Hoi mamalou, en ook van mij een warm welkom hier. Ja van binnen weten we het allemaal, maar het lijkt soms zo gemakkelijk de buitenwereld voor de gek te houden, dat we er zelf ook in willen geloven dat het wel meevalt. Want dan hoeven we er nog even geen verantwoordelijkheid voor te nemen. En ondertussen komen schaamte en schuld ons nog een beetje verder de grond in trappen. En hebben we weer een excuus. Nou niets is meer een excuus als je jezelf niet meer voor de gek houdt en je weer omhoog krabbelt. Als je niet denkt ik mag nooit meer, maar ik hoef even niet, dan maak je de stappen wat kleiner. Vandaag neem ik die eerste niet. Als je op die manier je dag fris en uitgerust (nou ja na het ontgiften, dat kun je niet overslaan) begint en per dag je sterker en trotser gaat voelen, dan komt er geheid het moment dat je echt kunt voelen ik hoef en ik wil niet meer. wat voor toegevoegde waarde heeft het nog sociaal drinken, met het grote risico terug te vallen? Voor mij is het van overleven weer naar leven. Met alle ups en ook downs. Het leven lijkt soms moeilijker als toen ik nog dronk, daar moet ik eerlijk in zijn. Maar alles wat ik al die jaren uit de weg ging, ligt er nog, dus ik heb een inhaalslag te doen en ben langzaam aan actiever aan het worden in verantwoordelijkheid niet meer uit de weg gaan. De herkenning van familie die het nog steeds met drank doet, de rode draad die drank door ons aller leven leidde, die kan ik voor mezelf doorbreken en dat voelt meer zelfstandig dan ik in jaren ben geweest. Ik was bij jou wel nieuwsgierig wat Pipo er van vindt? Heb je dit forum, je twijfel en gevoelens m.b.t. drank kunnen bespreken? Steunt hij jou of drinkt hij wel/niet. Anders is het toch een beetje een eenzaam gevecht thuis. Ik hoop dat je je snel hier thuis zult voelen:present: