

Dus: volgende keer als je moe en chagrijnig bent gewoon een avond lekker voor de buis hangen met suffe computerspelletjes en wat te eten zonder je daarvoor te hoeven schamen. Dat heet ook wel bijkomen, afstand nemen, uitrusten of hoe je het maar noemen wilt. 

Alleen... je weet nu dat wijn daar alleen maar negatieve dingen aan toevoegt en geen positieve, dus dat laat je dan voortaan gewoon weg.

[kruidenthee67]

Jammer..maar weer snel oppakken en ervan leren. 

Inderdaad, zelluf doen, niet alleen. Drank voegt écht niks toe. 

[Captcha]

Absoluut ervan geleerd. Echt elke minuut bewust meegemaakt. Dat. Wil. Ik. Niet. Meer.

Vanavond bij AA geweest, prettig, ondersteunend.

En nu: tv kijken. Kopje soep is al op.

[Captcha]

Fris op. Een fijn gevoel. En wat dinsdagavond gebeurde: goed dat ik er aan blijf denken, dat ik elke minuut ervan bewust heb meegemaakt.

Een nieuwe dag waar ik de dingen ga doen die op m'n lijstje staan. Nee geen eindeloze lijst. Een te doen lijst.

Volgende week een week weg. Nogal wat voor te bereiden. Ik ga met mensen die gelukkig weinig alcohol drinken. En ze weten dat ik niet meer drink. Poeh. Blijft moeilijk om dat te vertellen. Die schaamte om het te zeggen is er nog steeds. 

Mensen kunnen zo verschillend reageren: afkeurend, begripvol - als ze nadenken, of er nauwelijks op reageren - dan weten ze niet goed hoe er mee om te gaan. Niet dat ik het van de daken schreeuw. Het is wel handig als je gezamenlijk een week optrekt dat men weet wat er is....

[Captcha]

Vandaag vechten tegen mijn verdriet. Doe ik elke dag in meer of mindere mate. Op zo'n feestdag was ik vaak met mijn kinderen. Struinen door de vrijmarktstraten, kijken naar wat optredens. Al meer dan 2 weken kan ik ze niet eens meer per telefoon bereiken. De rest van de communicatiemiddelen zijn al een paar jaar voor mijn nummers geblokkeerd. bij mijn ex via de router, kan ik het vaste nummer niet meer bellen. Alle e-mails gaan via hem, komen niet bij mijn kinderen terecht. Mijn zoon zie ik nu 4 jaar niet. Mijn dochter heel soms, sinds 2 jaar.

Hoe het komt. Het was een afschuwelijk huwelijk. Niets wat ik deed was goed. Nu, achteraf, heb ik kunnen zien dat hij een narcist pur sang is. Inderdaad eentje uit het DSM IV. Hij had de echtscheiding al jaren voorbereid. Meldingen gedaan bij jeugdzorg, bij de politie. Meldingen die niet waar waren, en waar ik pas achter kwam toen jeugdzorg ging bemoeien met de kinderen. Jeugdzorg deed niet aan waarheidsvinding. Rechters ook niet. Hij heeft mijn familie bewerkt. Polissen die we samen hadden inpikt - hij deed alle administratie, ik vertrouwde hem. Psychische en fysieke mishandeling. Diverse malen aangifte gedaan van mishandeling. En daarbij liet ik het. Omwille van de kinderen.

Speelde alcohol daarin een rol? We dronken beiden.Soms meer. Maar dat had geen invloed op mijn zorg voor mijn kinderen.

Het afglijden naar teveel en geen rem meer hebben kwam toen elke rechtszaak hopeloos eindigde. Het continue getreiter. En als klap op de vuurpijl: het moment dat jeugdzorg vond dat de kinderen beter bij hem konden zijn. Mijn zoon was vroeger heel bang voor hem omdat hij door ex werd geslagen. Ex kon heel onverwacht ongelooflijk woedend worden. 

Er is meer, veel meer. Schrijf ik nog wel eens niet nu. Zit nu weer te huilen. Ik mis ze zo ongelooflijk. Mijn dochter en ik gingen zo fijn met elkaar om. En nu: niets. 

En al die goed bedoelde dingen die ik te horen krijg: het komt wel weer goed, ze komen wel weer terug, enzovoorts. Nee! Die kans is vrij klein. Ze zijn en worden gehersenspoeld. Wat ik van ze heb gehoord, als ik ze sporadisch sprak, is dat ze niets meer weten van de leuke uitjes, vakanties, de fijne dingen met ons 3-en. Hun hersenen zijn overschreven met allerlei lelijks over mij. En ik kan dat niet veranderen.

[lady jane]