Descartes33

Hij is eenzaam omdat het een narcist is. En daarin lijk ik op hem helaas. En ik koester veel wrok jegens hem maar dat was denk ik al wel duidelijk. Daar moet ik iets mee, ik krop die shit allemaal op. En ik voel me natuurlijk sowieso al schuldig dat zijn talentvolle zoontje zijn leven vergooit met drank.. Ben dinsdag wel volledig leeggelopen bij de psych hierover. Ik dacht dat dat hielp maar alcoholisme kun je niet wegpraten. (dus wat doe ik hier dan?). Dingen leren.

Nee dat was een beetje drankjank. Gewoon de machteloosheid. Ik heb een flinke optater gehad. En ik weet dus niet of dat hersentrauma tot gevolg heeft. Dus even dicht genoeg bij de dood geweest. Nu weer leven. Voel me gesteund hier om er weer uit te komen. En te blijven.

Je mag me best uitschelden hoor @ikkanhet. Ik was gewoon oerstom. En wat een geluk heb ik dan gehad, dit had nog erger af kunnen lopen. Dankjewel voor je beterwensen. Je bent goed bezig.

Dat heb ik geprobeerd maar dan ga ik me toch weer schuldig voelen. Die man is eenzaam dus zoekt steeds contact. Ik probeer mezelf wel beter te wapenen en hem minder van invloed te laten zijn. Maar dit keer kon ik het niet handelen. Geen excuus natuurlijk. Anders had ik wel een andere reden gevonden.

Dankje Joris. Nee ik wilde er snel doorheen na de eerste dus ik had whisky gehaald. Liters. Achterlijk natuurlijk. Ik ruim de flessen altijd het liefst zo snel mogelijk op, kan ik weer lekker in de ontkenning gaan zitten voor een paar weken. Ik schrijf het maar zo cynisch op want dat is wel het geval. Ik hoop dat de klap op mijn hoofd die kronkel in mijn kop kan wegnemen. Ik walg echt van mezelf. Gisteren in het ziekenhuis, ze wilden me daar houden een nachtje ter observatie. Maar ik wilde naar huis, het advies niet gevolgd. Daar begint het al mee, die koppigheid. Goed misschien ben ik nu wakkergeschud. Doodmoe moeten jullie van me worden.

Dankje Lieke. Dit mag inderdaad nooit meer gebeuren. God wat ben ik slecht. Veel geleerd van jullie reacties dat wel. Ook de harde woorden. Voel me een beetje onmogelijk door een aantal van mijn posts. Er klinkt zoveel wanhoop en weinig kracht in door. Ik ben een koppige lafaard. Als ik dat nou eens tot me laat doordringen. Vandaag de stukken bij elkaar rapen en bedenken hoe ik komende weken wel verantwoordelijkheid kan nemen. En kracht en hoop verzamelen.

Welkom Joris. We kunnen hier veel van elkaar leren. Ik herken een en ander in jouw verhaal. Volgens mij zijn we even oud? Tijd om de knop om te zetten. Ik worstel er ook al 15 jaar mee. Ging pas echt mis toen ik ben gaan bingedrinken. Afgelopen week heb ik het helemaal opgegeven uit wanhoop. Ik ben enorm tegen mezelf aangelopen sindsdien. Vandaag is 1 november, ik stop met je mee. Heel veel succes.

Alvast goedemorgen allemaal. Wens jullie veel kalmte en moed vandaag. Nieuwe maand nieuwe kansen. Ik probeer weer op te krabbelen. Vreselijke nacht hier, ik moet iets maar ik kan niks. En dan zie ik de lege flessen staan en dan begint de craving weer. Wat een rotsituatie is het ook. Maar ik geef niet toe. Dank voor alle steun de afgelopen dagen, ik was niet zo leuk. Ik zie nu pas hoe raar ik deed, wat dat betreft een goede spiegel. Ik heb veel last van paniek dit keer. En nu ook nog eens met een reële aanleiding, het ziekenhuis. Elke keer als ik in slaap val lig ik weer in die CT-scanner waar ik gister in moest om een schedelbreuk uit te sluiten. En schrik ik weer wakker. Dus ik blijf maar online.

En daar zijn we weer. Vandaag was een nieuw dieptepunt, voor de tweede keer in mijn leven moest de ambulance komen. De vorige keer was in maart vorig jaar, na een trauma. Gister ben ik een paar keer gevallen waarvan de laatste keer heel heftig was, gat in mijn kop. Mijn lief belde 112. Toen kwam er eerst zo’n kleine ambulance en die vond dat ik opgehaald moest worden. Ik weet er bijna niets meer van; zat al dagen aan de whisky. Slapen-whisky-slapen-whisky. Ik raakte het gewoon helemaal kwijt. Als ik mezelf teruglees dan zie ik een tragisch figuur. Ik wil zo niet zijn. Ik wil dit niet meer, nooit meer. Ik heb me nog nooit zo machteloos gevoeld als vandaag. Ik wil het nooit meer. Dit moet de bodem zijn. Ik ben 33 en het moet klaar zijn. Het ergste vind ik nog dat toen we weer thuis waren ik gewoon door wilde drinken. Dan is het toch wel heel erg mis hè. Gelukkig was er niks meer dankzij mijn vriendin. Dat is zo’n engel. Vannacht lig ik natuurlijk wakker. Om de 20 minuten roken op het balkon, kan gewoon niet blijven liggen. Ik begin haar ook kwijt te raken. Drank heeft mijn leven kapot gemaakt. En mijn lichaam. Ik lig echt compleet in de kreukels, erger dan ooit tevoor. Ik ontdek nieuwe pijnen; blijkbaar ben ik ook vol voorover op mijn neus gevallen, voordat ik daarna achterover viel. Verder overal blauwe plekken door dat infuus. En een brandwond op mijn arm, geen idee hoe ik daaraan kom. En elke keer als ik aan drank denk weer paniek, ik ben zo bang voor mezelf geworden. Het ergste is dat Ik mezelf ben gaan haten door de drank. Het organiseert zichzelf en dat kan niet meer, mag niet meer. De bodem. Klaar. Normaal doen. Niet meer proberen de eerste te nemen. Nog een terugval overleef ik denk ik niet. Ik zie misschien nu pas in hoe dodelijk dit echt is. Misschien moest het zover komen om tot inkeer te komen. Het allerergste is het gevoel geen keuze te hebben. Na twee drie weken is alles weer weg. Alle spijt, al het geleerde, het schuldgevoel. En na het eerste glas weet ik alweer precies het traject. Ik moet gewoon helemaal ziek gaan van mezelf. Ik zit muurvast in dat patroon. Afgelopen dagen probeerde ik het te versnellen door heel veel sterk te drinken. Dat voelt dan als “zelfzorg” maar ik belandde in het ziekenhuis. Ik krijg het gewoon niet rechtgedraaid.

Ik zit nog ff terug te lezen en ik wil graag mijn excuses maken, Voor donderdag, ik ben grof geweest. Ik zat veel te diep in de whisky. Ik zie nu pas hoe helpend en goedbedoeld alle reacties zijn. Drank maakt me een nare vent, jullie verdienen dat niet. Excuus dus @Moeps en @Pinkman en jullie allemaal. Ik was en ben gewoon boos op mezelf en dat ga ik projecteren. En dan krijg ik een vuilbek en daar schaam ik me nu voor. Zal niet meer gebeuren. Heel veel dank voor jullie uitgebreide reacties. Ik kan er nu ik gestopt ben mee uit de voeten.

Mja er is alle aanleiding om dit als het einde te zien. Mijn vrouw is zo lief. Ik verdien het nauwelijks. Ik lig hier maar wakker en een beetje te typen en aan de dood te denken. Volgens mij heb ik vandaag iets geleerd, namelijk dat ik altijd al dronk om een beetje dood te gaan. En dat is bijna gelukt en het zal me helemaal lukken de volgende keer. Troep, dat is precies het goeie woord @Cleo66. Verder gaat het slecht. Dat gat in mijn kop doet pijn. En ik zit onder de blauwe plekken vanwege al die infusen. Goed tot zover het zelfmedelijden. Ze hebben me goed geholpen, nu ik mezelf nog. Ik blijf maar wakkerliggen. Ik heb de afgelopen dagen even teruggelezen, dat was niet leuk. Ik ben een klootzak als ik drink. Ik heb geprobeerd daar mijn excuses voor aan te bieden, hoop dat dat goed landt. Ik word nu gestraft met paniek en pijn. Paniek vanwege de herinnering aan de ambulance en angst omdat het blijkbaar zomaar mis kan gaan. Zo voelt het althans. De pijn is fysiek maar ook moreel. Wat ben ik toch een drama. Ik ben inderdaad precies mijn pa. Enige goede is dat ik geen kinderen heb. Maar ik voel me zo alleen. Ik wilde gewoon niet mee voelen. Nu komt alles terug. Beetje ironisch om na zo’n lange post te schrijven maar ik voel me schuldig dat ik zo loop te spammen. Ik kan gewoon niet anders, ik moet het van me af schrijven. Maar ik ben voornemens om hier wat meer te lezen in minder te schrijven. Jullie zijn allemaal een stuk verder dan ik. Ik sta sinds gister weer op nul en heb heel wat te leren.

Ik ga mijn eigen draadje maar weer eens oppakken. Vandaag was een nieuwe rock bottom. Volgens mij heb ik voor het eerst alcohol gebruikt om dood te willen. Ik ging meteen Drambuille halen, vroeger begon ik wat matiger. Ik weet niet precies wat ik wilde maar het had iets te maken met de dood. Maar ik wil natuurlijk niet echt dood, het was een schreeuw om aandacht. Nou die kreeg ik in de vorm van een ambulance. Misschien had ik in het ziekenhuis moeten blijven. Ze wilden me een nacht ter observatie houden vanwege hoofdtrauma. Maar ik schaamde me zo en wilde alleen zijn. Dus tegen medisch advies lieten ze me gaan. Zo vertrok ik ook ooit uit de kliniek in Schotland. Het kan me eigenlijk niet schelen als ik er hersenschade aan over hou. Ik heb het verdiend. Misschien heeft die enorme klap op mijn hoofd iets recht gezet, want het klopt al jaren niet. Hoe komen we eruit? Ik heb voor het eerst in lange tijd weer last van paniek. Niet zo gek na vandaag. Ik moet steeds denken aan al die artsen. En aan woensdag, toen ik begon. Ik heb zo mijn best gedaan afgelopen weken. Elke dag een lijstje. Goed peilen hoe ik me voel en wat ik nodig heb. En pats; iets bracht me uit evenwicht. En dan komt dat laffe karakter naar boven. Dan ben ik opeens een klein kind. En dan zit ik op de IC een beetje ruimte in te nemen en de beveiliging moet komen. Ik was zo godvergeten in paniek, ze hadden allemaal infusen in me gestoken. Thiamine, lorazepam, een groot feest. En het allerergste: flirten met de blonde dokter. Wat een eikel ben ik dan. Alleen maar een poging om alles te relativeren. Als ik voor mezelf niet kan stoppen dan moet ik het voor anderen doen. Voor mijn vrouw, of misschien zelfs voor die mensen in het ziekenhuis. Of voor jullie. Dit forum heeft me geholpen om de situatie wat beter in kaart te brengen. Zelfmedelijden, arrogantie. Ik heb het allemaal. En ik wist het ook, afgelopen woensdag. En na de eerste slok wist ik het nog beter en wilde ik dood. Mijn God wat een zinloze ellende. Goed vandaag weer dag 1. De ernst zit er weer goed in, ik vrees dat het goed is dat er is gebeurd wat er is gebeurd. En nu weer opstaan. Niet meer naar het ziekenhuis moeten. Dat mijn lief geen 112 meer hoeft te bellen. Dat de buurt geen ambulances met gillende sirenes voor het huis hoeft te zien. Dat ik geen infuus meer hoef, en geen gat in mijn kop val. Dat ik volwassen word en ga leven in plaats van klooien. Ik ga mijn best doen, ik kan meer doen dan ik tot nu toe heb gedaan. Na de vorige terugval heb ik alles wat ik hier heb geschreven in een document gezet wat ik dagelijks las, dat ging goed. En toch en toch een moment van zwakte en dan die escalatie. En nu de paniek. Ik moet moet veranderen maar op het moment kan ik niks. Ik zit gevangen in pijn, wanhoop en machteloosheid. Enige wat ik nu kan is stoppen en gestopt blijven. En een jasje uit doen en weer hoop krijgen.

Dankje @Smaragd. Die negatieve reacties helpen me hoor, en ik snap het. Ik voel me machteloos, daarom reageer ik soms wat heftig. Ik kwam vanmiddag uit het ziekenhuis en zocht meteen weer drank. Godzijdank had mijn vrouw alles weggegoten, anders was ik gewoon doorgegaan, op zoek naar de dood. Hoe kan ik dat verantwoorden? Die machteloosheid. Alcoholisme is geen kanker, je kunt er nee tegen zeggen. Maar ik niet. Ja drie weken en toen kreeg ik een mailtje van pa. En ik weet wel dat het een loser-manier is om ermee om te gaan. Ik denk dat ik de bodem nu wel heb bereikt. Het was zo bewust deze keer, dat ik weer ging drinken. Het is ook exact gelukt wat ik beoogde, namelijk spelen met de dood. Ik heb een gat in mijn kop en de ambulance stond in de straat. Ik moet hier iets mee, buiten dit forum. Ik vind het fijn om hier te delen en te lezen, dat troost me vaak. Ik heb ook mijn psych gemaild wat er is gebeurd. Die relativeert mijn alcoholmisbruik vaak. Ik heb haar verteld over mijn suïcideneiging. En haar mening gevraagd over Baclofen, ik moet iets. Ik moet steeds denken aan wat @Bor zei, dat ik mijn vader kopieer. Het is zo waar en toch heb ik het gevoel dat ik er niks aan kan doen. Wel veel geleerd vandaag. Misschien is het allemaal maar beter zo. Ik ben zo dicht bij de dood geweest dat ik er niet meer onderuit kom, dit moet aangepakt worden. De volgende keer lukt het me waarschijnlijk wel om dood te gaan. Wat was er gebeurt als mijn vrouw er niet was? Ik lag in de woonkamer in een plas bloed waarop zij 112 belde. Als zij de boel niet had weggegoten had ik waarschijnlijk nu weer bij de eerste hulp gezeten. Ik haat mezelf, punt.

ik heb veel aan @Smaragd. Ook omdat we nogal op elkaar lijken. Dus dankjewel. Ik kwam die boom inderdaad tegen @Sowhat en die was heviger dan ooit. Misschien is het ook niet passend om hier te posten. Ik streefde naar suïcide, halfweg dan. Dat is bijna gelukt. Ik snap wel dat iedereen hier boos is. Dat is ook terecht. Ik weet gewoon niet wat ik moet. Alcohol de baas is voor mij een illusie, al heel lang.

Ik snap niet dat jullie zo moeilijk doen over dat ik naar huis ben gegaan. Ze hebben het al druk genoeg met corona. Ik had gewoon teveel gezopen. Remedie is om niet meer te zuipen wat ik nu ook niet meer doe. Nu ben ik gewoon ziek. Dat heb ik talloze malen gehad en ik kom er wel weer uit. Kijk dat mijn kop open ligt is een ander verhaal. Dat ik nu op bed flashbacks heb naar de CT-scan die ze hebben afgenomen gaat me nog een paar maanden lastigvallen. Waarom schrijf ik dit? Omdat ik niet kan slapen en het me blijkbaar goed doet om te delen. Een goede herinnering, ze hadden een beveiliger naast me gezet omdat ik steeds probeerde los te komen. Een jonge Marokkaan en hij vertelde me wat hij kwam doen en hij keek me daarna aan en vanaf dat moment begrepen we elkaar. Toen ik die scans had gehad belde hij de taxi voor me en rookte we samen een sigaretje. Wat een held was dat zeg, die zal ik nooit vergeten. En goed noem me dan maar weer dwerg. Ik ben 1.94 maar dat terzijde.

Aardig wat tough love hier vandaag.

Thanks @Bor. Je omschrijft precies hoe ik over mezelf denk. Het gaat gewoon klote. Ik weet ook niet meer wat ik hier doe. Misschien heb ik de bodem nu bereikt. De laatste keer dat ik in het ziekenhuis was bracht me dat 8 maanden nuchter. Ik mag toch wel ff janken @Bor.

Mja koel, ik probeer een beetje te overleven. Maar eigenlijk moet ik janken.

Ja ze wilden me houden maar ik wilde naar huis. Ik heb het nu wel goed, mijn meisje zorgt voor me en mijn schoonouders zijn hier. Dat zijn hele lieve mensen. Misschien is het maar goed dat dit is gebeurd.

Dankjulliewel. @Lieke7777 ik ben met mijn kop op een muziekbox geflikkerd, dat bloedde zo dat ik naar het ziekenhuis moest dus. Nu voel ik me raar, ze hebben me dormical gegeven. En vastgebonden. Ik had de neiging voor 8 uur weer te gaan drinken maar dat heb ik niet gedaan. Ik ben nu vooral heel verdrietig.

Ff een update. Ik heb de hele nacht in het ziekenhuis gelegen. De ambulance moest komen, ik heb een hersentrauma opgelopen. Liefs.

Hé ik bedoelde het juist lief heb. IQ maakt hm dump.

Dankje @SanMiquel en @Bor. Jullie snappen het en geven me moed. Ik kom er wel weer uit en mede dankzij jullie. Liefs.

Nou het is maar goed dat dit het leven niet is.

Cabaret houdt veel ellende in de wereld in stand, hilarisme is de technische term. Dus het was niet persoonlijk @Moeps. Pinkman kan wel de tering krijgen. @Pinkman jij bent een type waar niemand iets aan heeft.