Descartes33

Dankje @lady jane. Ik snap @Smaragd wel, emotionele man. Het gaat alweer wat beter met me. Ik ken dit protocol. Ik kom op dit forum omdat ik me zo eenzaam voel.

Nee ik heb de kots zelf opgeruimd. Wederom zal ik mijn bek weer houden als ik jou zo lastig val.

Ja ik snap mezelf ook niet. En ook niet waarom ik dit allemaal deel. Misschien zodat jullie er niet zo voorstaan zoals ik. En sorry maar het doet me goed om te delen. Ik blijf maar worstelen. Ik drink nu alleen nog maar om ziek te worden. Dat wist mijn liefje trouwens, daarom haalde ze drank @Renaldo61.

Smeken. En weten dat ik nuchter best een goeie vent ben.

Nee het was geen goed idee, ik kotste de hele huiskamer onder. Ik ben zo moe van die alcohol. Ik word zelfs moe van hier te posten.

Tyfuszooi. Ik heb mijn vriendin gesmeekt om voor me naar de super te gaan. En ze deed het, wanhopig. Ik ben zo naar de kloten ik kan het gewoon niet meer. Daar heeft niemand iets aan hè. Ik haat mezelf. Zo is er weer wijn. Kutleven.

Gaat niet zo lekker met ons hè @ikkanhet. Ik was halverwege naar de supermarkt en toen begon ik te janken. En toen ben ik weer naar huis gegaan.

Ja.

Wat is er gebeurd? Drank is gebeurd. Slome trage kankerdrank.

Ik kan geen woorden meer vinden. Ik kan zelfs niet meer lezen hier. Ik zou het liefst ieder van jullie een omhelzing geven. Ik ben slecht, heel slecht.

Ik werd wakker en kon geen beter idee vinden dan om er een open te trekken. En even terug te lezen hier. @Smaragd Je geeft me een beetje pijn, het zou allemaal niet zo moeten zijn. Volgens mij ben jij een geweldig iemand in de wereld gesmeten die niet zo geweldig is. En volgens mij ben je er ook een die er uit kan komen. God geeft maar zoveel als iemand kan dragen las ik ooit. Als je veel kunt dragen krijg je dat ook. Eindstand heb je iets bijgedragen. Heel veel liefs voor jou, en een beetje rust gewenst. @Cleo66 jij bent voor mij al vanaf moment 1 op het forum zo’n wijze troost. Ik zou willen dat ik zo’n moeder had. En dat bedoel ik niets ten nadele van mijn eigen moeder. Die kan er iets aan doen, 2e generatie holocaustslachtoffer en bang voor alles. Het verleden draagt de toekomst. Mja post ik dit nou wel of niet. Ik denk het wel, dit draadje is morgen toch weer vergeten. Het was een moeilijke dag, laten we dat maar onthouden, en vergeten, en een beetje geloven in de hemel. En @Jopie’s wijsheid in gedachten houden.

Jawel. Ik zit een beetje te slempen en veel te slapen. In elk geval geen gedestilleerd gehaald, dat is goed. Beetje moe van de wijn, beetje moe van het praten tegen mijn vrouw. Moe van mezelf. Ik verlang een beetje naar de punt achter dit alles.

Ga misschien even achter de piano zitten, dat kun je toch? Een paar klanken met verdrietig te zijn. Dan een paar dagen herstellen zoals iedereen. Geen loser meer zijn. Liefs.

Oké ik probeer een grapje te maken: heeft er nog iemand goedkope Nembutal van hoge kwaliteit? @Bor ik snap jou wel goed geloof ik. Alcohol is kut maar je grootste vijand is het leven. En soms helpt drank, dat is een feit. Daarna blijkt dat het niet hielp. Dat is ook een feit. Hulde voor de mooie mensen die de beslissing konden nemen, en dankbaarheid voor dat ze hun ervaringen blijven delen. Maar ik zou jou ook niet zomaar willen missen.

Nee het is een moeilijke wereld. Stukje hardlopen @bumperjim fantastisch idee, maar dan moet je er wel een beetje beter voorstaan. Ik zit weer even in het hart van de verslaving. Bij mij komt er altijd een beetje doodswens bij kijken. Laat het toch allemaal voorbij zijn, niemand meer lastig vallen, jullie niet maar vooral mijn vrouw niet. Ik kom er wel weer uit, niet nu, morgen wel. En dan begrijp ik en voel ik die adviezen ook beter.

Thanks @Bor. Ik stond net alweer met enkele flessen op de band bij de super. Ik zou graag eens weten wat ik dronken denk als ik nuchter ben, en andersom, want het zijn twee werelden. Misschien dan maar even verwoorden: effe rust in mijn kop want het was onrustig vannacht. Ik neem het glas omdat ik weet dat over een kwartiertje alles weer rustig is. Het stomme is dat ik sinds een jaar of twee denk dat ik helemaal kapot moet om te stoppen, dat gaat niet uit mijn kop. Terwijl er natuurlijk een optie is om gewoon de kater uit te zitten en beter te worden zonder helemaal ziek te worden. @Sandro waarschijnlijk heeft iemand mij net op dezelfde manier beschouwd. Ik voel me altijd schuldig als ik hier iets post op slechte tijden. Ik leer hier zo fokking veel en van elke opmerking van iedereen. Dus dankjewel. Ergens in de komende dagen zal ik wel ziek worden en weer een paar weken mijn best doen. Maar dat is het, een paar weken.

..

Ja je hebt gelijk, ik zal mijn bek even houden.

Ik ben bang om aan mezelf te werken. Ik vind het fantastisch wat jij schrijft @Fruitvlieg2019, zo wijs en waar. Maar ik blijf bang. Ik heb de beste beslissingen van mijn leven genomen terwijl ik diep in de nacht aan de whisky zat. Met werk weet ik dat ik het alleen maar goed kan doen als ik er volledig in geloof, maar als ik dat doe raak ik zo kwetsbaar, dan staat alles op het spel. En dit is niet alleen een gevoel, dit is de waarheid, als ik mezelf volledig geef aan een vraagstuk, een som, noem het maar, dan is de uitkomst perfect. Ik ga vervolgens wel naar de kloten maar goed, het resultaat is iets wat blijft, ik herstel wel weer. Ik denk heel vaak “als ik alles nu precies hetzelfde houd, inclusief terugvallen, dan houd ik het vol en blijf ik mezelf en heb ik op het einde alles gedaan zoals ik kon en kan ik in ruste sterven”. En ik zie die onzin wel die ik schrijf maar dat gevoel komt steeds terug. Is dat alcohol? Is dat echt die alcohol? Of is alcohol eigenlijk maar onbelangrijk en zit ik zelf gewoon slecht in elkaar? Zal het gewoon nooit lukken?

Ook die herken ik @Sandro, ergens en dat komt vast door mijn opvoeding heb ik een soort moederrelatie met mijn baas. Dus ze heeft heel veel woorden als ik weer eens bezopen ben maar het kan maanden goed gaan en dan komt er geen woord uit. Gisteren nog, misschien was dat de trigger, ik had een paar dingen heel goed gedaan en ze zat me flink af te keuren. Ja misschien is dat wel de kern van de hele alcoholische persona, diepgevoelig zijn in contexten waarin dat helemaal niet gepast is. En ik wist het op dat moment, ik kon alleen niet de praktische conclusie trekken, die @Fruitvlieg2019 omschrijft.

Ik weet dat ik de laatste ben om advies te mogen geven, maar ik hoop met alles dat je niet aan de zuip gaat. Ik heb het gedaan gister, en vanmiddag wat dat aangaat, en eigenlijk kan ik wel janken. Ik hoop oprecht dat jij wel ff diep adem kan halen en een beetje kracht in jezelf kan vinden en gewoon een lekker nachtje slaapt vannacht en morgen met andere ogen naar de wereld kijkt, zoals mij ook vaak lukt. Maar nu niet. Ik loop hier te jongleren om zo min mogelijk te zuipen en zo snel mogelijk te herstellen zodat ik weer normaal kan doen, dat wens ik jou en niemand toe.

Twijfelen over de schoonheid van het leven, misschien ben ik daar inmiddels wel uit. Als ik goed om me heen kijk zie ik een puinhoop. Ik had twee fantastische weken, de eerste op vakantie. Het deed me zo fantastisch goed om in de Noordzee te liggen, ik kon me totaal overgeven. Ik ben met volle aandacht aan de 12 stappen van AA begonnen, meetings gevolgd, ik was zo kalm. Maar toen ik weer in de stad kwam voelde ik alweer zo’n vreselijk stroperig laagje over alles. Op werk raasde gisteren alles om me heen, ik moet (en ik ben echt woedend) om de drie minuten beslissingen nemen die over zo vreselijk veel geld gaan. En als ik om me heen kijk dan zitten er helemaal geen mensen die er ook maar enig belang bij hebben om de goede beslissing te nemen. Ik heb om hulp gevraagd, ik voelde gewoon dat het niet goed met me ging. Maar de reactie die ik krijg is dat mensen hun eigen frustratie gaan delen, naar boven en naar beneden trappen, geen enkel goed, vruchtbaar advies, al was het maar een beetje empathie. Dus gisteren ben ik weer gaan drinken. Ik ben niet helemaal naar de kloten zoals ik eerder wel zou zijn, ik heb iets gevonden de afgelopen weken, maar het is niet best. Ik hoopte volgens mij dat ik met een beetje alcohol de rust zou vinden die ik er vroeger in vond, maar in feite is het walgelijk, het voelt inmiddels echt als gif. Dit, precies dit is de klotezooi van verslaving: ik ben te zwak om met de shit om te gaan die de wereld onvermijdelijk over je heen legt, ik heb het gewoon niet geleerd, om ermee om te gaan. En ik los het niet op, wat ik ook doe. Ik kan best even stoppen met drinken maar dan zie ik mezelf weer en dan raak ik zo teleurgesteld, zo wanhopig. Dus wat moet ik doen? Ander werk? Ik ben vreselijk gesteld op mijn inkomen, en de tragiek is ook nog eens dat ik mijn werk vrij goed doe. Als ik het moet overdragen dan vrees ik dat het een puinhoop wordt, en de inhoud van het werk gaat me aan het hart. Ik werk op het gebied van zorg voor mensen met psychische problemen, vooral ook verslaving, de ironie! Als ik nou maar volhoud dan levert dat zoveel op voor zoveel mensen met mijn eigen problematiek. Ik kan wel janken als ik naar de psychologische zorg in Nederland kijk, en ik kan gvd iets bijdragen, iets beter maken. Men is het goede gewoon helemaal uit het oog verloren. En ik ook, maar ik vecht ertegen, ik wil niet mee gaan in de egoïstische attitude, ik wil gvd absolute verbetering voor al die mooie mensen die helemaal naar de kloten gaan. Maar ik moet eerlijk zijn, ik ben de egoïst want ik zit te zuipen, paniekerig en vol zelfmedelijden. Maar ik heb iets buiten mezelf nodig, een arm om me heen, al was het maar één collega die me aan zou kijken en zou zeggen ‘ik wil ook mijn best doen’. In plaats van een beetje te glunderen om weer een nieuwe opdracht die veel geld in het laatje brengt. Ik snap soms helemaal niks van de wereld, of beter: ik snap bijna alles, het grote plaatje is echter helemaal zinloos. Goed dat moest ik ff van me afschrijven. Ik ben woedend, echt woedend, op mezelf en ik de wereld om me heen. Maar ik ben een klein beetje trots dat ik niet helemaal kapot ben en hier nu al dingen schrijf, in plaats van op het moment dat ik echt vernietigd ben. En ik ben trots dat ik vandaag heb gewerkt, een aantal gruwelijke vegen uit de pan heb gegeven aan een aantal zuigers die er een potje van maken, en dat ik dat morgen weer ga doen.

Ik herken het @Sandro Lukt het om droog te blijven? Mij sinds gister niet, ik had een dag op werk waar wel zo vreselijk veel frustratie opgestapeld werd dat ik om 5u bij de supermarkt bijna gedachteloos bier inlaadde, zoals ik vroeger ook altijd deed. Intussen zak ik daardoor dieper in de put want de problemen aanpakken lukt nu ook niet meer. En de verlossing die ik vroeger leek te vinden in drank vind ik nu ook niet meer. Als ik nou gvd een wat steviger basis in mezelf zou vinden om met die onzin om te gaan, en me wat minder kwetsbaar zou voelen. Soms verlang ik naar de grote bek die ik vroeger had om mijn drinken te ontkennen, nu beland ik in een soort niemandsland.

Nee dat denk ik niet dat je het onderschat. Maar ik weet uit eigen ervaring dat ontwenning na een lange periode sterke drank een beetje anders is dan van wijn/bier. Ik krijg dan heftiger verschijnselen, met name trillen en spierspanningen. Maar dat is voor iedereen anders, je kent jezelf het beste. Je bent nog jong, het lichaam herstelt snel. Gemiddeld gezien zijn die fysieke verschijnselen na een dag of drie over. Wat ik bedoel met die huisarts is dat wat je omschrijft best wel heftig is, ik zou de hulp die er is gebruiken. Misschien is het sowieso fijn om met iemand te praten die dit vaker ziet. Ik zou het in je hoofd even opdelen, eerst de komende dagen van de drank afblijven en de pijn, schaamte en angst uitzitten (zet bijvoorbeeld Netflix aan). Dan als je er een beetje bovenop bent gaan nadenken over het diepere probleem dat erachter ligt, ook daar kan een arts van hulp zijn. Vandaag een beetje aardig voor jezelf zijn en niet teveel schamen. Ieder ander met precies jouw ervaringen zou er exact hetzelfde voor staan. Veel sterkte!

Snap ik dat je daar bang voor bent. Probeer anders iemand even naar de apotheek te sturen voor Thiamine (vitamine B ), dat is sowieso een goed idee. Het probleem met wodka is dat het snel een beetje medisch wordt omdat je er in korte tijd zoveel van kunt wegzetten. Zou je niet die afspraak met de arts sowieso maken, dan maar voor volgende week? Zo’n arts kan een beetje verantwoordelijkheid nemen over je proces, klinkt alsof je dat zelf niet meer kan. En daar kun je niet zoveel aan doen.