Hallo allemaal,
ik ben Prana, vrouw, 50. Ik heb al jaren een alcoholprobleem en weet ook al heel lang dat ik daar wat aan moet doen. Mijn verhaal is denk ik niet echt origineel. Rond mijn 15e begonnen met uitgaan en drinken. Wat ik geweldig vond, ik was ineens niet meer verlegen of onzeker. Vele jaren van veel feesten zijn daarop gevolgd, maar het bleef de eerste 10/15 jaar toch meer een "sociale" gelegenheid. Daarna begon de alcohol er steeds meer in te sluipen. Bij werkstress, bij persoonlijke problemen, bij persoonlijke feestelijke momentjes, bij de lunch, gedurende het koken, bij de maaltijd, na de maaltijd enz enz. Er was altijd wel een reden. Als ik me goed voelde: drank, als ik gestresst was: drank, als ik triest was: drank, als ik ruzie had: drank, als ik blij was: drank. Het is dus erg uit de hand gelopen. Vorig jaar heb ik de stap genomen en ben gestopt. Ik dacht niet dat ik dat ooit zou kunnen, maar het lukte. Bijna 10 maanden. En toen? Ik dacht heel naïef dat eentje wel weer zou kunnen. En dat lukte maar liefs 2 keer. En toen? Tja, een feest....Een leuk feest. Dat uiteindelijk helemaal niet zo leuk werd, omdat ik vreselijk dronken werd. Blackout, overgeven, alles erop en eraan. De rem was er al meteen niet meer. Hield ik toen op? Leerde ik hiervan? Nee, hoor. Het was het begin van 6 maanden er weer volop tegen aan. Mijn moeder ondertussen verloren wat dus een "perfect" excuus was om maar door te gaan. En af en toe een halfslachtige poging om te stoppen die dan een paar dagen duurde.
Vorige maand had ik er zo genoeg van. Ik baalde zo erg van mezelf, dat ik me een (figuurlijke) schop onder de kont heb gegeven. Ik zit nu op dag 27 en hoop - wil! - dat dit de laatste poging wordt. Ik kan niet matigen, dus ik wil stoppen. Vrij zijn.
Hopelijk kan lezen en actief deelnemen aan dit forum me een handje helpen.
