dhen

Voor Bambam een linkje om wat vooroordeeltjes over dit zogenaamde luie volk weg te nemen. Lees vooral de laatste 2 zinnen van dat verhaal. Hier kan ik aan toe voegen dat de jeugdwerkloosheid op bijna 50% staat, zelfmoordcijfers zijn verdubbeld, daklozen verdrievoudigd, minimumloon zal dalen van 750 naar 600 bruto, uitkering, pensioen etc op 300 per maand staat en in veel gevallen geen enkele uitkering. Voor dat minimumloon moet je 40 uur werken maar als je baas zegt dat je 45 uur moet werken voor dat loon dan doet iedereen dat want voor jou 10 anderen. Gezondheidszorg nagenoeg niet meer bereikbaar is, ook niet met een ziekenfondsverzekering, medicijnen en bloed of niet te krijgen of niet te betalen zijn. Dat basislevensonderhoud voor groenten, brood, melk etc ongeveer anderhalf keer zo duur als in nl. Verwarmen van het huis onbetaalbaar is geworden, olie en houtprijzen zijn omhooggeschoten. Huren van een huis is wel goedkoper en ja de 300 dagen zon per jaar zijn gratis, de sinaasappels aan de boom ook Verder vind ik het geen onderwerp voor hier, behalve dat ik nuchter meer kans heb om uit deze situatie te komen dan als ik mezelf mee laat zuigen in verslavingsgedachten. Ik moet er alleen wel eeeeeeeeeeeeerg hard voor werken. Maar ja ook dat doe ik nuchter effectiever dan toen ik dronk. O zo

Hoi Myriam, je vroeg hoe bijna 3 jaar niet-drinken bevalt. Het bevalt me prima, zou willen dat ik er eerder aan begonnen was en hoop dat ik er nooit meer intuin.

bekkie

Will, je mag zo verdrietig zijn als je wilt maar bedenk wel dat je nu verdriet op verdriet aan het stapelen bent. Het verlies van je partner, vriendschap, kinderen, je hele vorige leven, nu Bazma daar bij. Ga nu niet denken, de drank mag ik nog even houden om de pijn van het verdriet te verzachten. Drank trekt je nog dieper dat verdriet in, ook al lijkt het te verdoven, het dooft niet, het blijft smeulen. Hoe vaak je ook drinkt, het verdriet om alles wat je kwijt bent is er. Alleen zonder drank ben je, volgens mij, in staat om uit die put van verdriet te komen en te zien dat er meer is dan verdriet. Zoals rotsen in de branding en die zijn meer waard dan welke borrel ook.

Originally posted by: akelei dat weet ik dus niet Yvonne, zie het veel "droogdrinken" maar wat wordt er mee bedoeld. quote> droogdrinken, niet drinken maar ook niet nuchter denken

hier is het geld oa: vpro

Originally posted by: BamBam TROTTOIR TROTTOIRRRRRRR TROTTOIRRRRRR Akelei, ik dacht dat jij met krukken liep??? Dhen, zijn het hier achterlijke malloten??? Dat zal.quote> tssss ik was al weer weg, kom ik nog ff terug, BB, in dit land hier enzo mag ik nu weg, ik ben niet zielig en drink ook niet

ben er meteen weer vandoor, belachelijke malloten in dit land hier ben er maar druk mee

Originally posted by: jane4 :light::present::light::present::light::present::light::present::light::present::light::present::light::present::light::present::light::present::light::present::light::present::light: Myriam gefeliciteerd met nog een gercyclede slinger thnx AR en jan voor het idee:D quote> handig zo'n slinger Myriam van harte met je eerste jaar

tjemig nog zo'n ruimtevuller

Ha ruimtevuller

Jopie, vertrouw op jezelf, je hebt het, je kan het

Meiske, hou het droog he, wat je zegt: vandaag blij dat je gisteren niet gedronken hebt en morgen blij dat je vandaag niet gedronken hebt. In moeilijke tijden alleen maar aan vandaag denken, vandaag nuchter zijn, vandaag nuchter kunnen reageren op de situatie en het vandaag beter aankunnen. Denken aan de drank is een paniekreflex, ik zou het ook hebben in jouw situatie, maar we weten nu dat we niks aan die drank hebben. Enne je bent 19 dagen langer droog dan mij, ik wil graag dat dit zo blijft

Bekkie, mooi Will

Herkenbaar wat jullie schrijven. Rudy zei hier regelmatig, je gaat je hele leven nog eens over doen maar nu zonder drank. Ik nam dat voor kennisgeving aan, wist niet of dat zo was. Maar het blijkt voor mij wel waar te zijn. In gedachten en gevoel passeert m’n leven, soms weken niet, dan ben ik lekker actief in het nu, soms beiden, snachts in verleden, overdag mezelf in het nu trekken. Soms in een dip alleen maar in het verleden. Hier vraag ik niet om, pfff ik zou liever gewoon zonder drank willen doorleven en een “nieuw” persoon willen zijn , maar zo werkt het niet voor me. Het verleden passeert om opnieuw te rangschikken, het in een ander perspectief te krijgen. Voor mij bestaat dat perspectief ahw uit 2 delen. De buitenwereld en mijn binnenwereld. De buitenwereld is voor mij altijd iets geweest waar ik moeilijk bij kon horen, ondanks opleiding, baan enz. Nu ik al een tijd nuchter ben realiseer ik me bv dat ik ben getrouwd en kinderen wilde krijgen om er bij te horen. Niks mis met m’n man maar wel met mijn motieven om te trouwen, erbij horen, bij wat iedereen leek te hebben, niet meer eenzaam zijn enz. Maar die eenzaamheid is iets wat in mij zit en niet opgelost kan worden met wat ik ook bouw, bouwen kan me afleiden maar fundamenteel oplossen is wat anders. Verslaving was ook, niet de pijn van eenzaam zijn of de angst hiervoor willen voelen. Valkuil voor mij is de zie-je-wel gedachte, zodra iets niet goed gaat, zie-je-wel, ik kan dat niet, ik heb dat niet verdiend, ik ben een mislukking etc. Een zie-je-wel die diep zit, oud zeer, hardnekkig en moeilijk op te lossen. Een zie-je-wel die denkt in straffen en belonen en troosten met uiterlijke schijn of verslaving. Dat diepe fatalistische gevoel, die als het goed gaat een stemmetje is en blijft zeggen: op een dag stort het in he, omdat dat is wat ik diep van binnen bij me draag. Het probleem van dat denken is dat als ik geloof dat iets (of ik) fout loopt, mislukt, dat het nooit lang goed blijft gaan, dat dit op een dag dan ook gebeurt. Want ik verwacht de bevestiging van het zie-je-wel, ik deug niet en met mij kan het niet goed gaan. Het enige wat ik kan is naar mijn binnenwereld gaan en door alle gevoelens heen gaan naar mijn kern, mijn fundament. De kale of naakte ik, zonder buitenwereld, zonder meningen van anderen, zonder oordelen, zonder mening van mezelf. Alleen maar kijken, ik, ooit klein, naakt geboren als iets zuivers, als iets puurs, kind met een geloof in onschuld, rechtvaardigheid, vrijheid en de ruimte om te ontwikkelingen, groeien er te mogen zijn. Dat dit feest van leven veels te vroeg werd verstoord ligt niet aan mij maar aan die buitenwereld, die van onschuld, schuld maakte, van rechtvaardig, onrechtvaardig, van vrijheid naar gevangen, van ruimte in ontwikkeling naar stilstand, van er mogen zijn naar overbodig voelen. Hoe, wie en wat daar debet aan is, is niet zo relevant. Ik moet er mee dealen en beseffen dat er iets niet klopt. Niet dat het niet klopt omdat ik slachtoffer zou zijn of zelfs maar omdat het onrechtvaardig zou zijn maar dat het niet klopt omdat ik daardoor met een last in mijn leven sta die in de kern niet is wie ik ben. Wie ik wel ben is hoe elk gezond mens wordt geboren, zuiver, onschuldig, vrij in zijn etc. Maar om te overleven heb ik dat erg goed verstopt, zo goed dat ik zelf niet meer wist dat ik het had. Ik verstopte het om niet de pijn van het verlies ervan te voelen maar juist daarmee verloor ik het nog harder. Maar ik hoef niet meer te leven met mijn zie-je-wel gedachte, mijn faalangst, schuld of slachtoffer zijn. Ik mag gewoon vrij zijn, onschuldig zijn, leven leuk vinden, me ontwikkelen, mens zijn. Niet dat ik dat zomaar kan met het leven wat ik achter me heb liggen, daarvoor heb ik te lang geloofd en geleefd in mijn er-zal-wel-wat-fout-zijn-met-me houding. Die zuivere laag, die onschuld laag, die ik-ben-een-goed-mens laag, zit achter die negatieve laag en daarom moeilijk te vinden, want ga maar eens door die negatieve laag heen, dat doet pijn. Toch heb ik elke keer geen keus, want er is een negatief zelfbeeld en daar kan ik maar twee kanten mee uit, of ontkenning er boven op stapelen, doen alsof er niets aan de hand is, er voor weglopen. Of de angst voor mijn negatieve ik aankijken, erkennen en accepteren om er achter te komen dat daar achter dat kleine mooi zuivere ikje zit verstopt. Alleen vanuit daar kan nieuw leven bouwen. Zodra ik, uit gewoonte, weer loop te bouwen op mijn negatief ikje, om die niet te voelen en de schijn op te houden van ach alles gaat goed, dan gaat het toch verkeerd, want het negatief zelfbeeld ikje is het verkeerde fundament. Alleen dat zuivere ikje heeft het goede fundament. Of ik ooit leer om automatisch vanuit het goede fundament te bouwen, te leven, weet ik niet. Het automatisme om standaard op het negatieve zelfbeeld fundament te bouwen is in ieder geval hardnekkig aanwezig. Maar het besef dat ik altijd de keus heb vanuit welk ikje ik vertrek is geweldig, want alleen al die keus hebben, dat weten en geloven is zoveel meer dan juist dat vertrouwen (dat er altijd een zuiver fundamentje in mezelf ligt) in mezelf kwijt te zijn.

Originally posted by: jopie mijn zorgvuldig opgebouwde fundament breekt in stukken uiteen. quote> Jopie, je opgebouwde huis kan instortten, je fundament niet. Je weet je fundament ook, nooit raak jezelf meer kwijt. Wel klein, niet verloren, weet je nog? Je bouwde geen zorgvuldig opgebouwd fundament, je bouwde een huis. En hoe graag we dat ook willen, we kunnen dat misschien helemaal niet zo snel. Niet als we komen van graven in de modder naar de brokstukken van ons bestaan. Maar je weet al dat er in die modder niet alleen brokstukken lagen, er lag een geheel, de bodem van ons bestaan, veilig en stevig. Jij bent je fundament, altijd, dat is waar je nuchter op kan en mag vertrouwen.

Ok Tine, mooi, hou die knop daar, elke knop kan een bloem worden he succes

Tine, je terugvaltijd lijkt steeds korter, op het jaarpact sta je nog op 23-1, nu is het weer 29-1, Jan blijft aan het veranderen zo Maar ik vraag me dus af, heb je drank in huis ? zo ja, kan je daar wat aan doen? En probeer voor jezelf naar je trigger te kijken, heb je een stemmetje wat zegt, ach na 5 dagen kan het wel weer? Dit komt op mij over als een gevaarlijk afglijdende schaal, voordat je het weet zit je weer elke dag te drinken. Meld je hier als je trek hebt of zoek een maatje waar je terecht kan als je trek hebt of zoek andere hulp, dit lijkt me niet goed te gaan

vandaag maar weer eens gaan strandjutten, hout voor de open haard, zelfs hier is het winter aan het worden

Hoi Ans, ik heb mijn partner voor het blok gezet: ik kan niet stoppen als jij niet stopt. Dit begreep hij gelukkig en is samen met mij gestopt. Hij drinkt nu wel weer eens, 3 keer per jaar ofzo, maar nooit waar ik bij ben en geen drank in huis. Hij kan nu zo slecht tegen drank dat hij na 1 borrel al op z’n kop staat en daar grijns ik dan om. Maar hij mist soms mijn leuke ik wel eens, de dronken ik, die makkelijk sex doet of andere gekke leuke dingen, maar vooral illusies in stand hield. Daar proberen we over te praten, want die makkelijke dronken ik is er niet meer. Hij vindt de relatie wel moeilijk geworden maar op zich zijn we het over eens dat de kwaliteit beter is geworden. Maar het zijn kleine stapjes, relatie van 12 jaar drinken en 3 jaar niet drinken. Het blijft bezig zijn met balans, in hem, in mij en ons samen zijn. Hij is ook een tijd bang geweest dat ik zou willen stoppen met de relatie. Door niet te drinken ben ik minder afhankelijk geworden en dacht hij dat ik hem niet meer nodig heb. In plaats van de relatie te baseren op afhankelijkheid probeer ik dit te wijzigen in toegevoegde waarde maar simpel is dit niet altijd.

Originally posted by: albertina Ik kan ook slecht tegen onrecht, daar moet ik dan maar mee dealen. Er is inderdaad niet altijd wat aan te doen, aan onrecht. quote> Deze vind ik dus ook moeilijk, een tijd lang geprobeerd met “waar ik niks aan kan veranderen, accepteren, waar ik wel wat aan kan doen, doen” Maar ja wat doen, dan? Wegblijven ? ontkennen is hetzelfde als het weglopen wat ik wel genoeg heb gedaan in m’n verslaving. Er wat van zeggen, ja dat recht heb ik wel vind ik, maar voel ik me daarna beter ? Meestal niet, ik vind wel dat ik gelijk heb maar voel me na het er wat van zeggen, in opstand komen zeg maar, toch nog niet veel beter. Ik merk dat ik bij onrecht toch beland in een strijd van gelijk. Ik heb wel genoeg onrecht gehad in m’n leven vind ik, ben te vaak onrechtvaardigheid behandelt. M’n gelijk daarin kan ik wel krijgen, vrienden, hulpverlening erkennen het wel als ik dat wil. Die erkenning van: ja dat is onrecht, vind ik wel beter dan niks krijgen. Maar meestal is het niet van de persoon die het onrecht volgens mij gedaan heeft, en daar zou ik het liever van horen. Strijd om het gelijk ga ik toch wat uit de weg, want ik heb gemerkt dat ik daar niet zoveel aan heb. Als ik bezig blijf met m’n gelijk blijf ik ook bezig met m’n woede, verdriet, teleurstelling omdat de dader van het onrecht niet in staat is om te erkennen blijf ik gefrustreerd en wachten op iets wat waarschijnlijk nooit komt. Ook koppel ik te hoge verwachtingen aan dat gelijk krijgen. Dat m’n leven daarna goed wordt want het onrecht is erkend. Toch is dat waarschijnlijk maar gedeeltelijk waar. Want het onrecht wat gedaan is, is niet terug te draaien. Zelfs na erkenning blijft er een stuk pijn. Wel een stuk pijn die dan z’n gelijk heeft gekregen, maar toch nog steeds iets waar ik mee moet omgaan. Het beste wat ik kan doen is merk ik, in dit herstellende proces na verslaving, is onrecht voor mezelf een plek geven. Niet bij die ander, omdat het op zich niet gaat om het gelijk of ongelijk, het gaat om mijn pijn, verdriet, woede waar ik mee bezig moet, dat ongezonde stuk in mij, die naar een borrel doet grijpen en me tegenhoudt in m’n ontwikkeling van mezelf kunnen zijn. Het doen en laten van een ander ligt toch bij die ander, ik kan een keer spiegelen maar veel meer kan ik dat gedrag niet beïnvloeden en ik kan er niet op wachten. Blijf ik hangen in wachten op, dan heb ik mezelf na het onrecht nog een keer te pakken, feitelijk doe ik mezelf weer onrecht aan, want ik blijf leven in m’n onmogelijkheden. Ik kan alleen maar kijken naar mijn aandeel in een situatie, daar van de balans opmaken, wat heb ik volgens mijn waarden goed of niet goed gedaan, en wat kan ik veranderen. Hoe wil ik zijn, als mens, hoe wil ik leven. Leven in de machteloosheid van onrecht, nee dat wil ik niet meer. Het enige wat ik kan is leven binnen mijn kunnen, mijn mogelijkheden.

redenen genoeg om niet ontevreden te zijn, Witte gaat lekker zo te lezen valt me mee, dat die kilo's er niet harder aanvliegen na stoppen met roken. en bedankt voor de updeet, wanneer komt de volgende

Originally posted by: witte Thnx Dhen, In de eerste week van januari zal ik ff een updatetje geven over de kilo's enzo;)quote> Witte updeetje

Lytse en Gunn, gefeliciteerd