Musashi

@niks: ik hoop het voor jou (en je baby)!!!!

@Yvonnemag ik er ook bij? In de gietende regen op weg naar het werk....bah!!!! @niks: lukt je dat, kolven op het werk? Bij mij ging dat absoluut niet, denk door de stress en zo ben ik noodgedwongen met bv moeten stoppen....heel spijtig vond ik dat!

Knap van je!

Goeie morgen, ik ga nog even hier verder want zijn wel interessante zienswijzen. ik herken het ‘copingmechanisme’ van @Liefff: bij mij/ ons was het ook zo meezuipen om om te kunnen met zijn dronken gedrag... @Quinndat neem ik hem mss nog het meeste kwalijk, dat ik jarenlang dacht dat ik geen gezin/ kind ‘verdiende’, dat het mijn leven ‘in de weg zou staan’, dat ik ‘het niet zou kunnen’. Nu ik de andere kant ervaar, hoe mooi ook het gezinsgeluk kan zijn, overvalt me soms toch ‘spijt’ dat ik er niet eerder aan begon en zo een groter gezin had kunnen opbouwen. Anderzijds begrijp ik ook wel mijn groeiproces en als ik dat niet had ‘doorstaan’ had ik Idd veel meer kans gehad om hetzelfde patroon bij mijn eigen kind ‘automatisch’ toe te passen... Dat brengt met ook bij de visie van @Etty. Ik besef ook dat die haat/ wrok vooral mezelf in de weg staat, hijzelf trekt er zich geen bal van aan...(of zo lijkt het toch...) maar eerlijk, vergeven kan ik nu (nog) niet, denk dat ikzelf eerst nog moet ‘Herstellen’ of ‘Helen’ of hoe je het ook wilt noemen...ik ‘gun’ het hem ook absoluut (nog) niet om er ‘zo gemakkelijk mee weg te komen’, zonder zelfinzicht maar lekker verder doen, zonder ook maar enigszins rekening te houden met anderen... Dus hoewel ik goed besef dat die vergeving net zo belangrijk is voor mijn ‘herstel’ weet ik ook dat dat dan toch nog een hele moeilijke zal worden (zeker zolang hij er zelf niet naar kraait...) voor de rest een fijne dag zonder alcohol gewenst aan iedereen!

Ja ik heb nu toch ook iets meer nodig dan ‘fit zijn’ denk ik

@Jopieheftig! Maar begrijpelijk...

Hij was voor mij ook zeker een trigger voor alcohol te zuipen (niet drinken). Het is maar door de rust die ik gekregen heb owv geen contact dat ik nu (2,5jaar na datum) de stap kon zetten om alcohol uit mijn leven bannen. Dit (stoppen met alcohol) is voor mij dus ook een manier om (deel van) de ‘emotionele band te verbreken’...

Wauw, dit omschrijft het helemaal (mijne is alleen nog niet dood), maar zoiets mag je dus eigenlijk niet denken, laatst staan uitspreken...dan zit je direct weer met dat schuldgevoel Heb juist met hem moeten breken om een betere/ leukere moeder te kunnen zijn...maar zelfs dan nog worstel ik er enorm mee en ben ‘als de dood’ om naar mijn kind toe hetzelfde te doen...het mag ook niet doorslagen naar de andere kant natuurlijk...blijft dus een balansoefening...maar het is wel een feit dat mijn kind me ‘geholpen’ heeft om met hem te kunnen breken. Alleen voor mezelf kon ik dat niet, kiezen voor mezelf en mijn eigenwaarde...kiezen voor mn kind is natuurlijk heel wat anders en heeft me (voor ons) de kracht gegeven om te doen wat ik al veel langer had moeten doen (voor mezelf)

Dank @bolletje voelt als een warm dekentje

Hé partypoeperd, Waarom ben jij hier gekomen? Toch om met drank om te gaan. Dan moet je dingen gaan verwerken kerel anders gebeurd er niets, dus huil, klaag wordt maar boos Maar verwerk het hier, hier mag het, hier wordt je gelezen. Huilen is gezond. Thx @bolletjegewoon je berichtje lezen en ik schiet al vol (tranen that is)

Vandaag gelezen in n interview, vond ik wel toepasselijk (zeker ook voor mezelf - dit weekend 1 maand!): “fit zijn is het mooiste cadeau dat je jezelf kan geven”

@Indre lukt het nog een beetje? sterkte!

De andere kant van ouderliefde: Ik heb 2,5 jaar het contact met ‘mijn verwekker’ gebroken. Geen seconde spijt van, integendeel had veel vroeger moeten gebeuren maar kinderen zijn in principe loyaal aan hun ouders. . Ik hou niet van hem, ik haat hem om wat hij ons heeft aangedaan (en nog steeds blijft doen). Fysiek geen contact maar emotioneel doet het nog altijd heel veel pijn. Ik moet nu ook proberen om zonder drank met dit verdriet om te gaan. Sorry om een partypoeper te zijn!

Dat moet je tegen mn partner zeggen, die kan niet tegen de warmte en zou nog liever op de Noordpool wonen!

@Yana: het is idd gewoon wat het is en het kind moet een naam ;-).. zoals koud weer niet ‘beter’ is dan warm weer of andersom)...het is gewoon anders en allebei mogen/moeten ze er zijn @Johan54dus vroeg wakker kan ook goed zijn! ;-)

Ja het is filosofie he (die je moet doorleven) het mooie kan zelfs enkel bestaan doordat het slechte er ook is. Anders zou je zelfs helemaal niet weten wat ‘goed of mooi’ is... Zware kost voor ‘s morgens ;-). Zal me eerst maar s klaarmaken... fijne dag!

Ps wat n prachtige foto is dat hierboven!?!? Wauw!!!

Je had mss een slaapoverdose opgebouwd van je vorige lange nacht!? grapje hoor, ups en downs. Alleen goed bestaat niet, ook slecht hoort er bij he! goeie morgen, op naar een goeie dag vandaag zonder alcohol! 1 maand in zicht! Ps Ga jij jezelf belonen?

Hoi @Lieke7777, ik ken(de) je verhaal idd (nog) niet maar herken het ook wel. Zeker sinds Corona is bij ons het ‘menselijke’ aspect precies enorm aan het minderen/ verdwijnen. De ‘werknemers’ moeten maar ‘flexibel’ zijn, je mag al blij zijn dat je werk hebt, iedereen vervangbaar, dat idee. Ook wij hebben tegenwoordig een continu veranderend schema, en moeten (tegen de regels in!) nog wel naar kantoor... Het alternatief dat je voor ogen hebt (of nog niet?) moet natuurlijk dan wel beter zijn voor je persoonlijk he? En wanneer weet je of het beter is he? Heb jij een (concreet) alternatief voor ogen? Sterkte en slaapwel!

Dank @bumperjim voor je reactie en begrip. Ik hoop later vandaag nog te reageren, anders later. Take care.

Hoi iedereen en @Lieke7777, dank dat je reageerde! Had je gelezen maar even tijd nodig om mn gedachten hierover te ‘ordenen’. Praat er graag nog verder over met je... het was een ‘drukke’ dag, althans een die veel van me gevraagd heeft: eerst naar psycholoog en daarna mn huis gekuist. Nu mn kindje oppikken en gezellig samen koken! groetjes en fijne dag nog!

Dank voor jullie reacties. Ik vind het nuttig om hierover andere (tegenstrijdige) meningen te horen om zo duidelijker voor mezelf te weten te komen wat ik er nu eigenlijk echt van vind. Voor mij is dit onderwerp zo beladen en heeft het zoveel lagen dat ik wat tijd nodig had om te reageren, en dan denk ik wss nog niet aan alles maar doe hierbij een poging: Ik snap jullie mening 100%, wil jullie dus niet overtuigen of zo maar heb tegelijkertijd ook mijn bedenkingen. ik ben nog een ‘jonge moeder’ ttz. Niet meer zo ‘jong’ (42j) maar nog niet zo heel lang geleden (3,5 jaar) moeder geworden. Zoals iedereen wss wil ik ook maar alleen het beste voor mijn kind en zou ze niets te kort mogen komen. Sinds haar geboorte leg ik ook elke maand geld opzij ‘voor later’. Maar dat is dan toch ook ‘alleen maar’ het materiële/ financiële aspect en gaat voorbij aan de emotionele noden van het kind (en ook de moeder)?‘Verplicht’ terug gaan werken op 12 weken en borstvoeding stopzetten, je baby afgeven ‘aan vreemden’ zijn voor mij toch heel zware momenten geweest dus ik kan aannemen dat dat voor het kind ook zo is. En om alle criticasters alvast voor te zijn: ik WEET dat ik niet de enige ben voor wie het zo is maar dat maakt het VOOR MIJ niet zo gemakkelijk is/ was. Daarbij komt dan een job met lange dagen van huis. Nu ze naar school gaat zou dit, buiten Corona gerekend, betekenen dat ik haar nooit van school kan halen en amper gaan brengen (en mijn werktijd is dan al verkort volgens een wettelijk stelsel). Nu dit met Corona soms wel kon (door gedeeltelijk thuiswerk) valt het me echt heel zwaar hoe ik dat anders nooit zou kunnen (en dat ik daar op termijn wss dus ook terug naartoe moet). Al bij al, zie ik mn kind dus max 2a3 uur op een dag. Nogmaals, ik weet dat dit voor velen zo is, maar daarom maakt het dat niet minder ‘normaal’ of zwaar voor mij persoonlijk. dan heb ik ook een job waarbij ik geregeld naar het buitenland moet. De eerste keer was op 6 maanden ongeveer. (En nu ga ik helemaal wss overkomen als een verwend nest) een job waar velen wss jaloers op zouden zijn want de mooiste plekken vd wereld heb ik al kunnen afvinken.... al die jaren was dit ook waar ik ooit van droomde maar nu is het dus ‘op’ en wil ik meer nabijheid, meer contact en een closere band met mijn gezin. Zeker door Corona is dit gevoel alleen maar versterkt...(het is een heel ander verhaal maar ik wist niet hoeveel geluk een kind/gezin kon brengen, in mijn hoofd vroeger was dat enkel ‘een last’) ik ben, door redenen, opgegroeid met het idee dat ‘werk en geld’ het allerbelangrijkstste zijn maar door ervaring durf ik daar aan te twijfelen. Wil ik mijn kind ‘alles’ kunnen geven op materieel gebied maar haar (blijven) te kort doen op vlak van aanwezigheid? Ik kom dan mss uit een generatie die idd materieel niks te kort kwam en daardoor heb ik mss gemakkelijk praten, maar ik weet wel, uit eigen ervaring, dat het omgekeerde ook niet alles is. Los daarvan vind ik het nog altijd ontzettend belangrijk, als vrouw, financieel onafhankelijk te zijn maar wil ik mijn kind toch ook de boodschap (en het voorbeeld) kunnen geven hoe belangrijk het is om (yolo-gewijs) je leven te vervullen zoals jij het ziet en voelt en om niet per se te voldoen aan ‘maatschappelijke verwachtingen’. Ook zou ik het heel erg vinden om haar het voorbeeld te geven van een job te doen waar je je niet meer goed in voelt, te blijven doen...het zal er allemaal snel zijn maar anderzijds zijn het nog vele jaren te gaan eer ze volwassen is. daarbij is het ook niet gezegd dat, door je financiële zekerheid op te geven, je financieel moet inboeten. Wie weet is het wel andersom en vind je een goudmijntje dat je nooit voor mogelijk had gehouden... kortom, ik denk dat (bij mij in elk geval) de angst voor het onbekende en het gebrek aan vertrouwen in mezelf de grootste boosdoener is, maar dit zijn factoren die in mijn hoofd spelen en daarom niet perse overeenstemmen met de realiteit zoals ze is... Corona heeft de wereld wat op zn kop gezet en dat geldt niet minstens voor mijn leefwereld, gedachtengoed, patronen, routines die alleen maar ‘normaal’ waren, maar waar ik me nu wel serieuze vragen bij stel... Nogmaals dank voor jullie feedback! Reageer gerust op wat ik geschreven heb. Mooie dag nog gewenst!

Mooie dag vandaag. Vol inspiratie...hoop dat het stoppen met alcohol me mettertijd ook zal helpen om knopen door te hakken op professioneel gebied...blijven vasthouden aan (financiële) zekerheid of voluit kiezen voor mezelf en ‘leven’?

Ik dronk te veel

Dag Indre, denk dat we een beetje in dezelfde lijn lagen qua verbruik, functioneren, jong kind en zelf niet echt benoemen als ‘verslaafd’ want ik had wel een bepaalde ‘controle’ ingebouwd, mits uitspanningen...een fles wijn per dag (en ook niet elke dag) vond ik zelf ook niet echt overdreven, zeker in het weekend kon het wel meer zijn incl apero’s...de eerste week/weekend ging het stoppen bij mij heel goed, dan sloeg het om naar extreem vermoeid en lusteloos. Zoals jij verwachtte ik in eerste instantie veel energieker te worden, dat sloeg toen wel even tegen waardoor twijfels de kop weer begonnen op te steken.... Dit weekend was mijn derde weekend zonder, zoals jij keek ik hier hard tegenop...maar ik ben vandaag blij dat het me weer gelukt is zonder, en ben deze maandagochtend frisser dan ooit begonnen...volgend weekend 1 maand! Om maar te zeggen dat het met momenten zeker niet gemakkelijk is/ zal zijn, maar doorbijten loont toch wel de moeite... Koken en eten is bij mij ook wel een dingetje, vanaf ik begon te koken, begon de apero. In het weekend maakte ik dan ook volop uitgebreide stoofschotels die lang op het vuur moeten ik probeer hier mn eigen dingetje wat te doen, wat mij helpt en heb hier ook echt al wel veel steun gekregen, ook op die moeilijke momenten. veel sterkte gewenst!