zo, bijgelezen en mag al bijna de storm buiten trotseren.
Ook op het forum worden stormen getrotseerd lees ik.
Hele open meningen en hele stellige gesloten meningen.
Die laatste komen meestal uit de pijn van eigen ervaringen.
Ook ik ben er niet schadervij uitgekomen en drinken heeft
alles vertraagd en verergerd. Het hebben van een partner of kinderen
is afleiding geweest, maar is denk ik niet het wezenlijke van mijn
redenen om te moeten drinken ooit. Ik ben net als iedereen hier kind geweest
en heb schade/averij opgelopen op het leven. Niet bij machte de omstandigheden
als kind het hoofd te bieden, ben ik er best beschadigd uitgekomen. De drank heeft
mij een periode belemmerd ervan te helen. Dat betreur ik, maar het kon niet anders.
Het begon als middel om te overleven en kostte me later een belangrijk deel van mijn
leven. Nu, ruim 3 jaar zonder, ben ik pas echt geheeld.
Niet eens gegarandeerd voor altijd, maar wel zo dat ik nu besef zelf de regie weer in
handen te hebben. Mijn kinderen hebben me veel gebracht, maar ook zeer veel gekost. Mijn liefdesrelaties idem. Kwesten en beschadigen komt van beide kanten meestal, en
ik ben er niet trots op dat mijn rol die van "slachtoffer" was. Ik denk dat ik als slachtoffer ook een soort van dader was.
Gelukkig is wat was was, niet wat wordt wordt. Er is wat er is.
ik ga kijken of ik kan fietsen in de wind en lekker meppen.
fijne dag mensen