Descartes33

Mooi cadeau @ikkanhet. Ik heb vorig jaar ook zoiets aangeschaft nadat ik stopte met drinken. Lekkere cappuccino. We moeten toch een beetje lief voor onszelf zijn hè.

Dat is goed advies @Yvonne. Ik heb mijn lijstje negatieve ervaringen met alcohol uitgebreid. Dat kan ik teruglezen tegen de ontkenning. Ik zal dat fysieke inderdaad voor mezelf gaan noteren maar dan privé, wordt een beetje een naar verhaal.

Dankjewel @Maja. En wat goed zeg, @ikkanhet. Heel knap van je, en inspirerend. Ik ga vandaag weer werken. Maar ik ging alweer een beetje te hard uit schuldgevoel vanochtend. Is opletten want echt herstel moet nu op 1 staan.

Goedemorgen allemaal. Descartes kan niet slapen dus dan mag hij wel even het dagdraadje maken. Bedankt voor alle steun gister. We gaan er weer tegenaan. En dan nu een keer niet twee weken want dat wordt een beetje voorspelbaar. Fijne dag allemaal!

Ik zit nog na te denken over wat jij zei @Maverick. Dat met die gedachten loslaten is wel raak. Ik ben in alles manisch, als kind al. Ik was erg gevoelig en het was thuis niet zo leuk. In mijn adolescententijd was ik vreselijk onzeker. En vond ik de drank. Dat was fantastisch was mijn mening. Maar ik bleef wel malen in gedachten. Ergens is het moment gekomen dat ik daar klaar mee was en toen ben ik echt verslaafd geworden. Dit jaar kreeg ik een nieuwe functie met veel verantwoordelijkheid en dat zit me dwars. Het thuiswerken valt me ook zwaar, geen reden meer om fit op kantoor te verschijnen. Ik vind het werk ook niet leuk. Het lukt me ook maar deels om verantwoordelijkheid te nemen, na twee weken heb ik er steeds genoeg van. Daarom haat ik mezelf maar het is nu tijd om het aan te pakken. Inderdaad gedachten laten zijn en wat meer ontspanning vinden. Ik pik hier wel veel op. Vorige week behandelden we stap 4 bij AA, mijn grootste karakterfout is de neiging om te vluchten. Gewoon de wereld even negeren en drinken. Maar dat werkt niet meer, heeft nooit echt gewerkt. Sommige mensen vinden het weer tijd voor een opname. Dat vind ik doodeng. Maar als mijn persoonlijkheid me steeds maar weer de drank ik drijft dan moet het misschien maar. In 2018 was ik in Schotland in de kliniek en dat was traumatisch. Zoveel vreselijke verhalen gehoord, daar denk ik nog steeds aan terug. Ik had toen ook moeite mijn alcoholisme te accepteren, en nog steeds. Die eerst stap van AA lukt maar niet. Maar ik ga het weer proberen. Verantwoordelijkheid nemen en de schoonheid van het leven weer inzien. Accepteren dat de rem kapot is en gezonder gaan leven. Niet mezelf weer vernietigen. En scherp blijven voor over een tijdje. Veel dank voor jullie steun.

Fijn dat je traject binnenkort start @Wings69. Heel veel succes. Ik loop van mezelf te balen. Ik was als kind al angstig en depressief, drank hielp me om ermee om te gaan. Maar nu realiseer ik me dat ik nooit gelukkig was. Straks als ik hersteld ben ben ik weer wel gelukkig maar dat is de valkuil. Want het patroon is zo sterk. Over twee weken moet ik daarop voorbereid zijn. De poezen voelen aan dat het slecht met me gaat. Heel timide en knuffelig. Volgens mij vinden ze het wel gezellig dat ik urenlang bij ze op de bank lig. Ik zit hier maar een beetje in mezelf te praten, kan toch niet slapen. ‘Delirium is a disease of the night’ schreef Charles Jackson in het boek The Lost Weekend. Dat is me wel een boek hoor. Lekker rillen en zweten nu. Wat een gif is het ook. Althans voor mij.

Vandaag is wel een goed moment om dit te updaten. Ik heb geen flauw idee meer van de afgelopen dagen. Ik ben wel een paar keer naar de winkel geweest waar ik me voor schaam. Wat moeten die mensen denken. Verder ben ik nu vreselijk benauwd, alsof mijn ademhaling niet goed meer werkt. Tijdens zo’n binge rook ik ook voortdurend sigaretten. En het braken, keelpijn. En de wanhoop, zeker als ik bedenk dat ik hier al 15 jaar mee worstel, gewoon een vernietigd leven. Het is een gevangenis ook als ik niet drink. Maar dat gaan we nu aanpakken. En dan het herstel: urenlang doorliggen op de bank, een troep in huis. Verdriet en machteloosheid. Schaamte want je doet het toch zelf. Zoveel spanning. Niet kunnen/durven te slapen en toch steeds het gevoel dat ik in slaap val, heel eng. Het moeten uitleggen aan mensen, werk afzeggen. Mijn vriendin teleurstellen. Die nachten na een terugval zijn vreselijk. Zit uren voor de televisie. Morgen moet ik weer werken maar ik ben helemaal niet helder. Ik ben dan zo kapot dat ik nauwelijks uit mijn woorden kom bij overleggen. En de fysieke angst, bang voor een hartaanval, enorme spanning, bang om om te vallen. Bang dat ik er nooit uitkom. Pijn aan mijn ogen van het lezen op dit forum. Het leven kan zoveel leuker zijn. Maar dan moet ik me hier wel aan blijven herinneren. Ik wil het nooit meer. En ook niet meer roken. Die dingen zijn samen gegaan vroeger. Ik heb lang volgehouden dat ik wel functioneerde maar bij AA geleerd dat er niet zoiets is als een functionerende alcoholist. Ik heb niet alles uit mijn leven, baan en studie gehaald. Of mijn relaties. En dan heb ik het nog niet over de incidenten: dat ik in 2017 me ziekmeldde voor werk wat maanden duurde. Dat was een afschuwelijke tijd. Ik viel voortdurend om, een keer zelfs op het balkon knock-out gegaan waarna een stel werklui de buurvrouw inschakelden. Dat ik twee begrafenissen trillend en zwetend moest bijwonen. Dat ik jarenlang niet meer wist welke film ik de avond ervoor had gezien. Dat ik een keer 24u lang de hik had. Dat ik woedend het bureau van mijn vriendin omgooide. Dat vrienden me uit het café naar huis moesten dragen. Dat ik na een tijdje zo moe werd van het feit dat ik dronken ging bellen dat ik besloot ‘s avonds geen contact meer te hebben met mensen waardoor ik vrienden verloor. En de ochtendbezoekjes aan de supermarkt natuurlijk voor pakken wijn. Het mag voorbij zijn hoor. Oh nog vergeten: mijn neiging om dingen uit het raam te gooien, telefoons, laptops. Dat was in de tijd dat ik nog heel woedend was. Nu ben ik wel wat milder en verdrietiger.

Ik denk dat ik een trap nodig heb @Smaragd. Vind het ook hypocriet van mezelf dat ik hier pas echt post als het helemaal mis is gegaan. Arrogantie als het goed gaat en dan toch weer in de fout. Dit wordt mijn dood als ik niet oppas. Misschien moet ik meer delen als ik nuchter ben. Ik voel me lullig met mijn gezeik elke keer. Ik vind mezelf nu heel zielig maar dat had ik vrijdag moeten bedenken.

Dank voor de reacties. Ik heb net even een foto van mezelf genomen om me te herinneren aan hoe ik me voel. Dat is wijs @Maverick. Ik heb vroeger geleerd om gevoelens met drank te bestrijden. Ik dronk jarenlang elke dag. Ik heb nooit goed over mezelf na kunnen denken. Drie jaar geleden begonnen die binges. Zodra ik nu begin met drinken streef ik alleen maar naar ziek worden. De romantiek is er wel af, ik ben doodsbang geworden voor alcohol. Maar die angst maakt dat ik weer ga drinken. Ik zit er gewoon aan vast. Wat me vreselijk dwars zit is dat ik er ook als ik niet drink aan blijf denken. Voortdurend. Ik zit mezelf steeds te overtuigen dat het wel weer kan. Zelfmedelijden, ontkenning, stress. De ironie is dus dat het probleem ontstaat als ik nuchter ben. Niet zo gek natuurlijk maar daar ligt de oplossing. Als ik mijn eigen post van Augustus teruglees dan zie ik een vreselijk patroon. Misschien elke dag even teruglezen vanaf nu. Ik zit nu gewoon te janken zo wanhopig ben ik. Dat mag ik herinneren.

Sterkte @Ties. Vreselijk zijn die terugvallen hé. Lekker drummen en breien. En blijf posten.

Dankje @Cleo66. Het zou toch allemaal niet zo moeilijk moeten zijn. Maar ik maak het moeilijk. Maar ik ga eruit komen. Het gaat erom die eerste niet te nemen en aandacht schenken aan de negatieve gevoelens die me zo’n terugval bezorgen. Wat bezielt me ook. Ik had vrijdag twee biertjes gehaald. Ik dacht ik beperk het. Toen nog een fles wijn bijgehaald. Zaterdagochtend begonnen de pakken wijn en Port. Drie dagen lang de hele dag gedronken. Ik kon gewoon niet stoppen. Vanochtend werd ik ziek, gelukkig. Nu zit ik te zweten, vreselijke pijn. En wanhoop en schaamte. Als ik me toch eens zo kon voelen voordat ik begin..

Mja depressie, het gevoel niet thuis te zijn in de wereld. Angst. En dat komt natuurlijk ook door mijn verslaving. Ik ben zwak, nooit geleerd om streng voor mezelf te zijn. Ik heb veel steun van mijn psychologe maar het werkt niet echt. Vorig jaar wel 8maanden nuchter met Refusal, maar het ging allemaal met tegenzin. Zo ziek nu echt vreselijk. De combinatie met antabuse was ook niet best, iets te vroeg begonnen. Ik heb wel veel aan dit forum. En aan AA. Ik moet zelf gewoon de stap zetten.

@Kohtje ja ik weet het. En het is fijn bij AA. Ik heb wel moeite met de stappen maar ik werk eraan. Ik kan wel janken nu. Zo’n lafaard ben ik. dankje @knakker. Ik moet echt iets gaan veranderen.

Deze terugval heb ik wel mijn verantwoordelijkheid genomen. En zelf mijn drank gehaald en veel. Mijn thema voor de komende tijd is omgaan met die neiging tot zelfdestructie. Ik kwam er opeens achter dat het gewoon een slow suïcide is mijn drinken. Depressie als ik nuchter ben. Krachteloos. Ontkenning. Denken dat ik wel een vrijdagmiddagborrel kon nemen. En zaterdagochtend de flessen wijn naar binnen gieten. Nu is het dinsdag. Werk af moeten zeggen en vreselijk ziek. Wat moet ik toch. Ik ben al sinds mijn zestiende aan het drinken. Het zit zo diep in mijn persoon. Goed om hier te delen. Kom er nu weer uit. Veel gepraat met mijn lief dat was fijn.

Sterkte @Elton goed dat je deelt. Ik weet niet goed of ik eea moet delen. Ik was twee weken nuchter maar ik dacht voortdurend aan de dood. Ik voel me echt een mislukking. Elke keer dat falen. Ik dacht dat ik het met drie AA-meetings per week zou redden. Maar het is precies zoals vroeger. Ik kan gewoon niet ontspannen en ik wil niks meer voelen. Mijn drinken is een poging dichter bij de dood te komen. En dat lukt aardig. Maar ik moet eruit komen. Veel liefs voor jullie.

Ik ben weer gestopt. Sorry voor het drama. Zo benauwd nu, voortdurend kotsen. Zal iets laten horen als het beter gaat.

Ja als ik toch iets van jou kon leren. @bumperjim Mijn vrouw houdt nog van me. Maar niet lang meer. De schat.

Proficiat @maya. En veel liefs voor @ikkanhet, dat gaat goed dame. Chapeau. Bij mij is het helemaal drama maar dat was gister al duidelijk. Ik weet niet zo goed meer wat te doen. Drank drinken, ja, dan kan ik slapen. Ik wil graag een beetje dood. Maar daar heb ik het lef niet voor. Ik heb wel het lef om boos te worden op mensen die het niet snappen. Ik ben gvd niet de domste maar dit is veel sterker dan ik. En dan wil ik geen medelijden. liefs voor iedereen en een beetje extra voor @Bor.

Dankje @Pinkman en @Cleo66 en @Maverick en iedereen. Ik had dat ook niet zo moeten posten. Er zijn verschillende levels in verslaving. Ik probeerde denk ik iets te delen van mijn neiging de wereld en mezelf te laten branden, noem het maar een alcoholistensmoes @bumperjim. Je hebt gelijk het is een roep om aandacht en ik had het kunnen weten en ik wist het ook wel. Ik wilde het graag wat eerder delen dan als ik weer kapot was, een beetje met mezelf in contact blijven. Dat is moeilijk want ik weet ook wel dat niemand hier daar iets aan heeft en dat het niet fijn is om met je kop in de drank te gaan zitten posten. Ik ben een beetje verdrietig dat veel mensen, niet hier maar in mijn leven, allemaal denken dat het zo lekker is om te drinken en dat ik daaraan toegeef. Die denken het allemaal te begrijpen, alsof er elke dag twee afslagen zijn, “lekker te drinken” en “gewoon normaal doen”. Maar ik vind drinken helemaal niet lekker. Het is iets dat ik al heel lang doe en soms weer doe om wat dichter bij het einde te komen. Misschien zit ik dan op het verkeerde forum. Het is geen wilszwakte, het is juist een vorm van koppigheid, woede en destructie. En ik heb professionele hulp @Pinkman maar dat wil niet zo lukken. Als ik niet drink ben ik namelijk net zo ongelukkig. Enfin mea culpa en laat me maar even. Ik zal het zelf wel oplossen want ik ben de enige die dat kan. En hier niet meer komen want ik heb er veel geleerd maar het lost niks op. Adieu.

Dan ben ik ff eerlijk @Pinkman. Die afweging is natuurlijk heel goed maar alleen als je er op uit komt dat je goed voor jezelf/je lichaam wilt zorgen. Mij kan het echt gestolen worden. Dus die lijst werkt niet. En dan vraag jij waarschijnlijk “wat doe je hier dan, zuip jezelf lekker dood” en dan weet ik niet meer wat ik moet zeggen. Nou goed ik zit op dat punt. Er zijn zoveel rationele argumenten (sporten, geliefden) tegen drinken maar als die zouden werken dan zou ik nooit begonnen zijn. Maar ik wil wel mijn verhaal kwijt, zelfs nu. Ik wil gewoon dat iemand het ziet, dat het niet onopgemerkt is gebleven.

Ome Descartes is gister weer met zijn kop in de wijn gevallen, sindsdien razen allerlei rare gedachten en schuldgevoelens langs. Intussen gaat de drank er weer met teleurstellende snelheid doorheen. Ik vind geen greintje kracht meer om eruit te komen. Goed nu houd ik daarover op want de sfeer moet niet verpest worden. Lullig om in deze toestand te zeggen maar er is wel iets veranderd sinds ik me heb gemeld op dit forum. Ik heb een beetje meer contact met de rest van de wereld gemaakt. @Lieke7777 heeft voor mij de stap naar AA wat kleiner en vertrouwder gemaakt. Ik denk op een andere manier na over mijn drinken. Ik ben eerlijker geworden. Tegenwoordig als ik ga drinken dan voelt het als een flashback. Ik zie mezelf weer naar de winkel lopen, terwijl ik er loop. Ik zie mezelf drinken terwijl ik drink. De echte Descartes zit alleen maar te wachten tot het over is, want het gaat wel weer over. De mensen waar ik erg om geef zijn nu natuurlijk boos. En ik bedank ze, ze nemen me tenminste nog serieus. Als mensen je iets verwijten dan veronderstellen ze dat je het anders had kunnen doen. Dat raakt aan mijn schuldgevoel, als ik de mogelijkheid had gezien had ik het anders gedaan. Maar het is gewoon niet gelukt. Het lukt eigenlijk helemaal niet. Dan het laatste zelfmedelijden waar niemand iets aan heeft: ik had gewild dat ik het vroeger wat fijner had gehad. De logica leert me dat ik dan nu een beter, krachtiger, simpeler mens zou zijn geweest. Maar zo werkt het leven niet, je krijgt de opgaven waar je misschien de kracht voor hebt. Je krijgt het niet cadeau. Je krijgt niks cadeau. En als je je dat eindelijk realiseert dan krijg je de kans om mee te doen met de wereld. Dat is het streven. Meedoen terwijl je jezelf kunt blijven. Veel liefs, voor iedereen.

84,4

Klote @knakker. Die poezen kunnen een ontwapenende plek in je leven innemen. ☔️

Hi Christopher, welkom. Mooie aan dit forum is dat je nooit helemaal alleen hoeft te zijn en dat je veel herkenning zult vinden. Dat innerlijk gemis is denk ik voor iedereen met een alcoholprobleem heel vertrouwd. Als je Carr leest dan ben je duidelijk al aan het proberen iets ten goede te veranderen en dat is heel knap van je. Dat het vanavond niet lukt hoort er soms bij, helaas. Doe rustig aan, maak het niet te gek, en blijf hier posten zou ik zeggen. Het kan helpen tegen het gevoel van alleen zijn en een ingang zijn om wat zaken uit je leven op te lossen die je dwarszitten.